เวลาแห่งความสุขผ่านพ้นไปอย่างช้าๆ จวบจนงานแต่งที่แสนยาวนานของวันนี้ได้จบลง แขกเหรื่อทยอยกลับกันจนหมดทุกคนแล้ว คู่บ่าวสาวจึงพากันขึ้นมาบนห้องนอนของนักรบภายในคฤหาสน์ที่ถูกจัดเตียงด้วยผ้าสีขาวโรยด้วยกลีบกุหลาบสีแดงทันที
“เหนื่อยไหม” นักรบเอ่ยถามหญิงสาวอย่างเป็นห่วงเป็นใย
“นิดหน่อยค่ะ คุณเหนื่อยไหมคะ” จอมใจถามกลับ
“ฉันยังมีแรงอีกเยอะ…ไปอาบน้ำกัน” ร่างกำยำเดินมาประชิดตัวหญิงสาวพลางกระซิบข้างหูเธอด้วยน้ำเสียงนุ่มลึก
วงแขนแกร่งโอบรอบเอวคอดกิ่งพร้อมกับดึงรั้งร่างอวบอิ่มอย่างแผ่วเบาให้เดินเข้ามาในห้องน้ำพร้อมกับเขา มือหนาจัดการปลดเปลื้องชุดสีขาวออกจากร่างอรชรอย่างรวดเร็ว ก่อนที่เขาจะหันมาจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองต่อ เมื่อทั้งสองร่างเปลือยเปล่าเรียบร้อยแล้ว พวกเขาพากันไปลงในอ่างน้ำวนและใช้เวลาอาบน้ำด้วยกันโดยเร็วที่สุด
หลังจากที่คู่บ่าวสาวอาบน้ำด้วยกันจนเสร็จสรรพ นักรบเช็ดตัวให้หญิงสาวจนแห้งสนิทแม้แต่หยดน้ำสักหยดเดียวก็ไม่มีเกาะบนเนื้อตัวหญิงสาว จากนั้นชายหนุ่มก็อุ้มจอมใจในท่าเจ้าสาวก้าวเดินมายังเตียงนอนนุ่มกลางห้องนอน
ชายหนุ่มวางร่างอวบอิ่มเปลือยเปล่าลงบนที่นอนอย่างแผ่วเบา ชายหญิงสอดประสานสายตาจ้องมองกันด้วยสายตาที่เปล่งประกาย นักรบค่อยๆ ย่อตัวนั่งลงกับพื้นห้องนอนเย็นเฉียบในขณะเดียวกันมือหนาทั้งสองข้างดันเรียวขาขาวเนียนแยกออกจากกัน
ร่างกำยำแทรกกายเข้าไปตรงกลางกายสาว ใบหน้าหล่อเหลาเคลื่อนไปใกล้สามเหลี่ยมโหนกนูน นิ้วแกร่งเลื่อนมาแหวกกลีบเนื้อสาวให้แยกออกจากกัน ชายหนุ่มแลบลิ้นสากนุ่มออกมาไล่เลียไปทั่วกลีบเนื้อทั้งสองข้างและมาหยุดอยู่ตรงติ่งนุ่มที่เป็นจุดที่อ่อนไหวที่สุดของหญิงสาว
มือบางจิกลงที่นอนพลางหลับตาพริ้มเพื่อสกัดกั้นอารมณ์ความต้องการ ลิ้นร้อนลากวนไปทั่วปากถ้ำสีกุหลาบทำให้น้ำหวานสีใสค่อยๆ ไหลเยิ้มออกมาจากรูเล็ก
“อือออ” เสียงหวานเผลอหลุดครางต่ำออกมาอย่างลืมตัวเพราะโดนคนตัวโตปรนเปรอให้เธอจนแทบทนไม่ไหว
มือแกร่งบีบขยำต้นขาขาวผ่องซ้ำๆ จนเป็นรอยแดง น้ำหล่อลื่นไหลออกมาผสมกับน้ำลายของชายหนุ่มยิ่งทำให้ร่องสวาทเปียกชุ่มพร้อมสำหรับบทรัก ซึ่งมันก็ปลุกกำหนัดความต้องการของนักล่าได้อย่างดีเยี่ยมกับชายหนุ่มที่ไม่ได้ปลดปล่อยความต้องการมาเป็นสัปดาห์
ลิ้นร้อนกระดกขึ้นลงรัวเร็วขึ้นตามอารมณ์ของเขาที่ปะทุขึ้นมาเรื่อยๆ เอวบางแอ่นกลางกายบดเบียดใส่ลิ้นสากอย่างไม่อายเพราะเธอเองก็รู้สึกโหยหาสัมผัสที่วาบหวามจากเขาเช่นกัน
“ซี้ดด อือออ” ร่างเล็กกระดกเอวขึ้นลงตามจังหวะของชายหนุ่ม จอมใจกัดริมฝีปากล่างของตัวเองเบาๆ เธอผงกหัวขึ้นมามองชายหนุ่มที่กำลังดูดเลียกลางกายของเธออย่างเมามัน
หน้าอกอวบอิ่มกระเพื่อมขึ้นลงอย่างแรง ชายหนุ่มดันเรียวขาเล็กให้อ้าออกกว้างกว่าเดิมก่อนที่เขาจะเร่งจังหวะลิ้นหนักหน่วงขึ้น
“อ๊ะ! ท่านประธานค่ะ! ฉันไม่ไหวแล้ว”
แผล็บ! แผล็บ!
“อ๊ะ! อาาาา!” เสียงหวานร้องหวีดขึ้นมาเสียงดังเมื่อเธอได้ถึงฝั่งฝัน น้ำหวานสีใสไหลออกมาจากรูเล็กแต่ก็โดนลิ้นร้อนกวาดเลียดื่มกินไปจนหมด
เรียวปากหยักหนาดูดดึงติ่งนุ่มนิ่มเบาๆ ก่อนที่เขาจะผละใบหน้าหล่อเหลาออกจากร่องสาวและลุกยืนเต็มความสูง มือหนาจับพลิกร่างอรชรที่นอนหมดแรงเหนื่อยหอบอยู่ให้นอนคว่ำหน้าลงไปกับที่นอนและจับล็อกเอวคอดกิ่งให้กระดกแอ่นขึ้นมา
“อย่าเข้าลึกมากนะคะ” เสียงหวานเอ่ยขึ้นมาอย่างสั่นเทา
“ไม่ต้องห่วง ฉันไม่ทำให้โดนลูกของเราหรอกนะ”
สิ้นเสียงชายหนุ่ม มือหนาจับแท่งเอ็นใหญ่เส้นเลือดปูดโปนจ่อไว้ที่รูเล็กเปียกชุ่มและแทรกปลายหัวหยักเข้าไปภายในกายสาวอย่างรวดเร็ว
“ซี้ดดด แน่นจังจอมใจ” เสียงทุ้มแหบเสน่ห์ครางต่ำเมื่อปลายหัวหยักจุ่มจ้วงเข้าไปภายในกายสาว น้ำผึ้งสีใสจากการที่หญิงสาวเสร็จสมยิ่งทำให้ท่อนเอ็นใหญ่ลื่นไหลเข้าออกสะดวกขึ้น
เอวหนาขยับแก่นกายเข้าไปและดึงออกจนเกือบสุด เขาทำอย่างนั้นอยู่สามสี่ครั้งก่อนที่เขาจะขยับแท่งรักถี่รัวจนร่างบางหัวสั่นหัวคลอน
พรึบ! พรึบ! พรึบ!
“อืออ อะ..อืออ” เสียงหวานครวญครางออกมาเป็นระยะ หญิงสาวใช้ข้อศอกเท้าไว้กับที่นอนพลางดันร่างอวบอิ่มยกขึ้นไม่ให้แนบชิดติดกับเตียงนุ่ม
“ไม่เจ็บใช่ไหม”
“ไม่เจ็บค่ะ”
มือหนาจับรวบเรือนผมสีน้ำตาลเข้มเอาไว้ ส่วนมืออีกข้างจับล็อกเอวคอดกิ่งเพื่อให้รับแรงกระแทกจากเอวสอบ ชายหนุ่มกระแทกกระทั้นใส่ร่องสาวอย่างหนักหน่วง ทว่าเขาก็ไม่ได้เข้าสุดจนเกินไปเพราะไม่อยากให้เป็นอันตรายกับลูกน้อยในครรภ์
ดวงตาคมกริบมองแผ่นหลังแบบบางขาวเนียนที่มีเหงื่อผุดขึ้นมากำลังโยกไปมาตามแรงกระแทกของเขายิ่งทำให้เธอดูเซ็กซี่น่าหลงใหลมากยิ่งขึ้น
พรึบ! พรึบ! พรึบ!
ดวงตาคมกริบลากลงมาตามแผ่นหลังบางและมาหยุดอยู่ตรงร่องสวาทที่กำลังหุบอ้าไปตามแท่งรัก ภายในกายสาวร้อนตอดรัดแท่งรักตุบๆ จนชายหนุ่มแทบจะทนไม่ไหว
แท่งลำลึงค์อุ่นตอกอัดใส่รูเล็กรัวเร็วได้ไม่นานสักเท่าไหร่ ปลายหัวหยักก็กระตุกหงึกๆ เตรียมจะปลดปล่อยความต้องการออกมา
“อืออ ซี้ดด ตะ..แตกแล้วว อือออ”
ร่างกำยำครางกระเส่าก่อนที่เขาจะปลดปล่อยน้ำกามสีขาวข้นออกมาจากรูเล็กกลางหัวหยักแดงก่ำ ชายหนุ่มหอบหายใจแรงอยู่ชั่วครู่ จากนั้นมือหนาจับพลิกร่างอรชรหันหน้าขึ้นมาพร้อมกับยกขาเรียวยาวพาดข้ามหน้าชายหนุ่มไป
ชายหนุ่มก้าวขาขึ้นมาคุกเข่าบนเตียง นักรบไม่รอช้า เขาขยับเอวแกร่งอีกครั้งอย่างรวดเร็ว โดยที่น้ำกามจำนวนมากยังคงค้างคาอยู่ภายในตัวหญิงสาว
“เอาอีกเหรอคะ”
“อือ” เสียงทุ้มตอบรับในลำคอ
ร่างกำยำลงมาทาบทับร่างอวบอิ่มเอาไว้ทำให้เต้าสวยบดเบียดกับอกแกร่งจนไม่มีพื้นที่ให้อากาศเล็ดลอดไปได้ ริมฝีปากหนาฉกจูบลงบนเรียวปากเล็กพร้อมกับแทรกลิ้นร้ายเข้าไปกวาดต้อนลิ้นเล็กในอุ้งปากของเธอ
หน้าท้องหญิงสาวแบนราบไม่เหมือนคนที่กำลังท้องเลยสักนิด คงเป็นเพราะอายุครรภ์ยังน้อยอยู่และเป็นท้องแรกด้วยตามคำที่คุณหมอได้บอกกล่าวพวกเขามาตอนที่ชายหนุ่มพาเธอไปฝากครรภ์
มือบางลูบไล้ไปตามแผ่นหลังกว้างพลางใช้เล็บจิกลงบนเนื้อชายหนุ่มเบาๆ ริมฝีปากหนาเลื่อนไปจูบลงบนหน้าผากมนและไล่ต่ำลงมาที่แก้มเนียน ในขณะที่เอวแกร่งยังคงขยับตอกอัดกลีบเนื้อสีกุหลาบอย่างรัวเร็ว
“อืออ อืออ อ๊ะ!”
“ซี้ดด จอมใจ..อาา อืออ”
เสียงครางกระเส่าของชายหญิงดังขึ้นมาสลับกันพร้อมกับเสียงเนื้อกระทบกันดังขึ้นมาอย่างต่อเนื่องเกือบครึ่งค่อนคืน ชายหนุ่มเหมือนเสือร้ายหิวโซที่ไม่ได้กินเนื้อมาเป็นเวลานาน เขาเสร็จสมครั้งแล้วครั้งเล่าจนกระทั่งผ่านไปรอบที่สี่ ชายหนุ่มถึงจะยอมหยุดบทรักอันร้อนแรงลง กลีบกุหลาบสีแดงสดที่เคยถูกโรยไว้อย่างสวยงามบนที่นอนกระจัดกระจายไปทั่วทั้งห้อง
นักรบอุ้มหญิงสาวขึ้นมาจากเตียงนอน เขาพาเธอไปอาบน้ำล้างตัวอีกรอบหนึ่งและกลับมานอนด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่า จอมใจหลับใหลลงไปทันทีที่หัวถึงหมอนด้วยร่างกายที่อ่อนล้าจากงานแต่งและจากบทสวาทที่ชายหนุ่มปรนเปรอให้กับเธอ
ริมฝีปากหนาของนักรบฉกจูบลงบนเรียวปากสีชมพูระเรื่ออย่างจาบจ้วง ลิ้นสากร้อนส่งเข้าไปทักทายกับลิ้นเรียวเล็กพร้อมกับขบเม้มริมฝีปากล่างของหญิงสาวเบาๆ มือหนาเลื่อนต่ำลงมาโอบรอบเอวคอดกิ่งพลางดึงรั้งหญิงสาวให้แนบชิดกับแผงอกแกร่งเปลือยเปล่า มือบางยกขึ้นมาลูบไล้หน้าอกกำยำอย่างแผ่วเบาด้วยความเสน่หา นิ้วเรียวเล็กซุกซนสะกิดยอดจุกของชายหนุ่มพลางจูบตอบสามีจนเสียงทุ้มครางต่ำในลำคอด้วยความพึงพอใจชายหนุ่มเคลื่อนมือสากล้วงเข้าไปในเสื้อสีขาวสะอาดตาของจอมใจก่อนที่มือหนาจะหยุดลงตรงเต้าอวบอิ่ม เขาบีบเคล้นก้อนเนื้อนุ่มนิ่มอย่างเมามัน ในขณะเดียวกันพวกเขาก็ยังคงจูบกันเกี่ยวพันลิ้นร้อนอย่างดูดดื่มนักรบคว้ามือบางให้ล้วงเข้าไปในกางเกงผ้าเบาสบายของเขา จอมใจรู้หน้าที่ของตัวเองเป็นอย่างดี มือเล็กล้วงเข้าไปสัมผัสหยอกล้อกับแก่นกายใหญ่ที่มีเส้นเลือดปูดโปนกำลังแข็งขันชูชันสู้มือ หญิงสาวถลกหนังหุ้มปลายหัวหยักแดงก่ำลงพลางใช้นิ้วเล็กลูบวนบนปลายหัวจนเริ่มมีน้ำใสๆ ไหลปริ่มออกมาจากรูเล็กตรงกลางหัวมันเงาชายหนุ่มไม่รอช้า มือหนาเริ่มปลดกระดุมชุดนอนสีขาวสะอาดตาของหญิงสาวออกอย่างรวดเร็ว ริมฝีปากหนาค่อยๆ เคลื่อนไปตรงซอกคอขาวเนี
หนึ่งปีผ่านไปร่างอรชรของจอมใจนั่งอยู่ในห้องโถงใหญ่กำลังพูดคุยกับณิชาไปเรื่อยเปื่อยบนโซฟากลางห้อง ตรงพื้นห้องมีเหล่าบรรดาสาวใช้ประมาณสองคนที่กำลังเก็บข้าวของที่เกลื่อนกลาดตรงพื้นห้องอยู่ ถัดไปก็มีแม่บ้านที่อาวุโสที่สุดในคฤหาสน์กำลังนั่งมองเด็กทารกวัยหนึ่งขวบหลับอยู่ในเปลนอนสีน้ำตาลสุดหรูด้วยสายตาเอ็นดูและหลงใหลในความน่ารักน่าชังของเด็กน้อยตั้งแต่มีเด็กชายตัวน้อยๆ เข้ามาในคฤหาสน์ ทุกคนในบ้านก็ดูจะมีชีวิตชีวาขึ้นมากกว่าเดิม อีกทั้งทุกคนยังเลี้ยงดูเด็กชายช่วยกันเป็นอย่างดีจนแทบจะเรียกได้ว่าแย่งกันเลี้ยงเลยทีเดียวเหนือสมุทรเดินเข้ามาในห้องโถงพลางกวาดสายตามองทุกคนที่อยู่ในห้อง เมื่อชายแก่เห็นว่าเด็กชายหลับอยู่เขาจึงค่อยๆ เดินย่องให้เบาที่สุด ถึงแม้ว่าโดยปกติแล้วเด็กน้อยจะตื่นยากแต่เหนือสมุทรก็ไม่อยากรบกวนการนอนหลับของเด็กชายตัวน้อยสักเท่าไหร่“สวัสดีค่ะคุณพ่อ สวัสดีค่ะคุณปู่” ณิชากับจอมใจกล่าวทักทายชายแก่พร้อมกัน “นักรบละ” เหนือสมุทรเอ่ยถาม“อยู่ในห้องทำงานค่ะ” จอมใจตอบกลับพลางส่งยิ้มหวานไปให้“ฉันซื้อเสื้อผ้ากับของเล่นมาให้เหลนฉัน”“จอมทัพเพิ่งหลับไปสักพักเองค่ะ” จอมใจบอกกล่าวเหนือสมุท
สี่เดือนต่อมาเสียงเอ๊ะอ๊ะโวยวายภายในคฤหาสน์ของตระกูลเทวาศิริโชติดังขึ้นมา ร่างกำยำของนักรบกำลังอุ้มจอมใจที่ท้องโตในท่าเจ้าสาวกำลังก้าวตรงมายังลานจอดรถด้วยใบหน้าที่ตื่นตกใจและวิตกกังวล เพราะเมื่อสักครู่นี้จอมใจเดินลงบันไดมาอยู่ดีๆ เธอก็บอกกับเขาว่าเธอเจ็บท้องมากๆ ซึ่งในเวลาต่อมาน้ำคร่ำของเธอก็แตกไหลเปียกลงมาระหว่างเรียวขาสวย นักรบรู้ได้ทันทีว่าหญิงสาวจะคลอดลูกชายตัวน้อย เขาจึงรีบช้อนร่างอวบอิ่มอุ้มตรงมาที่รถอย่างรวดเร็ว เหล่าสาวใช้รีบวิ่งไปตามมารดาของนักรบทันที“จอมใจ! อดทนหน่อยนะ!” เสียงทุ้มทรงพลังเอ่ยกับร่างเล็กในอ้อมแขนด้วยน้ำเสียงสั่นเทา“ฮึก! คะ..ค่ะ อืออ” จอมใจหน้านิ่วคิ้วขมวดด้วยความเจ็บปวดที่ท้องและอาการมดลูกหดเกร็งที่บีบรัดอยู่เป็นระยะ“ไหวไหม” นักรบเอ่ยถามหญิงสาวไม่หยุดปาก“วะ..ไหวค่ะ ฉันไหวค่ะ” หญิงสาวพยายามข่มความเจ็บปวดเอาไว้“ไอ้ภูผา! ไอ้ภูผา! ไปไหนของมันวะ” ชายหนุ่มตะโกนเสียงดังลั่นเมื่อเขาอุ้มภรรยามาถึงลานจอดรถของคฤหาสน์ ทว่าเขากลับไม่เห็นคนสนิทของเขา“นักรบ ใจเย็นๆ นะลูก ให้คนอื่นขับพาไปก็ได้นะลูก” ณิชาที่รีบวิ่งหน้าตาตื่นมาบอกกล่าวกับลูกชายทันที“ไม่ได้แม่…ต้องให้มัน
สองเดือนผ่านไปหญิงสาวร่างอวบอิ่มหน้าท้องนูนเด่นขึ้นมาเล็กน้อยกำลังนอนอยู่บนเตียงตรวจโดยมีคุณหมอคนสวยสวมเสื้อกาวน์สีขาวยืนอยู่ข้างเตียงกับชายหนุ่มร่างกำยำที่นั่งอยู่ใกล้ชิดกับจอมใจด้วยใบหน้าที่ดูตื่นเต้นเล็กน้อย นักรบกับจอมใจมาที่โรงพยาบาลเพื่อตรวจร่างกายของจอมใจและเพื่อตรวจเพศของทารกในครรภ์“ตอนนี้เรากำลังจะมาดูเพศน้องกันนะคะ” เสียงเครื่องอัลตราซาวน์ดังขึ้นเป็นระยะในขณะที่คุณหมอคนสวยดูท่าทางใจดีและอบอุ่นกำลังใช้หัวตรวจวนไปวนมาอยู่ตรงเจลที่ทาไว้ก่อนหน้านี้ตรงหน้าท้องของจอมใจ“เดี๋ยวรอน้องอยู่ในท่าที่เห็นได้ชัดก่อน หมอจะแจ้งให้ทราบนะคะ” หมอสาวค่อยๆ ขยับหัวตรวจอย่างแผ่วเบาอยู่สักพัก นักรบมองท้องของหญิงสาวสลับกับหน้าจอคอมพิวเตอร์อย่างใจจดใจจ่อ“เห็นชัดแล้วค่ะ..น้องเป็นผู้ชายนะคะ” สิ้นเสียงคุณหมอคนสวย จอมใจหันหน้าไปมองชายหนุ่มพลางฉีกยิ้มกว้างด้วยความดีอกดีใจให้เขาทันที แน่นอนว่านักรบเองก็ดีใจมากๆ เช่นกัน ถึงแม้ว่าจะเป็นเพศไหนเขาก็รักลูกของเขาอยู่ดีทว่าได้ลูกชายก็ดีเลยเพราะเขาก็อยากจะสอนถ่ายทอดวิชาและการใช้ชีวิตต่างๆ ให้กับลูกชายของเขา“ดีใจด้วยนะคะคุณพ่อคุณแม่”“ขอบคุณนะคะคุณหมอ” เสียงหวา
หลังจากที่นักรบพาภรรยาคนสวยไปทานมื้อค่ำกันจนเสร็จเรียบร้อย คู่สามีภรรยาก็พากันกลับมายังคฤหาสน์ในช่วงพลบค่ำของวัน ชายหนุ่มร่างกำยำโอบไหล่แบบบางของภรรยาเดินตรงเข้ามาในคฤหาสน์ ในขณะเดียวกันสาวใช้ก็เดินตรงมาหาพวกเขาพอดี“นายท่านคะ..ท่านปู่มาค่ะ” สาวใช้ชุดดำเอ่ยขึ้นทันที“อือ” นักรบพยักหน้าให้เธอ สาวใช้ก้มหัวให้เจ้านายหนึ่งครั้งก่อนที่เธอจะหันหลังเดินกลับเข้าไปในคฤหาสน์“มีอะไรหรือเปล่าคะ” จอมใจเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใย วันแต่งงานพวกเธอก็ไม่ได้คุยอะไรกับปู่ของนักรบเลยสักนิดเพราะยุ่งกับงานแต่งอยู่ ซึ่งท่านเองก็เงียบขรึมไม่พูดไม่จาอะไร เธอจึงไม่รู้ว่าชายแก่คิดอะไรอยู่“ไม่มีอะไรหรอก เข้าไปในบ้านกันเถอะ” พูดจบ ชายหนุ่มก็พาหญิงสาวเดินเข้ามาในคฤหาสน์และตรงไปยังห้องรับแขกทันทีชายแก่ที่มีใบหน้าเหี่ยวย่นดูดุดันน่าเกรงขามนั่งอยู่บนโซฟากลางห้องรับแขกด้วยใบหน้านิ่งเรียบไม่แสดงอารมณ์ใดๆ ออกมา นักรบเดินเข้ามาในห้องรับแขกพร้อมกับจอมใจที่เดินเคียงข้างชายหนุ่มเข้ามา“มาทำไม” เสียงทุ้มของนักรบเอ่ยถามชายแก่ทันที “สวัสดีค่ะ” หญิงสาวยกมือขึ้นมาพนมกลางอกพลางกล่าวทักทายชายแก่อย่างนอบน้อม“ฉันซื้อผลไม้
คู่รักข้าวใหม่ปลามันลงมาจากชั้นสองของคฤหาสน์พร้อมกัน จอมใจสวมชุดเดรสสั้นทรงตรงสีขาวแขนกุดมีใบหน้าที่อิดโรยอย่างเห็นได้ชัด ชายหญิงตื่นมาทานอาหารเช้ากับมารดาทั้งสองคน ถึงแม้ว่าพวกเขาจะได้นอนไปแค่ไม่กี่ชั่วโมงแต่หนุ่มสาวก็ไม่อยากให้ผู้ใหญ่ต้องมานั่งรอพวกเขาเพื่อทานอาหารเช้า“ตื่นเช้ากันจังเลยละลูก” เสียงของณิชาเอ่ยทักทายคู่สามีภรรยาที่เดินเข้ามาในห้องอาหารพร้อมกัน“หนูกลัวว่าคนอื่นจะรอกินข้าวค่ะ” จอมใจตอบกลับไปอย่างนอบน้อม“ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นเลย พวกแม่เข้าใจดี” ณิชาหันไปยิ้มกรุ้มกริ่มกับจารวีที่นั่งอยู่ข้างเธอ“มาๆ กินข้าวกันลูก” จารวีพูดขึ้นมา นักรบกับจอมใจจึงเดินไปนั่งลงประจำที่ของตัวเอง ชายหนุ่มนั่งลงตรงหัวโต๊ะและจอมใจเดินไปย่อตัวนั่งลงบนเก้าอี้ด้านขวามือของนักรบ พวกเขาทั้งสี่คนลงมือทานอาหารเช้าด้วยกันอย่างช้าๆ บรรยากาศภายในบ้านดูอบอุ่นแตกต่างจากเมื่อก่อนไปเยอะมาก“จ๋า เธอก็ย้ายมาอยู่ที่นี่ด้วยกันเลยสิ” มารดาของนักรบเอ่ยขึ้นมาในขณะที่ทุกคนกำลังทานอาหารกันอยู่“ไม่เป็นไรหรอก ฉันเกรงใจ” จารวีตอบกลับ แค่นี้เธอก็เกรงใจครอบครัวของณิชามากๆ แล้ว“จะเกรงใจทำไม คนกันเองทั้งนั้น อีกอย่างเราก