6 ขู่เก่ง

บทที่6

“ฮึก! อย่าเอาฉันไปอยู่ซ่องนะ ฮื่อ ๆ” รสรินทร์ยกมือไหว้อ้อนวอนชายตรงหน้า ตอนนี้เธอมีแต่ความกลัว

“ถ้าไม่ไปมีอะไรมาแลกไหม” นิโคลัสเอ่ยพร้อมกับถือปืนแล้วเงยหน้าเดินไปมา

“ฉันยอมทุกอย่าง นายอย่าเอาฉันไปอยู่ซ่องเลยนะ ฮึก!” รสรินทร์เอ่ยออกมาทั้งน้ำตา

“งั้นมึงเป็นนางบำเรอกู จนกว่ากูจะเบื่อ กูจะให้อิสรภาพมึง”

“นานไหม ฮึก! นายถึงจะปล่อยฉันไป”

“ก็แล้วแต่ มึงทำกูพอใจมาก ๆ กูอาจจะปล่อยมึง หนึ่งอาทิตย์หรือสองอาทิตย์ ก็แล้วแต่กู แต่ไม่ทำก็ได้ไปอยู่ซ่องถ้าไม่ไปอยู่ซ่องก็ตาย แค่นั้น” นิโคลัสเอ่ยออกมา ก่อนจะล้มลงนอนบนเตียง มองรสรินทร์ที่ใช้มือสั่นเทา ติดกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวเอง มือเล็ก ๆ ปาดน้ำตาที่แก้มเบา ๆ

“...” มีให้เลือกสามอย่างแต่เธอไม่ต้องการเลือกเลยสักอย่าง ยังห่วงพี่ชาย ป่านนี้พี่ชายของเธอจะเป็นห่วงมากแค่ไหน รสรินทร์เม้มปากเป็นเส้นตรงก่อนจะค่อย ๆ ลุกขึ้น ร่างกายของเธอมันแทบจะไม่มีเรี่ยวแรงขาเธอมันสั่นไปหมด

“เลือกได้หรือยัง” นิโคลัสเอ่ยออกมา ความจริงเขาไม่จำเป็นต้องให้โอกาสเธอก็ได้ แต่เห็นแก่พรหมจรรย์ที่เขาได้พรากมันมาจากเธอ เขาจะให้โอกาสเธอได้เลือก

“ฉัน...” เธอเลิ่กลั่กไม่รู้จะพูดอย่างไร เธ