หนุ่มโรงงาน | 4

“อาป๊าขาาาจี๊ดจะแต่งงาน”

“ห๊ะ!ลื้อจะแต่งกับใครอาจี๊ด?”

สองเดือนผ่านไปไวเหมือนโกหก เสียงผู้เป็นลูกสาวเจ้าของโรงงานผลไม้ขนาดใหญ่พูดกับผู้เป็นพ่อขึ้น

“แต่งกับพี่กายค่ะ”

“ห๊ากายไหนวะ?”

“ก็ลูกน้องคนโปรดของอาป๊าไง”

“ไอ้หยา อาจี๊ดนี่ลื้อพูดจริงรึพูดเล่นเนี่ยเป็นไปได้ยังไง” อาป๊ากุมขมับพูดไม่ออกเมื่อรู้ว่าลูกจะแต่งกับใคร

“จี๊ดพูดจริงๆจี๊ดกับพี่กายเรารักกันค่ะ”

“ไม่ๆอั๊วไม่ยอมไม่เอาๆอั๊วยังไม่อยากได้ลูกเขยตอนนี้!”

แม้จะเอ็นดูเจ้าเด็กนั่นเพียงใดในความขยันขันแข็งเอาการเอางานและกตัญญูต่อผู้เป็นยาย แต่ทว่าถ้าให้เอามาเป็นลูกเขยเห็นทีคงขอบาย เพราะอีไม่มีอะไรเทียบเท่าลูกสาวเขาสักกะนิดเดียวไม่ว่าจะฐานะหน้าตาทางสังคม

“ไม่อยากได้ก็ไม่ทันแล้วหล่ะป๊า ตอนนี้จี๊ดท้องได้สามสัปดาห์แล้ว”

คุณจี๊ดสารภาพออกไปด้วยสีหน้าแหยๆ ถึงจะไม่อยากพูดแบบนี้เลยก็ตามแต่ทว่ามันจำเป็นต้องทำแบบนี้

“ไอ้หยา!อาจี๊ดลื้อว่าอะไรนะ?นี่ลื้อท้องหรอ!อั๊วไม่ได้ฟังผิดไปใช่ไหม?โอยอั๊วจะเป็นลมมม”

อาป๊าหน้ามืดนั่งลงบนเก้าอี้โต๊ะทำงานอย่างหมดเรี่ยวหมดแรง ลูกสาวคนเดียวที่เฝ้าฟูมฟักมากำลังจะท้องก่อนแต่ง

“อาป๊า...จีี๊ดขอโทษนะคะที่ทำตัวไม่ดีแบบนี้” มือเรียวยกขึ้นพนมกราบแนบอกผู้เป็นบิดาอย่างออดอ้อน

“เฮ้ออาจี๊ดเอ้ย ไปๆเรียกมันมาสิไอ้เจ้ากายน่ะ”

“ค่ะเดี๋ยวจี๊ดโทรตามให้”

สักพักไม่เกินห้านาทีร่างสูงใหญ่ก็ก้าวเข้ามาในห้องอย่างนอบน้อมและมองทั้งคู่อย่างงงๆ

“อากาย!”

“คะครับเถ้าแก่...”

“ลื้อคิดยังไงกับลูกสาวอั๊ว”

“ห๊า..เอ่อคะคือว่า ผะผมรักคุณจี๊ดครับ” แม้จะงงว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นแต่กายก็ยอมตอบตามตรง

“อืม...แล้วอยากแต่งงานกับลูกสาวอั๊วไหม?”

“ก็อยากครับถ้าเถ้าแก่ไม่ว่าอะไรผมอยากขอเวลาเก็บเงินอีกสักปีสองปีเพื่อมาสู่ขอคุณจี๊ดนะครับ”

“อั๊วรอลื้อต่อไปไม่ได้อีกแล้ว!”

“ทำไมล่ะครับเถ้าแก่...ผมรักและจริงใจกับคุณจี๊ดจริงๆนะครับ”

เหอะ!รักมากถึงขนาดรอไม่ได้ริชิงสุกก่อนห่ามจนงามหน้าท้องไส้ขึ้นมาเสียนี่...

“อืมอั๊วรู้...แล้วลื้อล่ะรู้หรือไม่ว่าลื้อกำลังจะได้เป็นพ่อคนแล้วน่ะ”

“ห๊ะ!อะไรนะครับ...ที่เถ้าแก่พูดหมายความว่ายังไงครับคุณจี๊ด?”

“คะคือว่าพี่กายขาจี๊ดขอโทษ...ที่ผ่านมาจี๊ดไม่ได้ทานยาคุมอย่างที่บอกเพราะจี๊ดอยากสร้างครอบครัวกับพี่”

“โธ่คุณจี๊ด...”

มือหนารั้งร่างอวบอิ่มเข้ามากอดแนบอก แม้จะเกินความคาดหมายที่อยู่ๆก็มีลูกโดยไม่ทันตั้งตัวทั้งที่ตกลงกันไว้ว่าเขาขอสร้างหลักปักฐานให้มั่นคงเสียก่อนคุณจี๊ดจะได้ไม่ต้องอายใครๆ แต่กลับกลายเป็นว่าคุณจี๊ดท้องขึ้นมามันก็เป็นเรื่องที่น่ายินดีอยู่แล้ว

“จี๊ดขอโทษจริงๆพี่กายอย่าโกรธจี๊ดเลยนะ..”

“ไม่โกรธครับไม่โกรธพี่ดีใจด้วยซ้ำที่เรากำลังจะมีเจ้าตัวเล็กมาวิ่งเล่นด้วยกันแล้ว ล่ะตอนนี้ลูกเราได้กี่เดือนแล้วครับ?”

งามหน้าจริงๆลูกเอ้ย ลูกสาวผู้ดีมาชาติตระกูลกลับปล่อยตัวให้ท้องเพื่อรั้งผู้ชายเอาไว้รู้ถึงไหนอายเค้าถึงนั่น!!

แม้จะคิดและก่นด่าทั้งลูกสาวและลูกเขยหมาดๆในใจ แต่ทว่าก็ปฎิเสธไม่ได้ว่ากำลังดีใจที่จะได้เป็นคุณตากับเค้าแล้ว

“ยังไม่ถึงเดือนเลยค่ะสามสัปดาห์นิดๆ”

“ขอบคุณมากนะครับที่ให้ของขวัญที่ดีที่สุดกับพี่ขอบคุณจริงๆ” มือหนาลูบหน้าท้องเนียนราบที่มีเจ้าตัวจิ๋วนอนอยู่ในนั้น

“อะแฮ่มๆ” อาป๊ากระแอมดังๆเรียกสติคนกำลังเห่อให้หันมาสนใจคนแก่ที่นั่งหัวโด่อยู่ตรงนี้

“ขอโทษครับเถ้าแก่”

“ก็ไม่ได้ว่าอะไรพร้อมจะจัดงานแต่งกันเมื่อไหร่ก็บอกแล้วกัน อีกอย่างเลิกเรียกอั๊วว่าเถ้าแก่สักที เรากำลังจะเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วนี่ให้เรียกว่าอาป๊าได้แล้ว”

“ขอบคุณครับอาป๊า” ร่างสูงยกมือไหว้ผู้เป็นพ่อตาด้วยรอยยิ้มและหยดน้ำตาที่มาจากไหนก็ไม่รู้ได้ รู้แค่เพียงมันตื้นตันเต็มหัวใจ ที่ผ่านอุปสรรคที่คิดว่ายากมากๆมาจนได้ แม้จะเป็นเพราะว่าคุณจี๊ดท้องก็ตามที

“ไปๆไม่มีอะไรแล้วก็ออกไปป๊าจะสั่งของสักหน่อย” ผู้เป็นพ่อโบกมือไล่

“อ้าวป๊าจะสั่งอะไรอีกล่ะคะก็เล่าเพิ่งสั่งไปเอง”

“ไม่ๆอันนี้ป๊าจะสั่งไว้ให้อาตี๋น้อยในท้องลื้อนั่นแหละอาจี๊ด”

ไม่ค่อยจะเห่อเท่าไหร่เลยสินะเตรียมสั่งของมารอรับขวัญทั้งที่ยังเป็นก้อนเนื้ออยู่เลย...

“โอ๊ยอาป๊าไม่ต้องรีบก็ได้ยังมีเวลาอีกตั้งหลายเดือนแถมยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายกันแน่”

“เอาน่าเรื่องของป๊าไปไหนก็ไปกันอ้ออย่าลืมไปฝากท้องที่โรงพยาบาลกันด้วยล่ะจะได้กินยงกินยาบำรุงหลานป๊าออกมาจะได้แข็งแรงๆไปฝากกันวันนี้เลยก็ได้นี่”

“ค่ะๆไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ”

ว่าแล้วก็ลากแขนผู้เป็นพ่อของลูกเดินออกไปอย่างไว

“งั้นเดี๋ยวคุณจี๊ดไปรอผมที่รถก็ได้เดี๋ยวผมขอตัวไปลางานก่อนนะครับ”

“ไม่ต้องลาก็ได้นี่คะเป็นถึงลูกเขยเจ้าของโรงงานแล้วนี่”

“ไม่ได้หรอกครับถึงยังไงก็ต้องบอกหัวหน้าไว้ก่อน”

“ค่าๆตามใจคุณพ่อเลยค่ะเดี๋ยวคุณแม่จะไปรอที่รถแล้วกันนะคะ”

“ชอบจังคุณพ่อคุณแม่แล้วก็คุณลูก” กายเอ่ยออกมาสีหน้าเปี่ยมไปด้วยความสุขล้น

“หัวหน้าครับผมมาขอลางานครึ่งวันนะครับพอดีมีธุระต้องไปทำน่ะครับ”

แม้ตอนนี้สถานะของกายจะเปลี่ยนไปเป็นว่าที่ลูกเขยเจ้าของโรงงานแล้วก็ตาม แต่ทว่าเขาก็ยังเจียมเนื้อเจียมตัวเหมือนเดิมอยู่เสมอไม่เคยอวดอ้างถึงแม้จะไม่จำเป็นต้องมาบอกใครก็ได้ เพราะอีกไม่นานเขาก็คงไม่ได้กลับมาทำหน้าที่นี้อีกแล้ว

“จะไปไหนอีกล่ะเดี๋ยวนี้รู้สึกจะเส้นใหญ่นะลาได้บ่อยเหลือเกิน”

เสียงร้องถามอย่างไม่ค่อยจะพอใจของเพื่อนร่วมงานด้วยกัน

“เห้ยพูดแบบนั้นได้ไงเดี๋ยวก็โดนไล่ออกหรอก” มีเสียงคนทักท้วงตามมา

“โธ่ใครๆก็รู้ว่ามันเกาะชายกระโปรงผู้หญิงอยู่ แหม่หวังสูงอยากจะเป็นลูกเขยเถ้าแก่น้ำหน้าอย่างเนี้ยฝันไปเถอะ อีกไม่นานคุณจี๊ดก็คงจะเขี่ยมันทิ้งอยู่ดี”

“พวกมึงหุบปากกันซะบ้างก็ดี ผีเจาะปากมาพูดกันรึไงห๊ะ!ไปเถอะกายทางนี้ไม่มีอะไรแล้วไม่ต้องไปฟังเสียงไก่เสียงกามันร้องหรอก” หัวหน้าแผนกช่างเอ่ยปรามลูกน้องแล้วหันมาปลอบลูกน้องคนสนิทอีกที

“เอ่อขอบคุณครับหัวหน้า”

“พี่กายขาเสร็จรึยังคะ?จี๊ดรอนานแล้วนะคะ เนี่ยจี๊ดโทรไปนัดคุณหมอที่สนิทไว้แล้วเตรียมฝากท้องได้เลยค่ะ”

เสียงใสๆดังมาก่อนตัวตามด้วยเรือนร่างอวบอิ่มที่เดินนวยนาดตามเข้ามาในห้องช่างทำเอาทุกฝ่ายเงียบสนิทเมื่อได้ยินคำพูดของเจ้านายอีกคน

“คุณจี๊ดครับ...” กายเรียกหญิงสาวพลางส่ายหน้าเบาๆให้ รับรู้ได้ว่าอีกฝ่ายต้องการจะทำอะไร

“ไหนๆจี๊ดก็มาแล้วเอาเป็นว่าจี๊ดขอบอกไว้ตรงนี้เลยนะคะจากนี้ต่อไปพี่กายคงจะไม่ได้มาทำงานที่นี่อีกแล้ว เพราะอีกหน่อยอาป๊าของจี๊ดคงให้ไปช่วยงานท่านแทนยังไงจี๊ดเสียใจด้วยนะคะคุณพิชิตที่ต่อจากนี้จะขาดลูกน้องมือดีอย่างพี่กายไปอีกคนคริคริ”

ไม่อยากจะบอกว่าเธอสะใจเสียเหลือเกินที่ได้สีหน้าซีดเผือดของพวกที่ดูถูกพ่อของลูกเธอแบบนี้ เธอได้ยินทุกคำหยามหมิ่นที่พวกเขาเอ่ยออกมาเหยียดหยามพี่กายและมันก็ทำให้เธอทนไม่ได้จนต้องเอาคืนด้วยการประกาศสถานะล่าสุดของเขาซะเลย

ฮ่าๆเป็นไงว่าที่ลูกเขยเจ้าของโรงงานยังจะมีใครกล้าว่าหรือนินทาอีกไหม?

ถ้ามีอีกล่ะก็แม่จะไล่ออกให้หมด พวกไม่เอาการเอางานแล้วยังมาแอบอิจฉาริษยาคนอื่นเค้าอีก...

.

.

.