ตอนที่ 1 ลูกสาวมาเฟีย (ส่วนที่ 2)

ตอนที่ 1 ลูกสาวมาเฟีย (ส่วนที่ 2)

               "คะ" ก็คุณหนูเหรินตัวเป็นๆยืนอยู่ตรงนี้แล้ว จะให้ทำยังไงล่ะ

               "คุณก็เป็นคนอื่นไปแล้วกัน เป็นคนที่คุณบอกผมตั้งแต่แรกก็ได้" 

               "ค่ะ ดารินทร์เป็นชื่อไทยของฉัน" ตาสีอำพันจับจ้องดวงหน้าขาวนวลอย่างพินิจ

               "มีใครรู้มั้ยว่าคุณมีอีกชื่อนอกจาก เหริน ลี่ฟาน"

               "ไม่ค่ะ ที่ฮ่องกงคงมีแต่พ่อที่รู้" ชีวิตของเหริน ลี่ฟาน กับดารินทร์ แทบจะแยกจากกัน ที่ฮ่องกงใครๆอาจรู้จักเธอในฐานะคุณหนูเหริน ลูกสาวมาเฟียใหญ่ แต่ที่เมืองไทยเธอคือดารินทร์ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง เพราะตากับยายของเธอไม่ต้องการเกี่ยวข้องกับมาเฟีย ชีวิตของเธอจึงเหมือนมีสองภาค ระหว่างภาคคุณหนูเหริน ลี่ฟาน ตอนอยู่กับพ่อ และดารินทร์ผู้หญิงไทยธรรมดาในตอนที่อยู่กับผู้เป็นตากับยายที่เมืองไทย

               "ดี งั้นคุณเป็นดารินทร์ไปแล้วกัน" ชายหนุ่มตัดสินใจง่ายๆ

               "ไป ผมจะพาคุณไปห้องพัก ทางนี้คนของผมจะจัดการเอง" ในความรู้สึกของดารินทร์ ผู้ชายคนนี้ช่างเผด็จการเหลือเกิน เขาสั่งให้เธอทำนั่นทำนี่ และหญิงสาวก็ไม่มีทางเลือกให้ปฎิเสธซะด้วยซิ ดารินทร์จำต้องเดินตามคนตัวสูงไปตามทางเดินที่ผ่านห้องพักบนเรือสำราญซึ่งค่อนข้างเงียบ เพราะผู้โดยสารส่วนใหญ่ขึ้นไปดูพลุและร่วมงานเลี้ยงบนดาดฟ้าเรือ

               "ห้องพักบนเรือเต็มทุกห้อง" เสียงทุ้มนุ่มนวลดังขึ้นทำลายความเงียบ แล้วยังไงล่ะห้องเต็ม ถ้าเขาจะให้เธอนอนที่โถงทางเดินนี้เธอก็คงต้องนอน ไม่งั้นก็คงต้องลงไปอยู่ในทะเล เธอไม่ใช่นางเงือกแล้วก็หายใจทางเหงือกไม่เป็น นอนในน้ำคงไม่ได้

               ชายหนุ่มตวัดสายตามองดวงหน้าสวยๆนั่น ริมฝีปากบางเม้มแน่น ดวงตารีงามมีร่องรอยหวาดหวั่น หากพยายามเก็บซ่อนไว้ ถือว่าเป็นผู้หญิงที่ใจเด็ดใช้ได้เลยทีเดียว ที่ยังคุมสติอยู่ได้ทั้งๆที่ผ่านเหตุการณ์เฉียดเป็นเฉียดตายมาแบบนี้

               มือเรียวสะอาดสะอ้านผลักประตูห้องพักห้องหนึ่งเปิดออก

               "ห้องลูกสาวผม คุณต้องพักกับแก ผมจะบอกทุกคนว่าคุณเป็นพี่เลี้ยงของยายหนู" ดารินทร์คาดไม่ถึงกับคำบอกเล่าที่เหมือนเป็นคำสั่งกลายๆนั่น อยู่ๆเธอจะต้องมาเป็นพี่เลี้ยงเด็ก เด็กลูกสาวของตานี่ พ่อเป็นจอมเผด็จการ แล้วลูกจะขนาดไหน

               "ฉันไม่ชอบเด็ก ไม่เคยเลี้ยงเด็กด้วย" หญิงสาวพูดไปตามความรู้สึก เธอไม่เคยคุ้นกับเด็กมาก่อน แล้วนี่เด็กผู้หญิงด้วยซิ เธอจะรับมือได้มั้ยถ้ายัยเด็กนั้นเป็นคุณหนูเอาแต่ใจ

               "แต่คุณไม่มีทางเลือก" คนตัวสูงเอ่ยเสียงเรียบ หญิงสาวตวัดสายตามองหน้าหล่อๆนั่น ใช่ซิเธอไม่มีทางเลือก ไม่งั้นคงไม่มายืนให้เขาบงการชีวิตอยู่แบบนี้หรอก หญิงสาวกวาดตามองเข้าไปในห้องนั่น มันก็เหมือนๆห้องในเรือสำราญหรูๆทั่วไป แค่มันว่างเปล่าไม่มีร่างของ'ลูกสาว'ที่เขาพูดถึง เหมือนจะเดาความคิดเธอออก เสียงทุ้มเลยเอ่ยขึ้น

               "แกคงไปดูพลุ ตอนผมจะลงไปข้างล่างแกกำลังหัดสับไพ่กับพนักงานบนคาสิโนอยู่" เสียงบอกเล่ามีแววเอ็นดูชัดเจน หากหญิงสาวจ้องเขาเขม็ง นี่เขาเลี้ยงลูกสาวในคาสิโนรึไง เธอไม่เข้าใจกับวิธีการเลี้ยงลูกของบรรดาผู้ยิ่งใหญ่เลยจริงๆ ผู้ชายคนนี้คงรวยและยิ่งใหญ่ไม่ใช่เล่น ถึงดูมีอำนาจเด็ดขาดบนเรือลำนี้ ส่วนเธอถ้าต้องโตมากับผู้เป็นพ่อล่ะ จะเป็นยังไงนะ ก็พ่อเธอเป็นมาเฟียเหมือนกันนี่นา พ่อจะเลี้ยงเธอในบ่อน หรือท่ามกลางดงอาชญกรหรือเปล่า เอาแค่พ่อเธอทำธุรกิจอะไร เธอยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำ ตากับยายบอกพ่อเป็นมาเฟีย ที่แม่เธอพลาดพลั้งไปเป็นภรรยาคนที่เท่าไหร่ไม่รู้ของพ่อและมีเธอขึ้นมา แต่เธอเป็นเพียงลูกสาวคนเดียวของพ่อท่ามกลางลูกชายจากบรรดาเมียคนอื่นๆ และแปลกที่ผู้ชายจีนอย่างพ่อกลับให้ความรักความสำคัญกับลูกสาวอย่างเธอมากกว่าบรรดาลูกชาย พ่อบอกเธอคือเสี้ยวหนึ่งในชีวิตที่อ่อนหวานของพ่อ อีกด้านหนึ่งของชายที่ได้ชื่อว่าเป็นผู้นำของตระกูลมาเฟียเก่าแก่ และมันก็ทำให้เธอแทบเอาชีวิตไม่รอดแบบตอนนี้ เพียงเพราะเธอเป็นลูกสาวมาเฟีย