Share

บทที่ 6 nc

last update Terakhir Diperbarui: 2025-12-17 22:18:04

บทที่ 6 nc

ฟ้าฝนไม่เป็นใจช่วงยามเช้าในอีกสี่วันต่อมาหลังจากการประกาศก้องยอมให้ปืนเชยชมร่างกายอันสวยสดของฉัน

ในเช้าวันนี้ฉันยืนนิ่งมองท้องฟ้าและฝนที่พัดกระหน่ำรุนแรงที่สุดในรอบหลายปีตามกรมอุตุประกาศเป๊ะ ๆ ในมือยังถือร่มแต่ร่มคงต้านลมและเม็ดฝนได้ไม่ไหว

แม่ไม่ได้ส่งรถมอเตอร์ไซค์มาให้ฉันใช้เหมือนบ้านปืน แต่ถึงยังไงการขี่รถฝ่าฝนคงไม่ใช่สิ่งที่ควรทำเท่าไร ฉะนั้นฉันจึงตัดสินใจกลับขึ้นห้อง แต่ไม่ใช่ห้องของฉันหรอก

ก๊อก ก๊อก เงียบ ...

สาวในชุดนักศึกษารัดรึงอย่างนักศึกษาสาวทั่วไปเริ่มขยับเท้าไปมา ฉันและปืนพักหอนอกมหาวิทยาลัยเดียวกัน เพียงแต่ว่าอยู่คนชั้น

แอ๊ด ....

“ทำงานดึกเหรอ” ฉันโพล่งคำถามทันทีและผลุบตัวเข้าไปในห้องวางแฟ้มเรียนไว้บนโต๊ะแล้วนั่งที่เก้าอี้ทำงาน มองปืนที่เดินกลับไปนอนต่อแล้ว

“อือ เร่งงาน”

“ฝนตก”

“อือ ได้ยินเสียงแล้ว”

“ตกหนักมาก”

“อือ”

ฉันนั่งมองร่างสูงใหญ่ของปืน เขาไม่สวมเสื้อนอนอีกตามเคย ห่มผ้าปิดเพียงท่อนล่างและนอนคว่ำหันหน้ามาทางฉัน

ตั้งแต่ขึ้นปีสอง ปืนเปลี่ยนการแต่งกายใหม่จนฉันต้องเร่งตามให้ทัน ฉันกวาดตามองผมทำสีน้ำตาลอมทองและต่างหูด้านขวาที่ใส่เพียงข้างเดียว ยิ่งทำให้ปืนดูเปล่งรัศมีบางอย่างต่อเพศตรงข้าม - - ผู้หญิงทุกคนเลยที่หันมองปืน

“ขยับไปหน่อย” ฉันบอกขณะสอดตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มเดียวกันแล้วยกขาก่าย “เมื่อวานพ่อโทรมา” ฉันเอียงหน้าไปทางปืน

“ที่จริงฉันน่าจะรู้ตั้งนานแล้วว่าพวกเขาจะเลิกกัน เพียงแต่พอถึงเวลาเข้าจริง ๆ ฉันกลับ ... อยากร้องไห้”

ปืนขยับเปลือกตาลืมขึ้นมองฉันทันที

“มึงเป็นอะไรไหม”

“ไม่” ฉันขยับไปใกล้แล้วเอาแขนกอดแทนขา “เพียงแต่มันเจ็บเหมือนกัน”

ปืนไม่ได้พูดอะไร เขาเพียงเอาแขนใหญ่ยาวตวัดร่างเล็กกว่าของฉันให้จมหายเข้าไปยังอกกว้าง

“มึงร้องไห้ก็ได้แก้ม กูอยู่ตรงนี้”

ใช่เหมือนทุกครั้ง ตั้งแต่เรื่องไอ้ตุ่น เรื่องที่บ้าน เรื่องเรียน และทุกเรื่องในชีวิต ปืนอยู่ตรงนี้เสมอ

คราวนี้น้ำตาฉันเริ่มรินไหล แต่สาเหตุแท้จริงฉันไม่แน่ใจว่าเพราะเรื่องของพ่อ หรือเพราะฉันดีใจที่มีปืน

ปืนเงียบไปทันทีเมื่อเห็นฉันร้องไห้จริงจัง กระชับอ้อมแขนแน่นกว่าเดิมจนหน้าฉันซุกซอกอก นอนตะแคงแล้วลูบหัว ปลอบประโลมโดยไร้คำพูด มีเพียงแค่ลมหายใจ เสียงหัวใจเต้นแรงใต้ฝ่ามือ เสียงลูบเส้นผมและเลยไปถึงแผ่นหลัง

“กู ... กูอยากเอามึง มานานแล้ว มึงรู้ใช่ไหม”

จู่ ๆ ปืนก็เปลี่ยนเรื่อง ฉันรู้ว่าเพราะอะไร มันแค่อยากให้ฉันหยุดคิดเรื่องพ่อ แต่ไอ้เรื่องนี้มันใช่เวลาจะมาพูดตอนนี้หรือไง

“มึงเงียบ กูคิดเอาเองแล้วกันว่ามึงรู้” มือร้อนจัดเริ่มลูบไปกลางแผ่นหลังวนเวียนเป็นวงกลมก่อนวกลงสะโพกดันจนหน้าท้องฉันสัมผัสท่อนเนื้อแข็งใหญ่

“ปืน..” น้ำเสียงอ่อนแรงและแหบพร่า

“จะบอกความลับให้มึงฟังแก้ม” ปืนเงียบไปอึดใจหนึ่งจนฉันต้องขยับหน้ามอง สบสายตาเข้มข้น “กูฝันเปียกถึงมึงมาตลอด ช่วยตัวเองเกือบทุกครั้งที่มึงมาบ้าน ในห้องน้ำ”

จู่ ๆ แก้มของฉันก็เห่อร้อน จำได้ว่ามันอาบน้ำนานมากเวลาที่ฉันมาหา ฉันเห็นสายตาปืนหลุบลงมองพวงแก้ม ริมฝีปาก แล้วกลืนน้ำลาย

“ภาพในจินตนาการไม่ใช่สาวเอวี หรือใครเลย มันเป็นภาพมึง”

นี่เป็นคำสารภาพที่ลามกระคนโอ้โลม จนฉันรู้สึกแปลก ๆ ตรงหว่างขา  “แล้วปืนทำไง”

“ทำไง ... ฮ่า ฮ่า ก็ชักว่าวไง”

ฉันอึ้งเงียบไปเลยยามได้ยินเต็มสองหูแบบจัง ๆ ตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมาฉันเคยแต่สงสัยว่าการที่ฉันอ่อย โดยให้ปืนได้เห็นเพียงเสี้ยวร่างกายของฉัน ปืนจะรู้สึกยังไง ที่นี่ฉันรู้แล้ว เพราะจากสีหน้ามันไม่ได้ล้อเล่นอย่างที่เคยเป็น นัยน์ตาหลุบต่ำลงมองแต่ช่วงคอเสื้อตัววี

“กูขอดูได้ไหม”

ฉันมองลำคอหนาขยับกลืนน้ำลาย “รออาทิตย์หน้า อีกไม่กี่วัน” แล้วพยายามนอนนิ่งเลยตอนนี้

“อืม .. จะทนไหวไหมแก้ม ให้กูดูเถอะ เดี๋ยวกูลงแดงตาย”

“ถ้างั้น ... ฉันขอ อย่าเรียกมึงกูอีกได้ไหม”

ดวงตาคมดุจเหยี่ยวเหลือบขึ้นมองฉันก่อนจะเอ่ยเสียงแหบพร่ากว่าเดิม

“ไม่ จนกว่าเราจะเป็นแฟนกัน จนกว่ากูจะได้เอามึง”

“ทำไม”

“ก็เพราะ ..ในตอนนี้เรายังเป็นเพื่อนกันอยู่น่ะสิ แต่เมื่อไรที่สิ้นสุดคำว่าเพื่อนกูจะเรียกมึงด้วยคำอื่น”

ฉันสะท้านเบา ๆ ลำแกร่งยังทาบทับหน้าท้อง ร้อนผ่าว แข็งชัน มือใหญ่รั้งแผ่นหลังลูบไล้ดันฉันเข้าใกล้อีก

“ดูเฉย ๆ นะ”

ปืนพยักหน้ารับแล้วหลุบตาลง ฝ่ามือกลางแผ่นหลังสั่นเล็กน้อยจนฉันรู้สึกได้ ลมหายใจปืนติดขัดยามฉันแกะกระดุมออกทีละเม็ดจนถึงเม็ดที่สี่

“อืม...” เสียงครางทุ้มลอดออกมา ขยับท่อนเนื้อเสียดสี “อีก เปิดออก”

นับเป็นครั้งแรกที่ฉันเปิดเนื้อตัวให้ผู้ชายเห็น ไม่นับเรื่องการสวมชุดว่ายน้ำ ค่อยเปิดเลื่อนเสื้อไปด้านข้างจนเห็นชุดชั้นในสีดำลายลูกไม้สุดเซ็กซี่ เฝ้าสังเกตสีแดงบนใบหน้าปืนที่พาดขึ้นกะทันหัน

“ปืนอยากเห็น เออ เห็น..” ฉันเอ่ยเสียงเบาเหมือนไม่แน่ใจ พวงแก้มแดงระเรื่อ

“อยาก กูอยากเห็นหัวนมมึง”

คำหยาบโลนหลุดออกมาจากปากปืนทันทีพร้อมทาบฝ่ามือลงต้นขาเล็กขาวนวล รั้งกระโปรงขึ้นลูบไล้พลางขยับตัวเสียดสี - - เร้าอารมณ์ อืม ฉันเพิ่งรู้จักคำนี้

คลิก  ปึก

ตะขอหน้าหลุดออกพร้อมเต้างามเด้งกระเพื่อมไหว ฉันก้มมองดูตัวเอง เพิ่งรู้สึกว่าตัวเองเซ็กซี่ก็วันนี้เพราะสายตาปืนจับจ้องนิ่ง จมูกแดงก่ำ แล้วเงยหน้าขึ้นจ้องฉันนิ่ง

“ทุกวันเสาร์ มึงจะมานอนบ้านกู” ปืนพูดโพล่งขึ้น

“ใช่ มีอะไร”

“มึงชอบนอนกอดกูจากด้านหลัง มือเล็กของมึงมักพาดเอวมาด้านหน้า” ปืนเอามือฉันไปทาบหน้าท้อง “ตรงนี้ กูต้องคอยจับมือมึงเอาไว้ตลอด”

ฉันเอียงหน้าสงสัย นอนกอดกันมาหลายปี และกอดมันก็บ่อย ไม่เคยรู้เลยว่ามันจงใจจับมือไว้

“ห้าเซนติเมตร นิ้วก้อยมึงอยู่ห่างจากปืนใหญ่กู ห้าเซนติเมตร”

ฉันหลุบตาลงมองทันทีแล้วเห็นหัวลำกระดกห่างแบบเฉียดฉิว แล้วพลันสะดุ้งเมื่อปืนเอามือฉันวางทาบลง

“แต่ไม่แล้ว ต่อไปนี้ มึงและกูจะไม่เหลือช่องว่างอะไรอีก”

“ปืน รออาทิตย์หน้า ปืน!”

เสียงเล็ก ๆ เล็ดลอดออกจากลำคอฉันแต่ฟังแล้วคล้ายกระเส่าเสียมากกว่า เพราะปืนยังจับมือฉันล้วงเข้าไปในกางเกงขาสั้น

“กำไว้ มึงต้องช่วยกูให้หายเจ็บปวด ขยับสิ” ปืนจับมือฉันกำรอบปืนใหญ่กลางลำตัว

อุ่นจัด แข็งแต่นุ่ม และใหญ่จนน่าหวาดหวั่น ฉันคงเผลอทำสีหน้าบางอย่าง อาจเผยอปากหรือคราง เพราะปืนตวัดตาขึ้นมองริมฝีปากทันทีพร้อมชะโงกหน้าเข้าหาประกบปากสอดลิ้นเข้าไป

“อือ ปืน อ่า”

“ขยับสิ ขยับมือ อ่า แก้ม”

ฉันแอบยิ้มถ้าสิ่งนี้ทำให้ปืนเปลี่ยนมาเรียกชื่อฉันได้ ฉันก็จะทำ มือเล็กนุ่มนิ่มของฉันเริ่มขยับรูดลำปืนใหญ่ มันอุ่นจัดจริง ๆ และเริ่มใหญ่ขึ้นอีก

ปืนเลื่อนปากลงซอกคอดูดอย่างแรงแล้วไถลพรมจูบไปเรื่อย ๆ จนถึงเนินหน้าอกกลมกลึง

“หอม หอมจัง”

เสียงสูดลมหายใจยามพาริมฝีปากร้อนไถลผ่านเนินทรวงลากลงร่องอก ใช้จมูกดุนซ้ายขวาก่อนเคลื่อนขึ้นเนินตรงสู่ยอดเล็กแข็งตึง

“สวย เล็ก  อ่า อืม ขอเลียนะ”

เป็นคำขอที่หยาบโลนแต่มันทำให้ฉันร้อนวูบวาบโดยเฉพาะยามลิ้นสากตวัดเม็ดไตยอดอก

“ปืน อ่า นายเคยนอนกับผู้หญิงมาแล้วใช่ไหม”

ปากปืนชะงักชั่ววินาทีก่อนเคลื่อนไปอีกข้าง

“อืม”

“เมื่อไร”

“จะรู้ไปทำไม”

“ก็ตอนไหน อื้ออ  เรา ฉันเป็นเพื่อนนาย อยู่ด้วยกันตลอด”

ฉันรู้สึกได้ว่าปืนอมยิ้มอยู่ขณะครอบปากลงยอดหัวดูดอย่างแรง มือเริ่มล้วงเข้าใต้กระโปรง สอดนิ้วเกี่ยวขอบกางเกงด้านในต้นขา

“เปิดขาออกแก้ม ถ่างขา”

“แต่ว่า..”

“ไม่มีอะไรหรอก แค่อยากจับ”

‘จับ’ ฟังแล้วไม่ได้เร้าอารมณ์แต่อย่างใดแต่พอฉันขยับขาออกกว้าง ปืนพลันสอดนิ้วเข้ากระทั่งพบรอยแยกเคลื่อนปลายนิ้วเขี่ยเบา ๆ

“อ่า ปืน อืมม”

“แก้ม อา รูดเร็ว แรง ๆ อ่า”

เสียงปืนกระเส่าบนยอดอกดูดกลืนกินขณะเริ่มสอดนิ้วเข้าไปในทางนุ่มฉ่ำชื้น จากหนึ่งนิ้วเป็นสองนิ้ว

“ปืน!!”

“ชู่ว อีกนิดแก้ม”

เสียงปลอบใจให้ฉันคลายอารมณ์ลงแต่เป็นไปไม่ได้เลย นิ้วสองนิ้วเลื่อนเข้าออกทำฉันพร่าเลือนมากยิ่งขึ้น ปากของปืนยังครอบดูดยอดหัวและมือเล็กเรียวฉันขยับท่อนลำแรงขึ้น

“อ่า ปืน อื้ออ มัน”

“ใกล้แล้วแก้ม อ่า แรงอีก”

อาจเพราะฉันยังไม่เคยทำมาก่อน ปืนเลยเป็นฝ่ายขยับตัวในมือแทนเร่งจังหวะแรงขึ้น นิ้วบดขยี้เนินเนื้อสาวรุ่นจนชอกช้ำอย่างแรงนักกีฬาบาสเก็ตบอล ปากครอบครองยอดหัวนมทั้งหมดดูดเสียงดัง ทุกสิ่งที่ปืนกำลังทำส่งให้อารมณ์ฉันพัดกระพือแตกออก

“ปืน อ่า”

ฉันแหงนใบหน้าขึ้นแอ่นอกพุ่งเข้าหาปากอุ่น ยินยอมให้ปืนกระทำปาดไล้ เลีย ขบเม้มไปทั่วรอบทรวงแล้วเคลื่อนใบหน้าลงหน้าท้องจนมือฉันเลื่อนหลุดออกจากท่อนลำปืนใหญ่

“อ่า แก้ม”

ฉันสะดุ้งผงกศีรษะขึ้นมองอย่างตกใจเมื่อร่างสูงเลื่อนลำตัวลงซุกไซ้ดวงหน้าบนหน้าท้อง มือดึงกระชากกางเกงในตัวเล็กออกจากร่าง วางฝ่ามือใหญ่กดต้นขาเรียวเล็กไว้แน่น

“ขอ แก้ม กูขอ”

น้ำเสียงกระเส่าแรงจนใจฉันอ่อนเหลวทิ้งตัวนอนลงตามเดิมปล่อยให้ปืนดันต้นขาออกจนกว้าง

“ปืน!”

“อ่า แก้ม”

กลีบเนื้อสาวหดรัดเกร็งยามลิ้นสากปาดขึ้นแล้วเสาะร่องแหย่ลงกลางรอยแยก ค้นหาจุดเล็ก ๆ ศูนย์รวมความอ่อนไหว ปืนกำลังทำให้ฉันหน่วงร้าวจนยากทานทน จำต้องหวีดร้อง

“ปืน อ๊า”

สองนิ้วสอดใส่ขยับรูดผ่านทางรัก ลิ้นลงรัว อีกมือดันเนินเนื้อขึ้นจนนูนเด่นประกบปากลงดูดอย่างแรง

“อื้ออ อืออ ปืน”

ฉันรู้สึกว่าทุกอย่างมันเร็วไป เกิดขึ้นเร็วเกินไป ความสนิทชิดเชื้อทางด้านร่างกายเปิดเปลือยจนหมด มองเห็นจับจ้องทุกส่วนสัด เกิดขึ้นเร็วเกินไปจนน่าหวาดหวั่น

ปืนขยับนิ้วเร็วขึ้นรอกระทั่งฉันหลับตาลงกัดริมฝีปากจึงได้ยืดกายขึ้นคุกเข่าตรงกลาง จับกระโปรงฉันถลกขึ้นสูงพ้นเนินโหนก ดันต้นขาออกด้วยต้นขาแกร่ง แล้วสอดนิ้วเข้าทางเดิม

“แก้ม อ่า ลืมตา”

ปืนสั่งเสียงกระเส่าเสียจนฉันต้องปรือตาลืมขึ้นแล้วพบกับสีหน้ารวดร้าวใกล้สุขสม ร่างสูงใหญ่อย่างนักกีฬาคุกเข่ากลางหว่างขาชักรูดท่อนเนื้อต่อหน้าใกล้เนินสาว เฝ้ามองจดจ้องเนินสวาทขณะสอดนิ้วเร่งจังหวะ นิ้วหัวแม่มืดกดลงบนคลึง ปืนขยับเข้าใกล้อีกจนเกือบชิดให้ท่อนเนื้ออุ่นปลายหัวสัมผัสความฉ่ำแฉะ

“ปืน อ่า อื้ออ อ๊า”

“จะเสร็จแล้ว อีกนิดแก้ม อืม อ๊า”

อาวุธปืนใหญ่แข็งผงาดในมือสีเข้ม ปลายหัวฉ่ำน้ำทั้งของปืนและของฉันผสมปนเป ปืนสะบัดหัวเบียดดุน มือขยับสไลด์รูดบีบปลาย

“แก้ม อ่า ใกล้ยัง อ่า กูจะไม่ไหวแล้ว”

“อ่า ปืน อา อ๊า”

ปืนเน้นกดนิ้วหัวแม่มือลงแล้วสอดอีกสองนิ้วเข้าอย่างแรง และนั่นทำฉันหวีดร้อง แอ่นเนินเนื้อเข้าหาต้องการให้ปืนสอดใส่ ร่างกระตุกหดเกร็ง ตาพร่าเลือนขณะที่ปลายหัวป้านกระตุกพร้อมกัน หัวผงกพวยพุ่งน้ำสีขาวเป็นสายกระทบเนินหน้าท้อง กระโปรง กระเด็นมาถึงหน้าอก

“อ่า แก้ม อ๊า”

เสียงปืนกระเส่าดังมากจ้องฉันนิ่งยามปล่อยความสุขเปรอะเปื้อน นัยน์ตาเข้มข้น ดำดิ่งลงสู่ห้วงหฤหรรษ์ลึกสุด แล้วเลื่อนนิ้วออกจากร่องนุ่มฉ่ำชื้น ป้ายความสุขสีขาวบนหน้าท้องละเลงแล้วลากขึ้นหาทรวงอก จ้องตาฉันนิ่ง ลากน้ำขึ้นหาหัวนมคลึงวน ส่งเสียงแหบทุ้ม

“อาทิตย์หน้าแก้ม กูจะเอามึงอย่างที่ฝันมาตลอดหลายปี”

ฝ่ามือใหญ่ปาดน้ำแล้วกอบกุมดันเนื้อนมขึ้นก่อนปล่อยมือลุกออกจากเตียงนั่งหอบหายใจ ฉันได้แต่นอนนิ่ง เนินสาวร้าวกระตุก และตกใจกับทุกอย่างที่เกิดขึ้นในเช้านี้ ก้มมองตัวเองเสื้อผ้าหลุดลุ่ย เปื้อนกลิ่นน้ำคละคลุ้ง มองไปทางร่างสูงที่ตอนนี้เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวส่งให้ ไม่ได้พูดอะไร จากนั้นจึงเดินเข้าห้องน้ำ

ฉันยังนอนกำผ้าเช็ดตัวแน่น เต็มตื้นกับทุกสิ่ง เอียงศีรษะมองประตูห้องน้ำ ชีพจรยังเต้นกระหน่ำจนทรวงอกแสบร้าว

วันนี้ถือว่าเป็นเหตุการณ์หนึ่งที่ฉันคิดว่าทำให้ทุกอย่างระหว่างฉันและปืนเปลี่ยนไป

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • เส้นรัก 0 เซนติเมตร   บทที่ 5 วัยมหา’ลัย

    บทที่ 5 วัยมหา’ลัยชีวิตมัธยมปลายอันน่าบัดซบของผมจบลงเพียงเท่านั้น และตอนนี้ผมก้าวเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัยชั้นนำด้วยคะแนนเลิศหรู เพียงแต่ผมไม่ได้เลือกเรียนวิศวะ ไม่อยากจะเชื่อว่าผมเปลี่ยนใจในนาทีสุดท้ายเลือกคณะสถาปัตยกรรม“ปืน”ยายเตี้ยยังคงตามติดชีวิตผมดั่งเงาเช่นเคย“อืม” ผมเดินนำหน้าไปทางอาคารสำนักวิทยบริการ ชื่อเรียกแสนยากฉะนั้นทุกคนจึงเรียกมันว่าห้องสมุด ตึกแปดชั้นกลางมหาวิทยาลัยรั้วสีอิฐ มอดินแดง สารพัดชื่อเล่นของมหาวิทยาลัยแห่งนี้“นายว่างป่ะ”“ไม่” ผมรีบตอบ“คืนนี้เพื่อนชวนไปหลังมอ”“อืม”ตอนนี้พวกเราเดินเข้าห้องสมุดแล้ว ผมตรงไปยังห้องอ้างอิงทันทีเพราะไม่อยากเสวนาด้วยแต่เหมือนยายเตี้ยคร้านจะสนใจกฎในห้องสมุดว่าห้ามส่งเสียงดัง เธอเดินตามติดและนั่งลงกับพื้นพร้อมผมเมื่อถึงชั้นหนังสือรวมภาพถ่ายทั่วโลก“แต่ฉันอยากให้นายไปด้วย”แก้มส่งเสียงเบาเล็ก ๆ ข้างหูจนผมจักกะจี้ เอามือผลักหน้ามันออกห่างแล้วจ้องหน้า“ทำไม” เห็นไหมในที่สุดผมก็อดใจไม่ไหวต้องถามออกไป อันนี้จะโทษใครได้นอกจากความใจอ่อนของตัวเอง“วันเกิดไอ้วาด แต่ไอ้ตั้มมันไปด้วย” น้ำเสียงอ่อนลงแล้วเอาหัวมาพิงไหล่ผมไว้มือยื่นออกหยิบหนั

  • เส้นรัก 0 เซนติเมตร   บทที่ 7 ถึงคราวต้องจาก

    บทที่ 7 ถึงคราวต้องจากพายุเข้าภาคตะวันออกเฉียงเหนืออย่างที่กรมอุตุแจ้งเตือนมาได้สองวันแล้ว ฉันนอนหงายบนเตียงยกเท้าซ้ายพาดหัวเข่าขวาแกว่งเท้า มือเลื่อนไถหน้าจอโทรศัพท์อินสตราแกรมแล้วอมยิ้มปืนไม่ได้อัพหน้าฟีคมาสักระยะหนึ่งแล้ว แต่ฉันรู้ทุกวินาทีชีวิตของเพื่อนสนิท ไม่สิ อีกสองวันก็ไม่ใช่แล้ว - - ทำไมฉันต้องอมยิ้มด้วยนะร่างเล็กพลิกตัวนอนตะแคงกำลังจะวางโทรศัพท์พลันเสียงข้อความดังขึ้น แก้ม ต้องกลับบ้านด่วนแม่ฉันรีบผุดลุกนั่งขมวดคิ้วจนย่นตรงกลางหน้าผาก ปกติแม่ไม่ใช้คำพูดแบบนี้ ถ้ามีเรื่องด่วนยังไงก็ไม่ห้วนจัด จึงตัดสินใจต่อสายคุยกริ๊ง ...“แม่ มีเรื่องอะไรหรือเปล่า” ความเงียบเข้าปกคลุมก่อนที่ฉันจะได้ยินเสียงถอนหายใจ“กลับบ้านแล้วแม่จะเล่าให้ฟัง คืนนี้เลยนะมีรถทัวร์ เก็บเสื้อผ้ามาให้มากหน่อย ข้าวของที่ไม่จำเป็นให้ฝากเพื่อนไว้ ส่วนอะไรสำคัญเก็บมาให้หมด”ฉันยิ่งขมวดคิ้วหนัก แบบนี้เรื่องใหญ่แน่“แม่ไม่เล่าให้หนูฟังสักหน่อยเหรอคะ”“เล่าตรงนี้ไม่ได้แก้ม เชื่อแม่นะกลับบ้าน”ฉันดึงโทรศัพท์ออกห่างเพื่อดูหน้าจอ แม่วางสายไปแล้ว ตอนนี้ใกล้จะบ่ายสาม เร็วสุดคงรถเที่ยวสองทุ่มพอมี แล้วส่งข้อความหาปื

  • เส้นรัก 0 เซนติเมตร   บทที่ 6 nc

    บทที่ 6 ncฟ้าฝนไม่เป็นใจช่วงยามเช้าในอีกสี่วันต่อมาหลังจากการประกาศก้องยอมให้ปืนเชยชมร่างกายอันสวยสดของฉันในเช้าวันนี้ฉันยืนนิ่งมองท้องฟ้าและฝนที่พัดกระหน่ำรุนแรงที่สุดในรอบหลายปีตามกรมอุตุประกาศเป๊ะ ๆ ในมือยังถือร่มแต่ร่มคงต้านลมและเม็ดฝนได้ไม่ไหวแม่ไม่ได้ส่งรถมอเตอร์ไซค์มาให้ฉันใช้เหมือนบ้านปืน แต่ถึงยังไงการขี่รถฝ่าฝนคงไม่ใช่สิ่งที่ควรทำเท่าไร ฉะนั้นฉันจึงตัดสินใจกลับขึ้นห้อง แต่ไม่ใช่ห้องของฉันหรอกก๊อก ก๊อก เงียบ ...สาวในชุดนักศึกษารัดรึงอย่างนักศึกษาสาวทั่วไปเริ่มขยับเท้าไปมา ฉันและปืนพักหอนอกมหาวิทยาลัยเดียวกัน เพียงแต่ว่าอยู่คนชั้นแอ๊ด ....“ทำงานดึกเหรอ” ฉันโพล่งคำถามทันทีและผลุบตัวเข้าไปในห้องวางแฟ้มเรียนไว้บนโต๊ะแล้วนั่งที่เก้าอี้ทำงาน มองปืนที่เดินกลับไปนอนต่อแล้ว“อือ เร่งงาน”“ฝนตก”“อือ ได้ยินเสียงแล้ว”“ตกหนักมาก”“อือ”ฉันนั่งมองร่างสูงใหญ่ของปืน เขาไม่สวมเสื้อนอนอีกตามเคย ห่มผ้าปิดเพียงท่อนล่างและนอนคว่ำหันหน้ามาทางฉันตั้งแต่ขึ้นปีสอง ปืนเปลี่ยนการแต่งกายใหม่จนฉันต้องเร่งตามให้ทัน ฉันกวาดตามองผมทำสีน้ำตาลอมทองและต่างหูด้านขวาที่ใส่เพียงข้างเดียว ยิ่งทำให้ปืนดูเ

  • เส้นรัก 0 เซนติเมตร   บทที่ 5 วัยมหา’ลัย

    บทที่ 5 วัยมหา’ลัยชีวิตมัธยมปลายอันน่าบัดซบของผมจบลงเพียงเท่านั้น และตอนนี้ผมก้าวเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัยชั้นนำด้วยคะแนนเลิศหรู เพียงแต่ผมไม่ได้เลือกเรียนวิศวะ ไม่อยากจะเชื่อว่าผมเปลี่ยนใจในนาทีสุดท้ายเลือกคณะสถาปัตยกรรม“ปืน”ยายเตี้ยยังคงตามติดชีวิตผมดั่งเงาเช่นเคย“อืม” ผมเดินนำหน้าไปทางอาคารสำนักวิทยบริการ ชื่อเรียกแสนยากฉะนั้นทุกคนจึงเรียกมันว่าห้องสมุด ตึกแปดชั้นกลางมหาวิทยาลัยรั้วสีอิฐ มอดินแดง สารพัดชื่อเล่นของมหาวิทยาลัยแห่งนี้“นายว่างป่ะ”“ไม่” ผมรีบตอบ“คืนนี้เพื่อนชวนไปหลังมอ”“อืม”ตอนนี้พวกเราเดินเข้าห้องสมุดแล้ว ผมตรงไปยังห้องอ้างอิงทันทีเพราะไม่อยากเสวนาด้วยแต่เหมือนยายเตี้ยคร้านจะสนใจกฎในห้องสมุดว่าห้ามส่งเสียงดัง เธอเดินตามติดและนั่งลงกับพื้นพร้อมผมเมื่อถึงชั้นหนังสือรวมภาพถ่ายทั่วโลก“แต่ฉันอยากให้นายไปด้วย”แก้มส่งเสียงเบาเล็ก ๆ ข้างหูจนผมจักกะจี้ เอามือผลักหน้ามันออกห่างแล้วจ้องหน้า“ทำไม” เห็นไหมในที่สุดผมก็อดใจไม่ไหวต้องถามออกไป อันนี้จะโทษใครได้นอกจากความใจอ่อนของตัวเอง“วันเกิดไอ้วาด แต่ไอ้ตั้มมันไปด้วย” น้ำเสียงอ่อนลงแล้วเอาหัวมาพิงไหล่ผมไว้มือยื่นออกหยิบหนั

  • เส้นรัก 0 เซนติเมตร   บทที่ 4 วัยใส

    บทที่ 4 วัยใสมันเป็นเดือนที่แย่ที่สุดในชีวิต ถ้าไม่นับรวมวันที่พ่อกับแม่ทะเลาะกันหลังจากที่พ่อกลับมาจากต่างจังหวัดได้สองวันฉันแหงนศีรษะมองท้องฟ้าในตอนเช้าก่อนไปโรงเรียน กระชับเสื้อกันหนาวไหมพรมสีอ่อนขณะยืนรอกำปั่นมารับ ในตอนนี้คนทั้งโรงเรียนรับรู้ว่าฉันและกำปั่นเป็นแฟนกันแปร๋น!!“แก้ม” เสียงกำปั่นสดใสเช่นเคยในทุกเช้าซึ่งเป็นเวลาเกือบเดือนมาแล้วที่มารับส่งฉันถึงบ้าน“กำปั่น”ฉันเพิ่งสังเกตว่ากำปั่นตัวเล็กแค่ไหนเมื่อฉันนั่งซ้อนมอเตอร์ไซค์แล้วหน้าฉันโผล่พ้นไหล่จนลมกระแทกทรงผม ซึ่งถ้าฉันนั่งซ้อนไอ้ปืน ฉันไม่เคยโดนลมเลยด้วยซ้ำ - - นี่ฉันเปรียบเทียบกำปั่นกับไอ้ปืนได้ยังไงฉันรับหมวกกันน็อกมาสวมและรัดสายคาดเองก่อนจะขึ้นไปนั่งไพล่ ชำเลืองกลับไปมองในซอยบ้านไอ้ปืนยังปิดเงียบ ไม่รู้ว่าตื่นหรือยัง“วันนี้เย็นไปกินลานนมกันไหม”กำปั่นเอี้ยวหน้ากลับมาตะโกนถาม“ไม่ได้อ่ะ ต้องเรียนพิเศษ”พอพูดจบฉันเองก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อจึงนั่งซ้อนท้ายเงียบ ๆ มองพื้นถนนขณะที่รถมอเตอร์ไซค์พาฉันไปเรื่อย ๆ รู้สึกมือไม้เกะกะจนไม่รู้ว่าจะวางไว้ตรงไหน ถ้าซ้อนไอ้ปืนฉันจะโอบเอวมันได้โดยไม่ตะขิดตะขวงใจ แต่กับกำปั่นแล้วฉั

  • เส้นรัก 0 เซนติเมตร   บทที่ 3 วัยพลุ่งพล่าน

    บทที่ 3 วัยพลุ่งพล่านอันที่จริงผมพยายามอย่างเต็มที่แล้วสำหรับผู้ชายคนหนึ่งที่มีเลือดมีเนื้อ และ ... มีไอ้นั่นกลางหว่างขาผมขยับตัวพลิกตะแคงไปอีกด้านสะกดใจตนเองไม่ให้รับรู้ถึงกลิ่นอันอ่อนหวานและร่างนุ่มนิ่มจากคนข้าง ๆ ที่ยังเอามือพาดเอวผมไว้ - - ผมต้องหันหนีก็เพราะไอ้นั่นมันดันเคารพธงเช้าผมจับมือไอ้แก้มไว้แน่นแล้วเหม่อลอยมองฝาหนัง มือมันพาดเอวทาบกางบนพุงผมพอดี อีกนิด อีกนิดเดียวเท่านั้น หากมันเลื่อนลงสักห้าเซนติเมตรปลายนิ้วก้อยมันจะโดนส่วนหัวพอดิบพอดี - - ถอนหายใจครั้งที่ล้านแล้วกู“มึงตื่นแล้ว” แก้มทำเสียงงัวเงียแล้วพลิกตัวออกไปอีกด้าน“อือ ตื่นแล้ว กูเข้าห้องน้ำก่อน” ผมทำท่าจะลุกขึ้นแล้วพลันรู้สึกว่าคงยังไม่ได้จึงนั่งนิ่งไว้ก่อนเอาผ้าห่มปิดไว้“อ้าว ไหนบอกจะไปเข้าห้องน้ำ” ไอ้แก้มพลิกตัวกลับมานอนตะแคงกอดผ้าห่มยกขาพาดขาผมไว้เขี่ยเล่นเบา ๆสายตาผมมองเท้าเล็กขาวเนียน มันเอานิ้วเท้าคีบผ้าห่มเล่น ผมจึงดึงผ้าห่มออก มันชักเท้ากลับแล้วแหย่มาข้างหน้าต่อหัวเราะในลำคอ ผมรู้สึกได้เลยว่ามันจ้องผมอยู่เพราะแผ่นหลังผมร้อนวูบวาบพิกล เลยแกล้งมันจับข้อเท้าไว้กำแน่นกำลังสะบัดออก มันดันยกขึ้นอย่างแรงผล

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status