บททั้งหมดของ เหตุเกิดบนดาดฟ้า: บทที่ 1 - บทที่ 10

27

ฝนดาวตก

ริ้วแสงสีขาวราวๆ สิบเส้น เคลื่อนตัวพาดผ่านท้องฟ้าเมืองกรุงที่แสงไฟยามราตรีสว่างโร่จนแทบจะกลบแสงดาวหมดสิ้น นี่ถ้าฉันไม่ได้มีบ้านเป็นตึกแถวสูงสี่ชั้นและมีดาดฟ้าให้นอนดูดาว ฉันก็คงไม่ได้เห็นแม้แต่ดาวในวันธรรมดา ไม่ต้องพูดถึง ฝนดาวตกสวยๆ แบบในวันนี้หรอกมั้ง ฉันชักจะติดใจกับอากาศเย็นๆ และท้องฟ้ากว้างๆ บนดาดฟ้านี่ซะแล้วสิ ตอนนี้ฉันนอนดูฝนดาวตกอยู่คนเดียวบนดาดฟ้าตึกที่ชั้นล่างสุดเปิดเป็นร้านข้าวมันไก่ มีชั้นลอยเป็นห้องพักของอาม่า ส่วนชั้นถัดมาเป็นห้องของพี่สาวที่มีระเบียงติดสะพานลอย ชั้นสามเป็นห้องของฉันเองซึ่งแน่นอนว่ามันไม่สูงพอที่จะดูดาวได้ นอกจากนั้นชั้นสี่ก็เป็นห้องเก็บของซึ่งยังไม่ใช่ที่พักที่ฉันต้องการอยู่ดี...ขออาม่าขึ้นมานอนห้องเก็บของบนดาดฟ้าเลยดีกว่า จะได้ดูดาวทุกคืน...อากาศหนาวๆ บนดาดฟ้าทำให้ฉันต้องตัดใจลงจากดาดฟ้ามานอนสักที แต่ความกระหายก็พาให้ฉันเดินลงบันไดมาชั้นล่างเพื่อหาน้ำดื่มในครัวติดมือขึ้นห้องสักขวด ระหว่างที่เดินกลับขึ้นบันไดมาแล้วผ่านห้องนอนพี่สาว ฉันก็สังเกตเห็นว่า ประตูห้องของพี่ปิดไม่สนิทอีกแล้ว นี่แหละนะ เข้าออกทางระเบียงจนชิน ไม่เคยเลยที่จะเช็คประตูห้องว่า ปิ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-21
อ่านเพิ่มเติม

หลบๆ ซ่อนๆ

เอาล่ะค่ะ ไม่ว่าต่อจากนี้ฉันจะต้องเจอกับอะไร ตอนนี้ฉันก็เริ่มทยอยแอบเอาของใช้ที่จำเป็นขึ้นมาบนดาดฟ้าทีละอย่างสองอย่างโดยไม่ให้อาม่ารู้ เพราะอาม่าไม่อนุญาตให้ฉันขึ้นมานอนที่ห้องเก็บของบนดาดฟ้าน่ะสิคะ แต่ก็เอาเถอะ กว่าอาม่าจะรู้นะ ฉันคงย้ายของมาหมดห้องแล้วแหละเนอะฉันใช้เวลาหลายวันเอาเรื่องเลยค่ะ กับการแอบย้ายของและค่อยๆ แอบทำความสะอาดห้องเก็บของบนดาดฟ้าเพื่อดัดแปลงเป็นห้องนอน แต่พอทำเสร็จจนได้ผลลัพธ์เป็นห้องนอนลับๆ เล็กๆ มันก็น่าภูมิใจบอกไม่ถูกนะคะ ฉันรักห้องนี้มาก เพราะมันคือห้องนอนที่อยู่บนดาดฟ้าอย่างที่ฉันต้องการแถมระยะนี้ดูเหตุการณ์ต่างๆ บนดาดฟ้าจะสงบดีค่ะ ไม่มีโชว์หวือหวาอะไรมารบกวนฉันอีกเลยตั้งแต่วันที่มีฝนดาวตก ซึ่งถือเป็นปัจจัยสำคัญเลยนะที่ทำให้ฉันไม่ตัดใจที่จะขึ้นมาทำห้องนอนบนดาดฟ้าเนี่ย“โอ้โห เอาจริงแฮะ”“อ่าว เจ้ มาเงียบๆ ตกใจหมด แล้วช่วยพูดเบาๆ หน่อยได้มั้ย เดี๋ยวอาม่าก็ได้ยินหรอก”พี่สาวฉันขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ฉันนี่รีบวิ่งออกจากห้องไปปิดประตูเหล็กแทบจะทันที“บ้า อาม่าอยู่ตั้งชั้นลอยจะได้ยินได้ไง”...เออ นั่นสิ ระแวงไปนะฉัน...“แล้วเจ้มีอะไร ขึ้นมาเพื่อ...”“ก็
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-21
อ่านเพิ่มเติม

พยาน (ร่วม) รัก

“ถ้าฉันยอมแพ้ แล้วที่ฉันทำมาทั้งหมดจะมีความหมายอะไร”ฉันพร่ำบอกตัวเองอยู่ตลอดสัปดาห์หลังจากเจอภาพสงครามวาบหวิวบนดาดฟ้า คราวนี้ฉันเลือกที่จะขึ้นไปนอนห้องบนดาดฟ้าให้เร็วเป็นพิเศษเลย ตั้งใจจะหลับให้สนิทก่อนที่ตึกข้างๆ จะขึ้นมาก่อสงครามกันในที่สุดฉันก็ได้ฤกษ์ขึ้นไปเริ่มต้นไลฟ์สไตล์แบบเจ๋งๆ บนดาดฟ้าสักที โดยอาศัยประสบการณ์ครั้งก่อนๆ คือฉันจะเลี่ยงคืนวันศุกร์และเสาร์ที่คนมักไปเที่ยวปาร์ตี้กันแล้วมาจบที่เตียง เพราะฉะนั้นโอกาสที่ฉันต้องเผชิญกับเหตุการณ์ติดเรทของเพื่อนบ้านก็น่าจะลดลง ฉันไม่เชื่อหรอกนะว่าจะมีใครที่ไหนสวีทกันทุกคืน...แต่รู้สึกว่า ฉันจะคิดผิด...เธอคนนั้นพาผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้ขึ้นมาสวีทตั้งแต่พระอาทิตย์เพิ่งตกมุมตึก แต่ฝันไปเถอะค่ะ ว่าฉันจะหนีลงไปนอนชั้นสามเหมือนคราวก่อน ในเมื่อทำอะไรไม่ได้ เลี่ยงก็ไม่สำเร็จ ฉันก็ต้องเผชิญกับสถานะถ้ำมองแบบไม่ตั้งใจให้ได้ซะเลย เพราะดูเหมือนเธอคนนั้นจะไม่หยุดนิสัยชอบทำอะไรๆ กับสาวๆ บนดาดฟ้าแน่ๆ ให้ฉันใช้ประโยชน์เป็นบทเรียนนอกตำราประเภทสังเกตการณ์เก็บข้อมูลหน่อยแล้วกันเธอคนนั้น ที่ฉันพูดถึง คือ ผู้หญิงตัวสูง ผมยาวประบ่าและชอบสวมเสื้อสีเทานั่นแหล
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-21
อ่านเพิ่มเติม

เพื่อนบ้าน

แสงแดดยามเช้าที่สาดเข้ามาในห้องนอนฉันไม่เคยร้อนขนาดนี้มาก่อนเลย หรือเมื่อคืนฉันจะลืมปิดประตูระเบียง ลืมรูดม่าน แล้วก็ลืมเปิดแอร์ เดี๋ยวนะ... ฉันไม่ได้นอนหลับบนเตียงตามปกตินี่ ...โอย นี่ฉันนั่งหลับคาประตูระเบียงเลยเหรอ แล้วเมื่อคืนฉันมาทำอะไรที่ระเบียงห้องกันล่ะ... วันนี้ระเบียงห้องเรากว้างจังแฮะ แถมตึกฝั่งตรงข้ามก็หายไปด้วย มีแต่ดาดฟ้ากับโซฟาเบดสีน้ำเงินของตึกข้างๆ ...“บ้าไปแล้วฉัน ตึกหายเนี่ยนะ คิดได้ไง”กว่าฉันจะรู้ตัวในความเพี้ยนของตัวเองก็ใช้เวลาหลายนาทีเลยค่ะ สมองคงกำลังเรียบเรียงความทรงจำอยู่ เพราะฉันยังไม่ชินกับการนอนที่ห้องบนดาดฟ้า แถมคืนแรกก็ยังทรุดลงหลับพิงประตูห้องซะอีก การนั่งหลับนี่มันแย่จริงๆ นะคะ ทำเอาฉันปวดไปทั้งตัว ตอนขยับตัวเปิดประตูห้องทั้งที่คิดว่าเป็นประตูระเบียงน่ะ...กี่โมงแล้วนะ ถ้าไปโรงเรียนสายล่ะแย่เลย...ฉันเดินเซๆ ออกจากห้องในอาการที่สายตายังปรับไม่เข้ากับแสงรอบตัว แต่ฉันก็ต้องฝืนหอบสังขารตัวเองลงจากดาดฟ้าเดี๋ยวนี้ แม้จะมีสภาพเหมือนผีดิบโดนแดดก็ตาม“มอร์นิ่งค่ะ นักถ้ำมองคนสวย” เสียงทักทายจากใครบางคนทำให้ฉันชะงักฝีเท้าเพื่อมองหาเจ้าของน้ำเสียงที่เหมือนจะคุ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-21
อ่านเพิ่มเติม

ใจร้าย

หลายวันแล้วหลังจากที่ฉันได้รู้จักพี่บอมส์บนดาดฟ้า ฉันก็ไม่มีเวลาจะมาเหม่อคิดเรื่อง One night stand อะไรนั่นอีกแล้ว เพราะเป็นช่วงวันหยุดยาวที่คนงานลากลับบ้านกันหลายคน ฉันเลยวุ่นๆ อยู่กับการช่วยงานร้านข้าวมันไก่จนเหนื่อยเกินกว่าจะมีแรงตะกายขึ้นไปนอนที่ห้องบนดาดฟ้า จะว่าไป ฉันก็ไม่ได้ขึ้นดาดฟ้าเลยตั้งแต่วันนั้นนั่นแหละ แต่วันนี้ดูเหมือนสถานการณ์ในบ้านจะเข้าสู่โหมดปกติ ฉันเลยเดินตรงขึ้นห้องนอนได้เลย ไม่ต้องไปนั่งล้างหม้อน้ำซุปหรือจานชามอะไรที่ในครัวอย่างสองสามวันที่ผ่านมาฉันรื้อการบ้านที่หมกทิ้งไว้เป็นกองๆ ตั้งแต่ช่วงกลางเทอมออกมาเรียบเรียงว่าควรจะทำวิชาไหนก่อนโดยลำดับตามวันที่คุณครูนัดส่งงาน และเริ่มทำรายงานวิชาประวัติศาสตร์ที่ต้องส่งวันมะรืนก่อนรายงานวิชาภาษาอังกฤษที่ต้องส่งถัดไปอีกสองวัน เมื่อเห็นว่ารายงานคืบหน้าไปเกินครึ่งฉันก็ตัดสินใจลุกจากโต๊ะหนังสือแล้วคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำทันที หลังจากอาบน้ำเสร็จฉันก็เดินเพลียๆ ขึ้นไปนั่งเล่นที่เก้าอี้นวมตัวเดิมบนดาดฟ้า คืนนี้ดาวสวยกว่าทุกวันจริงๆ หรือ ฉันเบลอจนตาพร่ามองเห็นอะไรๆ ก็ดูฟุ้งๆ ไปหมดล่ะเนี่ย ...ได้สูดหายใจลึกๆ แล้วมองท้องฟ้ากว้า
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-21
อ่านเพิ่มเติม

คิดมาก

มันเหมือนทุกอย่างหยุดนิ่งไปนะคะ ในวินาทีที่พี่บอมส์โน้มตัวเข้ามาใกล้ และจูบลงที่แก้มฉัน มือทั้งสองข้างของฉันจับรั้วปูนแน่นขึ้นเพื่อทรงตัวจากอาการอึ้งช็อค...คนใจร้าย เกือบได้จูบแรกฉันไปซะแล้วสิ...ฉันอยากจะต่อว่าอะไรพี่บอมส์สักหน่อยนะ แต่ก็พูดไม่ออกเลยสักคำ เพราะความเขินมันพุ่งขึ้นสูงเกินขีดจำกัดไปแล้ว“นี่ หมวยเล็ก” พี่บอมส์เรียกและเขย่าตัวฉันเบาๆ แต่พอฉันขยับตัวได้เท่านั้นแหละ ฉันก็วิ่งจากรั้วปูนกลับเข้ามายืนตั้งหลักหลังประตูเหล็กทันที ฉันเลยได้ยินเพียงเสียงพี่บอมส์พูดไล่หลังมาว่า “ยังไม่บอกเลยนะ ว่า อายุเท่าไหร่”...จะถามอายุกันไปทำไมนะ...ฉันคิดสงสัยในความอยากรู้ของคนๆ นั้น แต่ก็ไม่คิดจะกลับออกไปถามอะไรหรอกนะ ไม่รู้จะเอาความกล้าที่ไหนสั่งให้ขามันเดินกลับออกไปที่รั้วปูนตรงนั้น เพราะฉันยังคงยืนพิงผนั
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-23
อ่านเพิ่มเติม

Cocktail

เสียงจากวงเหล้าเงียบไปได้สักพักแล้วตอนที่ฉันออกจากหลังตู้ มาหยิบเสื้อตัวที่ไม่เปียกน่ะ วงเหล้าคงล่มเพราะลมวูบนั้นนั่นแหละ ลมบ้าอะไรก็ไม่รู้ พัดมาวูบเดียวก็ก่อเรื่องไว้มากมายเกินควร จากนี้ฉันจะมองหน้าพี่บอมส์ติดได้ยังไงกันนะ แต่ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงไม่รีบลงจากดาดฟ้านี่สักที เพราะออกจากห้องเก็บของมาแล้ว ก็ยังมานั่งเอนหลังอยู่ที่เก้าอี้นวมหน้าประตูเหล็กอยู่ดีอากาศเย็นๆ ในช่วงดึกสงัดทำให้ฉันต้องขยับตัวกอดอกตัวเองไว้อย่างแน่นเลย เพราะตัวฉันตอนนี้ก็มีแค่เสื้อยืดบางๆ หุ้มตัวอยู่เท่านั้น มันไร้ซึ่งชิ้นผ้าที่ควรจะมีติดตัว เป็นครั้งแรกเลยที่โนบราทั้งที่อยู่นอกห้องนอนแก๊ง!เสียงเหมือนขวดแก้วกระทบกันดังขึ้น ชวนให้ฉันมองหาต้นเหตุของเสียง และแน่นอนว่า ฉันหันไปมองที่ดาดฟ้าข้างๆ ทันที ฉันเดาว่า พี่บอมส์กับเพื่อนคงเก็บขวดเหล้าขวดเบียร์ไปไม่หมด มันเลยล้มกลิ้งชนกัน แต่ว่านะ... อะไรทำให้มันล้มหรือล้มไปชนกันล่ะ จะว่าลมพัดก็คงไม่ใช่ พอ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-24
อ่านเพิ่มเติม

ฟุ้งซ่าน

ความใกล้ชิดระหว่างฉันกับพี่บอมส์ที่เพิ่มมากขึ้นโดยบังเอิญในคืนนั้น มันทำให้ฉันวุ่นวายใจมาหลายวันแล้ว มันเป็นหลายวันที่ฉันไม่กล้าขึ้นไปบนดาดฟ้าเลย เวลานึกถึงจูบแรกของตัวเอง จูบรสค็อกเทลนั่น นึกถึงทีไรก็เหมือนจะพลาดทำอะไรไม่ถูกขึ้นมาซะดื้อๆ เลยนั่นแหละ แล้วคิดดูสิ ถ้าฉันไปยืนเก้ๆ กังๆ ทำอะไรไม่ถูกต่อหน้าพี่บอมส์ มันจะเกิดอะไรขึ้น จะว่าไป จูบแรกของฉันทำไมถึงไปเสียให้คนเมากันนะ ถึงพี่บอมส์จะดูไม่เมาเลย แต่ฉันก็เห็นว่าเธอดื่มกับเพื่อนๆ จนเบียร์หมดเป็นลัง ฉันก็ไม่รู้หรอกว่าพี่บอมส์ดื่มเข้าไปมากแค่ไหน แต่มันอาจจะมากพอให้เธอบังเอิญเห็นว่าฉันสวยน่าจูบขึ้นมาก็ได้ ไม่อยากพบเพราะกลัวว่าจะจดจำทุกอย่างอยู่คนเดียว มั้งคะ ที่ฉันกำลังรู้สึก บอกตามตรง ฉันไม่ค่อยมั่นใจ ว่าพี่บอมส์จะจำได้ ไม่ว่าอะไรที่เธอทำกับฉันไว้ เธออาจจะลืมมันไปหมดหลังสร่างเมาก็เป็นได้ ทุกวันนี้ฉันเลยเลี่ยงที่จะขึ้นไปบนดาดฟ้า แต่วันนี้ คุณเพื่อนโทรมา แล้วบอกกับฉันว่า อยากได้นิยายเล่มหนึ่งที่เคยเอาให้ยืมมาแบบยัดเยียดใส่มือฉัน มันเป็นนิยายที่ไม่มีพระเอก คือมีแต่นางเอก แล้วนางเอกสองคนนั้นก็รักกัน วาวพรีเซ้นนักหนาว่าเรื่องนี้
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-25
อ่านเพิ่มเติม

Soft Cream (1)

เหตุการณ์แปลกๆ เมื่อคืนทำให้ฉันไม่ค่อยสบายใจ รู้สึกหลอนๆ ชอบกลกับความฟุ้งซ่านของตัวเอง ฉันว่าจะปรึกษาเรื่องนี้กับวาว แต่วันนี้คุณเพื่อนสนิทฉันก็ดันไม่มาเรียน ฉันโทรไปก็ไม่รับสาย พอเลิกเรียนฉันก็เลยกะว่าจะแวะไปหาวาวที่บ้านซะเลย ระหว่างทางที่เดินไปบ้านวาวฉันก็ลองโทรหาวาวอีกครั้ง ครั้งนี้มีคนรับสายนะคะ แต่คนๆ นั้นไม่ใช่วาว ฉันแปลกใจจนหยุดเดิน และตั้งใจฟังเสียงจากปลายสาย ซึ่งตอนนั้นก็มีเพียงเสียงกุกๆ กักๆ ก่อนจะตัดสายไป ฉันรู้สึกเป็นห่วงวาวมากขึ้นกว่าเดิมเยอะ เลยรีบเดินจนแทบจะเป็นวิ่งไปบ้านวาว แต่พอฉันกำลังจะเข้าไปในซอยบ้านวาว โทรศัพท์ฉันก็มีสายเรียกเข้า พร้อมปรากฏเบอร์วาวบนหน้าจอ ฉันรีบรับสายทันที ฉันโล่งใจมากที่ได้ยินเสียงวาว แต่ก็ต้องแปลกใจมากเมื่อวาวบอกฉันว่า คืนนี้มีความจำเป็นต้องไปค้างที่อื่น แต่วาวบอกที่บ้านว่าจะมาค้างบ้านฉัน ที่บ้านเลยยอมให้วาวออกมาได้ ฉันจึงรีบถอยทัพกลับออกจากซอยเลียบคลองท้ายตลาดทันที แต่หลังจากนั้นแม้ฉันจะพยายามถามว่าจะไปค้างที่ไหน เพราะอะไร วาวก็บ่ายเบี่ยงไม่ยอมเล่าอะไรให้ฉันร
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-28
อ่านเพิ่มเติม

Soft Cream (2)

ฝนหลงฤดู ตกหนักขึ้นเรื่อยๆ ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด เราจึงถอยร่นเข้าห้องเก็บของ ซึ่งเป็นห้องนอนลับของฉัน แต่อยู่ๆ พี่บอมส์ที่เดินเข้าห้องมากับฉันแล้ว ก็ผลุนผลันออกไปข้างนอก ฉันเห็นเธอก้าวยาวๆ ฝ่าสายฝนแล้วข้ามรั้วปูนไป ครู่ต่อมา พี่บอมส์ก็ลากผ้าใบผืนใหญ่ข้ามรั้วมาคลุมเก้าอี้นวมฉันไว้แล้ววิ่งกลับมาในห้องพร้อมแมวสีขาวที่ขดตัวเปียกสั่นอยู่ในอ้อมแขนของเธอ เราช่วยกันจัดการกับเจ้าแมวเปียกซ่กตัวนั้นให้มันนอนบนกองผ้าที่ข้างตู้ลิ้นชัก ก่อนที่ฉันจะไปค้นเอาผ้าขนหนูในตู้เสื้อผ้ามาให้พี่บอมส์ซึ่งเปียกซ่กไม่แพ้แมวพี่บอมส์เริ่มจัดการกับตัวเอง โดยเริ่มจากถอดเสื้อยืดสีเทาออกมาพาดผึ่งไว้ที่เก้าอี้ไม้ตรงมุมห้อง แล้วใช้ผ้าขนหนูซับหยดน้ำและเม็ดเหงื่อที่เกาะพราวอยู่บนผิวขาวๆ ที่ถูกคาดผ่านด้วยสายชั้นในสีดำ ทุกสิ่งที่ปรากฏต่อสายตา ทำให้ฉันซึ่งนั่งที่ปลายเตียงพยายามแสร้งมองไปทางอื่น  แม้กระนั้นสายตาฉันก็ยังซุกซน แอบหันมองเธออยู่เรื่อย จนในที่สุด ฉันก็เผลอมองเธอแบบละสายตาไม่ได้“ม
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-29
อ่านเพิ่มเติม
ก่อนหน้า
123
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status