Share

เหนื่อยที่จะร้าย
เหนื่อยที่จะร้าย
Penulis: ฉัตรชบา/ณิสา

บทนำ

last update Terakhir Diperbarui: 2025-12-24 13:12:53

บทนำ

เสียงรองเท้าส้นสูงดังเป็นจังหวะยามที่เจ้าของเดินลงน้ำหนัก หญิงสาวในชุดเดรสสั้นเข้ารูปสีแดงเพลิง แม้จะไม่โชว์เนื้อหนังอย่างวาบหวิว แต่เมื่ออยู่บนตัวหล่อนมันกลับดูเซ็กซี่อย่างน่าประหลาด เธอผู้มีเรือนร่างเพรียวบาง ใบหน้าเรียวรูปไข่ ดวงตากลมโตถูกแต่งแต้มไว้อย่างประณีต ขนตาหนาเป็นแพงอนงาม ริมฝีปากอวบอิ่มเคลือบลิปสติกเนื้อดีสีน้ำตาลนู้ด

เพียงแค่เดินลงจากรถก็เรียกร้องความสนใจจากผู้พบเห็นทันที ไม่ใช่ความแค่ความสวยที่คนพวกนั้นประจักษ์ หากแต่เธอคนนั้นกลับมีเสน่ห์ชวนลุ่มหลง ผมย้อมสีน้ำตาลหม่นเทา ดัดลอนใหญ่คลอเคลียใบหน้างามสะบัดไปมาตามจังหวะเคลื่อนไหว เธอโชว์บัตรประชาชนเมื่อถึงทางเข้าผับหรูแห่งนี้ ทุกการกระทำล้วนดึงดูดให้คนมอง

ลำแสงไฟหลากสีสาดส่องไปมาชวนเวียนหัวในความรู้สึกคนมาใหม่ เสียงเพลงดังกระหึ่มจากวงร็อกชื่อดังระดับประเทศทักทายโสตประสาทเมื่อก้าวผ่านเข้ามาภายใน ผู้คนเบียดเสียดกันแน่นร้าน แม้จะเป็นผับหรูที่มีชื่อเสียงค่าเข้าสูงลิบทว่าวันนี้เป็นวันหยุด นักท่องราตรีเลยเนืองแน่นจนไม่เหลือที่ว่างจะเดิน เหล่าฝูงผีเสื้อกลางคืนทั้งหลายต่างออกสเต็ปลวดลายไม่มีใครยอมใคร ผับแห่งนี้มีสองชั้น โดยชั้นบนจะเป็นโซนระดับลูกค้าวีไอพีกระเป๋าเงินหนา โซนที่สามารถมองเห็นทุกอย่างภายในฮอล์นี้ได้เกือบร้อยแปดสิบองศา

บรรดาหนุ่มๆ ต่างเหล่ตามองหญิงสาวผู้มาใหม่อย่างโดดเดี่ยว พลางพยักพเยิดหน้าใส่กันยามเจอเป้าหมาย พยายามเบียดกายเข้าหาเมื่อเจอสาวที่ถูกใจ เธอตวัดสายตามองมือปลาหมึกที่ถือวิสาสะแตะที่สะโพกอย่างจาบจ้วง แถมยังดันตัวเข้ามาถูไถสีข้างอย่างหน้าไม่อาย

“ฉันให้โอกาสนาย จะเอามือออกไปดีๆ หรือจะให้ฉันเอาออกให้” เสียงหวานทว่าเฉียบขาดหันไปถามคนตัวสูงที่ทำหน้ากะลิ้มกะเหลี่ยใส่เธออย่างน่ารังเกียจ

“อย่าทำเป็นเล่นตัวหน่อยเลยน่า มาสนุกด้วยกันกับพวกพี่เถอะ โต๊ะพี่ว่างนะครับ” หึ ทำเป็นเล่นตัวไปเถอะแม่สาวน้อย

“ปล่อย” เสียงนั้นเริ่มแข็งกระด้างขึ้น มือที่แตะสะโพกยังไม่ยอมออกห่าง

“ปล่อยแน่ ถ้าคนสวยยอมไปนั่งเป็นเพื่อนพี่” มันยังไม่ยอมแพ้ หว่านล้อมสาวสวยตรงหน้า ยิ้มหวานยั่วเย้าหวังจะทำให้หล่อนหลงใหลอย่างที่เคยทำกับสาวคนอื่นแล้วได้ผล

“ถ้าไม่ปล่อยฉันกดลึกกว่านี้แน่ ไม่อยากไส้ขาด เอามือสกปรกๆ ของนายออกไปซะ” มือเรียวอาศัยจังหวะผู้คนเบียดเสียดเปิดกระเป๋าถือล้วงเอามีดสั้นพกพาโดยไม่มีใครทันสังเกตกดลงสะโพกชายผู้เคราะห์ร้ายจนมันสะดุ้งโหยงโดดตัวออกห่าง

มันหน้าซีดเผือดลงเมื่อสัมผัสความเจ็บแสบด้วยของมีคม นัยน์ตาคู่นั้นมองมาด้วยความวาวโรจน์ปนหวาดกลัวเมื่อสบสายตากับมีดสีเงินเงาวับในมือหล่อน สาวสวยคนที่เขาคิดจะแอ้มแล้วพาเธอไปต่อที่อื่นด้วยความมั่นใจว่าหล่อนจะยอมเล่นด้วย แต่เรื่องกลับตาลปัตร โดนยัยนี่ใช้มีดกรีดเสื้อเขาเป็นทางยาวแถมยังได้เลือดซิบ ให้ตายเถอะ เสียชื่อเสือผู้หญิงหมด ถ้าเพื่อนเขารู้มีล้อยันลูกบวชแน่ๆ

“ไง ยังอยากให้ฉันไปเป็นเพื่อนอยู่ไหมคะ” เธอถามเสียงหวานทว่าแววตากลับเยือกเย็น มันคนนั้นส่ายหน้าดิกไปมาแล้วรีบเดินแทรกผู้คนจากไป

รอยยิ้มผุดขึ้นอีกครั้ง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เจอแต่นับครั้งไม่ถ้วน เลยจำเป็นต้องพกอาวุธติดตัวเสมอไม่เคยขาด เกิดเป็นคนสวยก็ดี แต่ก็เป็นภัยแก่ตัวเช่นกัน ดังนั้นหล่อนจำเป็นที่ต้องเรียนรู้การป้องกันตัวเอง

เจ้าของร่างเพรียวระหงเดินเชิดหน้าคอตั้งราวกับนางพญา สายตามองตรงไม่ว่อกแว่กดึงดูดสายตาผู้ที่พบเห็น ดวงตาติดความเย็นชาดุจน้ำแข็งทำเหมือนไม่เห็นคนอื่นอยู่ในสายตาของเธอทำให้ไม่มีใครกล้าเข้ามาทัก

“ฉันมาวันเกิดพี่เธียรค่ะ” หล่อนบอกกับพนักงานหญิงที่ทำท่าจะเดินผ่าน เธอหันมามองลูกค้าสาวสวยด้วยแววตายิ้มๆ เป็นมิตรแม้เธอผู้นั้นจะไม่ยิ้มตอบ

วันนี้มีลูกค้าพวกวีไอพีจัดปาร์ตี้วันเกิดอยู่ชั้นสอง ไม่แปลกถ้าสาวสวยคนตรงหน้าจะเป็นแขกในงานนี้

“อ๋อ เชิญลูกค้าขึ้นชั้นสองเลยค่ะ” พนักงานผายมือไปยังเชิงบันไดวน เดินอีกสิบก้าวก็ถึง

“ขอบคุณค่ะ” ไม่ลืมที่จะกล่าวคำนั้นพอเป็นมารยาท

“ยินดีค่ะ ลูกค้า” พนักงานหญิงเดินจากไป เธอจึงเดินก้าวขึ้นบันไดเพื่อไปยังจุดประสงค์ที่พาเธอมายังที่นี่

เพียงแค่หญิงสาวปรากฏตัวบนชั้นสอง ผู้คนนับสิบก็หันมามองด้วยความสนใจละคนแปลกใจกับการมาของเธอ เสียงที่พูดคุยกันอย่างสนุกสนานแข่งกับนักร้องบนเวทีก็เงียบลงถนัดตา

ทุกคนรู้ว่าเธอเป็นน้องสาวของเชนเพื่อนในกลุ่ม ซึ่งยัยนี่ชอบเอาแต่ตัวเองเป็นที่ตั้ง เหวี่ยง วีน ครบจบในคนเดียว เห็นสวยๆ ก็พยายามแย่งกันดาหน้าเข้าไปขายขนมจีบแม้จะโดนไอ้เชนหมายหัวก็เถอะ แต่เพราะความสวยมาดนางพญาแถมยังมากเสน่ห์ของลูกหว้าทำให้กลุ่มเพื่อนของเขายื้อแย่งกันจีบ แต่ไม่มีใครทนหล่อนได้เกินสัปดาห์ ทุกคนก็พากันส่ายหน้ากับนิสัยที่พร้อมจะปะทุได้ทุกเมื่อของหล่อน วีนทุกอย่างที่ขัดตาแม้กระทั่งเสียงนก เจ้าอารมณ์ขนาดนั้นคงมีผู้ชายคนไหนทนได้หรอก สวยน่ะสวยอยู่หรอก แต่นิสัยไม่ไหว

เธียรผู้เป็นเจ้าของงานขมวดคิ้ว งงตาแตกเพราะไม่ได้เชิญเธอมาร่วมปาร์ตี้วันเกิด แถมพี่ชายหล่อน ไอ้เชนมันก็เรียนต่ออยู่ต่างประเทศนู้น ถึงช่วงหลังๆ ยัยนี่จะวิ่งตามตอแยภูวดลแต่บ้างทว่าเพื่อนเขาก็ไม่ได้มีทีท่าจะเล่นด้วยซะหน่อย อีกอย่างตอนนี้มันกำลังคุยๆ กับน้องปริม มันไม่มีทางชวนเธอมาแน่ๆ

แล้วเธอมาทำไม นั่นเป็นคำถามที่ทุกคนในงานคาใจอย่างยิ่ง

########################################################################

มาตอนแรก มาพูดคุยกันได้นะคะ นางเอกเปิดตัวอลังการมาก

แถมยังเดือดได้เลือดมาก ลูกสาวสวยก็เงี้ย

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • เหนื่อยที่จะร้าย   หน้าโดนไรมา

    "อย่าให้น้องสาวฉันรู้เรื่องนี้ เจ แกคอยรับคุณลูกหว้ากลับบ้าน บอกว่าฉันมีเรื่องด่วน ส่วนที่เหลือตามฉันมา" ลูกน้องสามคนรับคำสั่งนายเดินตามชินดนัยออกนอกร้านเมื่อเคลียร์บิลเสร็จ ส่วนเจได้แต่ยืนนิ่งรอคุณหนูที่เดิม ไม่นานร่างเพรียวในสุดเดรสสั้นพอดีเข่าก็เดินนวยนาดตรงเข้ามาด้วยสีหน้าแปลกใจ เจเข้าใจได้ทันทีว่าด้วยเรื่องอะไร"อ้าว พี่ชายฉันละคะ" ถามพลางเมียงมองหา ทว่าไร้เงาคนที่ถามถึง ลูกน้องสามคนก็หายตัวไปด้วย"คุณชินติดธุระด่วนครับ เลยฝากให้ผมไปส่งแทน" เขาไม่ได้บอกเรื่องจริงทั้งหมดแก่คนตรงหน้า ถ้ารู้ว่าสามีตัวเองมาทานข้าวกับผู้หญิงคนอื่นเธอคงเสียใจมาก เพราะที่ผ่านมาคุณหนูสนใจผู้ชายเพียงคนเดียวนั่นก็คือภูวดลคิดแล้วก็ได้แต่สงสาร ทั้งสวย ทั้งรวย มีผัวทั้งทีแต่โดนนอกใจซะงั้น"อ้อ พี่เขาจ่ายตังค์หรือยัง""เรียบร้อยแล้วครับ" "ค่ะ งั้นกลับเถอะ เอ๊ะ ว่าแต่พวกคุณทานอิ่มกันแล้วเหรอ" เจ้านายได้กิน ลูกน้องก็ต้องได้กิน ดังนั้นโต๊ะข้างๆ เมื่อครู่นั้นจึงเต็มไปด้วยกลุ่มผู้ชายชุดดำแบบอดี้การ์ด เรียกสายตาบรรดาสาวๆ ในร้านได้ดี แน่ละ สี่คนนี้มีแต่คนหน้าตาดีๆ ทั้งนั้น แถมหุ่นยังล่ำบึกอีกต่างหาก ไม่แปลกที่จะเป็

  • เหนื่อยที่จะร้าย   พี่ชาย

    เตือนภัย "ฮัลโหลพี่ชาย ว่างไหมคะ" อารมณ์ดิ่งทีไรเป็นอันต้องโทรหาพี่ชายคนโตเมื่อนั้น หลังจากเล่นกับเจ้าชาช่าจนเหนื่อยเธอก็ขึ้นมายังบนห้อง"คะ น้องลูกหว้า ตอนนี้พี่กำลังจะเข้าประชุมค่ะ" ชายหนุ่มมองเข็มปัดซึ่งในอีกห้านาทีข้างหน้าเขาจะต้องนั่งอยู่หัวโต๊ะประชุมแล้ว ทว่าสายของน้องสาวทำให้เขายังต้องนั่งอยู่ที่เดิม"อย่างงั้นหรอกหรือคะ งั้นพี่ทำงานเถอะค่ะ ลูกหว้าแค่โทรมาคุยด้วย คิดถึงพี่ชายใหญ่นะคะ" หล่อนพยายามควบคุมน้ำเสียงสั่นๆ ให้เป็นปกติที่สุด ซึ่งมันทำได้ยากเหหลือเกิน"มีไรหรือเปล่าคะ น้ำเสียงไม่ค่อยดีเลย ให้พี่ไปหาไหม พี่จะสั่งเลขาเลื่อนประชุมเดี๋ยวนี้" แค่ได้ยินน้ำเสียง พี่ชายคนโตก็รู้ทันทีว่าน้องสาวอยู่ในห้วงอารมณ์แบบไหน เลี้ยงมาเองกับมือขนาดนี้มีหรือจะพลาด“หนูไม่เป็นอะไรสักหน่อย ไม่ต้องมานะคะ เสียการเสียงานหมด" หล่อนรีบห้ามคนปลายสายทันที เธอแค่อยากคุยกับพี่ชายให้หายเหงาก็แค่นั้นเอง "เอางั้นก็ได้ค่ะ เดี๋ยวประชุมเสร็จพี่จะไปรับไปดินเนอร์นะคะ คิดถึงน้องน้อยจะแย่แล้ว" ตั้งแต่แต่งงานออกไปชินดนัยก็ไม่ค่อยได้เจอหน้าค่าตาน้องสาว ไม่เขาที่ยุ่งเรื่องงานเกินไปก็เป็นชนัญชิดาเองที่ไม่มีเวลามาเ

  • เหนื่อยที่จะร้าย   ชาช่า

    เมื่อขึ้นมาบนห้อง หล่อนก็เปิดโทรศัพท์ เข้าไอจีส่องความเคลื่อนไหวอีกฝั่ง แล้วภาพที่ปรากฏตรงหน้าก็ทำเอาใจหล่อนชาวาบ ยัยปริมลงรูปดินเนอร์สุดหรู แม้จะไม่เห็นว่าคนที่นั่งฝั่งตรงข้ามเป็นใคร แต่เธอจำได้ดีแม้เห็นแค่แขน ข้อมือแข็งแกร่ง เสื้อเชิ้ตสีขาวถูกพับไว้ที่ข้อศอก อวดนาฬิกาเรือนละเจ็ดหลักที่คุ้นตาภูวดล เขาปฏิเสธทานข้าวกับเธอเพราะจะไปดินเนอร์บนโรงแรมกับยัยนั่น!!!ชนัญชิดากำโทรศัพท์แน่น ปามันทิ้งบนที่นอนด้วยความโกรธเกลียดอีกฝ่าย แล้วความคิดบางอย่างวูบเข้ามาทำให้หล่อนตั้งสติ เผยรอยยิ้มน้อยๆ ไว้ที่มุมปาก ในเมื่อเธอทำอะไรเขาไม่ได้ อย่างน้อยภูวดลคงไม่ปฏิเสธคุณนายภาริณีซึ่งเป็นแม่ตัวเองแน่ตระกูลบวรวัฒน์กิจ"ตายจริง นี่พวกลูกๆ ยังไม่เตรียมตัวไปฮันนีมูนกันหรือจ๊ะ แล้วเมื่อไหร่แม่จะได้อุ้มหลานสักทีล่ะ ไม่ได้ๆ ใช้ไม่ได้เลย แต่งกันมาตั้งเดือนแล้วมัวทำอะไรกันอยู่ เดี๋ยวแม่จัดการเอง" ภาริณีตกใจเมื่อรู้ว่าลูกชายกับลูกสะใภ้ยังไม่วางแผนไปดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์กันสักที โดยไม่ทันสังเกตุเห็นรอยยิ้มที่มุมปากด้วยความพอใจของอีกคน"ช่วงนี้พี่ภูทำงานหนักค่ะ หนูว่าไปตอนนี้คงไม่สะดวก เอาไว้พี่ภูว่างค่อยไปก็ยังไม่สา

  • เหนื่อยที่จะร้าย   คู่ชีวิต

    ชีวิตคู่ชีวิตหลังแต่งงานคู่อื่นอาจจะรักกันหวานชื่น ดื่มด่ำความสุขความหอมหวานเฉกเช่นคู่ข้าวใหม่ปลามันทั่วไป ทว่าเรื่องแบบนั้นไม่เกิดขึ้นกับชีวิตหล่อนเลย ไม่แม้แต่จะใกล้เคียงสักนิด เพราะไม่มีคืนไหนเธอกับเขาจะร่วมหลับนอนกันสักครั้ง แต่ชนัญชิดาไม่เคยท้อ ยังคงเดินหน้าต่ออย่างมีความหวังลึกๆ ลูกไม้แผนการอันใดล้วนถูกงัดนำมาใช้หมดแต่…….ไม่เคยได้ผล ลูกหว้าลงทุนใส่ชุดนอนบางๆ ก็แล้ว ยั่วยวนก็แล้วไม่มีท่าทีว่าอีกฝ่ายจะหลงใหลหรือต้องการชื่นชมหล่อนสักนิด เขามักจะเอาความเหนื่อยมาอ้างหรือใช้สายตาไล่เธอทางอ้อม แม้กระทั่งหนีไปนอนอีกห้องปล่อยให้เธอครอบครองห้องนอนใหญ่แต่เพียงผู้เดียวตั้งแต่คืนแรกชนัญชิดาไม่ยอมแพ้ ยังคงหาโอกาสเข้าหาสามี แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือวาจาร้อนแรง คำพูดแดกดันภรรยายามที่หล่อนแอบเข้าไปนอนรอให้ห้อง สุดท้ายจบด้วยการโดนเขาลากเธอออกห้องอยู่ร่ำไปวันนี้ก็เช่นเคย ด้วยหวังว่าวันหนึ่งสิ่งที่เธอพยายามยั่วยวนสามีจะสัมฤทธิผลเสียดี ชนัญชิดาไม่เชื่อหรอกว่าผู้ชายจะไม่สนใจของสวยๆ งามๆ แบบเธอ หล่อนสวมชุดนอนลูกไม้ซีทรูสีชมพูอ่อน แหวกอกลึกเห็นเนินอกอวบดูวาบหวิว พร้อมกับพรมน้ำหอมบางๆ คลุมทับด้วยชุดคล

  • เหนื่อยที่จะร้าย   หนี คืนเข้าหอ

    “กูว่าเรื่องนี้มันแปลกๆ” ซีหรี่ตามองคู่บ่าวสาวที่กำลังไหว้ต้อนรับแขกในงาน ใบหน้าเจ้าสาวนั้นยิ้มแย้มด้วยความปรีดา ทว่าเจ้าบ่าวนั้นกับหน้าอมทุกข์ประหนึ่งถูกบังคับเข้าพิธีเอ๊ะหรือว่ามันถูกบังคับจริงๆ“กูว่าใช่ แม่มันออกจะปลื้มลูกสะใภ้ขนาดนั้น งานนี้สงสัยขัดใจแม่ไม่ได้” แทนปรายตาไปมองคุณนายภาริณี แม่เจ้าบ่าวที่นั่งหน้าบานกำลังพูดคุยอยู่กับแขกเหรื่อที่มาร่วมแสดงความยินดี เพื่อนทุกคนจึงหันไปมองตาม“วันนี้น้องปริมมางานไหมวะ” ซีหันไปถามเธียรซึ่งสนิทกับคนที่ถามถึง“ไม่รู้ดิ กูถามปริมก็ไม่ยอมตอบ โทร.ไปเมื่อเช้าก็ไม่รับสาย” เขารู้สึกสงสารน้องรหัสสาวสวยคนนี้อยู่ไม่น้อย พูดแล้วก็นึกเป็นห่วงขึ้นมาจับใจ“เห้ย คงไม่ได้คิดสั้นไปแล้วนะ”“พูดอะไรของมึงไอ้เชี้ยกราฟ” วัฒน์ตบหัวเพื่อนปรามเบาๆ“ปากหมานะมึงแต่งงานภายในร้านพรีเวดดิ้งที่ผนังเป็นกระจกใส คนภายนอกสามารถมองทะลุข้างในได้ชัดแจ๋ว ชุดสีขาวฟูฟ่องบนหุ่นหันโชว์คนเดินผ่านไปมาบ่งบอกว่านี่คือร้านที่บริการเกี่ยวกับงานแต่ง ชุดเจ้าสาวที่ตัดเย็บอย่างประณีตมีตั้งแต่ชุดไทยไปยันชุดกระโปรงสีขาวพองฟูเหมือนขนมถ้วยแขวนเรียงรายบนตู้โชว์ ภายในร้านมีคู่บ่าวสาวประปราย ก

  • เหนื่อยที่จะร้าย   งานแต่งที่เธอไม่ต้องการ

    งานแต่งที่เธอไม่ต้องการ ภายในร้านพรีเวดดิ้งที่ผนังเป็นกระจกใส คนภายนอกสามารถมองทะลุข้างในได้ชัดแจ๋ว ชุดสีขาวฟูฟ่องบนหุ่นหันโชว์คนเดินผ่านไปมาบ่งบอกว่านี่คือร้านที่บริการเกี่ยวกับงานแต่ง ชุดเจ้าสาวที่ตัดเย็บอย่างประณีตมีตั้งแต่ชุดไทยไปยันชุดกระโปรงสีขาวพองฟูเหมือนขนมถ้วยแขวนเรียงรายบนตู้โชว์ ภายในร้านมีคู่บ่าวสาวประปราย กลางห้องรับแขกมีคู่บ่าวสาวนั่งอยู่บนโซฟาหรูพร้อมพนักงานที่พร้อมจะอธิบายและแนะนำแพ็คเก็จ “พี่ภูว่าแบบไหนสวยคะ” เธอยื่นแบบของชำร่วยให้อีกฝ่ายดูเพื่อการตัดสินใจ เขานั่งนิ่งตัวแข็งเป็นหุ่นยนต์จนลูกหว้านึกอายพนักงานของร้าน เธอเป็นเพื่อนเจ้าของที่นี่ก็จริง แต่ยัยนั่นติดธุระข้างนอก คนที่บริการตนตอนนี้จึงเป็นผู้จัดการสาวซึ่งดูท่าทางน่าจะแก่กว่าเธอสักสี่ห้าปีได้“เอาไรก็เลือกๆ ไปเถอะ จะได้รีบกลับ” น้ำเสียงนิ่งเรียบบอกปัดๆ ไม่แม้แต่จะชายตาแลสิ่งที่อยู่ตรงหน้า สิ่งที่ดึงดูดเขาได้ดีที่สุดคือมือถือที่กำลังพิมพ์ตอบโต้กับใครอีกคน ผู้ที่กุมหัวใจของไว้ทั้งดวง ถ้าเลือกได้ผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างๆ เขาในร้านพรีเวดดิ้งนี้ก็อยากให้เป็นเธอ ไม่ใช่ลูกหว้า!!!“เห้ย โทษทีมาสาย” เสียงหนึ่งดังขึ้นเ

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status