บทที่ 5 ผู้หญิงที่สนใจ

@หลายวันต่อมา

“เฮ้ยไอ้วี ร้านเดิมเปล่าวะ”

“เอาดิ”

“เออ ที่เก่าเวลาเดิมนะเว้ย” เสียงของนักศึกษาชายกลุ่มหนึ่งดังขึ้นบริเวณหน้าตึกคณะวิศวกรรมศาสตร์โดยมีร่างเล็กของหญิงสาวใบหน้าจิ้มลิ้มยืนมองอยู่ไม่ไกล

“เฮ้อ ทำไมมันยากแบบนี้เนี่ย”

“สุดท้ายก็ไม่กล้าบอกจนได้...” มินตราที่ยืนอยู่พูดกับตัวเองด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา หลายวันมานี้เธอตั้งใจจะมาบอกขอบคุณกับชาร์วีที่ช่วยเธอไว้ที่ผับวันนั้น แต่ไม่ว่าจะมาทีไรเขาก็อยู่กับกลุ่มเพื่อนของเขาทุกครั้ง นั่นจึงทำให้เธอไม่กล้าที่จะเดินออกไปแสดงตัวหรือบอกกับเขาอย่างที่ตั้งใจ

หญิงสาวทำได้แค่รอให้ชาร์วีอยู่คนเดียวแล้วจึงค่อยไปบอกเท่านั้น แต่วันแล้ววันเล่าเธอก็ยังไม่มีโอกาส ทั้งๆ ที่เธออุตส่าห์รวบรวมความกล้าเพื่อเขาขนาดนี้แล้วแต่เหมือนทุกอย่างจะไม่เป็นใจเอาเสียเลย

หญิงสาวก้มหน้าด้วยความผิดหวังเมื่อเห็นชาร์วีเดินห่างออกไปกับเพื่อนของเขาเรื่อยๆ ก่อนที่เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพายข้างจะดังขึ้นเรียกสติเธอกลับมาอีกครั้ง

กริ๊ง กริ๊ง~

มือบางหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพายขึ้นมาดู ใบหน้าหวานคลี่ยิ้มจนตาหยีเมื่อเห็นเบอร์ของผู้เป็นแม่โทรมา ไม่รอช้าเธอรีบกดรับสายทันที

“คะหม่ามี๊~” มินตราทักทายผู้เป็นแม่ด้วยน้ำเสียงสดใสอย่างเช่นเคย

(อยู่ไหนตัวเล็ก ช่วงนี้ไม่เห็นโทรมาหาหม่ามี๊บ้างเลยนะ)

“ช่วงนี้มินอ่านหนังสือหนักเลยค่ะ หม่ามี๊ไม่งอนน้า~ มินคิดถึงหม่ามี๊ม๊ากมาก”

(คิดถึงจริงหรือเปล่า ถ้าคิดถึงต้องมาหาหม่ามี๊ที่บ้านนะ)

“หื้ม? วันนี้เลยหรอคะ”

(ใช่จ้ะ วันนี้ปะป๊าก็รอเราด้วยนะ มากินข้าวที่บ้านกัน หม่ามี๊มีข่าวดีจะบอกเราด้วย)

“ข่าวดีอะไรเหรอคะ?” คิ้วบางขมวดเข้าหากันยุ่งด้วยความสงสัยเมื่อได้ยินน้ำเสียงที่ดูตื่นเต้นของคนปลายสาย

(มาที่บ้านสิ เดี๋ยวหนูก็รู้เอง ปะป๊าเขาอยากบอกหนูจะแย่อยู่แล้ว)

“ได้เลยค่ะ งั้นเดี๋ยวมินจะรีบไปเลยย คิดถึงปะป๊ากับหม่ามี๊นะคะ”

(รีบมานะตัวเล็ก แล้วเจอกันจ้ะ) สิ้นเสียงปลายสายก็กดวางสายไปทันที มินตราเก็บโทรศัพท์มือถือไว้ในกระเป๋าสะพายตามเดิมแล้วรีบเดินกลับไปยังรถของตัวเองด้วยความดีใจ โดยไม่รู้เลยว่ามีสายตาของใครบางคนกำลังจ้องมองเธออยู่...

“มองใครวะไอ้วี” ทิศเหนือหันกลับมาถามชาร์วีที่อยู่ๆ ก็หันไปมองด้านหลัง ก่อนที่เขาจะเห็นนักศึกษาผู้หญิงคนหนึ่งกำลังเดินออกไป

“ผู้หญิงคนนั้นอีกแล้วเหรอ”

“อืม” ชาร์วีพยักหน้าตอบกลับไป ซึ่งเขาเห็นหญิงสาวมาที่ตึกคณะของเขาและคอยแอบมองเขาอยู่หลายวัน แต่เธอก็ไม่ทำอะไรสักที ต่างจากผู้หญิงคนอื่นที่จะเข้าหาเขาตั้งแต่วันแรกๆ แต่ผู้หญิงคนนี้กลับเอาแต่แอบมองเขาอยู่เงียบๆ อย่างนั้น ในตอนแรกชาร์วีก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะคิดว่าเธอน่าจะมารอเพื่อนหรือคนรู้จัก แต่พอเห็นหลายวันเข้าเขาก็ยิ่งมั่นใจว่าหญิงสาวมาหาเขาไม่ผิดแน่ ซึ่งเขาก็พอจะจำได้ว่าเธอเป็นคนที่เขาช่วยไว้ที่ผับในคืนนั้น

“น้องเขาก็ดูน่ารักดีนะ”

“น้อง?”

“อืม กูพอได้ยินมาบ้าง เป็นคนดังของบริหารเลย เรียนเก่ง น่ารัก นิสัยดี รู้สึกจะชื่อมินตรา” ทิศเหนืออธิบายไปเกี่ยวกับข้อมูลที่เขาเคยได้ยินให้คนด้านข้างได้รู้จัก

“มินตรา...” ปากหนาพูดชื่อของหญิงสาวเบาๆ โดยที่ใบหน้าคมคายไม่ได้แสดงความรู้สึกใดๆ ออกมาเช่นเดิม

“หรือน้องเขาจะชอบมึงวะ กูเห็นแอบมองมึงมาหลายวันแล้วนะ” ความจริงมินตราคอยแอบมองชาร์วีตั้งแต่ตอนเขาอยู่ปีสามแล้ว แต่ชาร์วีไม่เคยรู้ตัวเลยเพราะเธอมักจะคอยมองอยู่ห่างๆ และไม่ได้มาหาที่ตึกคณะอย่างนี้ เพียงแต่จะมองเวลาที่บังเอิญเจอกันเท่านั้น แต่ครั้งนี้มินตราตั้งใจจะมาขอบคุณชาร์วีที่ช่วยเธอไว้ เธอเลยเข้ามาใกล้และแสดงตัวมากกว่าปกติจนเขารับรู้ได้

"หึ ชอบกูงั้นเหรอ" ชาร์วีเค้นหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยันให้กับคำพูดของทิศเหนือ

“ถ้าไม่ชอบจะมาคอยแอบมองทำไมวะ กูว่าน้องเขาน่ารักดีนะ มีคนจีบเยอะนะเว้ยแถมน้องนิสัยดีด้วย มึงไม่ชอบน้องเขาเหรอ”

“ไม่ใช่สเปค”

“...”

“...แต่ก็น่าสนใจดี” ปากหนาแสยะยิ้มออกมาอย่างร้ายกาจในประโยคสุดท้าย เพราะปกติชาร์วีไม่ชอบผู้หญิงที่ภายนอกดูใสซื่ออย่างนั้น เนื่องจากส่วนใหญ่ที่เขาเจอมาผู้หญิงแบบนี้มักจะร้ายกาจกว่าผู้หญิงทั่วไปเสียอีก และเขาก็คิดว่ามินตราก็คงไม่ต่างกัน แต่ถ้าหากเธอคนนั้นเสนอตัวให้แล้ว เสืออย่างเขาก็ไม่ลังเลเลยที่จะรับเหยื่อนี้ไว้ ทุกอย่างของมินตราปฏิเสธไม่ได้เลยว่าใครๆ ที่ได้เห็นต่างก็ต้องตกหลุมรักเธอทั้งนั้น แต่นั่นไม่ใช่เขา สำหรับผู้ชายที่ไม่สนใจความรักอย่างชาร์วีแล้ว มินตราเป็นได้แค่ผู้หญิงที่น่าสนใจเท่านั้น ไม่ใช่...ผู้หญิงที่เขารัก

@คอนโดของชาร์วี

ชาร์วีกลับมายังคอนโดของตัวเองในเวลาเกือบตีสองอีกเช่นเคย สองเท้าหนักเดินเข้ามายังด้านในห้องนอนและปลดกระดุมเสื้อออกเพื่อที่จะอาบน้ำไปด้วย แต่แล้วอยู่ๆ ร่างสูงก็นึกถึงคำพูดของเพื่อนสนิทขึ้นมา

“น้องเขาก็ดูน่ารักดีนะ”

“น้อง?”

“อืม กูพอได้ยินมาบ้าง เป็นดาวเด่นของบริหารเลย เรียนเก่ง น่ารัก นิสัยดี รู้สึกจะชื่อมินตรา”

"มินตรา" เป็นอีกครั้งที่ชาร์วีเรียกชื่อของหญิงสาวคนนั้นออกมา ริมฝีปากหนายกยิ้มเล็กน้อยเมื่อนึกถึงท่าทางกล้าๆ กลัวๆ ของเธอที่พยายามมาแอบมองเขาทุกวัน แต่เธอก็ไม่เคยเข้ามาหาสักที

"ถ้าชอบฉันขนาดนั้นก็ควรจะเข้ามาหานะ..."

"หึ น่าสนุกดีนิ" ชาร์วีแสยะยิ้มออกมาเมื่อเจอเรื่องราวที่น่าสนุกเข้า ดวงตาคมฉายออกมาถึงความคิดบางอย่าง ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปเมื่อครุ่นคิดถึงสิ่งนั้นมาได้พักใหญ่