LOGINShare
บทที่ 5
Last Updated:
2025-10-23 15:15:35รุ่งเช้าของวันใหม่ พัชชาถูกปลุกตั้งแต่ตีห้าฟ้ายังไม่สาง เธอลุกเก็บที่นอนก่อนจะลุกไปอาบน้ำแปรงฟัน แล้วออกไปพบหัวหน้าแม่บ้านในเรือนใหญ่
"เร็วๆสิ" กุ๊กเอ่ยเรียกพัชชาที่กำลังใส่เสื้อผ้าอย่างรีบร้อน
"จ้าๆ กำลังไปค่ะ" เธอตะโกนกลับออกไป ก่อนจะเปิดประตูออกมาก็พบกับ กุ๊ก กิ๊ก สองพี่น้องที่ดูจะเป็นมิตรกับเธอที่สุดเพราะเมื่อวานสองคนนี้เอาข้าวมาให้เธอกิน ไม่งั้นคงอดข้าวแน่ๆ
ทั้งสามคนเดินไปยังบ้านหลังใหญ่ที่มาเฟียหนุ่มะักอาศัยอยู่ ในห้องโถงมีคนรับใช้อยู่สามคนรวมถึงแม่บ้านที่เป็นหัวหน้า
"กว่าจะมา! ทำคนอื่นเสียเวลา!" ส้ม เอ่ยแขวะหญิงสาวที่กำลังเดินมาถึงพอดี
"สายตรงไหน ก็เห็นอยู่ว่ามาทัน" เป็นกิ๊กที่ตอบกลับเธอสองคนไม่ชอบขี้หน้ากันเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
"ไม่เอาน่า" กุ๊กเอ่ยปรามน้องสาวเบาๆ เธอไม่อยากมีเรื่องกับคนพวกนี้
"เอาล่ะ มากันครบแล้วใช่ไหม" ป้านวลมองสาวใช้ทั้งห้าคน ทุกคนมีหน้าที่แตกต่างกันทั้งหมด "เธอชื่ออะไร"
"เอ่อ หนูหรอคะ" พัชชาชี้มาที่ตัวเอง ไม่แน่ใจว่าป้านวลถามเธอหรือไม่
"อีโง่ ไม่ถามแกแล้วจะถามใครย๊ะ" ลำดวนเอ่ยแขวะหญิงสาวพลางเบ้ปากอย่างหมั่นไส้
"ให้มันน้อยๆหน่อยนังลำดวน!"
"เอ่อ หนูชื่อพัชชาค่ะ เรียกพัชเฉยๆก็ได้ค่ะ ชื่อจริงพัชชา อริยโส อายุ 17 ลูกแม่เพ็ญ หลานยะ..."
"พอๆๆ ฉันถามแค่ชื่อ ไม่ต้องบอกขนาดนั้น" ป้านวลยกมือเป็นเชิงห้าม เด็กนี่พูดมากจริงๆ
"ค่ะ" พัชชาเอ่ยยิ้มๆ
"ที่เรียกมาวันนี้จะชี้แจงรายระเอียดงานคร่าวๆให้ทราบทุกคนทำหน้าที่แตกต่างกัน กุ๊ก กิ๊ก จะทำหน้าที่ดูแลเสื้อผ้าทั้งหมดของนายท่าน ส้มและ ลำดวนทำหน้าที่ปัดกวาดเช็ดถูเรือนใหญ่ทั้งหมด ส่วนเรือนเล็กให้ช่วยกันดูแลทุกคน เข้าใจไหม"
"เข้าใจค่ะ" ทุกคนตอบรับพร้อมกัน
"แล้วหนูช่วยกุ๊กกิ๊กหรอคะ" พัชชาเอ่ยถามตามความคิด เธอไม่รู้ว่าเธอต้องทำอะไรบ้าง
"ส่วนเธอ เพิ่งมาใหม่ก็ช่วยฉันก่อนแล้วกัน ทำกับข้าวในครัวแล้วก็ทำความสะอาดห้องคุณท่าน"
"ได้ไงอ่ะป้า! ฉันขอทำตั้งหลายทีทำไมไม่ให้ฉันทำอ่ะ!" ลำดวนเอ่ยแย้ง เธอเคยขอป้านวลไปทำความสะอาดห้องนายท่านตั้งหลายครั้งแต่ไม่เคยได้เลย แล้วนังเด็กนี่เป็นใครกัน
"ฉันจะเลือกเองว่าจะให้ใครทำอะไร! ทำหน้าที่ตัวเองไปเถอะ! ส่วนเธอ.ตามฉันมานี่" ป้านวลว่าจบก็เดินนำหญิงสาวไป พัชชายืนหน้าเหล่อเหลา ไม่รู้จะเริ่มยังไง
"ไปสิ ดีใจด้วยนะ" กิ๊กดันหญิงสาวให้เดินตามป้าไป
"เอ๋? ดีใจอะไรหรอคะ?" พัชชาทำหน้างงๆ
"ก็ดีใจที่ได้ดูแลห้องนายใหญ่ไง รู้ไหมนายใหญ่ไม่ยอมให้ใครดูแลเลยนะนอกจากป้านวล ฉันอยากทำยังไม่ได้ทำเลย อยากอยู่ใกล้นายใหญ่" กิ๊กพูดพลางทำหน้าเคลิ้มฝัน รู้สึกอิจฉาพัชชานิดๆ
"หืม ขนาดนั้นเลย งั้นกิ๊กก็ไปทำแทนพัชสิ คิกๆ "
"เอาล่ะๆ ไปได้แล้ว อย่าไปฟังยัยกิ๊กเลยพูดไร้สาระ" กุ๊กๆเอ่ยปากบอกอีกครั้ง เมื่อน้องสาวพูดจาเลอะเทอะ
"หึ! คุณใหญ่ก็คงไม่ยอมหรอก อย่าเหลิงนักเลย" ส้มเอ่ยพลางเหยียดยิ้มใส่พัชชา
"ใช่!"
"ไปเร็ว เดี๋ยวป้านวลก็ด่าเอาหรอก" กุ๊กเร่งหญิงสาวอีกรอบ ไม่อยสกให้มาใส่ใจกับพวกนกพวกกา
"ค่ะๆ "
พัชชารีบเดินดุ่มๆขึ้นไปยังชั้นสามที่ป้านวลเดินนำไปก่อนหน้า เธอเห็นหลังป้านวลไวๆ จึงวิ่งเข้าไปหา
"อ่ะ นี่ห้องนายท่าน ถัดไปห้องนายใหญ่ และห้องนายน้อยตามลำดับ " ป้านวลอธิบายให้เด็กสาวเข้าใจ เธอเห็นรูปผู้ชายวัยกลางคนอายุราวๆห้าสิบต้นๆ ยืนหน้าขรึมข้างกายมีผู้หญิงสวยยังดูไม่แก่มากยืนยิ้มอยู่ข้างๆ
"น่ากลัวจัง" พัชชายกมือขึ้นลูกแขนเมื่อรู้สึกขนลุก กลัวแววตาดุๆ
"อะไร"
"เอ่อ คนนี้ใครหรอคะ หนูจะได้เรียกท่านถูก"
"นายท่าน เป็นคุณพ่อของคุณลีวายและคุณลีโอ ท่านอยู่ที่ต่างประเทศสะส่วนมาก นานๆกลับมาที ส่วนนี่คุณผู้หญิง ภรรยาของนายท่าน"
"ค่ะ"
ป้านวลพาพัชชาเดินดูรอบๆ แนะนำการทำความสะอาดว่าอะไรควรแตะและไม่ควรแตะก่อนจะเดินไปยังห้องข้างๆ
"นี่ห้องของนายใหญ่ หรือคุณลีวายคนที่พาเธอมานั่นแหละ ทำความสะอาดเฉพาะในห้องนี้เท่านั้น ห้ามจับห้ามแตะหรือยุ่งกับของของนายเด็ดขาด"
"ค่ะ" เธอเห็นรูปเขาวางอยู่ตรงหัวเตียง ขี้เก็กทั้งตัวจริงทั้งในรูป เด็กสาวคิดในใจ
"ห้องถัดไปห้องนายน้อย หรือคุณลีโอ นายน้อยไปเรียนอยู่ที่ต่างประเทศกลับบ้านปีละครั้ง เธออยู่ๆไปก็คงเห็นเองแหละ"
"ค่ะ"
ป้านวลพาพัชชาเดินดูจนรอบครบทุกห้องก่อนจะพาเธอเดินไปด้านล่าง เธอก็แปลกใจว่าไม่เห็นลีวายอยู่ห้อง แต่ก็ไม่กล้าถาม
"เย็นนี้ก็ช่วยป้าทำกั
บข้าวแล้วกัน ตอนนี้ไม่มีอะไรทำก็ไปช่วยพี่ๆเขาทำงานบ้านอย่างอื่นก่อน"
"จ๊ะป้า"
Latest chapter
เล่ห์รักมาเฟีย บทที่ 15
ลีวายตื่นขึ้นมาในช่วงสายของวันใหม่ หลังจากที่เมื่อคืนไปตีหรี่มาหลายยกทำเอาปวดเมื่อยไปทั้งตัว เขาลุกขึ้นจัดการตัวเองเรียบร้อยก่อนจะเดินลงไปด้านล่าง "รับกาแฟไหมคะ" พัชชาเอ่ยถามทันทีที่เห็นเขาเดินเข้ามานั่งที่โซฟาในห้องโถง"อืม" เขาตอบรับสั้นๆ ก่อนจะยกหนังสือพิมพ์ขึ้นมาอ่าน เด็กสาวเดินเลี่ยงออกไปชงกาแฟในห้องครัวระหว่างกดน้ำร้อนใจเธอก็ละเมอนึกไปเรื่องอื่นทำให้น้ำร้อนลวกมือเพล้ง!! แก้วกาแฟหล่นแตกระเอียดเมื่อเธอปล่อยมืออย่างรวดเร็ว"โอ๊ย! แสบๆๆ ฟู่วว~" พัชชาสะบัดมือเร้าๆ พลางเป่าที่รอยแดงเถือกบนหลังมือ น้ำใสใสเอ่อคลอเมื่อรู้สึกแสบร้อน "เป็นอะไร!" ลีวายเดินเข้ามาในห้องครัวอย่างรวดเร็วเมื่อได้ยินเสียงร้องของเธอ เขามองหน้าเด็กสาวที่ทำท่าจะร้องไห้อยู่ร่อมร่อ "อึก น้ำร้อน" เธอชี้ไปยังแก้วกาแฟที่ร่วงอยู่ที่พื้น ลีวายจูงมือเธอไปยังอ่างล้างมือก่อนจะเปิดน้ำล้างมือให้ "ซุ่มซ่ามจริงๆ" คิ้วเข้มขมวดเป็นปมเมื่อมองรอยแดงเถือกที่มือของเด็กสาว มันต้องพองแน่ๆ "เดี๋ยวมา" "ค่ะ" พัชชาได้แต่แช่น้ำรอ เธอมองมือเธอที่เริ่มพองขึ้น ไม่นานลีวายก็วิ่งกระหืดกระหอบมาพร้อมยาสีฟัน "ทำอะไรคะ" "อยู่เฉยๆ" เขาดุเธอเมื่อ
เล่ห์รักมาเฟีย บทที่ 14
ยามดึกในค่ำคืนอันแสนเหงา ผู้คนมากมายต่างหลั่งไหลกันเข้ามาหาความสุขให้ตัวเอง รวมถึงลีวายด้วยเช่นกัน มาเฟียหนุ่มนั่งที่เก้าอี้ทรงสูง มีบ๋อยคอยอำนวยความสะดวก น้ำสีเข้มถูกรินครั้งแล้วครั้งเล่า ปึก! เขาวางแก้วที่เพิ่งยกน้ำเมาดื่มรวดเดียวหมดลงบนเคาน์เตอร์อย่างแรง ใบหน้าแดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ "เอามาอีก! อึก" "แต่เสี่ยเมามากแล้วนะครับ" บ๋อยเอ่ยบอกด้วยความเป็นห่วง แต่ก็ยอมรินเหล้าใส่แก้วใหม่อีกครั้งเพราะเกรงกลัวสายตาอำมหิตขอมาเฟียหนุ่ม "อ้าว เสี่ยคะ มาดื่มทำไมไม่ชวนอรล่ะคะ อรจะได้มาดื่มเป็นเพื่อน" ร่างอรชรของหญิงสาวในชุดเกาะอกสีแดงเพลิงเดินนวยนาดเข้ามาหาชายหนุ่มอย่างรวดเร็วทันทีที่เห็นเขา "มึงเป็นใคร?" เขาหรี่ตามองเธอเล็กน้อย ก่อนจะหันไปดื่มเหล้าต่อ หญิงสาวหน้าชาเล็กน้อย ที่เขาจำเธอไม่ได้ ก่อนที่อรอุมาจะถือวิสาสะเดินเข้าไปนั่งข้างๆชายหนุ่ม โดยที่เขาไม่ได้เอ่ยชวน "น้อง มาการิต้าแก้วหนึ่ง" อรอุมาหันไปสั่งบ๋อยก่อนจะหันมาสบตากับมาเฟียหนุ่ม เธอรู้ว่าภายใต้ใบหน้าเรียบนิ่งของเขา เขาเมาอยู่แต่เขาจะไม่แสดงออกว่าเมาง่ายๆ "อึก" ลีวายยังคงนั่งนิ่งเงียบ ฟังเสียงเพลงคลอเบาๆ เขาเลือกที่จะมาคนเดียวเ
เล่ห์รักมาเฟีย บทที่ 13
เช้าวันต่อมามาเฟียหนุ่มตื่นนอนในช่วงสายของวันใหม่ กว่าจะเคลียร์งานที่ผับเสร็จก็เกือบรุ่งสาง คิ้วหนาขมวดมุ่นเมื่อเห็นห้องถูกจัดระเบียบเรียบร้อยแล้ว แสดงว่าพัชชาขึ้นมาทำความสะอาดแล้วแน่ๆ "มาตอนไหนวะ" เขาพึมพำเบาๆ ก่อนจะบิดขี้เกียจไปมาสองสามรอบ ลีวายลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำชำระร่างกาย ก่อนจะเดินไปกดปุ่มลับที่ชั้นหนังสือ ประตูลับถูกเปิดออกช้าๆ ก่อนที่เขาจะแทรกตัวเดินเข้าไป "หิวหรือยังมาตัง" มือหนาเอื้อมหยิบไก่สดหนึ่งตัวในช่องเย็นก่อนจะโยนเข้าไปในกรงที่มีงูเหลือมขนาดใหญ่กำลังเลื้อยคลานอยู่ในกรง งูตัวนี้เขานำเข้าจากต่างประเทศโดยตรง เป็นพันธุ์พิเศษที่ราคาแพงมากๆเลยก็ว่าได้ ร่างสูงเดินมาหยุดที่กรงเหล็กขนาดใหญ่ก่อนจะเอื้อมมือไปลูบหัวมันเบาๆ ฟู่!~ "มาตัง" งูเหลือมสีดำเมี่ยมขู่ฟ่อๆ มันไม่ชอบให้ใครมากวนเวลากินอาหาร เพราะมันรู้สึกเหมือนโดนแย่ง ไม่เว้นแม้แต่เขาก็ตาม หากเวลาปกติมันจะเชื่องมาก ชอบเลื้อยเล่นตามลำตัวเขาเป็นประจำ ตัวมันใหญ่พอที่จะกินคนได้ทั้งตัวเลยเชียวแหละ "เดี๋ยวนี้ดุเชียวนะมาตัง" ลีวายเดินออกจากห้องนั้นมาก่อนจะเดินลงไปด้านล่าง "นายใหญ่ จะรับกาแฟไหมคะ" ป้านวลเอ่ยถ่ามมาเฟี
เล่ห์รักมาเฟีย บทที่ 12
หลังจากวันนั้นพัชชาก็คอยหลบหน้าลีวายมาโดยตลอด เธอรู้สึกเขินอายจนไม่กล้าสู้หน้าชายหนุ่ม ทุกๆวันเธอจะรีบไปทำความสะอาดและรีบลงมาอย่างรวดเร็วที่สุด ดังเช่นวันนี้ มือบางปัดฝุ่นบนโต๊ะสายตาก็คอยเหลือบมองมาเฟียหนุ่มไม่รู้ว่าเขาอยู่ห้องหรือไม่"พัชชา""เฮือก~" เด็กสาวสะดุ้งโหยงอย่างตกใจ เมื่อเสียงเรียกดังอยู่ด้านหลัง ตัวเธอแข็งทื่อไม่กล้าแม้แต่จะหันไปมองหน้ามาเฟียหนุ่ม ลีวายเดินมาหยุดตรงหน้าเธอ ร่างบางก้าวถอยหลังอัตโนมัติ "มึงเป็นอะไร" ลีวายเอ่ยถามเด็กสาว ตั้งแต่วันนั้นพัชชาก็หลบหน้าเขามาตลอดทั้งอาทิตย์ เขาก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องหงุดหงิดที่เห็นกิริยาแบบนี้ของเธอ เหมือนเธอรังเกียจเขา"ปะ..เปล่านี่คะ หนะ..หนูขอตัวก่อนนะคะ ว้าย!" พัชชาทำท่าจะเดินหนีออกไป แต่กลับถูกดึงรั้งด้วยแขนแกร่งจนร่างบางเซถลาปะทะกับอกแกร่งของมาเฟียหนุ่มเข้าอย่างจัง "............." ลีวายก้มมองหน้าคนตัวเล็กที่สูงระดับอกของเขา ดวงตาใสแป๋วของเธอทำให้หัวใจเขาเต้นแปลกๆ "อะ..เอ่อ... ขะ..ขอโทษค่ะ" เธอดีดตัวออกจากเขาก่อนจะก้มหน้างุดๆ ใบหน้าแดงระเรื่อเมื่อรู้สึกถูกจ้องมองจากสายตาคม "มึงหลบหน้ากูทำไม" เขาเอ่ยเสียงเรียบ อยากรู้ว่
เล่ห์รักมาเฟีย บทที่ 11
"พัชชา มึงใจเย็นๆนะ" มาเฟียหนุ่มพูดพร้อมกับบังคับพวงมาลัยให้นิ่งที่สุด เพราะมืออีกข้างคอยจับมือเธอไว้"หนะ..หนูไม่ไหวแล้ว อื้อ~" มือบางบีบขย้ำทรวงอกของตัวเองไปมาอย่างร้อนรน ควาทต้องการพุ่งสุดขีดแทบทนไม่ไหว"อยู่นิ่งๆ!!" มาเฟียหนุ่มตะคอกหญิงสาวเสียงดังลั่นเมื่อมือไม้เธออยู่ไม่สุขเอาเสียเลย "งื้ออ~ ทำไมร้อนแบบนี้" ตามลำตัวขาวผ่องของพัชชาเกิดรอยแดงเป็นปื้นๆเต็มไปหมด เพราะเธอทั้งเกาทั้งถูอย่างรุนแรง"จับโยนลงน้ำซะดีไหมห้ะ!" ลีวายสบถเสียงดังก่อนจะหักรถจอดที่ข้างทางอย่างรวดเร็ว "อ่า~ ความรู้สึกนี้คืออะไร อื้อ~ " พัชชาเลิกเสื้อขึ้นสูงจนเห็นทรวงอกที่เด่นหราภายใต้บราเซียร์สีชมพูอ่อน "อึก~ " ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก การที่เขามาทนเห็นอะไรแบบนี้มันไม่ควรเอาเสียเลย เขาเป็นผู้ชายไม่ใช่พระอิฐพระปูน"ละ..ลุง ได้โปรด ทำให้หนูหายร้อนที" มือเรียวขว้าแขนกำยำไว้แน่น ใบหน้าจิ้มลิ้มซุกไซร้ที่ซอกคอของชายหนุ่มสะเปะสะปะ เธอควบคุมตัวเองไม่ได้ อารมณ์มันแตกกระเจิงไปหมดแล้วตอนนี้"มึงเลือกเองนะ อย่ามาโทษกูทีหลัง" มาเฟียหนุ่มขึงมือเธอไว้กับประตูรถอย่างแน่นหนา "หนะ..หนูร้อน ลุงช่วย อื้อ!" พูดไม่ทันจบม
เล่ห์รักมาเฟีย บทที่ 10
ระหว่างที่พัชชาและกุ๊กกิ๊กกำลังช่วยกันทำความสะอาดอย่างขมักเขม้น ทั้งสามสาวพูดคุยหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน"เออนี่ วันนี้วันเกิดเราไปเที่ยวผับกันม่ะ" กิ๊กเอ่ยชวนพัชชาและพี่สาว "จริงด้วย พี่ลืมไปเลย สุขสันต์วันเกิดนะจ๊ะน้องรัก" กุ๊กเดินเข้าไปกอดน้องสาวพลางหอมแก้มอย่างรักใคร่ "จริงดิ สุขสันต์วันเกิดนะ พัชไม่รู้ ถ้ารู้จะซื้อเค้กมาให้" พัชชาเอ่ยอย่างตื่นเต้น ถ้าเธอรู้เธอคงแวะซื้อเค้กที่ตลาดมาให้แล้ว"ไม่เป็นไรหรอก ขอบใจนะ" กิ๊กเอ่ยยิ้มๆ "งั้นตอนเย็นเราไปซื้อของมาฉลองดีไหม" กุ๊กเสนอ กิ๊กส่ายหัวไปมา เธอไม่ได้ต้องการแบบนี้"ไม่เอาอ่ะ กิ๊กอยากไปเปิดหูเปิดตา เราไปเที่ยวผับกันนะ นะๆๆๆ" กิ๊กเกาะแขนอ้อนพี่สาว ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่เธอกับพี่สาวยังไม่เคยออกไปเที่ยวไหนเลย"จะดีหรอ เที่ยวกลางคืนเนี่ยนะ" พัชชาเอ่ยแย้ง"ดีสิ ปีนี้กิ๊ก 18 แล้วนะ โตแล้วด้วย" "อายุยังไม่ถึงเกณฑ์เลยนะ ผับมันต้อง 20 ไม่ใช่หรอถึงจะเข้าได้" กุ๊กเอ่ยแย้ง เธอไม่มีปัญหาหรอกเพราะเธอ 20 แล้ว แต่พัชชาและกิ๊กนี่สิ" เออจริงด้วย" กิ๊กเอ่ยเสียงเศร้า ความคิดที่อยากจะไปเที่ยวพังทลายทันที"ก็เลี้ยงแค่ที่บ้านก็ได้นี่นา" พัชชาเสนอความคิด ควา
You may also like
เมียลับหมอมาเฟีย (NC 18+)
กาแฟหอมกรุ่น12.4K viewsกลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย 2 Love Beginning 2
MaNIE-STORY3.0K viewsพันธะ(รัก)เมียบำเรอ
ชะนีติดมันส์15.0K viewsพลั้งรักมาเฟียร้าย
โซลสตาร์ seoulstar7.1K viewsคนในความลับ
พลอยแพรวา131 viewsบงการรักนายวิศวะ
ทรายแมว42 viewsบอดี้การ์ดฝีปากกล้าหลงมารยาคุณหนูขี้อ่อย
Davide3.5K viewsอ้อนรักมาเฟียแสนร้าย
ขลุกขลิก1.4K views
