เมื่อโทรศัพท์บอกชาลิดาแล้วว่าตนเองหมายถึงที่พักอย่างปลอดภัย มนต์มีนาก็เดินเข้าไปในร้านสะดวกซื้อ เลือกซื้อน้ำดื่มกับขนมและแซนด์วิชมาทานรองท้องเพราะคุณสุทัศน์บอกว่ากว่าเจ้านายของเธอจะมาถึงเกาะก็เกือบจะหนึ่งทุ่ม ถ้าให้เธอรอทานอาหารตอนนั้นก็คงจะต้องหิวแน่ๆ
ชำระเงินแล้วเธอก็เลือกมานั่งบนเก้าอี้ที่อยู่ใกล้ๆ กลับบริเวณท่าเรือซึ่งตอนนี้มีนักท่องเที่ยวกลุ่มหนึ่งกำลังลงจากเรือส่วนใหญ่ก็จะมีแต่ชาวต่างชาติเท่านั้น
ขณะกำลังนั่งมองอะไรเพลินๆ ก็เห็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งเดินลับๆ ล่อๆ มาทางกลุ่มนักท่องเที่ยว
เขาเดินตามนักท่องเที่ยวชายคนหนึ่งและทำทีเป็นชนก่อนที่จะเอามือล้วงไปยังกระเป๋ากางเกงมนต์มีนาเห็นเต็มสองตาหญิงสาวรีบลุกขึ้นแล้วตะโกน
“หยุดนะน้องจะทำอะไร”
เด็กชายตกใจที่มีคนเห็นเขารีบวิ่งออกจากตรงนั้นโดยหยิบเอากระเป๋าสตางค์ของชายคนนั้นไปด้วย มนต์มีนาอาศัยช่วงขาที่ยาวกว่าเด็กชายคนนั้นวิ่งไปดักหน้าโดยมีเจ้าของกระเป๋าที่เพิ่งรู้ตัววิ่งตามมาติดๆ
“ทำแบบนี้มันไม่ดีเลยนะ พี่ว่าน้องคืนกระเป๋าเขาไปเถอะ”
เด็กผู้ชายเห็นว่าตัวเองกำลังจวนตัวก็หันไปมองเจ้าของกระเป๋าที่เดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ เขาโยนกระเป๋าลงพื้นและวิ่งหนีไปเธอพยายามจะวิ่งตามแต่เจ้าของกระเป๋าก็ตะโกนให้เธอหยุด
มนต์มีนาเลยเดินกลับมาและก้มลงหยิบกระเป๋าปัดทรายออกแล้วคืนให้เขา
“ขอบคุณครับ”
“คุณพูดไทยได้ด้วยเหรอคะ”
“ครับผมพูดไทยได้”
มือที่กำลังส่งกระเป๋าให้ต้องชะงักเมื่อเห็นใบหน้าของเขาใกล้ๆ ผู้ชายใช้คนนี้มีใบหน้าที่หล่อคมผิวสองสีแต่ที่สะดุดตาหญิงสาวมากที่สุดก็คงจะเป็นไรนวดที่เขียวครึ้มบริเวณสันกรามมันเสริมให้เขาดูหล่อมากขึ้น มนต์มีนาเป็นคนที่ชอบผู้ชายมีหนวดมีเคราอยู่แล้วและผู้ชายคนนี้นอกจากมีใบหน้าที่หล่อแล้วหุ่นของเขาก็ยังดีเอามากๆอีกด้วยโดยรวมแล้วเขาเป็นผู้ชายในสเปกของหญิงสาวเลยทีเดียว
“ขอบคุณนะครับที่วิ่งตาม จนผมได้กระเป๋าคืน” เขายิ้มให้เธออย่างเป็นมิตร
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณจะแจ้งความไหมคะ” หญิงสาวถามและรู้สึกใจเต้นแรงมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเห็นรอยยิ้มของเขา
“ไม่หรอกผมว่าเขายังเด็กบางทีเขาอาจจะมีความจำเป็นบางอย่างที่ทำแบบนี้ก็ได้”
“แต่ฉันว่าไม่ว่าจะมีความจำเป็นมากแค่ไหนคุณเราก็ไม่ควรจะ ขโมยของคนอื่นแบบนี้ ฉันมองว่ามันอาจจะเป็นจุดเล็กๆ ที่ทำให้เขาเติบโตไปเป็นผู้ใหญ่ที่ไม่ค่อยมีคุณภาพ ถ้าตักเตือนเขาได้ก็คงจะดีนะคะ”
“ผมเดาใจคนไม่ถูกเลย ดูเหมือนคุณอยากจะเอาความผิดเขาแต่คุณก็เป็นห่วงอนาคตเขาด้วย”
“จริงๆ ฉันก็ไม่ได้อยากให้คุณเอาผิดอะไรเขามากมายหรอกค่ะ แต่แค่อยากจะเตือนเขาถ้าอยากจะถามเขาว่าทำไมถึงทำแบบนี้บางทีผู้ใหญ่อย่างเราก็อาจจะช่วยเขาได้”
“คุณพูดว่าผู้ใหญ่แต่ผมดูแล้วเหมือนคุณจะยังเรียนอยู่หรือเปล่า” ครับชายหนุ่มมองใบหน้าหญิงสาวแล้วยิ้ม
“ค่ะ ฉันยังเรียนอยู่แต่เพราะฉันเรียนครูมั้งคะเวลาฉันเห็นเด็กๆ ทำผิดฉันก็เลยคิดอยากจะหาทางช่วยเขาแก้ปัญหา” เธอพูดแล้วก้มหน้าไม่กล้าจะสบตาของเขา เธอกำลังอายที่ได้อยู่กับผู้ชายในสเปก
“ผมหวังว่าถ้าคุณเรียนจบไปคงจะเป็นครูที่ดีมากๆ นะครับ”
“ฉันก็หวังอย่างนั้นค่ะ”
“ผมต้องไปก่อนแล้วขอบคุณนะครับที่ช่วย”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
เมื่อชายหนุ่มเดินจากไปแล้วมนต์มีนาก็เดินเข้าไปอย่างร้านสะดวกซื้ออีกครั้ง เธอเลือกซื้อขนมขบเคี้ยวค่อนข้างเยอะเพราะไม่รู้ว่าที่บ้านพักจะมีขนมแบบนี้ติดไว้หรือเปล่า หลังจากได้ขนมจนเป็นที่พอใจแล้วหญิงสาวก็ขี่จักรยานยนต์กลับมายังบ้านพัก
“ถืออะไรมาเยอะแยะครับนั่น” สุทัศน์รีบออกมาต้อนรับหญิงสาว
“ขนมค่ะคุณสุทัศน์ มีนซื้อมาเยอะเลยถ้าคุณสุทัศน์อยากกินอันไหนก็เอาไปกินได้เลยนะคะ แล้วนี่คุณสุทัศน์ออกมายืนรอมีนหรือเปล่า”
“ใช่ผมกำลังจะไปตามคุณเลยพอดีเจ้านายเปลี่ยนเวลาเดินทางตอนนี้เขามาถึงแล้ว”
“เหรอคะแล้วตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน”
“เขากำลังอาบน้ำอยู่นะ เดี๋ยวก็คงออกมา คุณมีนจะไปอาบน้ำหรือเปลี่ยนชุดก่อนก็ได้นะน่าจะยังพอมีเวลาเหลืออยู่”
“ถ้างั้นมีนฝากขนมคุณสุทัศน์เขาขนมไปเก็บในห้องครัวด้วยนะคะ ฝากบอกกระเจี๊ยบกับป้าละออด้วยว่าขนมที่มีนซื้อมาใครอยากกินอะไรก็กินได้เลย”
“ได้ครับเดี๋ยวผมจะบอกทุกคนให้”
มนต์มีนารีบวิ่งเข้ามายังห้องนอนและรีบอาบน้ำสระผมอย่างรวดเร็วเพราะเมื่อกี้ตอนขี่รถจักรยานยนต์ไปรอบๆ เกาะเธอเจอทั้งฝุ่นและควันจนตอนนี้เนื้อตัวสกปรกไปหมด คงไม่ดีแน่ถ้าเจ้านายจะเจอเธอในสภาพแบบนี้ หญิงสาวอยากให้อยากให้เขาประทับใจในครั้งแรกที่เจอ
เพราะกลัวว่าเขาจะไม่จ่ายเงินจำนวนที่เหลือ เธอคิดว่าในเมื่อเดินหน้ามาถึงขั้นนี้แล้วก็คงจะต้องทำงานนี้ให้ดีสมกับเงินที่เขาจ่ายมนต์มีนาทำใจและยอมรับว่างานที่มาทำในครั้งนี้มันก็เป็นงานสุจริตอย่างหนึ่ง เธอเชื่อว่าถ้าใครอยู่ตกอยู่ในสถานการณ์อย่างเธอและเจอข้อเสนอแบบนี้ก็ต้องรับกันทั้งนั้น ถึงแม้มันจะดูไร้ค่าไร้ศักดิ์ศรีแต่ในสังคมปัจจุบันก็มีไม่น้อยที่ผู้หญิงคิดจะทำอาชีพอย่างนี้
จะโทษว่าเป็นความผิดของผู้หญิงฝ่ายเดียวก็ไม่ถูกเพราะถ้าไม่มีผู้ซื้อบริการอย่างผู้ชาย ก็คงไม่มีอาชีพขายบริการเธอคิดว่าทั้งสองอย่างมันเกิดคู่กัน
มนต์มีนารีบเป่าผมให้แห้งจากนั้นก็สวมชุดกระโปรงยาวสีขาวคลุมเข่ากับเสื้อเชิ้ตแขนกุดสีเดียวกัน หญิงสาวแต่งหน้าอ่อนๆ ทาลิปสติกสีหวานเข้ากับผิวสองสี จัดผมยาวดำขลับให้เข้าทรงและรีบออกมานั่งรอเจ้านายอยู่บริเวณห้องรับแขก
“คุณอาบน้ำเร็วเหมือนกันนะครับ” คุณสุทัศน์ที่นั่งรออยู่ก่อนแล้วมองหญิงสาวตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยความภูมิใจ ผู้หญิงคนนี้ น่าจะทำให้เจ้านายของเขาชอบมาก ตั้งแต่เจอกับมนต์มีนามาหลายหลายครั้งหญิงสาวเป็นคนที่ไม่ค่อยได้แต่งหน้าเลย แต่เธอก็มีความสวยตามธรรมชาติ เขาเชื่อว่าเจ้านายจะต้องประทับใจมากๆ เมื่อได้เห็นตัวจริงของเธอ
มนต์มีนากลับบ้านมาอีกครั้งในเวลาหนึ่งทุ่ม รู้สึกโล่งใจและใจหายไปในคราเดียวกันเมื่อเปิดประตูบ้านเข้ามาแล้วไปเจอกับยานอฟ เขาคงไปจากเธอแล้วจริงๆ เธอคงเป็นผู้หญิงที่โง่มากคนหนึ่งเลือกความรักและทิ้งเงินสามสิบล้านให้หลุดมือไปแต่เธอคิดว่าตนเองเลือกถูกแล้วเพราะถ้ามีเงินแต่อยู่กับคนที่ไม่รักชีวิตก็คงจะไม่มีความสุขเลยเมื่อเขาไปแล้วเธอก็ใช้ชีวิตตามปกติและกำลังจะลืมเขา แต่ดูเหมือนว่าชีวิตของเธอมันจะไม่ปกติตอนนี้ข้างบ้านของเธอ ซึ่งเป็นพื้นที่ว่างกำลังมีการปรับปรุงพื้นที่และเธอรู้จากเจ้าของร้านอาหารตามสั่งหน้าปากซอยว่าข้างๆ บ้านของเธอถูกนักธุรกิจคนหนึ่งซื้อไปบ้านหลังใหญ่ริมรั้วของมนต์มีนาถูกสร้างขึ้นอย่างรวดเร็วคนงานเกือบครึ่งร้อยทำงานกันอย่างขยันขันแข็งเพียงแค่สามเดือนบ้านหลังนั้นก็เสร็จตกแต่งสวยงามและพร้อมเข้าอยู่เธอไม่รู้ว่าเจ้าของบ้านหลังนั้นเป็นใครเพราะไม่เคยเห็นเขาเลยหญิงสาวเลยได้แต่แอบมองเพราะบ้านหลังนั้นมันสวยและน่าอยู่มากเทียบกับบ้านของเธอไม่ติดเลยสักนิด แต่มนต์มีนาคิดว่าจะมีบ้านหลังใหญ่ไปทำไมล่ะในเมื่ออยู่บ้านหลังเล็กเธอก็มีความสุขมากมายอยู่แล้วหญิงสาวมองไปในบ้านหลังนั้นก่อนจะเดินออกจ
ยานอฟเก็บคำพูดของกาซิมมานั่งคิดมันก็เป็นอย่างที่ผู้ช่วยของเขาพูดจริงๆ เขาเองสนิทกับมนต์มีนามากกว่าใคร ก็น่าจะรู้ดีกว่าใครว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่หิวเงินบางทีเขาอาจจะต้องบินไปเมืองไทยอีกครั้งและคุยกับเธอให้รู้เรื่อง“เฮ้อ...ทำไมเรื่องความรักมันยากจังนะ” เขาถอนหายใจก่อนจะนั่งทำงานต่อช่วงนี้งานค่อนข้างยุ่งเขาอยากจะบินไปหามนต์มีนามากแค่ไหนแต่ก็ยังปลีกตัวไม่ได้เลยยานอฟใช้เวลาเคลียร์งานที่คั่งค้างเกือบสองอาทิตย์จากนั้นเขาก็บินมาประเทศไทยและให้สุทัศน์พามารอที่หน้าบ้านของเธอมนต์มีนาเลิกงานมาในเวลาหนึ่งทุ่มรู้สึกแปลกใจที่เห็นรถของคุณสุทัศน์จอดอยู่หน้าบ้าน“สวัสดีค่ะคุณสุทัศน์ ธุระอะไรคะมาหามีนถึงที่นี่เลย” มนต์มีนายกมือไหว้เหมือนทุกครั้ง“ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณมีนนิดหน่อยครับ ขอเข้าไปนั่งคุยในบ้านในบ้านได้ไหมตรงนี้ยุงมันเยอะ”“ได้ค่ะ” หญิงสาวเปิดประตูรั้วแล้วเดินนำสุทัศน์เข้าไปในบ้านเธอเอาน้ำมาวางไว้ให้เขาจากนั้นก็หยิบผลไม้เตรียมจะเอาไปปอก“เดี๋ยวมีนปอกผลไม้ให้นะคะ”“ผมเกรงใจจังเลยครับ”“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณนั่งรอในห้องรับแขกแป๊บหนึ่งนะคะเดี๋ยวมีนปอกผลไม้แป๊บเดียว”“ได้ครับ” หญิงสาวหายเข้าไปปอก
มนต์มีนาตื่นเช้ามาด้วยศีรษะที่หนักอึ้งขณะที่นึกทบทวนเรื่องราวของเมื่อคืนจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเธอกับเขาร่วมรักกันกี่ครั้ง รู้แต่ทุกครั้งมันก็เต็มไปด้วยความสุขหญิงสาวมองไปรอบๆ ห้องก็ไม่เห็นยานอฟไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้วเธอเจ็บระบมจนก้าวขาแทบไม่ออกแต่ก็พยายามเก็บของลงกระเป๋าและไม่ลืมที่จะโทรไปบอกรอยด์ว่าตนเองตัวเองเจอเพื่อนที่นี่และคงไปเที่ยวกับเขาไม่ได้ฝ่ายนั้นโอดครวญเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไรมากเมื่อคุยกับรอยด์เสร็จเธอก็สั่งอาหารขึ้นมาทานบนห้องเพื่อรอเวลาที่จะไปสนามบินแม้รู้ว่าคิดว่าจะไม่ได้เจอยานอฟอีก แต่ในใจของหญิงสาวกลับรู้สึกสบายเพราะเธอได้บอกความรู้สึกของตนเองให้เขารับรู้แล้ว มันก็เหมือนกับไม่มีอะไรติดค้างในหัวใจ จากนี้เธอจะใช้ชีวิตของเธออย่างมีความสุขเธอจะไม่ลืมเขาแต่จะเก็บเขาไว้เป็นความทรงจำที่ดีเธอกลับมาใช้ชีวิตอย่างปกติและเรียนจนจบระหว่างที่รอสอบบรรจุเป็นครูหญิงสาวก็สมัครเป็นครูอัตราจ้างที่โรงเรียนแห่งหนึ่งและเขาก็ตอบรับเธอแล้ว แต่จะไปเริ่มงานอีกครั้งก็ตอนเปิดเทอมในช่วงปิดเทอมประมาณสามเดือนมนต์มีนาก็เลยว่างหญิงสาวก็เลยไปสมัครงานที่โรงเรียนกวดวิชาแห่งหนึ่งเธอได้เป็นผู้ช่วยอาจาร
“ยานอฟคะ คุณอยากให้ฉันมีนคุณหรือเปล่า”มนต์มีนายิ้มยั่วแล้วเงยหน้าขึ้นมาถามขณะที่ตอนนี้มือของเธอกำลังจับมังกรของเขาและหมุนเบาๆ“ได้สิ ฉันอยากให้เธอกินฉัน”เมื่อได้รับคำตอบหญิงสาวก็คุมเข่าลงสัมผัสลิ้นลงบนส่วนปลาย สีชมพูเข้ม เพียงแค่ลิ้นเล็กสัมผัสโดน ยานอฟก็ครางลั่นห้อง เธอรู้สึกถึงกล้ามเนื้อที่ตึงเครียดเนื้อตัวสั่นเทา ตั้งแต่กลับจากเกาะชายหนุ่มก็ไม่ได้นอนกับผู้หญิงคนไหน ในทุกคืนเขาจะจินตนาการถึงหญิงสาวตรงหน้าและปลดปล่อยด้วยมือของตนเองเท่านั้นมนต์มีนาใช้ปลายลิ้นของเธอเลียวนส่วนปลายหยัก ยกท่อนเอ็นขึ้นเก่อนจะลากลิ้นยาวลงมาหยอกล้อกับพวงสวรรค์และลากขึ้นกลับไปด้านบนอีกครั้งก่อนจะครอบครองมันเข้าปากเล็ก“ดีมาก เธอทำดีมาก”หญิงสาวรู้สึกพอใจที่ได้รับคำชมจากเขา ปากเล็กๆ ของเธอดูดส่วนปลายเข้าปากและพยายามเอาเข้ามันลึกจนสุดในคอหอยความเสียวซ่านกำลังมารวมกันตรงบริเวณส่วนปลายยานอฟคุมตัวเองไม่อยู่เขารวบผมหญิงสาวจากนั้นก็จับใบหน้าของเธอดึงเข้าออกขณะที่สะโพกของเขาก็ยกขึ้นสูงจากโซฟา เพื่อให้ตนเองของเธอเข้าไปลึกที่สุดในลำคอ แต่เมื่อเห็นหญิงสาวกำลังจะสำลักเขาก็รีบดึงใบหน้าเธอตนเองออกแล้วจับให้เธอลุกขึ้นมอบ
ยานอฟมองคนที่เมาแทบไม่ได้สติแล้วหน้า วันนี้เขามาร่วมงานแต่งงานของไลลา แต่พยายามเจอกับมนต์มีนา เพราะไม่อยากให้ความรู้สึกเดิมๆ กลับมาอีกหลายเดือนที่ไม่ได้เจอกันยานอฟยอมรับว่าคิดถึงเธอมากและไม่คิดเลยว่าจะมาเจอกันในงานแต่งงานของไลลาแบบนี้ เขาเห็นเธอสนิทสนมกับรอยด์แล้วก็รู้สึกไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่ ยิ่งตอนที่เห็นทั้งสองเดินออกมาจากผับด้วยกันเขารู้สึกเจ็บปวดที่เห็นเธอสนิทสนมกับชายคนอื่น แต่เมื่อเห็นรอยด์กลับไปที่ผับ อีกครั้งเขาเข้าไปให้ทักทายและรู้ว่าพี่ชายของไลลากำลังสนใจมนต์มีนา ยานอฟก็เกิดความรู้สึกหวงขึ้นมาและทำให้เขาตัดสินใจขึ้นมาเธออีกครั้งแต่ก็ไม่คิดว่าจะมาเจอหญิงสาวเมาแล้วพูดจาไม่ค่อยรู้เรื่องแบบนี้“ฉันว่าเธอเมามากแล้วนะมีนพอได้แล้ว” เขาเดินตามเข้ามาและหยิบเบียร์ออกจากมือของหญิงสาว“ขอกินกระป๋องนี้ให้หมดได้ไหม”“ทำไมต้องดื่มมากขนาดนี้ล่ะ”“ดื่มเพื่อให้ลืมคุณไงล่ะ ยานอฟคุณมันผู้ชายไร้หัวใจ คุณทำให้ฉันตกหลุมรักแล้วก็เฉดหัวทิ้ง ให้ตายสิฉันไม่น่าไปรับเงินจากคุณเลย ฉันไม่น่าหลงรักคุณเลยนะยานอฟ ถ้ารู้ว่ามันจะเจ็บขนาดนี้ฉันจะไม่ทำแบบนั้นเด็ดขาด ฉันจะยอมให้บ้านถูกยึดจะยอมหาเงินตัวเป็นเกลีย
ในดึกวันหนึ่งขณะที่มนต์มีนากำลังเตรียมแผนการสอนสำหรับวันรุ่งขึ้น เธอก็ได้รับโทรศัพท์จากไลลา“สวัสดีจะมีน ฉันไลลานะ”“สวัสดีค่ะคุณไลลาสบายดีมั้ยคะ”“ฉันสบายดี แล้วมีนเป็นยังไงบ้างช่วงนี้ทำอะไรอยู่”“ช่วงนี้มีนไปฝึกสอนที่โรงเรียนค่ะ”“มีนจะปิดเทอมตอนไหน”“ปลายเดือนตุลาค่ะ”“เลยไลลาก็จะแต่งงานช่วงนั้นอยากชวนมีนมาร่วมงานด้วย”“มันจะดีเหรอคะ”“ดีสิ มางานแต่งงานไลลานะ งานจัดเล็กๆ มีแต่คนสนิทไม่กี่คนเอง”“จัดที่ไหนคะ”“ภูเก็ตจ้ะ มีนสะดวกไหม ไม่ไกลเลยนั่งเครื่องแป๊บเดียวเอง”“มีนอยากไปร่วมงานไปร่วมแสดงความยินดีกับคุณไลลาและคุณเจคอปนะคะแต่มีนคิดว่ามันไม่เหมาะสมเท่าไหร่เพราะมีนกับคุณไม่ได้สนิทกันมากขนาดนั้น”“พูดแบบนี้ไลลาเสียใจนะ อุตส่าห์ลิสต์รายชื่อมีนเป็นเพื่อนเจ้าสาวแล้วแท้ๆ มีนไม่มาใครจะเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้ล่ะ”“คุณไลลาให้คนอื่นเป็นเพื่อนเจ้าสาวแทนได้ไหม”“เพื่อนส่วนใหญ่ไม่มีใครว่างมาที่เมืองไทยเลยน่ะสิ”“แล้วเพื่อนเจ้าบ่าวล่ะคะ” มนต์มีนาต้องถามให้แน่ใจเพราะกลัวว่าเพื่อนเจ้าบ่าวของคุณไลลาจะเป็นยานอฟ“เพื่อนเจ้าบ่าวก็เป็นเพื่อนของเจคอป ไม่ต้องกลัวว่าจะเจอยานอฟหรอกเพราะช่วงที่ไลลาแต่งงานยานอ