เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 2
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-10-23 15:12:48ควันสีขาวพวยพุ่งออกจากปากหยักสีแดงคล้ำของชายหนุ่ม ลีวายแช่ตัวในอ่างอาบน้ำที่โรยด้วยดอกกุหลาบจำนวนมาก
"ยัยเด็กบ้า!" ลีวายสบถออกมาเมื่อนึกถึงใบหน้าของเด็กสาวเมื่อกลางวัน ผมบ็อบสั้นสีน้ำตาลอ่อนขลับให้เธอดูเหมือนเด็กอายุสิบขวบ ดวงตากลมโตใสซื่อนั่นอีก ขนตายาวงอนเป็นแพ คิ้วโก่งสวยรับกับใบหน้าจิ้มลิ้มของเจ้าหล่อน ปากอิ่มสีชมพูอ่อนไร้การแต่งแต้มนั่น มันน่า....
"เฮ้ย! คิดบ้าอะไรวะกู" ลีวายสะบัดหัวไล่ความคิดบ้าๆ ออกไปจากหัว เขาจะไปนึกถึงเด็กคนนั้นทำไมกัน อาจจะเพราะเธอกวนประสาทเขาแน่ๆ ใช่ต้องใช่แน่ๆ ชายหนุ่มคิดเข้าข้างตัวเอง
ครืด~ ครืด~
โทรศัพท์สั่นอยู่บนอ่างล้างหน้า เขาเอื้อมหยิบก่อนจะกดรับ
"ฮัลโหล"
(เสี่ยครับ ที่บ่อนมีปัญหาครับนายให้ผมจัดการเลยมั้ยครับ)
"ปัญหาอะไร"
(เหมือนเดิมครับเสี่ย มีพวกเล่นพนันแล้วไม่มีจ่าย)
"เท่าไหร่"
(5 ล้านครับเสี่ย)
"อืม จับมันไว้ก่อน เดี๋ยวกูไป"
ลีวายกดวางสายก่อนจะลุกจากอ่าง ร่างกำยำเดินไปใส่เสื้อผ้าก่อนจะหยิบกุญแจรถคันหรูควงออกไป ใช้เวลาเพียงสิบห้านาทีก็มาถึงผับดังใจกลางเมือง ด้านในเป็นผับธรรมดา แต่ใครจะรู้ว่าเป็นแหล่งซ่องสุมพวกนักพนันที่อยู่ชั้นใต้ดินข้างล่าง มีทุกอย่างที่ผิดกฎหมาย
"มันอยู่ไหน" ลีวายเอ่ยถามมือขวาคนสนิทที่เฝ้าหน้าประตู 'มหานรก' ที่เรียกแบบนี้เพราะส่วนมากมักไม่มีใครได้เล็ดลอดออกไป ถึงออกมาได้ ก็มาแต่เพียงร่างไร้วิญญาณ
"ด้านในครับเสี่ย" ทิวเปิดประตูให้นายเข้าไปด้านในก่อนจะปิดประตูแน่นหนา ภายในเป็นห้องสีดำมืดสนิท มีเพียงแสงไฟกลางห้องอยู่หลอดเดียว กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ ที่แห่งนี้สังหารคนมานักต่อนัก
"ยะ..อย่าทำอะไรผมเลยครับเสี่ย ผมยอมแล้ว จะหาเงินมาคืนให้นะครับเสี่ย ไว้ชีวิตผมด้วย" ชายวัยกลางคนคลานเข่าไปกอดขาชายหนุ่มไว้แน่น ตัวสั่นเท่าอย่างหวาดกลัว
"กูให้โอกาสมึงมานานมากแล้ว คิดว่ากูจะให้ต่อมั้ย?" เขาเอ่ยถามเสียงเรียบ ทำเอาคนฟังเสียวสันหลังวาบ
"ผมมีลูกมีเมีย ไว้ชีวิตผมด้วยนะเสี่ย" ชายวัยกลางคนละล่ำละลักบอกอย่างกลัวตาย มันไม่ได้ทำให้เขารู้สึกสงสารเลยแม้แต่น้อย
"ไอ้ทิว!" ทันทีที่เอ่ยเรียก มือขวาคนสนิทก็หยิบปืนวางไว้บนมือชายหนุ่มทันที ดวงตาชายวัยกลางคนเบิกกว้างพลางถอยกรูดอย่างหวาดกลัว
"จับมัน!" สิ้นคำสั่งการ์ดสองคนก็จับมันขึงไว้กับผนังไม่ให้ดิ้นหนีไปได้
ปัง!!
ควันพวยพุ่งออกจากปลายกระบอกปืน ก่อนที่ชายวัยกลางคนจะล้มลงไปกับพื้น เลือดกระเซ็นกระจายไปทั่วเมื่อลูกปืนยิงเข้ากลางหน้าผากอย่างแม่นยำราวกับจับวาง
"ลากศพมันไปทิ้ง!"
"ครับเสี่ย!" การ์ดสองคนลากศพมันออกไป ลีวายหยิบผ้ามาเช็ดเลือดที่กระเด็นเปื้อนนิดหน่อยอย่างใจเย็น ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
"เสี่ยครับ!! แฮ่กๆ" การ์ดวิ่งมาหน้าตาตื่นพลางหอบหายใจเร็วถี่
"มีอะไร" ลีวายเอ่ยถามอย่างหงุดหงิด
"มีคนโกง มันหนีไปทางด้านหลังแล้วครับเสี่ย!!" การ์ดชี้ไปด้านหลังผับที่มีคนหัวหมอโกงพนันแล้ววิ่งหนีไป
"พวกมึงก็ไปตามสิวะ!!" เขาผลายตามองอย่างไม่พอใจ ก่อนจะเดินเลี่ยงไปยังห้องพัก นานเกือบครึ่งชั่วโมงการ์ดคนเดิมก็กลับมารายงานความคืบหน้า
"ว่าไง"
"มันหนีไปได้ครับเสี่ย" การ์ดก้มหน้าไม่กล้าสบตาคมของชายหนุ่ม
"บัดซบ!! ปล่อยมันหนีไปได้ยังไง!"
ผวั๊ะ!!
หมัดหนักต่อยลงที่แก้มสากของการ์ดทันทีที่พูดจบ เขาหงุดหงิดเป็นอย่างมาก มีเรื่องให้ปวดหัวทุกวัน
"ขอโทษครับเสี่ย"
"แล้วมันโกงไปเท่าไหร่" ลีวายยกขาขึ้นไขว้ห้าง พลางหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบก่อนจะพ่นควันออกมา
"โกงไปสองล้านครับเสี่ย กับหนี้ที่มันติดอยู่อีกสามล้านห้า"
"ให้มันได้แบบนี้สิ! พวกมึงไปลากคอมันมาให้ได้! จับเป็นเท่านั้น! กูจะสั่งสอนมันเอง" น้ำเสียงเย็นยะเยือกทำเอาคนฟังถึงกับขนลุก ชะตาชายคนนั้นไม่น่ารอด
"ครับเสี่ย!"
อีกด้านของหญิงสาว พัชชานั่งตบยุงตั้งแต่หัวค่ำ เธอรอปิดประตูบ้านอยู่เป็นประจำ เพราะบางทีพ่อเลี้ยงเธออาจเมามา
"ไปไหนของเขานะ" ปากอิ่มบ่นอุบอิบพลางตบยุงที่กัดตามตัวเต็มไปหมด ก่อนจะเห็นพ่อเลี้ยงเธอวิ่งกระหืดกระหอบมาอย่างรวดเร็ว
"แฮ่กๆ~ โอ้ยเหนื่อย แฮ่กๆ"
"พะ..พ่อ วิ่งทำไมจ้ะ หรือพ่อหนีอะไร" พัชชาเอ่ยถามพลางชะเง้อมองทางที่พ่อเลี้ยงวิ่งมา ว่ามีใครตามมาหรือไม่
"เดี๋ยวกูตบเลยอีนี่! ไปเอาน้ำมา! คนยิ่งเหนื่อยๆ" เธอหลับตาปี๋เมื่อพ่อเลี้ยงง้างมือจะตบเธอ
"จ้ะๆ" พัชชารีบลุกไปหยิบน้ำในตู้เย็นมาให้พ่อเลี้ยงดื่ม
"ปิดบ้านเลยนะ ล็อกให้แน่นๆ" พ่อเลี้ยงเอ่ยปากสั่งก่อนจะมองซ้ายมองขวาอย่างหวาดระแวง แล้ววิ่งเข้าห้องอย่างรวดเ
ร็ว พัชชาเกาหัวอย่างงุนงงแต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไร เธอเดินไปปิดประตูบ้านก่อนจะดับไฟเข้านอน
บทล่าสุด
เล่ห์รักมาเฟีย บทที่ 15
ลีวายตื่นขึ้นมาในช่วงสายของวันใหม่ หลังจากที่เมื่อคืนไปตีหรี่มาหลายยกทำเอาปวดเมื่อยไปทั้งตัว เขาลุกขึ้นจัดการตัวเองเรียบร้อยก่อนจะเดินลงไปด้านล่าง "รับกาแฟไหมคะ" พัชชาเอ่ยถามทันทีที่เห็นเขาเดินเข้ามานั่งที่โซฟาในห้องโถง"อืม" เขาตอบรับสั้นๆ ก่อนจะยกหนังสือพิมพ์ขึ้นมาอ่าน เด็กสาวเดินเลี่ยงออกไปชงกาแฟในห้องครัวระหว่างกดน้ำร้อนใจเธอก็ละเมอนึกไปเรื่องอื่นทำให้น้ำร้อนลวกมือเพล้ง!! แก้วกาแฟหล่นแตกระเอียดเมื่อเธอปล่อยมืออย่างรวดเร็ว"โอ๊ย! แสบๆๆ ฟู่วว~" พัชชาสะบัดมือเร้าๆ พลางเป่าที่รอยแดงเถือกบนหลังมือ น้ำใสใสเอ่อคลอเมื่อรู้สึกแสบร้อน "เป็นอะไร!" ลีวายเดินเข้ามาในห้องครัวอย่างรวดเร็วเมื่อได้ยินเสียงร้องของเธอ เขามองหน้าเด็กสาวที่ทำท่าจะร้องไห้อยู่ร่อมร่อ "อึก น้ำร้อน" เธอชี้ไปยังแก้วกาแฟที่ร่วงอยู่ที่พื้น ลีวายจูงมือเธอไปยังอ่างล้างมือก่อนจะเปิดน้ำล้างมือให้ "ซุ่มซ่ามจริงๆ" คิ้วเข้มขมวดเป็นปมเมื่อมองรอยแดงเถือกที่มือของเด็กสาว มันต้องพองแน่ๆ "เดี๋ยวมา" "ค่ะ" พัชชาได้แต่แช่น้ำรอ เธอมองมือเธอที่เริ่มพองขึ้น ไม่นานลีวายก็วิ่งกระหืดกระหอบมาพร้อมยาสีฟัน "ทำอะไรคะ" "อยู่เฉยๆ" เขาดุเธอเมื่อ
เล่ห์รักมาเฟีย บทที่ 14
ยามดึกในค่ำคืนอันแสนเหงา ผู้คนมากมายต่างหลั่งไหลกันเข้ามาหาความสุขให้ตัวเอง รวมถึงลีวายด้วยเช่นกัน มาเฟียหนุ่มนั่งที่เก้าอี้ทรงสูง มีบ๋อยคอยอำนวยความสะดวก น้ำสีเข้มถูกรินครั้งแล้วครั้งเล่า ปึก! เขาวางแก้วที่เพิ่งยกน้ำเมาดื่มรวดเดียวหมดลงบนเคาน์เตอร์อย่างแรง ใบหน้าแดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ "เอามาอีก! อึก" "แต่เสี่ยเมามากแล้วนะครับ" บ๋อยเอ่ยบอกด้วยความเป็นห่วง แต่ก็ยอมรินเหล้าใส่แก้วใหม่อีกครั้งเพราะเกรงกลัวสายตาอำมหิตขอมาเฟียหนุ่ม "อ้าว เสี่ยคะ มาดื่มทำไมไม่ชวนอรล่ะคะ อรจะได้มาดื่มเป็นเพื่อน" ร่างอรชรของหญิงสาวในชุดเกาะอกสีแดงเพลิงเดินนวยนาดเข้ามาหาชายหนุ่มอย่างรวดเร็วทันทีที่เห็นเขา "มึงเป็นใคร?" เขาหรี่ตามองเธอเล็กน้อย ก่อนจะหันไปดื่มเหล้าต่อ หญิงสาวหน้าชาเล็กน้อย ที่เขาจำเธอไม่ได้ ก่อนที่อรอุมาจะถือวิสาสะเดินเข้าไปนั่งข้างๆชายหนุ่ม โดยที่เขาไม่ได้เอ่ยชวน "น้อง มาการิต้าแก้วหนึ่ง" อรอุมาหันไปสั่งบ๋อยก่อนจะหันมาสบตากับมาเฟียหนุ่ม เธอรู้ว่าภายใต้ใบหน้าเรียบนิ่งของเขา เขาเมาอยู่แต่เขาจะไม่แสดงออกว่าเมาง่ายๆ "อึก" ลีวายยังคงนั่งนิ่งเงียบ ฟังเสียงเพลงคลอเบาๆ เขาเลือกที่จะมาคนเดียวเ
เล่ห์รักมาเฟีย บทที่ 13
เช้าวันต่อมามาเฟียหนุ่มตื่นนอนในช่วงสายของวันใหม่ กว่าจะเคลียร์งานที่ผับเสร็จก็เกือบรุ่งสาง คิ้วหนาขมวดมุ่นเมื่อเห็นห้องถูกจัดระเบียบเรียบร้อยแล้ว แสดงว่าพัชชาขึ้นมาทำความสะอาดแล้วแน่ๆ "มาตอนไหนวะ" เขาพึมพำเบาๆ ก่อนจะบิดขี้เกียจไปมาสองสามรอบ ลีวายลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำชำระร่างกาย ก่อนจะเดินไปกดปุ่มลับที่ชั้นหนังสือ ประตูลับถูกเปิดออกช้าๆ ก่อนที่เขาจะแทรกตัวเดินเข้าไป "หิวหรือยังมาตัง" มือหนาเอื้อมหยิบไก่สดหนึ่งตัวในช่องเย็นก่อนจะโยนเข้าไปในกรงที่มีงูเหลือมขนาดใหญ่กำลังเลื้อยคลานอยู่ในกรง งูตัวนี้เขานำเข้าจากต่างประเทศโดยตรง เป็นพันธุ์พิเศษที่ราคาแพงมากๆเลยก็ว่าได้ ร่างสูงเดินมาหยุดที่กรงเหล็กขนาดใหญ่ก่อนจะเอื้อมมือไปลูบหัวมันเบาๆ ฟู่!~ "มาตัง" งูเหลือมสีดำเมี่ยมขู่ฟ่อๆ มันไม่ชอบให้ใครมากวนเวลากินอาหาร เพราะมันรู้สึกเหมือนโดนแย่ง ไม่เว้นแม้แต่เขาก็ตาม หากเวลาปกติมันจะเชื่องมาก ชอบเลื้อยเล่นตามลำตัวเขาเป็นประจำ ตัวมันใหญ่พอที่จะกินคนได้ทั้งตัวเลยเชียวแหละ "เดี๋ยวนี้ดุเชียวนะมาตัง" ลีวายเดินออกจากห้องนั้นมาก่อนจะเดินลงไปด้านล่าง "นายใหญ่ จะรับกาแฟไหมคะ" ป้านวลเอ่ยถ่ามมาเฟี
เล่ห์รักมาเฟีย บทที่ 12
หลังจากวันนั้นพัชชาก็คอยหลบหน้าลีวายมาโดยตลอด เธอรู้สึกเขินอายจนไม่กล้าสู้หน้าชายหนุ่ม ทุกๆวันเธอจะรีบไปทำความสะอาดและรีบลงมาอย่างรวดเร็วที่สุด ดังเช่นวันนี้ มือบางปัดฝุ่นบนโต๊ะสายตาก็คอยเหลือบมองมาเฟียหนุ่มไม่รู้ว่าเขาอยู่ห้องหรือไม่"พัชชา""เฮือก~" เด็กสาวสะดุ้งโหยงอย่างตกใจ เมื่อเสียงเรียกดังอยู่ด้านหลัง ตัวเธอแข็งทื่อไม่กล้าแม้แต่จะหันไปมองหน้ามาเฟียหนุ่ม ลีวายเดินมาหยุดตรงหน้าเธอ ร่างบางก้าวถอยหลังอัตโนมัติ "มึงเป็นอะไร" ลีวายเอ่ยถามเด็กสาว ตั้งแต่วันนั้นพัชชาก็หลบหน้าเขามาตลอดทั้งอาทิตย์ เขาก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องหงุดหงิดที่เห็นกิริยาแบบนี้ของเธอ เหมือนเธอรังเกียจเขา"ปะ..เปล่านี่คะ หนะ..หนูขอตัวก่อนนะคะ ว้าย!" พัชชาทำท่าจะเดินหนีออกไป แต่กลับถูกดึงรั้งด้วยแขนแกร่งจนร่างบางเซถลาปะทะกับอกแกร่งของมาเฟียหนุ่มเข้าอย่างจัง "............." ลีวายก้มมองหน้าคนตัวเล็กที่สูงระดับอกของเขา ดวงตาใสแป๋วของเธอทำให้หัวใจเขาเต้นแปลกๆ "อะ..เอ่อ... ขะ..ขอโทษค่ะ" เธอดีดตัวออกจากเขาก่อนจะก้มหน้างุดๆ ใบหน้าแดงระเรื่อเมื่อรู้สึกถูกจ้องมองจากสายตาคม "มึงหลบหน้ากูทำไม" เขาเอ่ยเสียงเรียบ อยากรู้ว่
เล่ห์รักมาเฟีย บทที่ 11
"พัชชา มึงใจเย็นๆนะ" มาเฟียหนุ่มพูดพร้อมกับบังคับพวงมาลัยให้นิ่งที่สุด เพราะมืออีกข้างคอยจับมือเธอไว้"หนะ..หนูไม่ไหวแล้ว อื้อ~" มือบางบีบขย้ำทรวงอกของตัวเองไปมาอย่างร้อนรน ควาทต้องการพุ่งสุดขีดแทบทนไม่ไหว"อยู่นิ่งๆ!!" มาเฟียหนุ่มตะคอกหญิงสาวเสียงดังลั่นเมื่อมือไม้เธออยู่ไม่สุขเอาเสียเลย "งื้ออ~ ทำไมร้อนแบบนี้" ตามลำตัวขาวผ่องของพัชชาเกิดรอยแดงเป็นปื้นๆเต็มไปหมด เพราะเธอทั้งเกาทั้งถูอย่างรุนแรง"จับโยนลงน้ำซะดีไหมห้ะ!" ลีวายสบถเสียงดังก่อนจะหักรถจอดที่ข้างทางอย่างรวดเร็ว "อ่า~ ความรู้สึกนี้คืออะไร อื้อ~ " พัชชาเลิกเสื้อขึ้นสูงจนเห็นทรวงอกที่เด่นหราภายใต้บราเซียร์สีชมพูอ่อน "อึก~ " ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก การที่เขามาทนเห็นอะไรแบบนี้มันไม่ควรเอาเสียเลย เขาเป็นผู้ชายไม่ใช่พระอิฐพระปูน"ละ..ลุง ได้โปรด ทำให้หนูหายร้อนที" มือเรียวขว้าแขนกำยำไว้แน่น ใบหน้าจิ้มลิ้มซุกไซร้ที่ซอกคอของชายหนุ่มสะเปะสะปะ เธอควบคุมตัวเองไม่ได้ อารมณ์มันแตกกระเจิงไปหมดแล้วตอนนี้"มึงเลือกเองนะ อย่ามาโทษกูทีหลัง" มาเฟียหนุ่มขึงมือเธอไว้กับประตูรถอย่างแน่นหนา "หนะ..หนูร้อน ลุงช่วย อื้อ!" พูดไม่ทันจบม
เล่ห์รักมาเฟีย บทที่ 10
ระหว่างที่พัชชาและกุ๊กกิ๊กกำลังช่วยกันทำความสะอาดอย่างขมักเขม้น ทั้งสามสาวพูดคุยหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน"เออนี่ วันนี้วันเกิดเราไปเที่ยวผับกันม่ะ" กิ๊กเอ่ยชวนพัชชาและพี่สาว "จริงด้วย พี่ลืมไปเลย สุขสันต์วันเกิดนะจ๊ะน้องรัก" กุ๊กเดินเข้าไปกอดน้องสาวพลางหอมแก้มอย่างรักใคร่ "จริงดิ สุขสันต์วันเกิดนะ พัชไม่รู้ ถ้ารู้จะซื้อเค้กมาให้" พัชชาเอ่ยอย่างตื่นเต้น ถ้าเธอรู้เธอคงแวะซื้อเค้กที่ตลาดมาให้แล้ว"ไม่เป็นไรหรอก ขอบใจนะ" กิ๊กเอ่ยยิ้มๆ "งั้นตอนเย็นเราไปซื้อของมาฉลองดีไหม" กุ๊กเสนอ กิ๊กส่ายหัวไปมา เธอไม่ได้ต้องการแบบนี้"ไม่เอาอ่ะ กิ๊กอยากไปเปิดหูเปิดตา เราไปเที่ยวผับกันนะ นะๆๆๆ" กิ๊กเกาะแขนอ้อนพี่สาว ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่เธอกับพี่สาวยังไม่เคยออกไปเที่ยวไหนเลย"จะดีหรอ เที่ยวกลางคืนเนี่ยนะ" พัชชาเอ่ยแย้ง"ดีสิ ปีนี้กิ๊ก 18 แล้วนะ โตแล้วด้วย" "อายุยังไม่ถึงเกณฑ์เลยนะ ผับมันต้อง 20 ไม่ใช่หรอถึงจะเข้าได้" กุ๊กเอ่ยแย้ง เธอไม่มีปัญหาหรอกเพราะเธอ 20 แล้ว แต่พัชชาและกิ๊กนี่สิ" เออจริงด้วย" กิ๊กเอ่ยเสียงเศร้า ความคิดที่อยากจะไปเที่ยวพังทลายทันที"ก็เลี้ยงแค่ที่บ้านก็ได้นี่นา" พัชชาเสนอความคิด ควา
บางทีคุณอาจจะชอบ
NOT LOVE ห้วงพันธะ
ลำเจียก9.3K viewsเมีย(เด็ก)ขัดดอก (จบ)
อยู่ในตะเกียงแก้ว4.0K viewsสัมพันธ์ลับ(รัก)สุดยอด
เพลงมีนา3.1K viewsประธานมาเฟียร้ายรัก (NC 18+)
กาแฟหอมกรุ่น25.7K viewsรักเย็นชา MIDNIGHT
MaNIE-STORY2.7K viewsรักสับสน
ohpal1.2K viewsสัญญารักมาเฟียร้าย
โซลสตาร์ seoulstar21.8K viewsหมอของมาเฟีย
จินต์พิชา2.3K views
