ตอนที่ 79.

ตอนที่ 79.

หล่อนจะต้องไม่กลัวเขา อย่างน้อย... ก็แค่ไม่ให้เขารู้ว่าหล่อนกำลังร้องไห้อยู่ในขณะนี้ก็พอ

“แต่ทวิภาคถูกใส่ร้าย และคุณก็ไม่มีสิทธิแจ้งความกับตำรวจ”

“สาวน้อย นี่คุณกำลังสั่งผมอยู่นะ”

เขาลากเสียงยาว ขณะเรือนกายสูงใหญ่ลุกขึ้นเต็มความสูง สองมือเท้าบนโต๊ะไม้โบราณขนาดใหญ่ตรงหน้า จ้องมองมาที่หล่อนอย่างดูแคลน

“แม้เราจะเคยสนิทแนบแน่นกันแค่ไหน แต่คนผิดก็ต้องว่าไปตามผิด”

เขาจงใจพูดให้หล่อนหวนนึกถึงวันเก่าๆ และนั่นมันก็ทำให้ร่างบางร้อนผ่าวขึ้นมาตั้งแต่ปลายเท้าจนถึงศรีษะ ใบหน้างามแดงก่ำราวกับลูกตำลึง

“กรุณาอย่าพูดนอกเรื่องเลยค่ะ วันนี้ฉันมาเรื่องน้องชาย หากคุณจะกรุณาช่วยบอกวิธีให้หน่อย ว่าทำยังไงคุณถึงจะปล่อยให้ทวิภาคเป็นอิสระ” ตยาคีย์ช็อกตัวเองไม่น้อย ที่สามารถปั้นคำพูดได้คมเช่นนี้ ทั้งๆ ที่มันไม่ใช่ตัวตนของหล่อนสักนิด

หญิงสาวได้ยินเขาหัวเราะเสียงกระด้าง ขณะเดินตรงเข้ามาหา

ยิ่งเขาเดินเข้ามาใกล้เท่าไหร่ กลิ่นกายที่คุ้นเคยก็ยิ่งกระแทกเข้าใส่แสกหน้าไม่หยุดหย่อน กลิ่นโคโลญจน์ของเขา กลิ่นน้ำยาโกนหนวดของเขา หรือแม้แต่กลิ่นเหงื่อของเขา หล่อนจดจำมันได้ไม่เคยลืมเลือน

หัวใจไม่รักดีมันยังไม่ยอมรับ