LOGINด้วยความโกรธกวินขับรถด้วยความเร็ว มุ่งไปยังโรงแรมใหม่ที่จะเปิดตัวในอีกสองสัปดาห์ จริงๆ แล้วกวินต้องมาตรวจความเรียบร้อยตั้งแต่สามวันก่อน เพราะเขามัวแต่ตามตัวฟ้าใส เลยเลื่อนมาตลอด ทั้งสองไม่มีประโยคสนทนาใดๆ ส่วนกวินก็พยายามควบคุมอารมณ์ตัวเองให้เป็นปกติ เขารู้ตัวเองดีว่าไม่มีสิทธิ์ไปโกรธเธอ"คุณพาฉันมาที่นี่ทำไมอีก"เมื่อรถมาจอดฟ้าใสก็เอ่ยปากถามทันที"ผมต้องมาดูความเรียบร้อยของงาน ก่อนเปิดตัวในอีกสองสัปดาห์""แล้วฉันล่ะ?""คุณช่วยผมดูหน่อย เรื่องการออกแบบตกแต่งภายใน ผมว่าคุณน่ามีความรู้เรื่องนี้อยู่บ้าง""แต่...""คุณไม่ขัดผมสักเรื่องได้มั้ย"กวินพูดแย้งขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นว่าฟ้าใสจะปฏิเสธเขา"ก็ได้ค่ะ""ไป เราเข้าไปข้างในกัน"จู่ๆ กวินก็จับมือฟ้าใสแล้วพาเดินเข้าไปยังโรงแรมหรู ยี่สิบชั้น ที่ก่อสร้างและตกแต่งเรียบร้อยพร้อมเปิดตัว หลายๆ คนที่ทั้งสอวเดินผ่านต่างหันมองทั้งสองคน เพราะทุกครั้งที่มากวินไม่เคยพาใครมา นี่เป็นครั้งที่สองที่พวกเขาเห็นฟ้าใสเป็นครั้งแรกที่ฟ้าใสเห็นกวินดูจริงจังในการทำงาน เพราะที่ผ่านมาฟ้าใสเห็นแต่กวินที่คอยตามเธออยู่ตลอด"เมื่อไหร่จะเลิกจ้องผมสักที""ห๊ะ!! เอ่อ ฉันเ
หลังจากวันนั้นฟ้าใสก็หลบหน้ากวินมาตลอด พอถึงวันที่ต้องไปที่บริษัทกวิน ฟ้าใสก็หาข้ออ้างเพื่อไม่ต้องไปได้ตลอด ถึงกวินจะไปรอเจอที่คอนโดก็ไม่เจอ จนกวินเริ่มไม่พอใจ ตามฟ้าใสไปถึงบริษัท"ไอ้ดริวฟ้าใสไปไหน""ไปคุยงานกับลูกค้า""ใคร?"แอนดริวละสายตามาจากเอกสารตรงหน้า เพื่อมองหน้าของเพื่อนสนิท ที่มาป่วนบริษัทของเขา มาตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา"คุณอัมพวัน"เมื่อได้ยินชื่อนี้ทำให้กวินยิ่งโกรธ เพราะเขามั่นใจว่าอัมพวันต้องพาลูกชายไปด้วยแน่นอน"ที่ไหน!""กูไม่รู้""มึงเป็นเจ้านายภาษาอะไร"กวินใช้มือสองข้างค้ำโต๊ะของแอนดริว"มึงก็เป็นเจ้านายภาษาอะไร งานการไม่ทำ มายุ่งวุ่นวายกับลูกน้องกู" แอนดริวย้อน"กูไม่เจอฟ้าใสมาอาทิตย์นึงแล้วนะ""แล้วไง?""ก็กู...""คิดถึง?""กูยังไม่พูด ใครจะคิดถึงเด็กบ้านั่น""เออ ไม่คิดถึงเลย เช้าถึงเย็นถึง""มึงโทรให้กูหน่อย""เออๆ รอแปบ"แอนดริวยกโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดโทรหาฟ้าใส รอสักครู่ เธอก็รับสายแอนดริวก็เลยเปิดสปีกเกอร์โฟน เพื่อให้กวินได้ฟังด้วย'ค่ะ คุณแอนดริว'"ตอนนี้อยู่ไหนครับ"'คุยงานอยู่กับคุณอัมพวันค่ะ'"จะกลับตอนไหน"'น่าจะหลังทานข้าวเสร็จค่ะ'"คุณอัมพวันมาคนเดีย
ฟ้าใสรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในตอนเช้า เมื่อลืมตาสิ่งแรกที่เธอสัมผัสได้ไม่ใช่หมอนข้างที่นอนกอดอยู่ทุกวัน แต่เป็นใครคนหนึ่ง ที่กำลังกอดเธอไว้ เมื่อเงยหน้ามองกลับเป็น ผู้ชายที่ตามปั่นป่วนชีวิตเธอมาตลอดเกือบๆ 3 เดือน ฟ้าใสได้แต่แปลกใจว่าเธอมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง เพราะเมื่อมองไปรอบๆ นี่ก็ไม่ใช่คอนโดของเธอ เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่!!"นี่คุณ ตื่นสิ"ฟ้าใสที่พยายามขยับตัวเพื่อลุกจากที่นอน แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะคนข้างๆ กอดเธอไว้แน่นเหลือเกิน"เป็นอะไร ตื่นมาทำไมแต่เช้า"กวินที่ยังคงไม่ยอมลืมตา เขากอดกระชับฟ้าใสเข้าไปอีก แถมหอมหัวไปทีนึง ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าคนที่เขากอดอยู่คือฟ้าใส เพราะเขาเป็นคนพากลับมาที่คอนโดของเขาเอง แต่กวินอยากนอนกอดฟ้าใสต่อ เขาเลยทำเป็นไม่สนใจที่ฟ้าใสพูด"คุณทำอะไรเนี่ย ปล่อยฉันนะ"".....""คุณกวินตื่นสิ ฉันต้องไปทำงานนะ""ก็ลาสิ""ไม่ ฉันไม่มีทางลามานอนเล่นหรอก"พรึ่บ!!กวินพลิกตัวขึ้นมาคร่อมฟ้าใสทันที ทำให้เธอต้องตกใจจนตาโต กวินมองหน้าเธออย่างเอ็นดู จนต้องหอมหัวไปอีกหนึ่งที"ใครว่านอนเล่น นอนทำอย่างอื่นก็ได้นะ""คุณกวิน สองครั้งแล้วนะ คุณจะทำอะไรเนี่ย"ฟ้าใสเริ่มไม่พอใจ ชัก
เวลาก็ล่วงเลยมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว แต่ฟ้าใสยังไม่ยอมหลับ คุยงุ้งงิ้งๆ จนสลิลลากับวิภาดาหลงไม่ไหว อยากจะเข้าไปกัดแก้มสักทีสองที เพื่อนๆ คุณแบบนางแบบของเจษฎาต่างก็มองมาที่ทั้งคู่ด้วยความสงสัยเช่นกัน"ฟ้าใสลงมาเถอะ พี่ว่าคุณวินเหนื่อยแล้วนะ""ไม่เอานะพี่วิ พี่วินให้ฟ้านั่ง ฟ้าขอพี่วินแล้ว"ฟ้าใสงอแงทุกครั้งที่มีคนเรียกให้ลงจากตักของกวิน ตอนนี้ทุกคนต่างมองกวินด้วยความสงสาร โดยเฉพาะแอนดริวกับเจมส์เพราะทั้งคู่รู้ว่ากวินคิดยังไงกับฟ้าใส ขนาดพวกเขายังมองว่าฟ้าใสน่าเอ็นดู แล้วกวินล่ะ ต้องอดทนแค่ไหนเวลา 23.30 น.ตอนนี้ฟ้าใสหลับไปแล้ว แต่เป็นกวินซะเองที่ไม่ยอมปล่อยให้ฟ้าใสลงจากตัก เจษฎาด้วยความหวงเพื่อนก็พยายามบอกกับกวินหลายครั้งว่าจะพาฟ้าใสไปนอนที่ชั้นบน แต่กวินก็ไม่ยอม บอกจะพาฟ้าใสไปส่งเอง เพราะเป็นคนรับมา"ฉันขอไปห้องน้ำนะคะ" สลิลลาเอ่ยขึ้น"ให้ฉันไปเป็นเพื่อนมั้ยคะคุณเค้ก" วิภาดาอาสา"ไม่เป็นไรคะ ขอบคุณคุณวิมากเลยค่ะ"สลิลลาลุกขึ้นเดินออกไป ผ่านโต๊ะของผู้ชายกลุ่มหนึ่ง หนึ่งในนั้นเป็นรุ่นพี่ที่สลิลลารู้จัก "เค้ก มาด้วยเหรอ" ชายหนุ่มเมื่อเห็นสลิลลาก็เอ่ยทัก แม้เธอไม่อยากจะคุยกับเขาเท่าไหร่น
"คืนนี้มีงานวันเกิดน้องกูที่ผับ มึงจะไปมั้ยวะ""ไม่ไป คืนนี้กูไม่ว่าง""อย่าไปถามมัน ช่วงนี้มันไม่ไปไหนหรอก มึงก็เห็นไอ้เจมส์""แล้วมึง ไปมั้ย""จะเหลือเหรอ ขอเมียแล้วด้วย""เดี๋ยวนี้เมียมึงใจกว้างนะ""เปล่าหรอก เห็นว่าจะไปด้วย""ฮ่าๆๆ กูว่าแล้ว""เห็นบอกกูว่าฟ้าใสไปด้วยไง เลยจะไปนั่งเป็นเพื่อนฟ้าใส"กวินที่นั่งฟังอยู่เมื่อได้ยินชื่อฟ้าใสก็รีบหันไปมองเพื่อนทั้งสอง ส่วนจอมพลกับแอนดริวที่เหลือบมองปฏิกิริยาของเพื่อนอยู่แล้ว แต่ทำเป็นไม่สนใจ พูดคุยกันต่อ"เห็นไอ้น้องชายตัวดีไม่บอกกูว่าเบบี๋จะไปด้วย""วิเล่าให้ฟังว่าเจษชวนทุกปี แต่ฟ้าใสปฏิเสธ ปีนี้เลยจะลองไปสักครั้ง""กูกลับก่อนละกัน เจอกันคืนนี้สองทุ่มนะไอ้ดริว กูไปละนะไอ้วิน" เจมส์ลุกขึ้นเดินไปใกล้ๆ กวิน แล้วตบไหล่เบาๆ ก่อนจะเดินออกไป...ณ.ผับจอมพล ตอนนี้เป็นเวลานัดหมาย เหล่านางแบบคุณแบบหลายคนที่สนิทก็ต่างมาร่วมแฮปปี้เบิร์ธเดย์กับเจ้าของวันเกิด แต่เจษฎากลับนั่งมองแค่ประตูร้าน เขาลุ้นว่าฟ้าใสจะมาตามที่รับปากไว้หรือเปล่าเมื่อประตูถูกเปิดออก เจษฎากลับยิ้มกว้าง ลุกจากที่นั่งทันทีเพื่อวิ่งไปหาฟ้าใส"เบบี๋ ดีใจจังที่บี๋มา""อื้ออ ปล่อยเราก่อน
รถสปอร์ตเลี้ยวเข้ามาจอดยังบริษัทของแอนดริว เมื่อจอดรถเสร็จเจ้าของรถหนุ่มหล่อก็เดินตรงไปยังห้องทำงานของเพื่อนสนิททันที"มึงมาทำไมแต่เช้า" แอนดริวถามขึ้นเมื่อกวินเดินเข้ามาในห้อง"กูมาหาฟ้าใส""ไม่อยู่" แอนดริวตอบสั่นๆ ก่อนจะก้มไปอ่านเอกสารต่อ"ไปไหน กูโทรไปก็ไม่รับ""โทรมาลาเมื่อเช้า บอกว่ามีธุระสำคัญที่บ้าน" คราวนี้เขาไม่ได้ละสายตาจากเอกสาร"ลากี่วัน"เมื่อกวินยังไม่หยุดถามแอนดริวจึงวางปากกาลงแล้วเงยหน้ามามองหน้าของกวิน"ไม่รู้ บอกเสร็จธุระจะกลับมา""ถ้าลาเป็นเดือนล่ะ""ก็ให้ลา"ด้วยความเอือมระอาแอนดริวจึงตอบประชดไปแบบนั้น ถ้าลาเป็นเดือนก็ต้องลาออกแล้วแหละ ถามมาได้"มึงบ้าไปแล้ว""มึงก็บ้าไปแล้ว งานการไม่ทำ มาตามหาแต่ฟ้าใส""ก็กูมีธุระ""ธุระ หรือมึงคิดถึงกันแน่""กู...มี...ธุ...ระ""แล้วแต่มึง แต่กูบอกอะไรให้อย่างนึงนะ ว่าไม่มีใครชอบคนใจร้ายหรอก""กูใจร้ายตรงไหน ให้ทำงานในห้อง พาไปกินข้าว แถมไปรับไปส่ง ดูแลดียิ่งกว่าคู่หมั้นกูอีก""ใช้งานเขาหนักขนาดนั้น แถมยังบังคับอีกไม่เรียกใจร้าย เรียกว่าอะไรวะ แล้วที่สำคัญตัวมึงเองก็มีคู่หมั้น แต่ทำตัวเหมือนจีบพนักงานกู ไม่ใจร้ายไปหน่อยเหรอวะ""ใ







