เสียงฝีเท้าที่ดังมาจากด้านหลังทำให้มนต์มีนาใจเต้นแรงเธอลุ้นว่าเจ้านายจะหน้าตาเป็นยังไงหญิงสาวหันหน้าไปช้าๆ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความสงสัยเมื่อพบว่าเจ้านาย ของเธอก็คือผู้ชายที่เธอเจอบริเวณท่าเรือ
“คุณนั่นเอง”
“สวัสดีมนต์มีนา” เขากล่าวทักทาย
“สวัสดีค่ะเจ้านาย” หญิงสาวรีบยกมือไหว้เมื่อนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้ตนเองอยู่ในสถานะอะไร
“เราเจอกันอีกแล้วนะ”
“เจ้านายเจอกับมีนแล้วเหรอครับ” สุทัศน์แปลกใจ
“ใช่ เมื่อกี้ฉันเจอเธอที่ท่าเรือ”
“ถ้าอย่างนั้นผมคงไม่ต้องแนะนำอะไรมาก”
“ขอบคุณมากที่ช่วยจัดการเรื่องนี้ให้”
“ไม่เป็นไรครับ”
“แล้วคุณจะอยู่ที่นี่กี่วันล่ะ”
“ผมว่าจะกลับขึ้นฝั่งเย็นนี้แล้วพรุ่งนี้เช้าค่อยบินกลับกรุงเทพ”
“อ้าว นึกว่าจะอยู่ดื่มด้วยกันสักคืน”
“คืนผมมีงานต้องทำต่อครับ”
“โอกาสหน้าหาเวลามาดื่มด้วยกันนะ ถ้าจะให้ดีลงมาที่นี่อาทิตย์หน้าก็ได้เพราะกาซิมก็จะมาที่นี่เหมือนกัน”
“ได้ครับเดี๋ยวผมจะประสานกับกาซิมอีกทีว่าจะลงมาวันไหน”
“คุณมีนครับผมไปก่อนนะ ถ้ามีอะไรก็โทรหาผมตามเบอร์นั้นเจ้านายเป็นคนใจดีมาก คุณต้องการอะไรก็บอกเขาได้เลย ส่วนมอเตอร์ไซค์ก็เอาไว้ใช้ก่อนถ้าจะกลับผมจะเอาไปคืนเองครับ”
“ขอบคุณค่ะคุณสุทัศน์” มนต์มีนายกมือไหว้ชายหนุ่มที่ดูแลเธอเป็นอย่างดีตั้งแต่เริ่มตกลงเซ็นสัญญา
“คุณคงเห็นสัญญาทั้งหมดแล้วใช่ไหม” ยานอฟถามเมื่ออยู่กันตามลำพังแค่สองคนในห้องรับแขก
“ค่ะมีนเห็นสัญญาแล้ว”
“เจ้านายมีอะไรจะเพิ่มเติมจากนั้นไหมคะ”
“ไม่ต้องเรียกฉันว่าเจ้านายหรอกเรียกฉันว่ายานอฟก็ได้”
“ค่ะ คุณยานอฟคุณรู้ประวัติของมีนทั้งหมดแล้วเพราะฉะนั้นมีนคงไม่ต้องแนะนำตัวเองใช่ไหมคะ”
“นั่นมันคือประวัติที่เธออยากให้ฉันรู้ แต่ก็มีบางอย่างที่ฉันอยากจะถามเธอ”
“ถามได้เลยค่ะมีนยินดีตอบทุกคำถาม” มนต์มีนาคิดว่าตนเองไม่มีเรื่องอะไรที่เป็นความลับอยู่แล้วจึงยืนดีจะตอบคำถามเขาทุกคำถาม
“เพราะอะไรถึงมาทำงานแบบนี้” ยานอฟยิงคำถามค่อนข้างตรงทำให้มนต์มีนาคิดหนัก
“มีนอยากเอาเงินไปใช้หนี้ค่ะ”
“ก่อนหน้านี้เคยทำงานแบบนี้มาก่อนหรือเปล่า”
“ไม่ค่ะ”
“เธอเคยคิดไหมว่าถ้ากลับไปจากที่นี่แล้วเธอมีแฟนหรือคนรักเขาจะรังเกียจที่เธอทำงานแบบนี้”
“มีนไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อนค่ะ บอกตามตรงตอนนี้สิ่งที่มีนต้องการมากที่สุดก็คือปลดหนี้ให้ได้แค่นั้นเอง”
“จริงๆ มันก็มีงานอีกมากมายที่เธอจะสามารถหาเงินได้”
“ใช่ค่ะ มันมีงานมากแต่ไม่ว่ามีนจะทำงานหนักแค่ไหน หนี้มันก็ไม่เคยลดน้อยลงเลย ยิ่งระยะเวลาเพิ่มมากขึ้นดอกเบี้ยก็เพิ่มมากขึ้น ในเมื่อคุณยานอฟเสนอเงินมามากถึงหนึ่งล้านบาทมีนคิดว่ามันคุ้มค่าที่จะเอาตัวเองมาอยู่ที่นี่เป็นระยะเวลาหนึ่งเดือน”
“เธอพร้อมที่จะทำงานให้ฉันแล้วใช่มั้ยล่ะมีน”
คำพูดของเขาทำให้โดยหญิงสาวถอยจนติดผนังโซฟาอีกข้าง ยานอฟเห็นแล้วหัวเราะเพราะดูเหมือนว่าหญิงสาวคนนี้จะกลัวเขาเอามากๆ แบบนี้เห็นทีว่าเขาจะต้องทำให้เธอหายกลัวและอยากมาอยู่ใกล้เหมือนกับผู้หญิงคนอื่นๆ
“ฉันไม่ใช่คนบ้ากามขนาดที่เธอจะต้องกลัวอย่างนั้นหรอกนะมีน อีกอย่างฉันก็เดินทางมาหลายสิบชั่วโมงคงไม่มีแรงไปทำอะไรแบบนั้นหรอก แค่อยากจะบอกให้เธอเตรียมตัวไว้ เพราะถ้าฉันมีความต้องการเรื่องแบบนั้นขึ้นมาเธอก็ต้องพร้อมที่จะทำหน้าที่นั้น” เขาพูดแล้วหัวเราะอย่างอารมณ์ดี เพราะผู้หญิงที่เขาต้องการมาอยู่ตรงหน้าแล้วเขาจะจัดการเธอเวลาไหนก็ได้
“มีนเข้าใจค่ะว่านับจากนี้หนึ่งเดือนคุณจะทำยังไงกับมีนก็ได้”
“ฉันไม่ใช่นายจ้างโหดร้ายจะเรียกใช้งานเธอตลอดเวลาหรอกนะมีนเธอมีอิสระเต็มที่นี่อย่างที่เธอต้องการ”
“หมายความว่ายังไงคะที่บอกว่ามีนมีอิสระ”
“ก็เธอมีอิสระที่จะทำอะไรก็ได้ในบ้านหลังนี้ก็ได้ เธอเข้าไปดูห้องหนังสือหรือยังล่ะฉันเตรียมหนังสือที่เธออยากการเตรียมหนังที่เธออยากดูไว้ในนั้นแล้ว”
“ที่คุณส่งแบบสอบถามให้มีนกรอกเหรอคะ”
“หวังว่าเธอจะชอบและใช้เวลากับมันอย่างมีความสุขนะ”
“ขอบคุณนะคะคุณยานอฟ” มนต์มีนาดีใจที่จนเองจะได้อ่านหนังสือที่ตนเองชอบในขณะที่อยู่ที่นี่
“เอาล่ะ ตอนนี้ฉันชักจะหิวแล้วเราไปห้องครัวกันดีกว่า ไม่รู้ว่าวันนี้ป้าละออจะทำอะไรให้เรากินบ้าง”
“มีนต้องกินข้าวกับคุณด้วยเหรอคะ”
“ก็ใช่สิฉันจ้างเธอมาเป็นเมียนะ เมียก็ต้องทำหน้าที่เมียซึ่งมันไม่ได้หมายถึงเรื่องบนเตียงอย่างเดียว เธอต้องกินข้าวกับฉันออกไปเที่ยวกับฉัน”
“ค่ะ” หญิงสาวพยักหน้าเข้าใจ
หญิงสาวรู้สึกดีขึ้นมาบ้างที่หน้าที่ของเธอไม่ได้มีแค่บนเตียงเพียงอย่างเดียว
อาหารบนโต๊ะมีหลายอย่างมนต์มีนาเห็นแล้วรู้สึกหิวขึ้นมาทันทีหนึ่งในนั้นก็มีแกงเลียงกุ้งสดกับหมึกไข่หนึ่งมะนาวอาหารโปรดของเธอซึ่งตั้งแต่มารดาป่วยก็ไม่ค่อยได้ทานอีกเลย
“ในทุกมื้อบนโต๊ะอาหารจะมีอาหารที่เธอชอบสองอย่างและอีกสามอย่างเป็นอาหารที่ฉันชอบ” ยานอฟอธิบาย
“คุณชอบกินอาหารไทยเหรอคะ” เมื่อเห็นว่าเราจะของโปรดของตนสองอย่างบนโต๊ะอาหารแล้วยังมีแกงเขียวหวานผัดผักรวมและฉู่ฉี่กุ้งบนโต๊ะอาหารด้วยก็เลยถามเพราะมีแต่อาหารไทยทั้งนั้น
“ใช่ฉันชอบกินอาหารไทย แต่รสชาติอาจจะไม่เผ็ดมากเท่าไหร่หวังว่าเธอคงจะกินได้นะ”
“ได้ค่ะ แกงเขียวหวานก็เป็นของโปรดขอมีนเหมือนกัน ถ้าได้กินกับขนมจีนก็จะยิ่งอร่อยมากขึ้น”
“ถ้าคุณมีนชอบเหลือก็จะซื้อขนมจีนมาติดไว้ให้นะคะ”
“ขอบคุณค่ะป้าละออ”
“แต่ส่วนใหญ่คนที่นี่ชอบกินขนมจีนกับแกงไตปลาแล้วก็น้ำยาใต้มากกว่า ไม่รู้ว่าคุณมีนจะทานเผ็ดมากขนาดนั้นได้หรือเปล่า”
“ฉันว่าน่าสนใจดีเหมือนกันนะถ้า ยังไงพรุ่งนี้ป้าละออก็ลองทำมาก็แล้วกันแต่ขอแบบไม่เผ็ดมากแล้วก็ทำกับข้าวอย่างอื่นมาด้วยก็ได้นะเผื่อจะเผ็ดจนกินพวกนั้นไม่ไหว”
“ได้ค่ะคุณยานอฟ”
หลังจากทานอาหารเย็นเสร็จแล้วแม่บ้านก็เก็บทำความสะอาดและกลับไปยังบ้านพักของตนเองที่อยู่บริเวณด้านหลัง
“เธอจะไปทำอะไรก็ทำนะ คืนนี้ฉันไม่เรียกใช้งานหรอก”
“มีนขอไปห้องหนังสือได้ไหม”
“ได้สิห้องหนังสืออยู่ก่อนถึงห้องเธอ”
“ขอบคุณค่ะ”
มนต์มีนาเดินเข้าไปยังห้องหนังสือที่มีทีวีขนาดใหญ่และเก้าอี้เหมือนกับโรงหนังอยู่ด้วย เธอคิดว่าถ้าได้นอนดูหนังในห้องนี้ก็คงจะมีความสุขมากแต่คงต้องขออนุญาตเจ้าของบ้านเสียก่อน หญิงสาวเลือกหนังสือมาหนึ่งเล่มจากนั้นก็เอากลับมาอ่านที่ห้อง
เธออ่านหนังสือจนเกือบจะเที่ยงคืนก็รู้สึกหิวน้ำจึงเดินออกจากห้องมายังห้องครัวเมื่อเดินผ่านห้องรับแขกก็เห็นว่าตอนนี้ยานอฟยังนั่งอยู่ที่เดิม
“คุณยังไม่นอนเหรอคะ”
“มันผิดเวลาก็เลยไม่ง่วง แล้วเธอออกมาทำอะไร นอนไม่หลับ เหมือนกันเหรอ”
“มีนอ่านหนังสืออยู่ค่ะแล้วรู้สึกหิวน้ำก็เลยว่าจะออกมากินน้ำ” เธอเดินเข้าไปดื่มน้ำจากนั้นก็ไปเดินด้านริมระเบียง
“ ที่นี่เวลากลางคืนเงียบมากเลยนะคะ”
“ใช่ฉันชอบบรรยากาศที่นี่มาก แต่เธอเป็นวัยรุ่นก็คงไม่ชอบอะไรที่มันเงียบๆ แบบนี้มั้ง”
“ตอนที่มีนอยู่ที่บ้านก็เงียบประมาณนี้ล่ะค่ะ”
“เธอง่วงหรือยังล่ะ”
“ยังค่ะ”
“ถ้างั้นออกไปเดินเล่นกันไหม”
“ออกไปเดินเล่นเวลานี้เหรอคะ”
“ใช่สิเวลานี้มันเงียบสงบดีนะ”
“ได้ค่ะ”
มนต์มีนากลับบ้านมาอีกครั้งในเวลาหนึ่งทุ่ม รู้สึกโล่งใจและใจหายไปในคราเดียวกันเมื่อเปิดประตูบ้านเข้ามาแล้วไปเจอกับยานอฟ เขาคงไปจากเธอแล้วจริงๆ เธอคงเป็นผู้หญิงที่โง่มากคนหนึ่งเลือกความรักและทิ้งเงินสามสิบล้านให้หลุดมือไปแต่เธอคิดว่าตนเองเลือกถูกแล้วเพราะถ้ามีเงินแต่อยู่กับคนที่ไม่รักชีวิตก็คงจะไม่มีความสุขเลยเมื่อเขาไปแล้วเธอก็ใช้ชีวิตตามปกติและกำลังจะลืมเขา แต่ดูเหมือนว่าชีวิตของเธอมันจะไม่ปกติตอนนี้ข้างบ้านของเธอ ซึ่งเป็นพื้นที่ว่างกำลังมีการปรับปรุงพื้นที่และเธอรู้จากเจ้าของร้านอาหารตามสั่งหน้าปากซอยว่าข้างๆ บ้านของเธอถูกนักธุรกิจคนหนึ่งซื้อไปบ้านหลังใหญ่ริมรั้วของมนต์มีนาถูกสร้างขึ้นอย่างรวดเร็วคนงานเกือบครึ่งร้อยทำงานกันอย่างขยันขันแข็งเพียงแค่สามเดือนบ้านหลังนั้นก็เสร็จตกแต่งสวยงามและพร้อมเข้าอยู่เธอไม่รู้ว่าเจ้าของบ้านหลังนั้นเป็นใครเพราะไม่เคยเห็นเขาเลยหญิงสาวเลยได้แต่แอบมองเพราะบ้านหลังนั้นมันสวยและน่าอยู่มากเทียบกับบ้านของเธอไม่ติดเลยสักนิด แต่มนต์มีนาคิดว่าจะมีบ้านหลังใหญ่ไปทำไมล่ะในเมื่ออยู่บ้านหลังเล็กเธอก็มีความสุขมากมายอยู่แล้วหญิงสาวมองไปในบ้านหลังนั้นก่อนจะเดินออกจ
ยานอฟเก็บคำพูดของกาซิมมานั่งคิดมันก็เป็นอย่างที่ผู้ช่วยของเขาพูดจริงๆ เขาเองสนิทกับมนต์มีนามากกว่าใคร ก็น่าจะรู้ดีกว่าใครว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่หิวเงินบางทีเขาอาจจะต้องบินไปเมืองไทยอีกครั้งและคุยกับเธอให้รู้เรื่อง“เฮ้อ...ทำไมเรื่องความรักมันยากจังนะ” เขาถอนหายใจก่อนจะนั่งทำงานต่อช่วงนี้งานค่อนข้างยุ่งเขาอยากจะบินไปหามนต์มีนามากแค่ไหนแต่ก็ยังปลีกตัวไม่ได้เลยยานอฟใช้เวลาเคลียร์งานที่คั่งค้างเกือบสองอาทิตย์จากนั้นเขาก็บินมาประเทศไทยและให้สุทัศน์พามารอที่หน้าบ้านของเธอมนต์มีนาเลิกงานมาในเวลาหนึ่งทุ่มรู้สึกแปลกใจที่เห็นรถของคุณสุทัศน์จอดอยู่หน้าบ้าน“สวัสดีค่ะคุณสุทัศน์ ธุระอะไรคะมาหามีนถึงที่นี่เลย” มนต์มีนายกมือไหว้เหมือนทุกครั้ง“ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณมีนนิดหน่อยครับ ขอเข้าไปนั่งคุยในบ้านในบ้านได้ไหมตรงนี้ยุงมันเยอะ”“ได้ค่ะ” หญิงสาวเปิดประตูรั้วแล้วเดินนำสุทัศน์เข้าไปในบ้านเธอเอาน้ำมาวางไว้ให้เขาจากนั้นก็หยิบผลไม้เตรียมจะเอาไปปอก“เดี๋ยวมีนปอกผลไม้ให้นะคะ”“ผมเกรงใจจังเลยครับ”“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณนั่งรอในห้องรับแขกแป๊บหนึ่งนะคะเดี๋ยวมีนปอกผลไม้แป๊บเดียว”“ได้ครับ” หญิงสาวหายเข้าไปปอก
มนต์มีนาตื่นเช้ามาด้วยศีรษะที่หนักอึ้งขณะที่นึกทบทวนเรื่องราวของเมื่อคืนจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเธอกับเขาร่วมรักกันกี่ครั้ง รู้แต่ทุกครั้งมันก็เต็มไปด้วยความสุขหญิงสาวมองไปรอบๆ ห้องก็ไม่เห็นยานอฟไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้วเธอเจ็บระบมจนก้าวขาแทบไม่ออกแต่ก็พยายามเก็บของลงกระเป๋าและไม่ลืมที่จะโทรไปบอกรอยด์ว่าตนเองตัวเองเจอเพื่อนที่นี่และคงไปเที่ยวกับเขาไม่ได้ฝ่ายนั้นโอดครวญเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไรมากเมื่อคุยกับรอยด์เสร็จเธอก็สั่งอาหารขึ้นมาทานบนห้องเพื่อรอเวลาที่จะไปสนามบินแม้รู้ว่าคิดว่าจะไม่ได้เจอยานอฟอีก แต่ในใจของหญิงสาวกลับรู้สึกสบายเพราะเธอได้บอกความรู้สึกของตนเองให้เขารับรู้แล้ว มันก็เหมือนกับไม่มีอะไรติดค้างในหัวใจ จากนี้เธอจะใช้ชีวิตของเธออย่างมีความสุขเธอจะไม่ลืมเขาแต่จะเก็บเขาไว้เป็นความทรงจำที่ดีเธอกลับมาใช้ชีวิตอย่างปกติและเรียนจนจบระหว่างที่รอสอบบรรจุเป็นครูหญิงสาวก็สมัครเป็นครูอัตราจ้างที่โรงเรียนแห่งหนึ่งและเขาก็ตอบรับเธอแล้ว แต่จะไปเริ่มงานอีกครั้งก็ตอนเปิดเทอมในช่วงปิดเทอมประมาณสามเดือนมนต์มีนาก็เลยว่างหญิงสาวก็เลยไปสมัครงานที่โรงเรียนกวดวิชาแห่งหนึ่งเธอได้เป็นผู้ช่วยอาจาร
“ยานอฟคะ คุณอยากให้ฉันมีนคุณหรือเปล่า”มนต์มีนายิ้มยั่วแล้วเงยหน้าขึ้นมาถามขณะที่ตอนนี้มือของเธอกำลังจับมังกรของเขาและหมุนเบาๆ“ได้สิ ฉันอยากให้เธอกินฉัน”เมื่อได้รับคำตอบหญิงสาวก็คุมเข่าลงสัมผัสลิ้นลงบนส่วนปลาย สีชมพูเข้ม เพียงแค่ลิ้นเล็กสัมผัสโดน ยานอฟก็ครางลั่นห้อง เธอรู้สึกถึงกล้ามเนื้อที่ตึงเครียดเนื้อตัวสั่นเทา ตั้งแต่กลับจากเกาะชายหนุ่มก็ไม่ได้นอนกับผู้หญิงคนไหน ในทุกคืนเขาจะจินตนาการถึงหญิงสาวตรงหน้าและปลดปล่อยด้วยมือของตนเองเท่านั้นมนต์มีนาใช้ปลายลิ้นของเธอเลียวนส่วนปลายหยัก ยกท่อนเอ็นขึ้นเก่อนจะลากลิ้นยาวลงมาหยอกล้อกับพวงสวรรค์และลากขึ้นกลับไปด้านบนอีกครั้งก่อนจะครอบครองมันเข้าปากเล็ก“ดีมาก เธอทำดีมาก”หญิงสาวรู้สึกพอใจที่ได้รับคำชมจากเขา ปากเล็กๆ ของเธอดูดส่วนปลายเข้าปากและพยายามเอาเข้ามันลึกจนสุดในคอหอยความเสียวซ่านกำลังมารวมกันตรงบริเวณส่วนปลายยานอฟคุมตัวเองไม่อยู่เขารวบผมหญิงสาวจากนั้นก็จับใบหน้าของเธอดึงเข้าออกขณะที่สะโพกของเขาก็ยกขึ้นสูงจากโซฟา เพื่อให้ตนเองของเธอเข้าไปลึกที่สุดในลำคอ แต่เมื่อเห็นหญิงสาวกำลังจะสำลักเขาก็รีบดึงใบหน้าเธอตนเองออกแล้วจับให้เธอลุกขึ้นมอบ
ยานอฟมองคนที่เมาแทบไม่ได้สติแล้วหน้า วันนี้เขามาร่วมงานแต่งงานของไลลา แต่พยายามเจอกับมนต์มีนา เพราะไม่อยากให้ความรู้สึกเดิมๆ กลับมาอีกหลายเดือนที่ไม่ได้เจอกันยานอฟยอมรับว่าคิดถึงเธอมากและไม่คิดเลยว่าจะมาเจอกันในงานแต่งงานของไลลาแบบนี้ เขาเห็นเธอสนิทสนมกับรอยด์แล้วก็รู้สึกไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่ ยิ่งตอนที่เห็นทั้งสองเดินออกมาจากผับด้วยกันเขารู้สึกเจ็บปวดที่เห็นเธอสนิทสนมกับชายคนอื่น แต่เมื่อเห็นรอยด์กลับไปที่ผับ อีกครั้งเขาเข้าไปให้ทักทายและรู้ว่าพี่ชายของไลลากำลังสนใจมนต์มีนา ยานอฟก็เกิดความรู้สึกหวงขึ้นมาและทำให้เขาตัดสินใจขึ้นมาเธออีกครั้งแต่ก็ไม่คิดว่าจะมาเจอหญิงสาวเมาแล้วพูดจาไม่ค่อยรู้เรื่องแบบนี้“ฉันว่าเธอเมามากแล้วนะมีนพอได้แล้ว” เขาเดินตามเข้ามาและหยิบเบียร์ออกจากมือของหญิงสาว“ขอกินกระป๋องนี้ให้หมดได้ไหม”“ทำไมต้องดื่มมากขนาดนี้ล่ะ”“ดื่มเพื่อให้ลืมคุณไงล่ะ ยานอฟคุณมันผู้ชายไร้หัวใจ คุณทำให้ฉันตกหลุมรักแล้วก็เฉดหัวทิ้ง ให้ตายสิฉันไม่น่าไปรับเงินจากคุณเลย ฉันไม่น่าหลงรักคุณเลยนะยานอฟ ถ้ารู้ว่ามันจะเจ็บขนาดนี้ฉันจะไม่ทำแบบนั้นเด็ดขาด ฉันจะยอมให้บ้านถูกยึดจะยอมหาเงินตัวเป็นเกลีย
ในดึกวันหนึ่งขณะที่มนต์มีนากำลังเตรียมแผนการสอนสำหรับวันรุ่งขึ้น เธอก็ได้รับโทรศัพท์จากไลลา“สวัสดีจะมีน ฉันไลลานะ”“สวัสดีค่ะคุณไลลาสบายดีมั้ยคะ”“ฉันสบายดี แล้วมีนเป็นยังไงบ้างช่วงนี้ทำอะไรอยู่”“ช่วงนี้มีนไปฝึกสอนที่โรงเรียนค่ะ”“มีนจะปิดเทอมตอนไหน”“ปลายเดือนตุลาค่ะ”“เลยไลลาก็จะแต่งงานช่วงนั้นอยากชวนมีนมาร่วมงานด้วย”“มันจะดีเหรอคะ”“ดีสิ มางานแต่งงานไลลานะ งานจัดเล็กๆ มีแต่คนสนิทไม่กี่คนเอง”“จัดที่ไหนคะ”“ภูเก็ตจ้ะ มีนสะดวกไหม ไม่ไกลเลยนั่งเครื่องแป๊บเดียวเอง”“มีนอยากไปร่วมงานไปร่วมแสดงความยินดีกับคุณไลลาและคุณเจคอปนะคะแต่มีนคิดว่ามันไม่เหมาะสมเท่าไหร่เพราะมีนกับคุณไม่ได้สนิทกันมากขนาดนั้น”“พูดแบบนี้ไลลาเสียใจนะ อุตส่าห์ลิสต์รายชื่อมีนเป็นเพื่อนเจ้าสาวแล้วแท้ๆ มีนไม่มาใครจะเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้ล่ะ”“คุณไลลาให้คนอื่นเป็นเพื่อนเจ้าสาวแทนได้ไหม”“เพื่อนส่วนใหญ่ไม่มีใครว่างมาที่เมืองไทยเลยน่ะสิ”“แล้วเพื่อนเจ้าบ่าวล่ะคะ” มนต์มีนาต้องถามให้แน่ใจเพราะกลัวว่าเพื่อนเจ้าบ่าวของคุณไลลาจะเป็นยานอฟ“เพื่อนเจ้าบ่าวก็เป็นเพื่อนของเจคอป ไม่ต้องกลัวว่าจะเจอยานอฟหรอกเพราะช่วงที่ไลลาแต่งงานยานอ