ตอนที่ 12 งานเลี้ยงฝั่งตรงข้าม 2

      “สำหรับงานเลี้ยงในค่ำคืนนี้ ทางสาขาสถาปัตยกรรมภายในของเรา ปีนี้ถือเป็นปีแรกที่เราจัดงานกันอย่างเป็นการ เพื่อแสดงถึงศักยภาพ และพลังของเหล่านักออกแบบภายในทั้งหลาย และภายในงานของเรา ทุกท่านจะเห็นการจัดแสดงโชว์ผลงานของรุ่นพี่ในสาขาของเราที่กำลังจะเป็นว่าที่บัณฑิต ทั้งที่ได้รับรางวัล และมีผลงานระดับดีเยี่ยมกันแล้วนะครับ” วิเชษฐ์ พิธีกรชายกล่าวนำรายละเอียดภายในงาน

      จากนั้นก็ตามด้วยพิธีกรหญิง กรณิศ กล่าวเสริม

      “ใช่แล้วค่ะ เราจะเห็นความสามารถของรุ่นพี่ของเรากันดีแล้วตั้งแต่อดีต จนถึงปัจจุบัน พลังของเหล่ารุ่นพี่ ที่เป็นอินทีเรียดีไซเนอร์ ไม่ทำให้พวกเราผิดหวังจริงๆ ค่ะ”

      “และนี้ก็ได้เวลาอันสมควรที่เราจะกล่าวเปิดงาน และร่วมแสดงความยินดีกับรุ่นพี่ของเราที่ประสบความสำเร็จในการเรียน และการงานในอนาคตครับ” พิธีกรชายรับไม้ต่อ และมองหน้าพิธีกรหญิงเพื่อส่งไม้ให้เธอ

      “ดิฉันขอเรียนเชิญ ศาสตราจารย์ด้านการออกแบบภายใน ประจำสาขาของเรา ศาสตราจารย์ไพรินทร์ ได้เป็นเกียรติขึ้นบนเวทีเพื่อกล่าวเปิดงานในครั้งนี้ค่ะ” หลังสิ้นเสียง ร่างชายที่ดูมีอายุอานามก็เดินออกจากโต๊ะโซน VIP ด้านหน้าของห้องจัดเลี้ยง

      เมื่อประธานในพิธีเดินขึ้นบนเวที พร้อมกล่าวเปิดงาน

      “สวัสดีเด็กๆ ที่รัก ผมถือเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้มีโอกาสได้เห็นความสำเร็จของพวกคุณทุกคน .... ตอนนี้ผมก็อายุมากแล้ว ... หากจะนับเป็นคุณปู่ของพวกคุณก็คงจะไม่ผิดอะไร ... ก่อนอื่นเลย ผมขอแสดงความยินดีกับเหล่าบัณฑิตจบใหม่ทุกท่าน ...” ประธานในพิธีที่มีอายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับคุณปู่ของใครหลายๆ คน ท่านเกษียณอายุราชการมาหลายปีแล้ว แต่ก็ยังคงทำหน้าที่สอนเป็นอาจารย์พิเศษอยู่

      ด้วยความรู้ความสามารถของท่าน มหาวิทยาลัยจึงไม่ปล่อยตัวท่านไปง่ายๆ

      วันนี้ ทางสาขาจึงเชิญท่านมาเป็นเกียรติ มอบโอวาทให้กับเหล่าศิษย์ที่เพิ่งเรียนจบ และศิษย์ที่กำลังเรียนกันอยู่

      และในช่วงท้ายของการกล่าวเปิด

      “ .... ความสำเร็จที่เกิดขึ้นนี้ไม่ได้เกิดเพียงแค่อาจารย์ที่คอยให้คำแนะนำ หรือการสั่งสอนแก่พวกเราเท่านั้น รวมทั้งไม่ได้เกิดมาจากตัวเราแต่เพียงแค่อย่างเดียว ... แต่ความสำเร็จทั้งหมดเกิดขึ้นได้ด้วยความร่วมไม้ร่วมมือระหว่างลูกศิษย์ อาจารย์ และเพื่อนร่วมเรียนที่น่ารักของพวกคุณทั้งหลาย... เช่นเดียวกับการทำงาน ที่ความสำเร็จจะต้องมีผู้ที่เกี่ยวข้อง ทั้งเจ้านาย ลูกน้อง เพื่อนร่วมงาน โดยเฉพาะสายงานของเราที่เป็นงานที่ต้องสร้างความประทับใจให้กับลูกค้า ผมหวังว่าพวกเราทุกคนที่จะเติบโตในอาชีพและการทำงาน จะประสบความสำเร็จกันทุกคน ตอนนี้ก็ได้เวลาที่ทุกคนจะร่วมฉลองไปกับรุ่นพี่ของพวกคุณกันแล้ว ขอให้ทุกคนสนุกและมีความสุขกับงานในค่ำคืนนี้ครับ” หลังประธานได้กล่าวเปิดเสร็จ เสียงตบมือภายในงานก็ดังลั่นฮอลล์

      “ต่อไปจะเป็นการมอบเกียรติบัตรให้กับรุ่นพี่ของพวกเรา ที่ได้สร้างชื่อเสียงให้กับสาขาของเรากันนะคะ”

      “ใช่แล้วครับ ... ขอเสียงตบมือให้กับเหล่ารุ่นพี่ที่มีผลงานอันยอดเยี่ยม และได้ทุนเรียนต่อระดับปริญญาโท และปริญญาโทควบเอกด้วยครับ”

      เสียงพิธีกรดังขึ้นอีกครั้ง หลังจากที่ประธานในพิธีกล่าวเปิดงานเรียบร้อยแล้ว

      “อยากทราบกันแล้วใช่ไหมคะว่า พี่ๆ ที่ทั้งเก่งกาจและหน้าตาดีของเราเป็นใครกันบ้าง ... คนแรกเลย ได้ทุนเรียนต่อ ณ มหาวิทยาลัย XXX ประเทศสหรัฐอเมริกา ระดับปริญญาโทควบเอก จากบริษัทแลนด์เพาเวอร์พร็อพเพอร์ตี้จำกัด และยังได้รับรางวัลชนะเลิศผลงานการออกแบบภายในที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม จากกระทรวงพลังงานอีกด้วยนะคะ ขอเสียงตบมือให้กับพี่พฤษา วรพงษ์ไพรวัลย์ หรือ พี่เมย์คนสวยของเรา ดาวคณะด้วยค่ะ ... ขอเชิญพี่เมย์ขึ้นบนเวลาเลยค่ะ”

      “คนต่อไปครับ ได้ทุนเรียนต่อ ณ มหาวิทยาลัย XXX ประเทศสหรัฐอเมริกา ระดับปริญญาโทควบเอกเช่นกัน จากแลนด์เพาเวอร์พร็อพเพอร์ตี้จำกัด และยังได้รับรางวัลชนะเลิศผลงานการออกแบบภายในที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม จากกระทรวงพลังงานอีกด้วยนะคะ ขอเสียงตบมือให้กับพี่ลดา หรือ ลดา นิโคลาโยวิกา โวโรนินา”

      “เราจะเห็นว่า รุ่นพี่ของเราทั้งสองท่านนี้ได้รับรางวัลเดียวกัน ใช่แล้วค่ะ ทั้งสองท่านได้ทำพรอจ์เจคท์ร่วมกัน และได้รับทุนเดียวกัน ที่มหาวิทยาลัยเดียวกัน แถมยังได้ที่ปรึกษาสุดหล่อคนเดียวกัน ขอเสียงตบมือให้กับ ดอกเตอร์ภาคิน สกุลวิภาสไพรวรรณ์ หรือ ดอกเตอร์ลุกซ์ค่าๆๆๆ”

      พิธีกรชายหญิง บนเวทีที่เตรียมตัวมาอย่างดี พูดสลับกันไปมา

      บนเวที ที่ตอนนี้มี เมย์ ลดา และอาจารย์ลุกซ์สุดหล่อ ยืนสวยหล่อเป็นสง่ากันเลยทีเดียว

      “โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๋ ... พวกเราดูสิคะ รุ่นพี่ของพวกเราไม่ใช่ว่าจะเก่งเพียงอย่างเดียวเท่านั้น ยีนของพวกเขายังทำเอาเราที่เป็นรุ่นน้องพร่องกันไปเลยทีเดียว ... ดิฉันรู้สึกว่าตัวเองขี้เหร่ขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด เลยค่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

      “ฮ่า ฮ่า ฮ่า” เสียงหัวเราะจากด้านล่างเวทีก็ดังขึ้นไม่แพ้เสียงพิธีกรชายหญิงที่สร้างเสียงฮือฮาให้

      “ผมก็เช่นกัน ใครว่าอาจารย์จะต้องหน้าตาคร่ำครึ แต่งตัวไม่ตามกระแส ... ไม่เลยๆๆๆ ... สำหรับสาขาของเรา รสนิยมและแฟชั่นย่อมไม่ทิ้งอย่างแน่นอน เช่นเดียวกับดอกเตอร์หนุ่มสุดหล่อประจำสาขาของเรา ดอกเตอร์ลุกซ์”