EP7.ฉันต้องการเธอ

ในช่วงเดือนพฤษภาคมเมื่อสิบปีก่อน           ถ้ำสวรรค์กลายเป็นดินแดนสวรรค์สำหรับเธอและเขา ความลับที่แสนตราตรึงถูกเก็บซ่อนไว้ที่นั่น การนัดหมายเกิดขึ้นบ่อยครั้ง โดยไม่มีใครรู้

เวลาเกือบเดือนที่แอบคบหากันฉันท์คนรัก มันเป็นเวลาแห่งความทรงจำที่ไม่อาจลืมเลือน

“อ่า...” เธอกับเขากอดจูบกันอย่างดื่มด่ำ แม้ไม่เคยก้าวข้ามขอบเขตที่วางไว้ แต่หัวใจก็สั่นไหว โอนอ่อนผ่อนตามแรงปรารถนาจนแทบหยุดไม่ได้ทุกครั้ง  

“ขวัญจ๋า...ที่รักของเค้า” สองร่างกอดจูบนัวเนียเคล้าคลออยู่กลางสระนางฟ้า ขณะแสงจันทร์อาบคลุมไปทั่วบริเวณ แสงสีทองจากตะเกียงเจ้าพายุส่องให้เห็นความสวยงามของถ้ำสวรรค์ที่ถูกสรรค์สร้างอย่างตระกรานตาจากธรรมาติ  

“คุณภู” น้ำเสียงออดอ้อนครวญครางเรียกหาเขา กระตุ้นความรู้สึกและอารมณ์ของเขาให้กระเจิงกระจายไปทั่วร่าง กายแกร่งกอดรัดรึงรัน ลำร้อนภายใต้กางเกงขายาวดิ้นเดือด แข็งคัด เจ็บหน่วงเหมือนจะระเบิด

“เค้าไม่ไหวแล้วขวัญ...ซี๊ดส์อ่าห์...ไม่ไหว” เสียงกระเส่ากระสันบ่งบอกถึงอารมณ์สุดต้านทาน ก่อนความสุขจะฉีดพล่านออกมาไม่ยั้ง “โอววว...”

“อือ...อือ...” เธอจูบแลกลิ้นกับเขาอย่างเมามันส์ ขณะนิ้วแกร่งกดคลึงปุ่มกระสันกลางร่องสาวถี่ยิบแล้วแทงสอดเข้าช่องสวาท ขับเคลื่อนลำนิ้วตอดไล้สำรวจตรวจตรา บำเรอความสุขซ่านอย่างชำนาญ  

“โอยคุณภู อูยยย ขวัญไม่ไหวแล้วค่ะ” หัวใจของเธอซ่านสยิวไปพร้อมกับร่างกายที่เต็มไปด้วยไฟราคะ แรงสัมผัสจากคนรักทำให้เธอต้านไม่ไหว กรีดเสียงหวานใสออกมายามถึงจุดสุดยอด “อ๊า...อ๊าส์”

“อยากสอดใส่” เขากระซิบเสียงพร่า ใบหน้าเข้มเต็มแน่นไปด้วยอารมณ์กระสัน สายตาออดอ้อนร่ำร้องการปลดปล่อยตามสัญชาติญาณ

“ไม่ได้นะคะ ยังไม่ได้ เอาไว้เราโตกว่านี้นะคะ อดทนไว้ก่อนนะคนดี” เธอรู้สึกเห็นใจเขานะ แต่ทำได้แค่ปลอบใจ มันยังเร็วเกินไปที่เธอกับเขาจะร่วมรักกันอย่างลึกซึ้ง เพียงแค่การกอดจูบเล้าโลมและการร่วมรักแบบภายนอก มันก็น่าจะเพียงพอแล้วสำหรับการแสดงความรักที่มีต่อกัน ในวัยแรกแย้มแบบนี้  

“ก็ได้ เค้าจะอดใจรอ” ว่าแล้วก็ระดมจูบจนทั่วใบหน้าสวย ประกบริมฝีปากบดจูบอย่างดูดดื่ม สวมกอดกายนุ่มเอาไว้ในอก นัวเนียคลอเคล้า ส่งผ่านความรักให้แก่กันด้วยหัวใจที่ลุ่มหลงและซื่อสัตย์

“จะสองทุ่มแล้ว เรากลับกันดีกว่าค่ะ”

“อืม อยากอยู่นี่ทั้งคืน”

“ไม่ได้นะคะ เดี๋ยวคนที่บ้านเป็นห่วง”

“ถ้าเราหมั้นกันจะดีมั้ยนะ”

เธอตกใจนิดหน่อยที่เขาคิดถึงขั้นนั้น ทั้งที่เพิ่งจะคบหากันได้เพียงเดือนเดียวเท่านั้น แต่ในความตกใจมันก็มีความสุขซ่อนอยู่ ดีใจที่เขาคิดจะจริงจัง 

“แต่พวกผู้ใหญ่จะ...”

เธอพูดไม่ทันจบ นิ้วนางข้างซ้ายของเธอก็โดนจับจองด้วยแหวนเงินเกลี้ยงเป็นที่เรียบร้อย โดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว ริมฝีปากอุ่นจูบแนบบนหลังมือเล็ก   

“คุณภู!”

เขายิ้มละมุน จุมพิตบนหน้าผากนวลแล้วสวมกอดร่างสวยไว้กับอกอุ่น “จองไว้ก่อน ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นของเรา รักษาหัวใจของเราไว้ให้ดีนะขวัญ เพราะเรายกมันให้เธอครอบครองแล้ว มันจะเป็นของเธอคนเดียว ตลอดไปเลย”

ขวัญชีวาหัวใจพองโต เต็มตื้นไปด้วยความสุข สวมกอดกายแกร่งของนายหัวภูของเธอจนแนบแน่น เพื่อบอกให้เขารู้ว่าเธอรักเขามากแค่ไหน

“อุ๊ย! เสียงฟ้าลั่นค่ะ ดูเหมือนฝนใกล้จะตกแล้ว เรารีบกลับบ้านกันดีกว่า”   

เพราะเสียงฟ้าลั่นโครมครามและเมฆทะมึนเต็มท้องฟ้า ทำให้เขายอมพาเธอออกจากถ้ำสวรรค์ ด้วยกลัวว่าน้ำป่าจะไหลเข้าปิดทางออกจากถ้ำนั่นเอง  

เขามาส่งเธอที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ซึ่งเป็นต้นไม้อายุหลายร้อยปี อันเป็นเส้นทางเข้าสู่หมู่บ้านคนงาน

“อยากอยู่ด้วย เปิดหน้าต่างให้เค้าได้มั้ย”

“คุณภูขา รีบกลับบ้านเลยค่ะ เดี๋ยวนี้”

“รู้แล้วน่า ตัวเองไปก่อนสิ” เขายืนรอจนกระทั่งเห็นว่าเธอเดินถึงหน้าบ้านพักของตัวเองแล้ว จึงหันหลังแล้วเดินกลับไปยังบ้านพักหลังใหญ่ของนายเหมือง ขณะสายฝนเริ่มเทลงมาเป็นสาย

คืนนี้ฟ้าพิโรธหนักทีเดียว สายฝนเทกระหน่ำไม่ขาดสาย ลมพายุพัดแรงจนต้นไม้ใหญ่ไหวเอน เหมือนจะหักโค่น เสียงสรรพสัตว์ร้องระงม มันทำให้เธอรู้สึกหวาดหวั่นและสังหรณ์ใจอย่างประหลาด