“นี่ผมมีเลขาเป็นปลาทูแม่กลอง หน้างอคอหักไปตั้งแต่เมื่อไหร่กันครับ” ชายหนุ่มพูดหยอกเย้าขณะขับรถพาเธอไปดูโลเคชันที่สาม ที่สุดท้ายที่เขาแพลนเอาไว้ว่าจะมาดูสถานที่สำหรับถ่ายทำโฆษณา ซึ่งตลอดเส้นทางที่เธอนั่งโดยสารมากับรถยนต์คันหรูของเขา เธอก็ทำหน้าตาบึ้งตึง ไม่ยอมพูดจากับเขาสักคำ เหตุเพราะความเอาแต่ใจของเขา ที่อดทนอดกลั้นไม่ไหว ไปทำมิดีมิร้ายเธอในลำธารใสแจ๋ว แถมตอนแรกๆเธอยังไม่ยินยอมพร้อมใจไปกับเขาอีกต่างหาก แต่เขาก็ใช้ประสบการณ์ที่สั่งสมมานาน เล้าโลมจนเธอโอนอ่อนผ่อนตามไปกับเขาได้ในที่สุดอย่าว่าแต่เธอไม่ยอมพูดยอมจากับเขาในรถคันนี้เลย พอเขาทำอะไรเธอและบังคับอาบน้ำด้วยมือของเขาให้เธอเสร็จเรียบร้อย เธอก็สะบัดตัวลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าแล้วเดินหนีเขาออกมาจากป่าเลย จนเขาแทบจะคว้าสัมภาระแล้ววิ่งตามเธอไม่ทัน ผู้หญิงเวลาโกรธจะมีเรี่ยวแรงมหาศาลท่าจะจริง เพราะเพียงแค่แป๊บเดียวที่เธอออกตัวเดินไปจากเขา ก็เห็นหลังเธอไวๆอยู่ไกลลิบๆโน่นแล้ว “ก็ใครทำอะไรกับฉันไว้ล่ะคะ จะให้ฉันยิ้มหน้าชื่นตาบานหรือยังไงที่โดนประธานบริษัทข่มขืนกลางป่าแบบนั้น” “ข่มข
หนุ่มสาวถูกปลุกแต่เช้าตรู่ด้วยการที่คุณปู่คุณย่าเจ้าของโฮมสเตย์นำอาหารเช้ามาเสิร์ฟถึงห้อง และแนะนำให้ทั้งคู่เดินลัดเลาะไปตามไหล่เขาเข้าไปในป่าตามทางเดินที่มีป้ายปักไว้ ใช้เวลาเดินเท้าไม่เกิน 10 นาที จะได้เจอกับน้ำตกธรรมชาติขนาดเล็กที่เป็นแหล่งต้นน้ำของไร่องุ่นและโฮมสเตย์แห่งนี้ ท่านแนะนำให้ทั้งคู่ไปอาบน้ำใสๆ เย็นๆ และดื่มด่ำกับธรรมชาติที่นั่น โดยทางโฮมสเตย์จะมีย่ามใบโตให้ผู้เข้ามาใช้บริการนำไปใส่สัมภาระติดตัวไปเล่นน้ำตกอีกด้วย เมื่อทั้งคู่ทานอาหารเช้าและเข้าห้องน้ำล้างหน้าแปรงฟันและทำธุระส่วนตัวเรียบร้อย จึงจัดสัมภาระใส่ย่ามคนละใบเพื่อไปเยี่ยมชมน้ำตกตามคำแนะนำของคุณปู่คุณย่าเจ้าของพื้นที่ ทั้งคู่ลัดเลาะมาตามไหล่เขาหลังห้องพักของตนเองได้ไม่นาน เจอป้ายไม้บอกทางขึ้นน้ำตก อัคคีเดินนำหญิงสาวไปตามทางเดินที่ลาดชัดเพียงเล็กน้อย “หวังว่าคราวนี้ คุณคงไม่พาฉันหลงอีกนะคะ ท่านประธาน” เธอพูดเย้าพร้อมกลั้วหัวเราะในลำคอระหง “คร้าบ ผิดพลาดแค่ครั้งเดียว คุณจะพูดไปจนถึงลูกชายคนโตของเราบวชเลยหรือครับ ที่รัก”
ทั้งคู่ขับรถเข้ามาตามป้ายบอกทาง จนเจอกับป้ายของโฮมสเตย์นั้น เมื่อขับผ่านเข้าเขตโฮมสเตย์ก็พบว่าที่นี่เป็นไร่องุ่นขนาดกลาง ที่ค่อนข้างมีความเป็นธรรมชาติที่สมบูรณ์เพราะตั้งอยู่ติดกับชายเขา ทั้งคู่มองเห็นเรือนหลังใหญ่หนึ่งหลังน่าจะเป็นบ้านเจ้าของไร่องุ่นและโฮมสเตย์แห่งนี้ มองไกลออกไปราว 50 เมตร ก็พบกับเรือนไม้หลังเล็กกระทันรัดรูปแบบน่ารัก เรียงยาวไปจนสุดแนวเขา เรือนหลังน้อยถูกโอบล้อมด้วยธรรมชาติ ป่าเขาและไร่องุ่น ช่างเป็นสถานที่ที่น่าเข้ามาพักผ่อนเพื่อหลีกหนีความเหนื่อยหน่ายและวุ่นวายในเมืองเป็นอย่างมาก “เหลือหลังเดียวติดชายป่าริมน้ำหรือคะ” หญิงสาวถามด้วยความตกใจและผิดหวังปนเปกัน อะไรกัน เธอหลงทางเข้ามาไกลและลึกขนาดนี้ ยังมีคนเสาะแสวงหามาแย่งเข้าพักจนเต็ม หรือพวกเขาก็หลงทางมาอย่างเธอทั้งคู่ “จ้าลูก เหลือหลังเดียว ช่วงนี้นักท่องเที่ยวเยอะน่ะลูก เอาไหมจ๊ะ” “เอาครับ” ว่าแล้วก็รับกุญแจห้องและเดินไปตามทางที่มีโคมไฟดวงน้อยส่องสว่างทันที โดยไม่สนใจหญิงสาว ดั่งกลัวว่าหากให้เวลาเธอ
“น้ำผึ้งครับ เดี๋ยวเราต้องไปดูโลเคชันที่คุณกับคุณวิเสนอผมไว้นะครับ ผมเลือกมาสองสามที่แล้ว” อัคคีโทรศัพท์สั่งงานเลขาสาวแต่เช้า “รับทราบค่ะ” “ออ เอาเสื้อผ้าไปสักสองสามชุดนะครับ เราจะค้างกันหนึ่งคืน ขอไปดูแต่ละไร่ให้ละเอียดหน่อย อีกครึ่งชั่วโมงเจอกันที่ล็อบบี้เลยนะครับ” “ได้ค่ะ” แม้ใจจะแอบกังวล แต่ในการออกนอกพื้นที่แต่ละครั้ง ไม่ว่าจะใกล้ไกล เขามักจะมีชลธีตามไปดูแลด้วยเสมอ เธอจึงเบาใจลงไปได้บ้างว่าไม่ได้ไปกับเขาสองต่อสองแน่ เมื่อลงมาถึงล็อบบี้กลับปราศจากเงาของชลธีที่ปกติหากจะต้องไปทำงานนอกสถานที่เขาจะมารับเจ้านายของเขาเสมอ จึงมองไปรอบๆ เพื่อมองหาชายหนุ่มอีกครั้ง “มองหานายชลเหรอ” เหมือนมานั่งอยู่กลางใจ จนเธอนึกค่อนขอด “ค่ะ คุณชลยังไม่มาหรอคะ” “งานนี้เราไปกันแค่สองคนครับ ผมให้นายชลอยู่ประสานงานทางนี้แทนผม” “อ้าว เอ่อ จะดีหรือคะ”
วันนี้เป็นวันเสาร์ เพชรน้ำผึ้งโดนอัคคีโทรศัพท์ตามให้มาทำหน้าที่แจ๋วแต่เช้า หญิงสาวจึงเลือกใส่ชุดทะมัดทะแมงเพื่อสะดวกต่อการทำงาน คือเสื้อยืดสีขาวพอดีตัว กับกางเกงเลกกิ้งสีชมพูขาสั้นสูงจากเข่าไปหนึ่งคืบ เธอมัดผมรวบสูงเป็นหางม้ามีผ้าคาดผมมัดผูกเป็นโบเล็กๆสีเดียวกันกับกางเกง วันนี้เธอไม่แต่งหน้าเลยยิ่งทำให้เธอดูเด็กลงไปเป็นสิบปี เลขาสาวพ่วงตำแหน่งแม่บ้าน กำลังก้มๆ เงยๆ ทำความสะอาดห้องรับแขกอย่างขะมักเขม้น เขามีปัญญาจ้างแม่บ้าน แต่มาบีบบังคับใช้งานเธอแบบนี้เพราะต้องการกลั่นแกล้ง เธอรู้ดี เมื่อทำความสะอาดพื้นเสร็จแล้วจึงหยิบผ้าผืนน้อยมาเช็ดตามโต๊ะต่างๆ ที่จริงห้องเขาไม่ได้สกปรกอะไรเลย เหมือนมีคนมาทำความสะอาดอยู่ตลอดเวลาด้วยซ้ำ แต่คุณชายก็ยังจะปลุกหล่อนแต่ไก่โห่มาใช้งาน เธอมองค้อนไปที่ปะตูห้องนอนเขา นี่คงตื่นมาเพื่อโทรเรียกเธอมาใช้งานแล้วนอนต่อสินะ เงียบกริบไม่มากวนโมโหเธอเลย คิดพลางหยิบกรอบรูปตั้งโต๊ะที่ด้านในมีภาพใบหน้าชายหนุ่มหล่อส่งยิ้มมีเสน่ห์มาให้เธอ เห็นแล้วก็ให้หมันไส้คนในรูปนัก ทำอะไรตัวจริงไ
เป็นเวลาดึกแล้ว แต่คืนนี้เพชรน้ำผึ้งยังคงนอนพลิกกายไปมาบนเตียงกว้าง เธอนอนไม่หลับ เพราะภาพที่เขาควงเดินควงแขนไปกับนางเอกเบอร์หนึ่งเมื่อตอนกลางวัน ยังคงฉายซ้ำไปมาในสมองของเธอ มันไม่เพียงแค่ภาพนั้น เพราะคำพูดของเขาที่บอกว่าจะไม่กลับเข้ามาอีก ทั้งๆที่เวลานั้นมันยังไม่ถึงเที่ยงวันดีด้วยซ้ำ เขาไปไหน ไปทำอะไรกับเธอคนนั้น แค่ไปทานอาหารกันจริงหรือ ไม่ใช่ว่าป่านนี้คงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว ในเมื่อทั้งคู่ต่างดูสนิทสนมถึงเนื้อถึงตัวกันขนาดนั้นและโรสิตาก็ดูจะชอบเขามาก เธอไม่ได้โง่ขนาดมองอาการที่โรสิตาแสดงออกต่อเขาและสายตาที่มองเธอแทบจะกินเลือดเนื้อนั้นไม่ออก ส่วนเขานั้นก็ระดับคาสโนวามีข่าวกับสาวๆ ไม่เว้นวัน มีหรือจะปล่อยให้สมันตัวสวยรอดไปได้ ไม่มีทางเลยจริงๆ ยิ่งคิดเพชรน้ำผึ้งก็ยิ่งหงุดหงิด พาลให้นอนไม่หลับ โถ่เอ๊ย ผู้ชายก็เหมือนกันหมด มาทำอะไรต่อมิอะไรกับเรา หลังจากนั้นก็มีท่าทีหึงหวง มองจากดาวอังคารยังดูออกว่าเขาต้องคิดอะไรกับเธอบ้างไม่มากก็น้อย แต่ทำไม สันดานผู้ชาย พอมีผู้หญิงที่ทั้งสวยทั้งเซ็กซี่เข้ามาหาหน่อย ก็สลัดเธอทิ้งอย่า