เข้าสู่ระบบแชร์
ปฏิบัติการแกล้งร้ายครั้งที่ 10
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-11-03 10:26:42"คืนนี้มีงานวันเกิดน้องกูที่ผับ มึงจะไปมั้ยวะ"
"ไม่ไป คืนนี้กูไม่ว่าง"
"อย่าไปถามมัน ช่วงนี้มันไม่ไปไหนหรอก มึงก็เห็นไอ้เจมส์"
"แล้วมึง ไปมั้ย"
"จะเหลือเหรอ ขอเมียแล้วด้วย"
"เดี๋ยวนี้เมียมึงใจกว้างนะ"
"เปล่าหรอก เห็นว่าจะไปด้วย"
"ฮ่าๆๆ กูว่าแล้ว"
"เห็นบอกกูว่าฟ้าใสไปด้วยไง เลยจะไปนั่งเป็นเพื่อนฟ้าใส"
กวินที่นั่งฟังอยู่เมื่อได้ยินชื่อฟ้าใสก็รีบหันไปมองเพื่อนทั้งสอง ส่วนจอมพลกับแอนดริวที่เหลือบมองปฏิกิริยาของเพื่อนอยู่แล้ว แต่ทำเป็นไม่สนใจ พูดคุยกันต่อ
"เห็นไอ้น้องชายตัวดีไม่บอกกูว่าเบบี๋จะไปด้วย"
"วิเล่าให้ฟังว่าเจษชวนทุกปี แต่ฟ้าใสปฏิเสธ ปีนี้เลยจะลองไปสักครั้ง"
"กูกลับก่อนละกัน เจอกันคืนนี้สองทุ่มนะไอ้ดริว กูไปละนะไอ้วิน" เจมส์ลุกขึ้นเดินไปใกล้ๆ กวิน แล้วตบไหล่เบาๆ ก่อนจะเดินออกไป...
ณ.ผับจอมพล ตอนนี้เป็นเวลานัดหมาย เหล่านางแบบคุณแบบหลายคนที่สนิทก็ต่างมาร่วมแฮปปี้เบิร์ธเดย์กับเจ้าของวันเกิด แต่เจษฎากลับนั่งมองแค่ประตูร้าน เขาลุ้นว่าฟ้าใสจะมาตามที่รับปากไว้หรือเปล่า
เมื่อประตูถูกเปิดออก เจษฎากลับยิ้มกว้าง ลุกจากที่นั่งทันทีเพื่อวิ่งไปหาฟ้าใส
"เบบี๋ ดีใจจังที่บี๋มา"
"อื้ออ ปล่อยเราก่อน"
เจษฎาที่โผเข้ากอดฟ้าใสด้วยความดีใจ จนไม่เห็นว่ามีอีกคนที่เดินตามหลังเข้ามา ด้วยท่าทางที่ไม่สบอารมณ์
"เจ้าของงานเลือกปฏิบัติแบบนี้ก็ไม่เหมาะนะ"
"เอ้า สวัสดีครับพี่วิน"
"อืม สวัสดี"
"นี่มาด้วยกันเหรอ"
"ก็เห็นอยู่"
จริงๆ แล้ว ฟ้าใสตั้งใจจะขับรถมาเอง แต่เมื่อลงมาถึงลานจอดรถก็เจอกวินยืนรออยู่ที่รถ แม้ฟ้าใสจะพยายามบ่ายเบี่ยงแต่กวินก็ลากฟ้าใสขึ้นรถมาจนได้
"ไปด้านในดีกว่า เราเตรียมที่ให้บี๋แล้ว เชิญพี่วินด้วยนะครับ"
ทั้งสามเดินเข้าไปตรงโซนวีไอพี ที่ถูกจับจองไว้สำหรับงานนี้โดยเฉพาะ ตลอดทางนางแบบสาวหลายๆ คนพยายามเข้ามาชวนกวินดื่มเหล้า แต่กวินก็ปฏิเสธ
"ไหนว่าคืนนี้มึงไม่ว่าง"
จอมพลกับแอนดริวที่มานั่งอยู่ก่อนแล้ว หันมาพูดพร้อมกัน เมื่อเห็นกวินเดินเข้าไปใกล้พวกเขา
"ก็จำวันผิด"
"เออๆ มาแล้วก็ดื่ม"
จอมพลยื่นแก้วเหล้าให้กวิน ส่วนกวินก็รับไปดื่มแต่สายตากลับจับจ้องไปที่ฟ้าใสกับเจษฎาที่ยืนคุยกันอย่างสนิทสนม เขาพยายามคิดว่าทั้งสองเป็นเพื่อนกัน แต่เพราะดูสนิทกันมากเกินไปจึงทำให้เขาหงุดหงิดทุกครั้งที่เห็น
"มึงเป็นไรวะ เอาแต่จ้อง"
"กูแค่มองไปเรื่อย ไม่ได้จ้องใคร"
เพื่อนทั้งสองต่างส่ายหัวให้ความปากแข็งของกวิน ที่ไม่ยอมปริปากพูดสักทีว่าคิดยังไงกับฟ้าใส
"เจษพี่เค้กส่งข้อความมาแล้วว่าอยู่หน้าร้าน เราออกไปรับได้มั้ย"
"บี๋ไปนั่งรออยู่ตรงนั้นก่อนนะ เดี๋ยวเราออกไปรับเอง"
ฟ้าใสเดินกลับมาตรงที่กวินนั่งอยู่ เมื่อเธอไปถึงกวินก็ดึงให้เธอนั่งลงข้างๆ เขา
"เดี๋ยวฉันไปนั่งทางนั้นดีกว่าค่ะ ตรงนี้เเจมส์ยดกันเกินไป ฉันกลัวคุณอึดอัด"
"ผมพูดแล้วเหรอว่าอึดอัด"
"เปล่าค่ะ"
"ฟ้าใส ดื่มอะไรมั้ย"
"ไม่ดีกว่าค่ะ"
"เหล้าสักหน่อยมั้ย" วิภาดายังคะยั้นคะยอฟ้าใส
"ฟ้าดื่มไม่เป็นหรอกค่ะพี่วิ"
"วันนี้มางานเลี้ยงสังสรรค์ คุณจะมานั่งดื่มน้ำเปล่าเนี่ยนะ" กวินแขวะฟ้าใสทันที
"ถ้าอย่างนั้น ขอสักนิดก็ได้ค่ะ"
เพราะฟ้าใสไม่ได้ออกมาเที่ยวที่แบบนี้บ่อยๆ เธอเลยดูตื่นๆ และมีท่าทีแปลกๆ อยู่ตลอด
ด้านวิภาดาก็ชงเหล้าแบบที่คิดว่าอ่อนที่สุดแล้วยื่นให้ฟ้าใว เจ้าตัวรับไปแล้วค่อยๆ ดื่ม
"ทุกคนครับ นี่พี่เค้กครับ"
เมื่อเข้ามาถึงเจษฎาก็แนะนำสลิลลาให้ทุกคนได้รู้จัก โดยที่ไม่รู้ว่าทั้งหมดเคยเจอกันมาก่อน ส่วนจอมพลที่เห็นสลิลลาเขาก็รู้สึกแปลกใจว่าทำไมสลิลลาถึงมางานนี้ได้ แต่พอคิดไปคิดมาก็นึกขึ้นได้ว่าเจษฎากับ สลิลลารู้จักกันมาตั้งแต่สมัยเรียน ตอนที่ไปตามจีบฟ้าใสที่ร้านกาแฟ
"นั่งก่อนสิครับคุณเค้ก"
"ขอบคุณค่ะคุณเจมส์"
"บี๋ นั่นบี๋ทำอะไร"
เจษฎาที่หันไปเห็นฟ้าใสยกแก้วดื่ม เขามั่นใจว่านั่นคือเหล้า เจษฎารีบคว้าแก้วมาไว้ในมือทันที แต่ไม่ทันแล้ว เพราะมันเหลือแค่แก้วเปล่า
"นิดเดียวเองเจษ"
"นิดเดียวก็ไม่ได้ ทำไมห้ามไม่ฟัง"
ทุกคนแปลกใจกับท่าทีของเจษฎาที่ดูไม่สบอารมณ์มากนักที่เห็นฟ้าใสดื่มเหล้า
"ทำไมถึงดื่มไม่ได้ มาที่แบบนี้เขาดื่มกันทั้งนั้น"
กวินเริ่มไม่พอใจกับท่าทีของเจษฎาที่ดูจะหวงฟ้าใสออกหน้าออกตา
"เบบี๋แพ้แอลกอฮอล์ครับ"
"จริงเหรอคะ ฉันไม่รู้ที่จริงฉันไม่ชงให้หรอก"
วิภาดาดูตกใจมากเมื่อรู้ว่าฟ้าใสแพ้แอลกอฮอล์ ในความคิดของวิภาดาจินตนาการไว้ว่าเดี๋ยวฟ้าใสต้องขึ้นผื่นทั้งตัว ไม่ก็หายใจลำบาก หรือปวดหัวขั้นรุนแรง
"มันไม่ได้ร้ายแรงขนาดนั้นหรอกครับ แต่เดี๋ยวอาการออกพวกพี่จะเห็นเอง ทางที่ดีอย่าให้ดื่มอีกนะครับ"
ห้านาทีต่อมา แอลกอฮอล์ที่ฟ้าใสดื่มเข้าไปก็ออกฤทธิ์ ฟ้าใสตัวแดงหน้าแดงไปหมด
"คุณเจษคะ นั่นฟ้าใส" วิภาดาชี้ไปยังฟ้าใส
"ครับอาการแพ้แอลกอฮอล์ของฟ้าใสจะเป็นแบบนี้ละครับ ตอนนี้จะเริ่มตัวแดงๆ เดี๋ยวต่อไปพวกพี่จะเห็นอะไรที่เด็ดกว่านี้ ทนให้ไหวละกันนะครับ"
เจษฎาพูดไม่ทันขาดคำ อาการฟ้าใสก็เริ่มออกเจ้าตัวเริ่มอยู่ไม่นิ่ง ขยับขึ้นไปนั่งบนตักของกวิน ทำให้ตอนนี้กวินเกร็งไปหมด เท่านั้นยังไม่พอเธอยังเอาหน้าซุกไปตรงอกของกวินแล้วถูไถไปมา ทำให้ทุกคนในกลุ่มดูเลิกลักกันไปหมด
"ทำไมเมาแล้วน่ารักจัง"
วิภาดาที่นั่งมองอยู่ เมื่อเห็นอาการของฟ้าใสก็อดที่จะเอ็นดูไม่ได้ อย่างที่เจษฎาบอก ว่าทนให้ได้ละกัน แล้วกวินจะทนไหวมั้ย
"เบบี๋ลงมาก่อน นั่นพี่วินนะ" เจษฎารีบเข้าไปห้าม
"งื้อ ไม่เอาเราอยากนั่งตรงนี้ ได้มั้ยคะพี่วิน"
ฟ้าใสสบัดมือของเจษฎาออกแล้วเอาแขนไปคล้องคอกวิน ทำหน้าทำตาออดอ้อนเหมือนลูกแมวน้อย
"ไหวมั้ยมึงไอ้วิน"
"แค่นี้เองทำไมจะไม่ไหว" กวินทำใจกล้าตอบไป ทั้งๆ ที่ตอนนี้ใจเขาสั่นเป็นกลองรัวเลยก็ว่าได้
"เก่งนะมึงกูแค่นั่งดูก็เหงื่อตกแล้ว"
ใช่ว่าจะไหวไปซะทีเดียว เพราะตอนนี้กวินก็รู้สึกว่าตัวเองก็เหงื่อตกอยู่เหมือนกัน
"จะเป็นแบบนี้อีกนานมั้ย"
"ก็จนกว่าจะหลับครับ ส่งฟ้าใสมาให้ผมก็ได้ครับ พี่วินจะได้สนุกต่อ"
"ไม่!! ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวก็คงหลับ"
กวินรู้สึกหงุดหงิด เมื่อนึกถึงว่าก่อนหน้านี้ฟ้าใสเคยไปทำแบบนี้กับใครหรือเปล่า อ้อนคนอื่นแบบนี้เหรอ แต่เหมือนสวรรค์โปรดมีคำถามจากแอนดริวที่ทำให้ใจที่หม่นหมองสว่างขึ้นมา
"ทุกครั้งเป็นแบบนี้เหรอ"
"ไม่ครับ ปกติฟ้าใสไม่ให้ใครเข้าใกล้เลย ถ้าใครเข้าใกล้จะร้องโวยวาย ก่อนหน้านี้สองสามครั้งที่เป็น เพราะเพื่อนสมัยเรียนแกล้งให้ดื่ม ฟ้าใสแค่อ้อนจะกินขนมบ้าง จะเอานั่นเอานี่ แต่ครั้งนี้น่าจะหนักสุดถึงขนาดขึ้นไปนั่งตักแบบนั้น"
เมื่อได้ยินคำตอบ กวินได้แต่อมยิ้ม โดยมือก็เผลอไปโอบร่างบางแล้วโยกไปมาเบาๆ จนทำให้ทุกคนที่เห็นแอบตกใจ...
บทล่าสุด
แกล้งร้ายเพราะหัวใจแอบรัก ปฏิบัติการแกล้งร้ายครั้งสุดท้าย (END)
หลังจากที่กวินขอฟ้าใสแต่งงานในวันนั้นกวินก็กลับมาเป็นคนเดิมที่ไม่ว่าฟ้าใสจะอยู่ที่ไหนที่ตรงนั้นก็จะมีกวิน เขากลัวฟ้าใสจะไปไหนไม่บอกเขา แม้จะรู้สึกอึดอัดไปบ้าง แต่ฟ้าใสก็ชอบ เพราะอย่างน้อยฟ้าใสก็รับรู้ได้ว่ากวินยังรักเธออยู่"พี่วินคะ กลับไปทำงานเถอะ เดี๋ยวเที่ยงค่อยมารับฟ้าไปทานข้าวนะ"กวินจะมาส่งฟ้าใสที่บริษัททุกเช้า แล้วค่อยไปทำงาน แต่วันนี้เขางอแงเป็นพิเศษ เพราะเมื่อเช้าฟ้าใสไม่ยอมรออาบน้ำพร้อมเขา"ไม่วันนี้พี่จะนั่งรอฟ้าอยู่ที่นี่""มึงโดนปลดจากบอร์ดผู้บริหารแล้วเหรอ"แอนดริวที่เดินผ่านเห็นกวินวอแวฟ้าใสไม่เลิกก็นึกหมั่นไส้"ใครจะกล้าปลดกู""พ่อมึงไง งานการไม่ทำแบบนี้ ก็ว่าไม่นาน""มึงพูดเรื่องนี้ขึ้นมาก็ดีแล้ว กูก็อยากกลับไปทำงานเหมือนกัน แต่กูจะเอาเมียกูไปด้วย"แอนดริวตวัดสายตาไปมองกวินทันที เรื่องนี้คือปัญหาใหม่ของ แอนดริวที่เขาต้องรับมือจากกวิน เพราะตั้งแต่กวินขอฟ้าใสแต่งงานและฟ้าใสตอบตกลง กวินก็มาที่บริษัททุกวัน เพื่อมาบอกกับแอนดริวว่าเขาจะให้ฟ้าใสลาออกไปทำงานกับเขา"ไอ้วิน มึงจะใจดำกับกูไปถึงไหน"คราวก่อนก็ครั้งหนึ่งที่กวินพยายามหลอกล่อให้ฟ้าใสไปทำงานให้เขา พอมาตอนนี้ก็เอาอีก
แกล้งร้ายเพราะหัวใจแอบรัก ปฏิบัติการแกล้งร้ายครั้งที่ 42 NC++
"พี่วิน"ฟ้าใสที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องก็เห็นกวินนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่บนโซฟา"หืม ว่าไง"กวินตอบกลับโดยไม่ได้เงยหน้าไปมองฟ้าใส"ทำอะไรอยู่คะ""คุยกับเพื่อน ฟ้ามีอะไรหรือเปล่า"ช่วงนี้กวินดูแปลกๆ เขาติดโทรศัพท์ บางวันก็กลับบ้านดึกและไม่โทรมาบอกฟ้าใสล่วงหน้า พอฟ้าใสถามก็มักจะบอกว่าคุยเรื่องงาน มีนัดกับลูกค้า"วันนี้ฟ้าขอออกไปหาพี่เค้กนะคะ""อืม...ไปสิ"ปกติกวินจะต้องพูดว่าขอไปด้วย หรือไม่ก็ค่อยไปได้ไหม วันนี้ยังไม่ว่าง เขาอยากพาไปเอง แต่วันนี้เขาดูไม่สนใจอะไรเลย ด้วยความน้อยใจที่มันสะสมมาหลายวันแล้ว ฟ้าใสจึงหยิบกุญวิวรถแล้วเดินออกไปจากห้องทันทีเมื่อฟ้าใสออกไปเขาก็วางโทรศัพท์ลงก่อนจะยกยิ้ม ทุกอย่างที่เขากับเพื่อนๆ วางแผนไว้เป็นไปตามแผนทุกอย่าง เมื่อสามสี่วันมานี้เขาแกล้งทำเป็นไม่สนใจฟ้าใส เพราะเขาอยากจะเซอร์ไพรส์ขอแต่งงานฟ้าใส เขาเตรียมทุกอย่างไว้หมดแล้ว รอแค่เจ้าสาวของเขาเท่านั้นฟ้าใสขับรถออกมาเรื่อยๆ ตอนแรกเธอตั้งใจจะไปหาสลิลลา แต่เธอก็เปลี่ยนใจขับรถไปเรื่อยๆ อย่างไร้จุดหมาย ตลอดทางฟ้าใสเอาแต่คิดว่า ถ้าวันหนึ่งกวินหมดรักเธอขึ้นมาล่ะ เธอจะทำยังไง เธอจะอยู่ได้ไหมหากไม่มีกวิน จนเกือบหนึ่ง
แกล้งร้ายเพราะหัวใจแอบรัก ปฏิบัติการแกล้งร้ายครั้งที่ 41
กวินปลุกฟ้าใสตั้งแต่เช้า เขารู้สึกตื่นเต้นกับสิ่งที่เขากำลังจะทำต่อไปนี้ เรื่องราวที่เหมือนเป็นไดอารี่เล่มเล็กๆ ของเขา ไดอารี่ที่เขาปล่อยให้มันว่างเปล่ามาเกือบสองปี ตั้งแต่นี้ไปเขาจะเขียนมันต่อให้สมบูรณ์"พี่วินจะรีบไปไหนคะ""ต้องรีบสิ เดี๋ยวจะเลยเวลานะ""เวลาอะไรคะ""เหอะน่า ไปขึ้นรถกัน"ฟ้าใสที่ยังคงสงสัยกับท่าทีของกวินตั้งแต่เมื่อคืน ดูกวินจะตื่นเต้นออกนอกหน้าไปหน่อย แม้เธอจะพยายามถามสักเท่าไหร่ กวินก็ไม่ยอมบอกกวินขับรถออกไปจนถึงถนนเส้นหนึ่ง เขากะเวลาให้มันพอเหมาะเหมือนทุกๆ เช้าที่เขาไปทำงาน เนื่องจากเป็นเช้าวันจันทร์ผู้คนจึงพลุกพล่าน ฟ้าใสรู้สึกคุ้นเคยกับสถานที่แห่งนี้ เธอจำได้ว่าตอนสมัยเรียนเธอเดินผ่านมันประจำ ฟ้าใสกวาดสายตาไปเรื่อยๆ จนสะดุดตาเข้ากับใครคนหนึ่ง"พี่วินจอดรถก่อนค่ะ"กวินจึงเลี้ยวเข้าไปจอดตรงฟุตบาทตามคำร้องขอของฟ้าใสทันที ส่วนฟ้าใสก็ไม่รอช้าลงจากรถแล้ววิ่งไปหายายแก่ๆ ที่กำลังเข็นรถซึ่งเธอก็คุ้นเคยดี"มาค่ะยาย ฟ้าช่วยนะ""อ้าวมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ยายคิดถึงมากเลยนะ"คุณยายหันมาเห็นฟ้าใสก็จำได้ทันที เด็กสาวในวันนั้นกับวันนี้ดูไม่เปลี่ยนไปเลย ความน่ารักสดใส แววตาที่มีแต่
แกล้งร้ายเพราะหัวใจแอบรัก ปฏิบัติการแกล้งร้ายครั้งที่ 40 NC++
ฟ้าใสถูกกวินอุ้มมาวางไว้บนที่นอนอย่างเบามือ เหมือนกับกลัวว่าคนตัวเล็กของเขาจะบอบช้ำ กวินค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อฟ้าใสทีละเม็ดจนหมด สายตาที่จ้องใบหน้าหวานนั้นอย่างไม่วางตา ทำให้ฟ้าใสเขินจนตัวแดงไปหมด"พะ...พี่วินคะ""หืม""อย่าจ้องกันแบบนี้สิ"ฟ้าใสเอามือมาปิดบนอกที่ไร้สิ่งปกปิดของตัวเองอย่างเขินอาย"ทำไม เขินพี่หรือไง""ก็พี่วินเล่นมองกันแบบนี้ ฟ้าก็ต้องเขินสิ""ยังไม่ชินอีกเหรอ หืม"กวินที่ก้มลงเอาหน้ามาใกล้ฟ้าใส จ้องไปในดวงตาคู่ใสที่เขาตกหลุมรักทุกครั้งที่มอง ฟ้าใสก็จ้องกลับอย่างไม่วางตา"เรื่องแบบนี้ใครมันจะชินกันละคะ"ฟ้าใสก็เอื้อมมือไปปลดกระดุมเสื้อของกวินเช่นกัน กวินได้แต่ยิ้มให้กับการกระทำนั้น ถึงฟ้าใสจะไม่เจนจัดเรื่องแบบนี้ แต่กวินรู้ว่าฟ้าใสกำลังเรียนรู้จากเขา และทุกครั้งที่ฟ้าใสอัพเลเวลของตัวเอง กวินก็จะตื่นเต้นทุกครั้งเช่นกันกวินค่อยๆ จูบหน้าผากมน ไล่ลงมาเรื่อยๆ ตั้งแต่เปลือกตาสองข้าง"ต่อไปตานี้ต้องมีไว้มองพี่แค่คนเดียวนะครับ"ฟ้าใสพยักหน้า"แก้มนี้ก็ของพี่ จมูกนี้ก็ของพี่ คางนี้ก็ของพี่ ทั้งหมดบนหน้านี้เป็นของพี่"กวินจูบไปตามส่วนต่างๆ ที่เขาพูดก่อนจะมาหยุดตรงปากอวบอิ่มคล้าย
แกล้งร้ายเพราะหัวใจแอบรัก ปฏิบัติการแกล้งร้ายครั้งที่ 39
ในตอนเย็นของวันเดียวกันฟ้าใสตัดสินใจกลับไปที่บ้านของกวินอีกครั้ง เธอจะไม่ปล่อยให้เวลาล่วงเลยไปมากกว่านี้ เธออยากทำอะไรเพื่อกวินบ้าง"เชิญด้านในค่ะ คุณผู้ชายรออยู่"ฟ้าใสเดินเข้าไปยังห้องรับแขกอีกครั้ง เธอไปหยุดอยู่ตรงหน้าผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อของกวิน เธอยกมือไหว้อย่างนอบน้อมอีกครั้ง ไม่มีการเชิญแขกนั่ง แต่ฟ้าใสก็ไม่คิดที่จะนั่งอยู่แล้ว เธอแค่ต้องการมาพูดอะไรสักอย่างแล้วก็ไป"กลับมา มีธุระอะไร""ฟ้าขอโทษที่เสียมารยาทออกไปเมื่อตอนเช้า แต่ที่ฟ้ากลับมา ฟ้าจะมาพูดเรื่องคุณกวินค่ะ""ว่ามาสิ""ฟ้าไม่รู้ว่าที่ฟ้ากำลังจะทำมันถูกมั้ย มันจะดูเห็นแก่ตัวหรือเปล่า คุณกวินเป็นผู้ชายที่เพอร์เฟคทุกอย่างคุณท่านเลี้ยงเขามาอย่างดี แต่เขาดันมารักผู้หญิงแบบฟ้า ซึ่งฟ้าก็เข้าใจที่คุณท่านจะไม่ชอบฟ้า เพราะคนเป็นพ่อแม่ ก็อยากจะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ลูกอยู่แล้ว จริงๆ ฟ้าก็กลัวมาตลอด ฟ้าพยายามหนีเขา ฟ้าไม่กล้าที่จะคิดกับเขาไปมากกว่าคนรู้จัก เพราะฟ้ารู้ตัวดีว่าฟ้าก็ไม่คู่ควร แต่จะเป็นอะไรไหมคะ ถ้าฟ้าจะขอให้เราได้รักกัน""เธอรักลูกชายฉันจริงๆ เหรอ ต่อไปเขาจะไม่มีอะไรเลยนะ""ฟ้าไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นยังไง คุณกวิน
แกล้งร้ายเพราะหัวใจแอบรัก ปฏิบัติการแกล้งร้ายครั้งที่ 38
ด้านฟ้าใสเมื่อออกจากบ้านของกวินเขาก็ตรงไปหาสลิลลาที่ร้าน แม้เป็นวันอาทิตย์แต่ร้านก็ยังคงเปิด เมื่อเห็นสภาพของฟ้าใสสลิลลาจึงเลือกที่นั่งที่เป็นมุมอับของร้าน เพื่อไม่ให้ลูกค้าตกใจ ฟ้าใสเลือกที่จะเล่าเรื่องทั้งหมดให้สลิลลาฟัง"ดีขึ้นหรือยัง"ฟ้าใสเอาแต่พยักหน้า ทั้งที่น้ำตายังคลออยู่เต็มหน่วย"พี่โทรหาคุณเจมส์แล้วนะ เดี๋ยวก็คงมา ฟ้าอยากถามอะไรถามเขาได้เลยนะ""พี่เจมส์จะไม่บอกคุณกวินใช่มั้ยคะ ว่าฟ้าอยู่ที่นี่""ไม่หรอกพี่สั่งไว้แล้ว"ไม่ใช่แค่กวินที่ปวดใจ ฟ้าใสก็ปวดใจเช่นกัน เธอไม่รู้ต้องทำไง ถ้าเลือกเห็นแก่ตัวแล้วให้กวินทิ้งทุกอย่างเพื่อมาหาเธอ เธอทำไม่ได้หรอก"เบบี๋"ฟ้าใสหันไปมองตามเสียง กลับเป็นเจษฎาที่เป็นคนเรียก"เจษมาได้ไง""ตอนพี่เค้กโทรไป เราก็อยู่กับพี่เจมส์ พอรู้เรื่องก็เป็นห่วง เลยขอตามมาด้วย"เจษฎาเดินเข้าไปกอดปลอบเพื่อนเบาๆ เขารู้ว่าตอนนี้ฟ้าใสอ่อนแอ เพราะไม่อย่างนั้นฟ้าใสไม่ปล่อยน้ำตานองหน้าแบบนี้หรอก นี่แสดงว่ากลั้นไว้ไม่ไหวแล้ว"เล่าให้พี่ฟังหน่อยสิ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น"ฟ้าใสจึงเล่าเรื่องทั้งหมดที่บ้านของกวินให้จอมพลกับเจษฎาฟังอีกครั้ง"พ่อพูดแบบนั้นจริงเหรอ""ค่ะ""ปกติพ่
บางทีคุณอาจจะชอบ
