พยาน (ร่วม) รัก

“ถ้าฉันยอมแพ้ แล้วที่ฉันทำมาทั้งหมดจะมีความหมายอะไร”

ฉันพร่ำบอกตัวเองอยู่ตลอดสัปดาห์หลังจากเจอภาพสงครามวาบหวิวบนดาดฟ้า คราวนี้ฉันเลือกที่จะขึ้นไปนอนห้องบนดาดฟ้าให้เร็วเป็นพิเศษเลย ตั้งใจจะหลับให้สนิทก่อนที่ตึกข้างๆ จะขึ้นมาก่อสงครามกัน

ในที่สุดฉันก็ได้ฤกษ์ขึ้นไปเริ่มต้นไลฟ์สไตล์แบบเจ๋งๆ บนดาดฟ้าสักที โดยอาศัยประสบการณ์ครั้งก่อนๆ คือฉันจะเลี่ยงคืนวันศุกร์และเสาร์ที่คนมักไปเที่ยวปาร์ตี้กันแล้วมาจบที่เตียง เพราะฉะนั้นโอกาสที่ฉันต้องเผชิญกับเหตุการณ์ติดเรทของเพื่อนบ้านก็น่าจะลดลง ฉันไม่เชื่อหรอกนะว่าจะมีใครที่ไหนสวีทกันทุกคืน

...แต่รู้สึกว่า ฉันจะคิดผิด...

เธอคนนั้นพาผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้ขึ้นมาสวีทตั้งแต่พระอาทิตย์เพิ่งตกมุมตึก แต่ฝันไปเถอะค่ะ ว่าฉันจะหนีลงไปนอนชั้นสามเหมือนคราวก่อน ในเมื่อทำอะไรไม่ได้ เลี่ยงก็ไม่สำเร็จ ฉันก็ต้องเผชิญกับสถานะถ้ำมองแบบไม่ตั้งใจให้ได้ซะเลย เพราะดูเหมือนเธอคนนั้นจะไม่หยุดนิสัยชอบทำอะไรๆ กับสาวๆ บนดาดฟ้าแน่ๆ ให้ฉันใช้ประโยชน์เป็นบทเรียนนอกตำราประเภทสังเกตการณ์เก็บข้อมูลหน่อยแล้วกัน

เธอคนนั้น ที่ฉันพูดถึง คือ ผู้หญิงตัวสูง ผมยาวประบ่าและชอบสวมเสื้อสีเทานั่นแหละ เธอคือเพื่อนบ้านของฉัน และ ดาราประจำของซีรีส์วาบหวิวบนดาดฟ้าที่มีแขกรับเชิญไม่ซ้ำหน้าเลย ตั้งแต่ฉันได้รับตำแหน่งเป็นผู้ชมเพียงคนเดียว

ฉันย่องไปทรุดตัวลงนั่งที่เดิมด้วยความชำนาญ ก็นะ... ฉันนั่งแอบมองอยู่ตรงข้างรั้วปูนนี่มากี่ครั้งแล้ว ไม่เคยถูกจับได้เลย เรียกว่า ชำนาญกับการแอบตรงมุมนี้ก็คงได้อยู่

ภาพใต้แสงจันทร์ยามค่ำของเมืองกรุงที่ยังมีเสียงรถราวิ่งกันวุ่นวายในชุมชนตลาด บนดาดฟ้าตึกแถวสี่ชั้น ผู้หญิงสองคนกำลังแสดงความปรารถนาเบื้องลึกต่อกัน มันเป็นภาพที่สวยงามจัง แต่คงจะดีงามกว่านี้มาก ถ้าผู้หญิงของเพื่อนบ้านฉันเป็นคนเดิมตลอด มันคงจะเป็นภาพความสัมพันธ์คนรักที่งดงามและมั่นคง

ฉันมองผิวขาวภายใต้ชุดชั้นในสีดำสนิทและผิวสวยนวลที่ปิดบังด้วยชุดชั้นในสีแดงสดตัวเล็กๆ แนบชิดกัน สร้างอารมณ์เร่าร้อนจนฉันรู้สึกร้อนตามไปด้วย ยิ่งได้เห็นริมฝีปากที่ขบจูบไปทั่วเรือนร่างของทั้งสองคนนั้นฉันยิ่งหายใจไม่ทั่วท้อง

ฉันละสายตาจากภาพเหล่านั้นมานั่งพิงผนังปูนข้างเก้าอี้นวมใกล้ประตูเหล็ก ฉันนั่งกอดเข่าตัวเองแน่นกว่าทุกวัน และรู้ตัวดีว่า ต้องสงบสติอารมณ์ให้ได้ แม้ภาพติดเรทพวกนั้นจะติดตาจนพาใจกระเจิงแค่ไหนก็ตาม ฉันยังไม่รู้วิธีระงับความต้องการแบบนี้ ที่ดีไปกว่าการใช้จิตสั่งตัวเองให้นิ่ง ฉันไม่รู้เลยว่า หากปล่อยให้ตัวเอง รู้สึก ต่อไป มันจะเกิดอะไรขึ้น เพราะงั้นฉันต้องหยุดคิด หยุดรู้สึก และที่สำคัญหยุดแอบดูเพื่อนบ้านสักที

...พอกันที ยิ่งดูยิ่งไปกันใหญ่...

ฉันพยายามสั่งร่างกายให้ขยับออกจากที่ซ่อนไปห้องนอนอย่างเงียบๆ ให้ชำนาญสุดๆ แต่มันไม่ง่ายเลยค่ะ เพราะตอนนี้ขาฉันมันเกิดไม่มีแรงขยับเอาดื้อๆ ซะงั้น ฉันถอนหายใจแรงๆ ออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจจนต้องรีบเอามือปิดปากตัวเองไว้ ส่วนไอ้ขาที่ไม่ยอมขยับในตอนแรกก็ดันไปเตะกระป๋องน้ำอัดลมเก่าๆ ซะกระเด็นดัง ก๊อง! แล้วกลิ้งไปไกล

...เจ้ เจ้แน่ๆ เอาโคล่าขึ้นมากินแล้ววางกระป๋องทิ้งไว้ เดี๋ยวเถอะ เจอหน้าเมื่อไหร่จะคิดบัญชีให้หนัก แต่ตอนนี้หวังว่าเพื่อนบ้านกับสาวคู่นอนของเธอคงจะไม่ทันได้ยินนะ...

ด้วยความที่ฉันอยากจะแน่ใจแบบชัวร์ๆ ว่า พวกเธอไม่ได้ยินเสียงอะไรจากดาดฟ้าของฉัน ฉันก็เลยลองข่มใจเข้าไปใกล้รั้วปูนอีกครั้งเพื่อแอบดูสถานการณ์ที่ดาดฟ้าเพื่อนบ้านอีกรอบ ซึ่งภาพที่เห็นก็คือ เธอสองคนยังนัวเนียกันและตั้งหน้าตั้งตาปรนเปรอกันจนเริ่มส่งเสียงดังขึ้น

...หน้ามืดจนหูดับเลยสินะ ถึงไม่รู้ตัวว่ามีฉันอยู่ตรงนี้อ่ะ...

ตอนนี้นะ ฉันคิดว่าต่อให้คลานเข้าห้องนอนไปได้ก็คงไม่พ้นต้องนอนฟังเสียงครางสยิวไปตลอดคืน อันที่จริงต่อให้ฉันกระโดดโลดเต้นยังไง สองคนนั้นก็คงไม่ว่างพอจะเงยหน้ามาสังเกตเห็นฉันหรอกมั้ง เหอะๆ แต่เอ๊ะ! จะว่าไป ความรู้สึกบ้าๆ ของฉันมันหายไปแล้วแฮะ สงสัยเป็นเพราะความตกใจกลัวจะโดนจับได้เมื่อกี๊แน่ๆ เลย 

เฮ้อ... รีบกลับเข้าห้องดีกว่า...

ถึงฉันจะคิดอย่างนั้นก็เถอะค่ะ แต่ฉันลืมไปซะสนิทเลย ว่าฉันยังโผล่หัวเลยขอบรั้วปูนและมองไปที่โซฟาเบดสีน้ำเงินตัวใหญ่ตัวนั้นอยู่ ซึ่งสภาพการณ์แบบนี้มันทำให้ฉันหลบสายตาของคนที่บังเอิญมองมาไม่ทันซะแล้ว..

เราสบตากันอย่างจังเป็นครั้งแรก ในสถานการณ์สุดแปลกพิลึก เป็นการสบตาที่ไม่ควรเกิดขึ้นเลย เพราะฉันกำลังทำตัวเหมือนโรคจิตถ้ำมองและเธอคนนั้นกำลังสาละวนปฏิบัติภารกิจชนิดมือเป็นระวิง หัวใจฉันเต้นรัวพร้อมกับขาสองข้างที่ก้าวเร็วๆ เข้าห้องนอนและปิดประตูทันที เสียงครางจากดาดฟ้าของเพื่อนบ้านยังดุเดือดจนดังแทรกเข้ามาในห้อง ขณะที่ฉันยืนพิงประตูห้องทั้งหอบหายใจถี่ๆ

...ซวยละสิหมวยเล็ก...