LOGINShare
จุดสิ้นสุด 5
Last Updated:
2025-05-22 08:45:09
Latest chapter
เล่ห์แค้นจินฉาน จุดสิ้นสุด 6
โดยเฉพาะหลี่ฮุ่ย นี่เป็นเสียงที่หลี่ฮุ่ยไม่ได้ยินมาเนิ่นนานแล้ว ครั้งล่าสุดที่เขาล่วงรู้ว่าอีกฝ่ายลงมืออย่างเหี้ยมโหดเช่นนี้ก็เมื่อตอนที่หวงตี้เพิ่งขึ้นครองราชย์ใหม่ๆ มีขุนนางผู้หนึ่งส่งหญิงงามเข้าวัง นึกไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะเป็นมือสังหาร ฉวยโอกาสเข้าประชิดตัวหวังดับลมหายใจราชัน ทว่าโอรสสวรรค์กลับรอดพ้นมาได้ และตอบโต้นางผู้กล้าดีกระตุกหนวดเสืออย่างเหี้ยมโหด ซ้ำยังส่งศพเปลือยเปล่าที่ใบหน้าบวมปูด ทั่วร่างมีแต่รอยฟกช้ำและกระดูกหักหลายแห่งของนางเอาไปแขวนอยู่หน้าจวนของขุนนางผู้นั้นเพื่อประจานความผิด ก่อนที่จะมีการไต่สวนและถูกประหารล้างตระกูลในภายหลังอี๋ผินทำสิ่งใดให้หวงตี้กริ้วหนอ ถึงได้ลงมืออย่างไม่ปรานีเช่นนี้..นาฬิกาน้ำที่อยู่ในห้องบรรทมบ่งบอกว่าเวลาผ่านไปสองเค่อแล้วนับตั้งแต่เสียงโครมครามแรกดังออกมา บัดนี้เสียงในห้องนั้นเงียบไปแล้ว เหลือเพียงข้าวของเครื่องใช้ที่กระจัดกระจาย หวงตี้ที่ยืนมองร่างแบบบางที่เต็มไปด้วยเลือดด้วยสายตารังเกียจราวกับมองผ้าขี้ริ้วเก่าขาดหรือสิ่งปฏิกูลที่ติดปลายเท้า เขายกเท้าเตะที่ชายโครงของจินฉานอีกครั้ง มีเลือดสดๆ กระอักออกมาจากริมฝีปากสวยที่บัดนี้ปริแตกร้าวราวริ
เล่ห์แค้นจินฉาน จุดสิ้นสุด 5
“ทำให้เจ้าเป็นสื่อของหนอนไหมทองไม่ได้อีกต่อไป” หวงตี้เอ่ยเรียบๆ ขณะกระชับเสื้อคลุมมังกรห้าเล็บของตน ก่อนก้าวลงจากแท่นบรรทมมาหยุดที่เบื้องหน้านาง “ข้ารู้แล้วว่าเจ้าทำอันใดกับข้า กับหวงโฮ่ว หลิวกุ้ยเฟย เซวียนชูเฟยไว้บ้าง เจ้าคงนึกว่าจัดการข้าได้ในครานี้ก็ถือว่าแผนการตื้นเขินของพวกเจ้าจะสำเร็จแล้ว แต่สิ่งเจ้าคาดการณ์ผิดไป คือความรักที่หวงโฮ่วมีต่อข้า เพื่อรักษาชีวิตข้า นางถึงกับยอมมอบสิ่งสำคัญที่ช่วยกำจัดเจ้า” เขาว่าขณะยื่นสิ่งที่คล้ายกับเขี้ยวสัตว์ชิ้นหนึ่งออกมา จินฉานเห็นเช่นนั้นยิ่งขดกายจนเกือบเป็นลูกหนังกลมๆ ลูกหนึ่ง ท่าทางหวาดกลัวเหลือประมาณ “นี่คือเขี้ยวหมาป่า ว่ากันว่าเป็นเครื่องรางที่ใช้สำหรับล้างอาถรรพ์และคุณไสยได้ทุกชนิด ยิ่งกับคุณไสยของป๋ายอี้ นับว่าเป็นศัตรูตัวฉกาจ” เขายิ้มอย่างนึกสมเพชตนเองเมื่อเห็นสภาพเอนจอนาถนั้น “ข้าไม่เคยนึกเลย ว่าสตรีที่ข้าเคยให้ความรักความเอ็นดูกลับเป็นนางอสรพิษที่แว้งกัดข้า ส่วนสตรีที่ข้าทอดทิ้งนางให้นางเจ็บปวดทรมานใจเหมือนตายทั้งเป็น เมินเฉยต่อความรักของนาง กลับเป็นผู้ที่เตือนสติข้า มอบสิ่งที่สามารถต่อกรกับสิ่งที่ชั่วร้ายให้กับข้า” เมื่อนึกถึงตรงนี้ค
เล่ห์แค้นจินฉาน จุดสิ้นสุด 4
...ท้องฟ้าสีหม่นในช่วงเหมันตฤดูไร้แสงจันทร์ ทางฝ่ายในมิอาจให้แสงสว่างขาดหายจึงให้จุดโคมวังหลวงเพิ่มเติม ในวังหลวงโดยเฉพาะตำหนักใหญ่จึงสว่างไสวราวกลางวันหวงตี้ในอาภรณ์สีทองลายมังกรห้าเล็บ สาบเสื้อผ่าออกเผยให้เห็นเรือนกายที่กำยำแข็งแรงผิดกับอายุที่ก้าวล่วงไป อีกทั้งวันนี้เขาไม่มวยผม แต่กลับปล่อยผมยาวสยายยิ่งทำให้อีกฝ่ายดูเหมือนกลับไปยามยามแรกครองราชย์ ทั้งหนุ่มฉกรรจ์ ทั้งเปี่ยมเรี่ยวแรง เขาเอนกายมองร่างแน่งน้อยในอาภรณ์เนื้อบางสีดำลายดอกสือซว่านกำลังพะเน้าพะนอ ถวายการปรนนิบัติเอาอกเอาใจอย่างสุดกำลัง เอี๊ยมที่นางสวมใส่หลุดลุ่ยจนเห็นเนินอกอิ่มขาวผ่องดั่งหิมะที่กระเพื่อมยามที่ร่างกายเคลื่อนไหวขยับขึ้นลง กระทั่งเมื่ออารมณ์พุ่งไปสู่จุดสูงสุด มือใหญ่คู่นั้นกลับรั้งเอวของเด็กสาวไว้มิให้ขยับต่อได้อีก ทิ้งสีหน้าที่ทั้งสุขสมระคนทรมานไว้ที่ดวงหน้าสวย ริมฝีปากจินฉานสั่นระริกพลางเอ่ย “ฝ่าบาท โปรดทรงอย่ากลั่นแกล้งหม่อมฉัน”“ฉานเอ๋อร์ เรามีเรื่องจะถามเจ้า” หวงตี้เอ่ยเสียงเรียบ ขณะที่ลูบไล้ไปยังเอวคอดกิ่ว ดวงตาคู่คมดั่งเหยี่ยวจ้องเขม็งที่เส้นเลือดเขียวพร้อยพรายคล้ายรอยช้ำที่สีข้างนั้น “เจ้ารักเราหรือไ
เล่ห์แค้นจินฉาน จุดสิ้นสุด 3
...“จินเฟยกลับไปแล้วหรือไม่” เสียงของจินฉานดังลอดออกมาจากห้องพระที่นางแทบจะใช้เวลาอยู่ในห้องนั้นเกือบตลอดทั้งวัน ชุนเยี่ยนเพียงหยุดยืนที่หน้าห้องพระตามความเคยชินและรายงานจนแทบจะเป็นประโยคเดิม “เพคะ พระนางจินเฟยเสด็จกลับไปแล้ว”“เช่นนั้นหรือ” เสียงของจินฉานเหมือนเปรยกับตนเอง ไม่มีท่าทีเอ่ยถามสภาพของชุนเยี่ยนในตอนนี้แม้แต่น้อยชุนเยี่ยนนั้นยังคงไม่คุ้นเคยกับการถูกจินฉานทำตนเย็นชาหมางเมินใส่แม้จะผ่านมาแล้วหลายวันก็พาลให้น้ำตาซึมด้วยรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ นางเม้มปากแน่นแล้วเอ่ยเสียงแผ่ว “ถ้าไม่มีสิ่งใดแล้ว หม่อมฉันทูลลา”“เดี๋ยวก่อน” จินฉานเรียกจากด้านหลัง ชุนเยี่ยนหันกลับไปมองก็เห็นจินฉานยืนอยู่หลังม่านมุกที่กั้นระหว่างห้องพระกับโถงตำหนัก ภายในห้องพระสลัวราง แม้แต่เทียนสักเล่มก็มิได้จุดให้แสงสว่าง แต่ชุนเยี่ยนก็มองเห็นว่าจินฉานกำลังส่งยิ้มมาให้นางจึงพาให้ใจชื้นขึ้น จินฉานยื่นมือขาวเนียนที่สวมกำไลหยกน้ำผึ้งมายังด้านนอกแล้วจับมือของชุนเยี่ยนพร้อมเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ตัวข้ามีเรื่องให้ต้องขบคิดหลายวัน จึงได้ห่างเหินไปจากเจ้า เจ้าโกรธตัวข้าหรือไม่”ชุนเยี่ยนที่ไม่ได้รับการเอาใจใส่จากจินฉาน
เล่ห์แค้นจินฉาน จุดสิ้นสุด 2
สตรีในวังนั้นมีอยู่เพียงสามช่วงวัยเท่านั้น คือยามเยาว์วัยช่วงชิงความโปรดปรานจากราชัน ยามเริ่มมีขั้นตำแหน่งช่วงชิงตำแหน่งหวงโฮ่ว ยามมีโอรสธิดาช่วงชิงบัลลังก์มังกรให้บุตรและตำแหน่งไทโฮ่วให้กับตนเองเพื่อที่บั้นปลายชีวิตจะได้ไม่ต้องถูกบังคับปลงผมบวชเป็นนางชี ยามนี้สามสิ่งนางสมปรารถนาเพียงหนึ่งคือได้ตำแหน่งเฟย ได้รับความรักจากหวงตี้ ส่วนบัลลังก์หงส์ที่คลาดคลาไปนั้นนางไม่เสียดายอีกต่อไปแล้ว เหลือก็เพียงแต่ตำแหน่งหวงตี้ขององค์ชายห้ากู้อวิ๋นและตำแหน่งไทโฮ่วที่ไม่ว่าจะทำเช่นไรนางก็จะไม่มีทางปล่อยให้หลุดมือเป็นอันขาดขณะที่จ่อมจมกับความคิดของตนเอง อาศัยความเคยชินก้าวเดินไปไม่ช้าไม่เร็ว รู้ตัวอีกทีจินเฟยก็ยืนอยู่ที่ลานหน้าตำหนักของตนแล้ว เมื่อช้อนตาขึ้นมองที่ประตูตำหนักก็เห็นบุรุษในชุดขุนนางฝ่ายบุ๋นยืนอยู่ก่อนแล้ว ชายผู้นั้นเมื่อเห็นนายตำหนักกลับมาจึงรีบมาถวายบังคมอย่างนอบน้อม “ถวายบังคมจินเฟย”“ตัวข้าจำเจ้าได้ เจ้าคือ เค่อซาน ขุนนางป๋ายอี้ที่มาประจำการอยู่ที่ต้าเจวียนแห่งนี้” ถึงจะเป็นขุนนางเล็กๆ ที่ทำหน้าที่แปลตำราภาษาป๋ายอี้ให้กับหอตำราหลวง ไม่มีความสำคัญใดๆ กับราชสำนักต้าเจวียนมากนัก อีกทั้ง
เล่ห์แค้นจินฉาน จุดสิ้นสุด 1
“ครานี้ก็ยังมิให้เข้าพบหรือ”จินเฟยเอ่ยในขณะที่คิ้วคู่งามขมวดมุ่น เมื่อถูกชุนเยี่ยนเอ่ยปฏิเสธแทนตัวจินฉานว่ามิสะดวกให้เข้าพบ “นี่ผ่านมานานหลายวันแล้ว อาการป่วยของอี๋ผินยังไม่ดีขึ้นอีกหรือไร”ชุนเยี่ยนหลุบตาลงอย่างพยายามสะกดกลั้นน้ำตาของตนเองเอาไว้ก่อนเอ่ย “หม่อมฉันเองก็ไม่รู้ นายหญิงไม่ยอมให้หม่อมฉันปรนนิบัติดูแล ไม่รับน้ำ ไม่รับอาหาร ไม่ยอมให้หม่อมฉันตามหมอหลวง ขนาดปี้อันที่ช่วงนี้ถวายการรับใช้บ่อยครั้งกว่าหม่อมฉันยังให้รับใช้อยู่ห่างๆ พอผ่านไปสองวัน พระสนมจึงฝากปี้อันมาบอกกับคนในตำหนักว่าพระสนมไม่เป็นอันใด เพียงแค่ต้องการใช้ความคิด ไม่ประสงค์ให้ผู้ใดรบกวนเพคะ”“เช่นนั้นหรือ” จินเฟยเพียงแต่พยักหน้ารับรู้พลางเอ่ยเสียงเรียบ นางมาเยือนตำหนักผิงอันในเดือนนี้คือสามครั้งสามครานับตั้งแต่งานเลี้ยงในวันลี่ตง และสามครั้งสามคราที่ว่านั้นก็ได้รับการปฏิเสธด้วยประโยคคล้ายคลึงเช่นนี้มาตลอด แม้ใจหนึ่งจะนึกห่วงหลานสาวว่าจะมีอาการไม่สู้ดีประการใดหรือไม่ แต่เมื่ออีกฝ่ายไม่เปิดประตูตำหนักต้อนรับเช่นนี้ ถึงแม้จะใช้ตำแหน่งที่สูงกว่าดึงดันที่จะเข้าไปคงไม่มีประโยชน์อันใด จึงตัดสินใจรามือ “เอาเถิด เช่นนั้นข้
เล่ห์แค้นจินฉาน เน่าเปื่อย 6
...“วาจารุนแรงไม่ถนอมน้ำใจเช่นนั้น เดี๋ยวนางกำนัลของเจ้าก็ลุกไปผูกคอตายเอาหรอก” ปี้อันว่าขณะที่เดินมาหาจินฉานที่ยังอยู่ต่อหน้าองค์พระ“ถึงนางจะน้อยใจที่ข้าดุด่า แต่นางก็ไม่มีทางฆ่าตัวตายแน่นอน เพราะนางนั้นรักและห่วงใยข้าที่สุด นางกลัวว่าถ้าตายจากไป ผู้ใดจะดูแลข้าได้เท่านาง” จินฉานเอ่ยพลางปักธูปหอมละมุนลงบนกระถาง พาในบรรยากาศในห้องคลายกลิ่นไม่พึงประสงค์ไปได้พอสมควร“เจ้าเองก็รักและห่วงใยนางไม่แพ้กัน ระยะหลังนี้จึงได้ใจร้ายต่อนาง ทำตนห่างเหินต่อนาง เพื่อที่นางจะได้ไม่ต้องมาเกลือกกลั้วทางฝั่งนี้ไปมากกว่านี้”จินฉานหลุบตาลงต่ำ “เลิกกล่าวเหลวไหลเถิด วันนี้ทำตนเป็นนางกำนัลผู้ภักดีของหวงโฮ่ว ได้ความเช่นไรบ้าง”“เจ้าต้องได้เห็นหน้าบุรุษผู้นั้น ทำตนอหังการ์ทำร้ายผู้คนมามาก ที่แท้ก็เป็นปุถุชนผู้หนึ่ง เพียงเล่าว่าเจ้าทำอันใดกับมันและคนของมันบ้าง ก็ขวัญหนีดีฝ่อแล้ว”“เล่าหมดเลยหรือ”ปี้อันยิ้มเอ่ย “เล่าหมดก็ไม่สนุกสิ ข้าเล่าเพียงแค่ว่าเจ้ามีหนอนไหมทอง แต่มิได้เล่าว่าหนอนไหมทองที่ใช้กับทรราชย์ผู้นั้นแตกต่างจากผู้อื่น” ว่าพลางก้มกระซิบข้างหูจินฉาน “ข้าตั้งเงื่อนไขเอาไว้อยู่อย่างหนึ่ง ถ้าทุกอย่างคร
เล่ห์แค้นจินฉาน เน่าเปื่อย 5
เป็นไปได้อย่างไร ในเมื่อเขาสยบป๋ายอี้จนราบคาบแล้ว เผ่าเล็กๆ เช่นนั้นต้องมิอาจโงหัวขึ้นมาต่อกรเขาได้อีก จินฉานควรเป็นเพียงหญิงงามอันเป็นผลพวงจากชัยชนะในครานี้ นางต้องศิโรราบใต้ร่างเขา บำรุงบำเรอความใคร่ให้กับเขา รักเพียงเขา ภักดีเพียงเขา ไฉนจึงกลายเป็นเช่นนี้ไปได้ เขาไม่เชื่อ ไม่มีทางเชื่อเด็ดขาดปี้อันมองท่าทีของโอรสสวรรค์ที่เต็มไปด้วยความหวาดหวั่นก็ให้อมยิ้มบาง ก่อนเอ่ยเรียบๆ “ฝ่าบาทคงคิดว่าป๋ายอี้เป็นเพียงเผ่าเล็กๆ อ่อนแอเผ่าหนึ่ง ที่ถูกพระองค์ปราบปรามจนแตกพ่าย หมดทางลุกขึ้นมาได้อีก”“แต่ผู้ใดจะล่วงรู้ ผู้อ่อนแอก็มีวิธีล้างแค้นอย่างผู้อ่อนแอเช่นกัน”น้ำเสียงของปี้อันนั้นเยียบเย็น ทั้งรอยยิ้มกึ่งเย้ยทำให้หวงโฮ่วรู้สึกหนาวสะท้าน นางโบกมือไล่ให้อีกฝ่ายออกไปจากห้องเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายบอกกล่าวเรื่องราวที่หวงตี้สมควรรู้จนหมดสิ้น จากนั้นนางจึงคว้ามือของหวงตี้เอาไว้แน่น พร้อมกับลมหายใจหอบสะท้าน “ฝ่าบาท ฝ่าบาทโปรดทรงเชื่อหม่อมฉัน อี๋ผินผู้นั้นมิใช่คนธรรมดา นางไม่ต่างอันใดกับผีร้ายทวงแค้นที่ลุกขึ้นมาจากขุมนรก นางมิได้รักพระองค์ นางเพียงต้องการแก้แค้นพระองค์ แก้แค้นต้าเจวียน แก้แค้นพวกเราทุกคน!
เล่ห์แค้นจินฉาน เน่าเปื่อย 4
หวงตี้ขมวดคิ้วน้อยๆ ถ้าหากเป็นฝีมือของผู้อื่น จะมีใดอุตริเอาซากทารกตายไปใส่ไว้ในครรภ์ของนางจนกระทั่งติดเชื้อได้เช่นนี้ จึงได้แต่สันนิษฐานว่าคำพูดของอีกฝ่ายเป็นการพูดเลื่อนเปื้อนหาความจริงมิได้ของคนป่วย แต่ก็ไม่ได้กล่าวอันใดให้หวงโฮ่วเจ็บช้ำน้ำใจได้อีกหวงโฮ่วเมื่อเห็นท่าทีนั้นของหวงตี้จึงรู้ได้ว่าอีกฝ่ายไม่เชื่อตน จึงค่อยๆ หันไปยังหลังม่านมุกระย้าแล้วเอ่ยเสียงเรียบ “เจ้า ออกมาได้”คนผู้นั้นเมื่อได้รับคำสั่งจึงก้าวออกมาจากหลังม่านมุกอย่างแช่มช้า ก่อนคุกเข่าโขกศีรษะเบื้องหน้าหวงตี้ “ถวายบังคมฝ่าบาทเพคะ”หวงตี้เบิกตาน้อยๆ เมื่อเห็นสตรีผู้นั้นเต็มตา “เจ้า เราจำได้ว่าเป็นนางกำนัลของตำหนักผิงอัน ที่ชื่อ ปี้อัน”นางกำนัลสาวน้อยตอบด้วยน้ำเสียงฉะฉานน่าฟัง “เพคะ เป็นหม่อมฉัน”“แต่เราจำได้ว่าเจ้าเป็นใบ้มิใช่หรือ?” หวงตี้หรี่ตาลงมองอีกฝ่าย หวงโฮ่วเห็นเช่นนั้นจึงเอ่ย “หม่อมฉันขอประทานอภัยที่ปิดบังพระองค์ ปี้อันเป็นนางกำนัลที่หม่อมฉันกับหลิวกุ้ยเฟยเลือกเฟ้นเพื่อส่งไปแทรกซึมในตำหนักผิงอันเพคะ”หวงตี้ทำท่าจะกล่าวตำหนิ หวงโฮ่วจึงเอ่ยต่อ “ที่หม่อมฉันทำลงไปมิได้มีเจตนาร้ายกับพระองค์ เพียงแต่ระแวงว่าอี๋ผ
You may also like
ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายเลี้ยงครอบครัวสามียุค70
Ainthira06 / โจวเหว่ยฟาง8.8K viewsสามีชาตินี้เราหย่ากันแล้ว
บ้านเขมปัณณ์9.3K viewsลิขิตรักภรรยาตัวร้าย
จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ23.1K viewsท่านอ๋องกับพระชายาพาลูกหนีภัยธรรมชาติ
หลันซานอวี่121.5K viewsไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ
รอยหยัก - หนิงอัน974 viewsฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย
กระต่ายหยก2.9K viewsบุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง
หิมะที่ปลิดปลิว50.5K viewsย้อนเวลากลับมาเป็นพระชายาของท่านอ๋องผู้คลั่งรัก
เดลิล125 views
