LOGINShare
บทที่ 6 ซีอีโอ บริษัท สมบัติ
Latest chapter
เสน่ห์ซีอีโอจอมหวง บทที่ 30 ปล่อยให้ฉันทำเอง
ตลอดชีวิตของมณี เธอใช้เวลาหลายปีอยู่กับบุษบา เพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยมัธยมปลาย ทั้งสองคนผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะ เพราะแบบนี้ พอเห็นนักศึกษาสองคนกำลังหัวเราะคิกคักกันอยู่ คนหนึ่งทำท่าอ้อน กอดแขนเพื่อนแน่น อีกคนก็พยายามปัดออกอย่างหงุดหงิดนิดๆ มันก็ทำให้มณีนึกย้อนไปถึงตัวเองกับบุษบาในอดีต 'ได้สติหน่อย มณี! เธอแค่คิดถึง "ช่วงเวลานั้น" เฉยๆ ต่างหาก!' มณีดุตัวเองในใจ เธอทำหน้ามุ่ย นั่งรอชัยที่นัดมารับช่วงบ่ายวันเสาร์อย่างใจเย็น ไม่กี่นาทีก่อน ชัยเพิ่งส่งข้อความมาบอกว่าใกล้จะถึงมหาวิทยาลัยแล้ว มณีเลยตัดสินใจมานั่งรอเขาที่ตึกคณะของตัวเอง ระหว่างรอ มณีก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น ฆ่าเวลาไปพร้อมๆ กับความคิดถึงบุษบาที่ช่วงนี้ไม่ได้เจอกันเลย แล้วรู้ไหมว่าตอนนี้มณีกำลังดูอะไรเพื่อเปลี่ยนเรื่องในหัวตัวเอง? ด้วยความเบื่อ เธอเลยเปิดอ่านบทความเกี่ยวกับบริษัทที่ชัยเป็นประธานอยู่ รวมถึงบทความเกี่ยวกับตัวประธานบริษัทเอง … ชัย "เราว่าหน้าชัยในรูปนี้ หล่อเกินจริงไปหน่อยนะ" มณีส่ายหน้าเบาๆ เธอจ้องมองรูปหนึ่งที่ชัยใส่ทักซิโด้สีดำล้วน เซตผมเปิดหน้าผาก มณีทำหน้าจริงจัง สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่หน้าจอโ
เสน่ห์ซีอีโอจอมหวง บทที่ 29 โดนเมิน
ตลอดทางไปมหา'ลัย จรัลเงียบสนิทไม่เอ่ยอะไรออกมา ปกติเธอมักจะพูดเจื้อยแจ้ว จนรบกวนความสงบของเกียรติอยู่เสมอ 'นี่เกียรติจะไม่คิดชวนฉันคุยก่อนเลยเหรอเนี่ย?' จรัลคิดในใจ พลางมองแผ่นหลังของเกียรติด้วยรอยยิ้มหม่น ๆ ทางฝั่งเกียรติเองก็รู้ว่าจรัลทำตัวต่างไปจากเดิม คงเพราะเรื่องในครัวเมื่อกี้ เกียรติแอบรู้สึกผิดที่ตัวเองดันถูกมณีเห็นเข้าพอดี เขากลัวว่ามณีจะคิดไม่ดีกับตัวเอง พอถึงลานจอดรถ จรัลส่งหมวกกันน็อกให้ โดยไม่มีเสียงใส ๆ แบบทุกที ทั้งคู่เผลอสบตากันแวบหนึ่ง "งั้นตอนกลับเดี๋ยวให้แด๊ดดี๊มารับเราก็ได้" จรัลพูดขึ้นมาลอย ๆ ทั้งที่จริง ๆ แค่ลองเชิงเกียรติดูเท่านั้น แต่เกียรติก็ตอบรับอย่างง่าย ๆ "อืม ได้สิ" จรัลถึงกับหัวร้อน เธอกระทืบเท้ากับพื้นแล้วโวยว่า "นายไม่คิดจะรั้งฉันให้กลับกับนายหน่อยเหรอ เกียรติ?!" พอดีกับที่มีใครอีกคนเพิ่งขี่มอเตอร์ไซค์มาถึง เขาจอดรถข้างเวสป้าของเกียรติ แล้วสายตาก็จับจ้องไปที่จรัล "กลับกับกูก็ได้นะ ถ้าเกียรติไม่อยากไปส่งมึง รัน" อยู่ดี ๆ เขาก็พูดแทรกขึ้นมา ทำให้จรัลเม้มปากอย่างไม่พอใจ คิ้วขมวด "เงียบไปเลยนะ ฤทธิ์ ฉันไม่ได้คุยกับนายสักหน่อย"
เสน่ห์ซีอีโอจอมหวง บทที่ 28 เกียรตินี่มันน่าหงุดหงิดจริง ๆ เลย
"อย่ากวนพี่มณีสิ จรัล"ทันใดนั้นเอง เกียรติก็โผล่มา ตั้งท่าจะเอื้อมมือไปหยิบกล่องนม แต่ก็ชะงัก เพราะมณีคว้าไปก่อนแล้ว "จรัลไม่ได้กวนพี่นะ" มณีบอก พลางจ้องเกียรติอย่างดุ ๆ เธอนึกถึงวิธีที่เกียรติปฏิบัติกับจรัลเมื่อกี้ มันหยาบคายเกินไปจริง ๆ ตอนนี้มณีหันไปมองจรัล ต่อให้เธอพยายามปัดภาพชัยออกจากตัวของจรัลมากแค่ไหน ก็ดูเหมือนจะทำไม่ได้อยู่ดี "ขอโทษแทนเกียรติด้วยนะ จรัล" มณีพูดขอโทษในนามของเกียรติ "ทำไมกลายเป็นพี่ที่–" "ใครใช้ให้นายพูดจากับจรัลแรงขนาดนั้นล่ะ เกียรติ? เขาเป็นผู้หญิงนะเกียรติ ความรู้สึกเขาเจ็บง่ายจะตาย" มณียังบ่นไม่หยุด "หรือว่านายก็พูดหยาบ ๆ แบบนี้กับแฟนตัวเองตลอดเลยเหรอ!?" ตรง ๆ เลย มณีย้ำกับตัวเองว่าเธอไม่ได้เข้าข้างจรัลเพราะจรัลเป็นลูกสาวของชัย แต่ที่เกียรติทำมันเกินไปจริง ๆ หนุ่มคนนั้นไม่ตอบ กลับมองมณีด้วยดวงตาสีดำเข้ม …เหมือนกำลังโกรธ? จรัลตบมือดีใจที่เห็นเกียรตินิ่งไป สาวเจ้ายังหัวเราะคิกคักด้วยอีกต่างหาก "เย้ ในที่สุดก็มีคนเข้าข้างฉันสักที ขอบคุณนะคะ คุณอาจารย์มณี~" สิ่งที่จรัลทำต่อจากนั้น ทำให้มณีถึงกับตัวแข็งทื่อ มือข้างหนึ่งของเด็กสาวคล้องแขนขวา
เสน่ห์ซีอีโอจอมหวง บทที่ 27 มือสมัครเล่นและตัวเทพ
"อ๊ากกกกกกก!" มณีร้องลั่น พลางเอาหน้าซุกเข้ากับผ้าห่ม เธอรู้สึกจะบ้าตายทุกครั้งที่นึกถึงคำพูดของชัยเมื่อคืน'ตั้งแต่แรกแล้ว เราก็เข้ากันได้ดี…เรื่องบนเตียง'ยังไม่พอ แค่คิดถึงปฏิกิริยาของตัวเองที่เกินเบอร์ก็อยากมุดดินหนี ตอนนั้นไม่รู้ไปเอาความกล้ามาจากไหน มณีดันเป็นฝ่ายขยับหน้าเข้าไปกระซิบที่ข้างหูของชัยเอง แถมยังจงใจเป่าลมหายใจแรง ๆ ใส่แถว ๆ ใบหูของชัยด้วยอีกต่างหาก"ฉันว่าเธอลืมอะไรไปอย่างนะ ชัย เธอเป็นคนพูดเองไม่ใช่เหรอ ว่าฉันเป็นมือสมัครเล่น งั้นตรงไหนล่ะที่เรียกว่าพวกเราน่ะ 'เข้ากันได้' อย่างที่เธอว่า!?" มณีเถียงกลับอย่างหัวเสียพระเจ้า… มณีแทบไม่อยากเชื่อตัวเองเลยว่ากล้าเถียงชัยกลับไปแบบนั้นตอนนั้นท่าทางของทั้งคู่เหมือนชัยกำลังกอดมณีอยู่ เธอรู้สึกได้ถึงความเกร็งในทุกคำพูดของตัวเอง ชัยยิ้มที่มุมปาก"โกรธเหรอ?" ชัยหัวเราะหึ ๆ นิดหน่อย แต่ก็ยังไม่ยอมขยับตัวหนีไปไหน เสียงถอนหายใจของมณีเป่ารดลงมาบริเวณลำคอของชัยชัยเลยขยับหน้าออกมาเล็กน้อย เพื่อจะได้มองหน้าเธอให้ชัดขึ้น อยู่ ๆ โดนชัยขยับตัวเข้าหาแบบนั้น ทำตาของมณีเบิกกว้าง ก่อนที่จะค่อย ๆ หลบสายตา ใบหน้าร้อนผ่าวไปหมด"ไม่ต้อ
เสน่ห์ซีอีโอจอมหวง บทที่ 26 เข้ากันได้ดีเรื่องบนเตียง
"ชัย""หืม?"มณีหันหน้าไป มองสบตาเข้ากับดวงตาคู่สีดำของเขา รถหรูของชัยแล่นออกจากเขตมหา'ลัยไปได้สักพักแล้ว แต่มณีก็ยังไม่เอ่ยปากพูดอะไรสักคำ "พูดมาเถอะ อยากพูดอะไรก็พูด" ชัยเร่งเสียงนิ่ง ๆ ยังรอให้มณีเอ่ยปากออกมา แต่มณีกลับลังเล 'ไว้ครั้งหน้าก็แล้วกัน' เธอเบือนหน้าออก "ไม่มีอะไรหรอก" เธอส่ายหน้า "มีอะไร มณี?" ชัยซักต่อ เขาเริ่มสงสัยจริงจัง "เรื่องเพื่อนปลอมของเธอนั่นเหรอ?" คิ้วมณีขมวดนิด ๆ 'เพื่อนปลอม? พูดแบบนี้ไม่แรงไปหน่อยเหรอ' "ฉันขออะไรอย่างหนึ่งได้ไหม ชัย?" มณีหันหน้ากลับมาอีกครั้ง ในดวงตาดูพร่ามัวเล็กน้อย สีหน้าหม่น ๆ ที่เธอแสดงให้เห็น ทำให้ชัยเองยังไม่อยากสบตาเธอตรง ๆ "ฉันบอกแล้วไง มีอะไรก็พูดมา" ชัยตอบห้วน ๆ "เรื่องบุษบา ให้เป็นเรื่องของฉันเองเถอะ" พูดอีกอย่างก็คือ มณีกำลังขอให้ชัยไม่เข้าไปยุ่งในเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนของเธอ กลัวว่าชัยจะเข้าใจผิด มณีเลยรีบเสริมต่อทันที "ชัยก็รู้นี่…ฉันจะไม่ยอมให้ตัวเองต้องมาเจ็บอีกแล้ว" เธอได้ตัดสินใจแน่วแน่แล้ว ขอแค่อย่างเดียวคือ ขอให้หัวใจตัวเองไม่หวั่นไหวก็พอ ได้ฟังแบบนั้น มุมปากของชัยก็ยกขึ้น
เสน่ห์ซีอีโอจอมหวง บทที่ 25 อย่าคิดอะไรแปลก ๆ
มณีส่ายหน้าโดยไม่ลังเล เธอบ่นในใจว่า 'จะให้ฉันผิดหวังทำไมกันล่ะ?'เธอสูดหายใจเบา ๆ ก่อนตอบ "ฉันแค่…ตกใจนิดหน่อย ยังไงจรัลก็เป็นนักศึกษา ส่วนฉันก็เป็นอาจารย์ที่นี่" นั่นแหละคือสิ่งที่มณีกังวลเธอจ้องลึกลงไปในนัยน์ตาสีดำของชัย "จรัลรู้เรื่องหมั้นนี่หรือยัง?" เธอถามต่อคราวนี้เป็นชัยที่ส่ายหน้า แล้วคำพูดต่อจากปากเขาก็ทำให้หัวใจมณีเต้นแรงขึ้นมาอีกครั้ง"เพราะมันเป็นการหมั้นสัญญา เธอไม่จำเป็นต้องไปพยายามเอาใจจรัลให้มากหรอก" ชัยเว้นจังหวะนิดหนึ่ง ก่อนพูดต่อ "ยกเว้นว่า…เธอคิดจะแต่งงานกับฉันจริง ๆ"ลิ้นของมณีเหมือนแข็งไปเฉย ๆ ตอบอะไรไม่ออก เธอไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำว่าเกียรติเพิ่งเดินสวนเธอไปที่ลานจอดมอเตอร์ไซค์แต่สายตาของชัยไม่พลาด "ดูเหมือนเธอจะดังในหมู่ผู้ชายวัยรุ่นนะ" เขาพูดพลางละสายตาจากเกียรติที่กำลังก้าวห่างออกไป แล้วกลับมามองมณีอีกครั้ง "เด็กคนนั้นดูเหมือนจะชอบเธอ"พอเห็นว่าสายตาชัยเมื่อกี้มองไปทางไหน มณีก็หันไปตาม เห็นเกียรติกำลังจะขึ้นเวสป้าสีแดงคันโปรดของตัวเองมณีกลอกตาเบา ๆ ก่อนหันกลับมามองชัย "อย่าคิดอะไรแปลก ๆ เลย เขาเป็นเหมือนน้องชายของฉันมากกว่า ไม่ใช่แค่โตมาด้วยกันตั้งแต
