LOGINShare
บทที่ 24 ไม่ได้เชื่อแต่ยินดีเชื่อ (2)
Last Updated:
2025-10-27 12:00:33“อะแฮ่ม ท่านหญิงคนงามกำลังใจลอยถึงผู้ใดกันหรือ”
หลี่เสวี่ยซินหลุดจากภวังค์ หญิงสาวหันไปยังต้นเสียงก็พบรอยยิ้มซุกซนสะท้อนกลับมา “อาหนิง เจ้ามาได้อย่างไร มิใช่ว่าเจ้ากลับเมืองตงหยางไปแล้วหรือ”
ซวี่หนิงถลาเข้ามานั่งแหมะลงฝั่งตรงข้าม ไม่ลืมคว้าขนมขึ้นมากัดสบายอุรา “ข้าคิดถึงเจ้า ก็เลยขอท่านพ่ออยู่ที่เมืองหลวงจนกว่าจะเบื่อข้าถึงจะกลับอย่างไรเล่า”
หลี่เสวี่ยซินยิ้มไปจนถึงดวงตา “คงมิใช่ว่ากลัวจะถูกจับแต่งงานกระมัง”
“แค่ก แค่ก” ซวี่หนิงไอโขลกหน้าแดงก่ำ ผู้ใดจะรู้ว่าหลี่เสวี่ยซินจี้จุดตายของนางเข้าเต็มเปา
“ค่อย ๆ กิน ไม่มีผู้ใดแย่งเจ้า” หลี่เสวี่ยซินยื่นชาไปตรงหน้าสหาย พลางส่ายหน้าอย่างนึกเอ็นดู
หลังจิบชาให้คอโล่ง ซวี่หนิงก็เร่งแก้ตัว “นะ…นั่นจะเป็นไปได้อย่างไร ข้าเองก็ยังไม่อยากแต่งงานเสียหน่อย”
ซวี่หนิงกระแอม กลอกตาหลุกหลิกไปมา พิรุธที่ซวี่หนิงเผยออกมาทำเอาหลี่เสวี่ยซินหัวเราะท้องคัดท้องแข็ง
ซวี่หนิงหน้าแดงก่ำ ทั้งโมโหทั้งอับอายที่ถูกจับได้ “หัวเราะอะไรของเจ้า”
หลี่เสวี่ยซินยิ้มหวาน “เจ้าคงมิได้มาหาข้าเพียงเพราะอยากจิบชากินขนมก
Latest chapter
เร้นรักสลับดวงชะตา บทที่ 30 ความจริงที่แสนเจ็บปวด (1)
เรือนหลังเก่าตั้งตระหง่านอยู่มุมตรอกมืด แม้ทั้งเรือนดูเล็กและคับแคบ กระนั้นสมาชิกภายในบ้านกลับอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขหมอกควันสีจางซึ่งบังสายตาสลายลงไปเชื่องช้า ทำให้ภาพตรงหน้ากระจ่างชัดเจน“ซินซิน” ลั่วเทียนเฉินเอื้อมมือไปข้างหน้า หวังคว้าตัวหญิงสาวเอาไว้ ทว่ามือคู่นั้นของเขากลับทะลุผ่านร่างของนางไปประหนึ่งอากาศ ชายหนุ่มพยายามสัมผัสอยู่หลายครั้งแต่ก็ไม่อาจเข้าถึงตัวนางได้ “ซินซิน นั่นเจ้าหรือไม่”หญิงสาวไม่ได้ตอบ นางยังคงนั่งทานข้าวกับครอบครัวพร้อมรอยยิ้ม ลั่วเทียนเฉินถอดใจ เขาจึงเลือกยืนมองภาพตรงหน้าด้วยความใคร่รู้ ราวกับว่ายามนี้กำลังชมละครฉากหนึ่ง“ซินซิน กินให้มากหน่อยเจ้าผอมบางเกินไปแล้ว” ผู้เป็นบิดาคีบเนื้อชิ้นพอดีคำลงไปยังถ้วยข้าวของลูกสาว“ขอบคุณเจ้าค่ะท่านพ่อ”หลี่เสวี่ยซินในคราบเด็กสาวอายุสิบสามยิ้มกว้างสดใสจนดวงตาขึ้นรูปพระจันทร์เสี้ยว ส่วนมารดาที่อยู่ข้าง ๆ ก็ยกมือลูบศีรษะของนางอย่างเอ็นดูรักใคร่ “กินให้มาก ๆ จะได้มีแรงออกไปเดินเล่น ดีหรือไม่”หลี่เสวี่ยซินส่ายหน้า ตะเกียบในมือถูกวางลง “จะเอาแต่เที่ยวเล่นได้อย่างไรเจ้าค
เร้นรักสลับดวงชะตา บทที่ 29 กำยานผสานจิต
“มากันจนได้สินะ” เสียงเล็กสั่นเครือแว่วมาตามสายลม บ่งบอกได้ว่าคนผู้นี้เป็นสตรี และอายุของนางคงไม่น้อยแล้วชายหนุ่มทั้งสองชะงัก ลั่วเทียนเฉินลดมือลงแช่มช้า เขาแตะกระบี่ข้างกายเอาไว้อย่างระแวดระวัง ตลาดมืดแห่งนี้มีเรื่องราวเร้นลับมากมายที่ยากคาดเดา ไม่ว่าจะด้วยการตบตาก็ดี หรือเรื่องจริงก็ช่าง อย่างไรเสียก็นับว่าเป็นสถานที่ไร้ซึ่งกฎหมายในการปกครองลั่วเทียนเฉินจำใจตอบรับการร่วมเดินทางจากสหายอีกหนึ่งเพราะไม่อยากเสียเวลา คนผู้นั้นจะเป็นใครไปเสียอีกหากไม่ใช่ฮั่วเหวินหลงฝ่ามือกว้างยื่นแตะลงบนหลังมือของลั่วเทียนเฉิน นัยน์ตาคมกริบตวัดมองเข้ม ก่อนอีกฝ่ายจะชักมือกลับพลางยิ้มยียวนฮั่วเหวินหลงกระซิบ “ใจเย็นหน่อย”สายตาดุจมีดดาบของลั่วเทียนเฉินทำให้ฮั่วเหวินหลงต้องเร่งถอยห่าง “หากท่านเคยมาก็คงรู้กฎของที่นี่ แม้ไม่อยู่ภายใต้การปกครองตามหลักมนุษยธรรม แต่ก็มิได้สนับสนุนการนองเลือด”ลั่วเทียนเฉินแค่นยิ้ม “ดูเหมือนใต้เท้าฮั่วชำนาญมากทีเดียว คงมาเยือนสถานที่ประหลาดนี้บ่อยสิท่า”“เกรงว่าคงไม่น้อยไปกว่าท่าน ว่าหรือไม่”“ฮ่า ฮ่า ผู้มีวา
เร้นรักสลับดวงชะตา บทที่ 28 สองคนเพื่อนตาย (2)
ซวี่หนิงพยักหน้าทิ้งความเคืองขุ่นลงชั่วขณะ “ก็เวลาที่ซินซินตกอยู่ในสถานการณ์ยากลำบาก ใต้เท้าลั่วคนนี้มาช่วยนางไว้ได้ตลอด ข้าว่าพวกเขาจะต้องมีบุพเพต่อกันเป็นแน่”ฮั่วเหวินหลงเงียบ เขากำลังไตร่ตรอง และพยายามปะติดปะต่อเรื่องราวทุกอย่าง ซวี่หนิงเห็นเขาไร้ปฏิกิริยาก็คิดว่าฮั่วเหวินหลงไม่อาจตัดใจจากสหายตนได้นางเอนตัวลงนอน แสร้งถอนหายใจดัง “เคยได้ยินคำนี้หรือไม่ มาก่อนมาหลังไม่สำคัญ อยู่ที่ว่าคนในใจนั้นคือใคร ท่านก็อย่าคิดมากเลย ถอนหมั้นได้ก็หมั้นใหม่ได้”เสียงของซวี่หนิงประหนึ่งลมสายหนึ่งสำหรับเขา มันดังลอดเข้าหูซ้ายและทะลุผ่านหูขวา สิ่งที่ฮั่วเหวินหลงสนใจในตอนนี้คือ วันที่ลั่วเทียนเฉินเข้าไปพบหนิงโหวต่างหาก“หรือว่าเขาจะเป็นคนของหนิงโหวแล้ว” ฮั่วเหวินหลงพึมพำ“ท่านว่าอะไรนะ” ซวี่หนิงได้ยินอีกฝ่ายใจลอยทั้งยังขมุบขมิบอยู่ผู้เดียวจึงเอ่ยถาม ดูเหมือนฮั่วเหวินหลงกำลังจิตใจปั่นป่วนดุจถูกมะนาวสดบีบใส่บาดแผลแต่นั่นจะสำคัญอะไร นางเองก็เคยเจ็บช้ำเพราะคนตรงหน้ามิใช่หรือ ให้เขาได้เรียนรู้ความเจ็บปวดสักหน่อยจะได้รู้รสชาติ “ชิ เช่นนั้นข้าว่าข้ากลับจวนดีกว่า”
เร้นรักสลับดวงชะตา บทที่ 28 สองคนเพื่อนตาย (1)
“ซินซิน!”ซวี่หนิงเบิกตาโพลง ลมหายใจหนักหน่วงถี่กระชั้น “ข้าอยู่ที่ไหน?”ขมับทั้งสองข้างกำลังแข่งกันเต้นรัวไม่หยุด ไม่ทันขยับยกมือขวาขึ้น ก็ต้องพบกับความประหลาดใจระลอกใหญ่เจ้าของใบหน้าเกลี้ยงเกลาดั่งหยกเนื้อละเอียดกำลังฟุบหลับอยู่ไม่ห่าง หนำซ้ำมือของนางยังถูกเขากุมเอาไว้จนแน่น“ฮั่วเหวินหลง เขามาอยู่นี่ได้อย่างไร” ซวี่หนิงคิดทบทวนย้อนกลับไปไม่กี่ชั่วยามก่อน ไม่นานก็เข้าใจสถานการณ์ชัดขึ้น“เช่นนั้นซินซินเล่า นางจะเป็นอย่างไรบ้าง” ซวี่หนิงค่อย ๆ เลื่อนมือของตนออกจากการเกาะกุม มือเนียนนุ่มจับปลายนิ้วเรียวแข็งกระด้างยกออกทีละนิ้ว กว่าจะสลัดออกได้ก็ทำเอาหอบหญิงสาวย่องเบาลงจากเตียง ทว่าด้วยอาการบาดเจ็บที่ขาเป็นเหตุให้ร่างระหงทรุดฮวบลงบนพื้น “โอ๊ย”เสียงโอดครวญเมื่อครู่สะท้อนเข้าหูฮั่วเหวินหลงจนปลายนิ้วขยับ ครั้นไม่เห็นว่าชายหนุ่มตกใจตื่น ซวี่หนิงจึงผ่อนหายใจโล่งอก จากนั้นพยุงร่างเดินขากะเผลกห่างออกมา ไม่ทันก้าวข้ามกรอบประตูเสียงทุ้มพลันกระแอมขัด“จะไปไหน”ซวี่หนิงตกใจจนตัวแข็ง“เดินแทบไม่ไหวก็ยังดื้ออีก เจ
เร้นรักสลับดวงชะตา บทที่ 27 ตอกตะปูปิดฝาโลง (2)
หลี่เสวี่ยซินเข้าใจเจตนาของเขา การต่อต้านจึงยุติ ลั่วเทียนเฉินตั้งใจล้างมือให้นางต่อไปเงียบเชียบมีเพียงเสียงจากฝนที่ทำให้จิตใจของคนทั้งสองไหวสะท้าน หลี่เสวี่ยซินสลัดความคิดฟุ้งซ่านทิ้ง“ท่านทำเช่นนี้ฮูหยินของท่านอาจไม่พอใจ”ลั่วเทียนเฉินขบขัน นัยน์ตาคมกริบช้อนขึ้นมองตอบ “หากเป็นท่านหญิงนางอาจจะไม่ว่าก็ได้ ว่าหรือไม่”หลี่เสวี่ยซินอึ้งงัน เมื่อครู่นางเห็นบางอย่างฉายวาบอยู่ในประกายตาของเขา มือเรียวชักกลับทันควัน “ไม่ต้องล้างแล้ว ข้าดีขึ้นมากแล้ว”ลั่วเทียนเฉินมองมือและลำคอระหงที่ยังแดงก่ำ มุมปากของเขาขยับเล็กน้อย “รับไปสิ”ชายหนุ่มยื่นขวดกระเบื้องเคลือบขนาดเล็กและถุงน้ำสะอาดส่งให้หลี่เสวี่ยซินเฉไฉ “ข้าหายแล้ว ไม่จำเป็น”“จะทำเอง หรือจะให้ข้าทำให้”หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ เร่งคว้าของจากมือชายหนุ่มทันควัน ครั้นหลุบตามองขวดกระเบื้องเคลือบในมือ แววตาของนางพลันระริกไหวอย่างเห็นได้ชัด แม้เกิดขึ้นเพียงพริบตา ทว่าลั่วเทียนเฉินกลับเห็นอย่างชัดเจน“ยาแก้แพ้หรือ เหตุใดท่านถึงยังพกยาแก้แพ้เอาไว้”“พูดราวกับรู้ว่าเ
เร้นรักสลับดวงชะตา บทที่ 27 ตอกตะปูปิดฝาโลง (1)
หลี่เสวี่ยซินถอนสายตากลับ มือที่ชะงักเมื่อครู่ขยับต่อ นางทำราวกับว่าคำพูดที่หลุดออกจากปากของลั่วเทียนเฉินไม่มีสิ่งใดแอบแฝง แท้จริงหลี่เสวี่ยซินกำลังเก็บอาการตระหนกตื่นซึ่งผุดขึ้นภายในใจ“แน่นอนว่าข้าก็คือซินซิน ซินซินเป็นนามรองของข้า”มือเรียวหยิบแพรพกออกมา จากนั้นก็ใช้มันพันแผลเพื่อห้ามเลือดให้เขา ลั่วเทียนเฉินมิได้ละสายตาจากนาง เขาจับจ้ององคาพยพของหญิงสาวต่อไปเงียบ ๆใบหน้างามแหงนขึ้นแช่มช้าเพราะสัมผัสถึงความเงียบที่ผิดปกติ “หน้าข้ามีสิ่งใดติดหรือ หรือว่าใต้เท้าลั่วอยากให้ข้าเป็นใคร”ริมฝีปากได้รูปกระตุกเล็กน้อย ลั่วเทียนเฉินแสร้งทอดถอนใจ “ข้าคงคิดมากไปเองจริง ๆ ท่านหญิงก็แค่คล้ายคนที่ข้ารู้จัก”“อ้อ…เช่นนี้เอง ท่านอย่าฟุ้งซ่านเกินไปจะดีกว่า ไม่รู้ว่าแส้ของเขาอาบยาพิษไว้หรือไม่”ลั่วเทียนเฉินพยักหน้า เขามองแพรพกซึ่งถูกผูกปมเอาไว้ด้วยดวงตาเป็นประกาย นอกจากฝีเข็มที่คุ้นตาแล้วการผูกผ้ายังคล้ายกันไม่ผิดเพี้ยน“ตะวันจะลับขอบฟ้าแล้ว หากไม่รีบกลับท่านหญิงจะเสียหาย ดูท่ามือของข้าเจ็บเอาการ มิทราบท่านหญิงจะช่วยควบม้าแทนข้าได้หรือไม่”
You may also like
ยอดหญิงในเงามาร
ฉินอันอัน159.5K viewsยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
หว่านชิงอิ๋น420.7K viewsสามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง
ป่าดอกท้อ26.0K viewsเกิดใหม่เป็นคุณหนูไร้ค่าพร้อมมิติบ้านสวน
ต้าซินซิน34.2K viewsนางร้ายเหนื่อยแล้ว
ไฉ่เฉิน / หลานจิง / ราตรีฝนพรำ / เกนไลซี / ไนยาดา5.6K viewsข้าคือปลาน้อยขี้เซาของฮ่องเต้ทรราช
องค์หญิงโนเนม1.2K views1975 ชีวิตนี้ฉันขอลิขิตเอง
Scince3.1K viewsฟู่หยวนเพ่ย
lianlian7.6K views
