Share

บทที่ 126

‘เฮอะ! ทำไมนางจะต้องรู้เรื่องเมียน้อยของบิดาด้วยเล่า’

“บอกให้เจ้าพูดเจ้าก็พูดสิ มาโยกโย้อยู่ได้”

เสียงตวาดดังลั่น ลู่เหมยหงแสร้งทำตัวสั่น รีบเปิดปากเล่าเสียงหวาดหวั่น

“คะ...คือ... นี่เป็นของแสดงความยินดี ที่ฮูหยินรองจะได้เลื่อนขั้นเป็นฮูหยินใหญ่เจ้าค่ะ”

ลู่เหมยหงพูดยังไม่ทันจบดี ฝ่ามือของคนตรงหน้
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • เหมยฮวาฤดูหนาว   บทที่ 139

    “เจ้ากลับเข้าจวนก่อนเถิด เอาไว้ให้ใจเย็นแล้วเราค่อยมาพูดคุยกันเรื่องนี้” จ้าวเหมยฮวาหัวเราะหยันในใจ ระหว่างนางกับเขายังมีอะไรต้องพูดกันอีกหรือ บอกขนาดนี้ คนตรงหน้าก็ยังแสดงท่าทีปกป้องฐานอำนาจให้พี่ชายชัดเจน เคยคิดไว้ว่าตัวเองจะโกรธเขามากมาย ทว่าความรู้สึกกลับเฉยชาลงได้ขนาดนี้นับว่าไม่เลวเลยทีเดียว

  • เหมยฮวาฤดูหนาว   บทที่ 138

    “หากแต่งเข้าตำหนักพี่สาม อนาคตที่รออยู่คือมารดาของแผ่นดิน อยู่ใต้เพียงคนคนเดียว แต่อยู่เหนือผู้ใดในแผ่นดิน จะไม่มีสตรีใดสูงส่งไปกว่าเจ้าอีกแล้ว เหมยน้อย เจ้ายอมละทิ้งมันเพียงเพื่อชายที่อายุคราวบิดางั้นหรือ” จ้าวเหมยฮวาพ่นลมหายใจพรวด นึกสรรหาคำมาด่าอีกฝ่ายไม่ออก นางได้แต่ยกมือขึ้นเกาศีรษะตัวเองอย่าง

  • เหมยฮวาฤดูหนาว   บทที่ 137

    ค่ำคืนที่หลายคนกำลังพักผ่อนอย่างสงบ ในเรือนดอกเหมยกับมีร่างของเจ้าของเรือนเดินไปมาวุ่นวายนัก นางหยิบของสำคัญลงห่อผ้า นำจดหมายที่เขียนถึงมารดามาใส่ไว้ในอกเสื้อ คว้าตั๋วเงินมาเพื่อพกติดตัวห่อผ้าไม่ได้ใหญ่มากมาย เครื่องประดับชิ้นเล็กๆ ถูกจับใส่ลงไปแทบไม่มีเหลือ ทว่าชิ้นใหญ่ไม่เอา นางมิใช่โดราเอมอน อีก

  • เหมยฮวาฤดูหนาว   บทที่ 136

    ราตรีแสนเงียบสงบ ยังคงมีผู้ที่ไม่หลับไหลอีกมากมาย เช่นเดียวกับผู้เป็นเจ้าของตำหนักฉือหนิงในยามนี้ ร่างเล็กวัยชราของไทเฮาประทับนิ่งบนเก้าอี้ตัวโปรด ภายในห้องนอนของตำหนักที่มีเพียงพระนางช่างแลดูเงียบเหงาวังเวงใจอีกฟากของโต๊ะ มีแขกผู้มาเยือนในยามวิกาลนั่งอยู่บนเก้าอี้ ร่างสูงสง่าในชุดอาภรณ์สีเข้มเรือน

  • เหมยฮวาฤดูหนาว   บทที่ 135

    ต่อให้เสด็จลุงรักใคร่โปรดปรานมารดานางเพียงใด ก็ยังไม่มากไปกว่าบ้านเมืองแว่นแคว้นอยู่ดี ความยึดติดเรื่องฮองเฮาจากสกุลจ้าวของพระองค์ แม้แต่บิดานางยังไม่สามารถเปลี่ยนแปลงพระทัยอีกฝ่ายได้เลยถึงเวลาเหมาะสม ราชโองการประทานสมรสย่อมถูกประกาศ ในฐานะคนกลางแล้วหลังมือหน้ามือล้วนเป็นเลือดเนื้อ จริงอยู่มารดาย่อ

  • เหมยฮวาฤดูหนาว   บทที่ 134

    พระจันทร์นวลตาส่องสว่างในยามราตรี ร่างบอบบางของจ้าวเหมยฮวานั่งอาบแสงจันทร์อยู่บนหลังคาเรือนดอกเหมย เงาที่ทอดยาวนั้นปรากฏความโดดเดี่ยวอยู่ในที ไกลออกไปจนลิบตา จินม่อยังคงเฝ้าคอยระวังภัยให้นาง ผู้คุ้มกันหนุ่มยืนตัวตรงนิ่ง ดวงตาจับจ้องร่างงดงามใต้แสงจันทราพลางกวาดมองไปรอบด้านอย่างละเอียด นับจากวันที่

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status