로그인공유
ตอนที่3 บทลงโทษ1
최신 업데이트:
2024-11-23 12:36:03ฮาน่าตัดสินใจแอบตามเจ้างูยักษ์เข้าไปในป่าเงียบๆ เธอเดินตามมันไปช้าๆและดูเหมือนงูตัวนั้นจะไม่รู้ว่าเธอตามมา มันพาเธอเข้ามาลึกมากในป่าเต็มไปด้วยต้นไม้ขนาดใหญ่ อายุน่าจะประมาณหลายสิบปี แต่ละต้นต้องใช้ประมาณสามคนถึงจะโอบรอบ บรรยากาศก็วังเวงเต็มไปด้วยเสียงนกหลากหลายชนิดที่ร้องกันระงมไปทั่วผืนป่า ฟังแทบไม่ออกเลยว่าเป็นนกชนิดไหนบ้าง ในขณะที่เธอมัวแต่สังเกตดูรอบๆจนลืมสังเกตว่างูยักษ์ตัวนั้นได้หายไปแล้ว
"หายไปไหนแล้ว" เธอหันหน้าหันหลังพลางครุ่นคิดว่าเอาไงต่อดี เธอจึงคิดว่าจะเดินกลับออกไปทางเดิมแต่ในป่าเต็มไปด้วยต้นไม้มองไปทางไหนก็มีแต่ต้นไม้เต็มไปหมด เธอจำไม่ได้แล้วว่าตัวเองเดินมาจากทางไหน! มันเหมือนกันไปหมดเลย เธอทรุดลงกับพื้นอย่างสิ้นหวัง
"พ่อคะ หนูไม่น่าดื้อเลย"เธอพึมพำกับตัวเอง
เธอยิ่งเดินก็ยิ่งหลงเข้าไปลึกกว่าเดิม สาวน้อยปาดเหงื่อที่ไหลโชกไปทั้งตัว และชุดเดรสกระโปรงยาวที่เธอใส่ก็ยากลำบากต่อการเดินเข้ามาในป่าแบบนี้อีกด้วย
หิวน้ำ..... เธอเริ่มกระหายน้ำ หลังจากเดินวนไปวนมาที่เดิมเกือบ3ชั่วโมง
ซ่าาาาาาา
เสียงน้ำไหล! โชคเข้าข้างเธอ เธอรีบวิ่งไปหาต้นตอเสียงทันที แต่ไม่ทันที่จะไปถึงก็ล้มก้นจ้ำเบ้าซะก่อน
"อูยยยยย"เธอล้มแถมข้อเท้ายังไปขูดกับก้อนหินขนาดใหญ่ทำให้เลือดไหลอีก
"ทำไมซวยอย่างนี้นะฮาน่าเอ้ยยย"เธอบ่น
ฟืดดดดดดดดด
เสียงนั่นเหมือน.... หญิงสาวเงยหน้าขึ้นประจันหน้ากับบางสิ่งที่ตั้งผงาดต่อหน้าเธอ
งะ งู! เธอถึงกับผงะถอยหลังหนี งูยักษ์ตัวสีดำเมื่อม ดวงตาสีฟ้าคู่นั้นเธอจำมันได้แม่น อยากจะกรีดร้องออกมาแต่พยายามตั้งสติไว้เพราะกลัวว่ามันจะตกใจจนทำร้ายเธอเข้า
งูตัวนั้นมันค่อยๆอ้าปาก และเข้ามาใกล้ฮาน่าเรื่อยๆ แต่ทันใดนั้นเองเสียงปืนจากด้านหลังก็ดังขึ้น
ปัง!!!
ภาพงูยักษ์โดนยิง ลูกปืนปักเข้าที่ลูกตาของมันข้างหนึ่ง มันค่อยๆฟุบลงนอนแน่นิ่งไปกับพื้น เมือกสีเขียวๆไหลออกจากดวงตา ไม่รู้ว่าฮาน่าคิดไปเองไหมเธอจึงเห็นว่าดวงตาอีกข้างของมันมีน้ำใสๆไหลออกมาราวกับว่ามันกำลังเจ็บปวดจนร้องไห้
อนาทาที่วิ่งมากับชายคนหนึ่ง ชายผู้นั้นเขามีปืนในมือ
"ฮาน่าเจ็บตรงไหนไหมลูก มันทำอะไรลูกไหม" อนาทาถามด้วยความเป็นห่วง
"มันไม่ได้ทำอะไรคะพ่อ" เธอหวาดกลัวแต่ก็มองงูตัวนั้นแบบเป็นห่วงมันอย่างน่าประหลาด เธอรู้สึกผิดที่เป็นต้นเหตุให้มันโดนยิงทั้งๆที่มันยังไม่ได้ทำร้ายเธอเลย
"พ่อเห็นมันกำลังอ้าปาก มันจะกินลูกหรือเปล่าก็ไม่รู้" อนาทาว่า
"แล้วพ่อมาได้ยังไงคะ?" เธอถาม
"พ่อกลับมาไม่เห็นลูก ที่สวนก็มีรอยอะไรก็ไม่รู้เต็มไปหมด พ่อหวั่นใจกลัวลูกเป็นอันตรายเลยไปตามท่านหมอมาช่วย ท่านบอกว่ามันเป็นรอยงูยักษ์ พ่อร้อนใจจึงรีบตามมา" อนาทาเล่า
"รีบออกไปจากที่นี่กันเถอะ ก่อนที่พวกมันจะแห่กันมา" ท่านหมอบอก
"แล้วงูตัวนี้ละคะ" ฮาน่าถาม เธอรู้สึกเวทนามันที่สุด
"มันยังไม่ตายหรอก งูพวกนี้มีเวทมนตร์เก่งกล้า ไม่ตายง่ายๆหรอก" ท่านหมอบอก
อนาทารีบอุ้มฮาน่าไว้ในอ้อมแขน ไม่ถึงชั่วโมงท่านหมอก็พาทั้งคู่ออกมาได้อย่างปลอดภัย
ด้านมาคิน
พ่อหายไปไหน! มาคินกระวนกระวายใจ ปกติพ่อจะไปไหนท่านจะบอกผมก่อนเสมอ แต่นี่หายไปโดยไม่บอกอะไรเลย ผมตัดสินใจออกตามหา ห่างจากหมู่บ้านไม่ไกลนักเขาเจอร่างของงูสีดำขนาดใหญ่กำลังนอนฟุบอยู่ข้างริมน้ำ
"พ่อ!! พ่อครับ ใครทำพ่อ" ดวงตาของพ่อเหมือนโดนอะไรสักอย่าง เลือดไหลอาบเต็มเกร็ดสีดำจนสนิท
"อึก! มาคิน..."
"พ่อเป็นยังไงบ้าง ไม่ต้องห่วงนะผมจะช่วยพ่อเอง" ผมรีบใช้เวทมนตร์รักษาพ่อทันที
"มาคิน ตาข้างขวาพ่อมองไม่เห็นเลย" อะไรนะ! เป็นไปได้ยังไง ก็ผมช่วยพ่อแล้วแต่ทำไมพ่อถึงไม่หาย อาจจะมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ
"ให้ผมลองอีกเถอะครับ อาจจะเป็นเพราะว่าผมยังควบคุมมันไม่ได้" ผมบอก ผมลองใช้เวทมนตร์ช่วยท่านอีกครั้ง "เป็นยังไงบ้างครับ" พ่อเริ่มมองไปรอบๆ
"ไม่เห็นอะไรเลยมาคิน" เป็นไปได้ยังไง! มันเป็นใครกันถึงทำพ่อผมเจ็บหนักได้ขนาดนี้
"พ่อบอกผมมา ผมจะไปฆ่ามัน!" ผมเริ่มโมโห
"คนนั้นจะต้องมีวิชาอาคม ถ้าไม่อย่างนั้นตาของพ่อคงหายแล้ว อย่าไปถือโทษเอาเรื่องเอาราวเขาเลยลูก เขาคงเข้าใจผิดว่าพ่อจะทำร้ายลูกสาวเขา" ลูกสาวอย่างนั้นหรือ?
"มันมีลูกสาวด้วยหรือครับ" ดี! มันจะต้องชดใช้กับสิ่งที่พวกมันทำ!
1อาทิตย์ผ่านไป...
"ฮาน่า พ่อขอคุยด้วยหน่อย"
"หนู..." ตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอเอาแต่โทษตัวเองและรู้สึกผิดมากๆกับสิ่งที่เกิดขึ้น
"พ่อจะส่งลูกไปเรียนในเมือง ลูกจะกลับมาหาพ่อก็ต่อเมื่อวันหยุดเท่านั้น" อะ อะไรนะ!
"แต่พ่อคะ หนูอยากอยู่ที่นี่ อยู่กับพ่อ" ฮาน่าอ้อนวอน ถลาเข้าไปกอดผู้เป็นพ่อขอให้บิดาเห็นใจเธอ
"ลูกก็เห็นว่ามันมีแต่เรื่อง พ่อไม่อยากให้ลูกอยู่ที่นี่ พ่อกลัวว่ามันจะกลับมาทำร้ายลูก"อนาทาพยายามอธิบาย
"หนูสัญญา..นะคะพ่อ หนูจะไม่เข้าไปที่นั่นอีก"เธอพยายามอ้อนวอนเขาอีกครั้ง
"งูพวกนั้นไม่ใช่งูธรรมดานะลูก มันจะกลับมาเล่นงานเราเมื่อไหร่ก็ได้ พ่อขอร้อง ทำตามที่พ่อขอสักครั้งได้ไหม"
"ค่ะพ่อ" เมื่อหญิงสาวเห็นว่าบิดามีสีหน้าที่จริงจังเธอจึงต้องอ่อนข้อให้สักครั้งเพื่อให้เขาสบายใจ
ด้านมาคิน
"พ่อครับ กินข้าวอีกสักคำเถอะ พ่อเพิ่งกินไปนิดเดียวเอง จะได้กินยาสมุนไพรที่ท่านผู้เฒ่าเอามาให้"
"ทำเหมือนพ่อเป็นคนป่วย" ผู้เป็นพ่อพูดปนขำ
"ผมอยากให้พ่อกลับมาแข็งแรงเร็วๆนี่ครับ"
"ถ้าพ่อหายดีแล้ว สัญญากับพ่อนะว่าจะไม่เอาเรื่องคนพวกนั้น" เขาพยายามเตือนลูกชาย
"ครับ" จะให้เขายกโทษให้คนที่ทำให้พ่อตาบอดอย่างนั้นหรือ ไม่มีวัน!
มาคินดูแลผู้เป็นพ่อได้เป็นอย่างดี แม้คนในหมู่บ้านจะถกเถียงกันเรื่องที่เมธีตาบอด แล้วกลัวว่าเขาจะทำหน้าที่หัวหน้าเผ่าได้ไม่ดี แต่ท่านผู้เฒ่าก็ออกมาประกาศชัดเจนแล้วว่าเมธียังคงทำหน้าที่หัวหน้าเผ่าต่อไปได้
ริมธาร...
"เป็นไงบ้างละ ได้ข่าวว่าพ่อแกตาบอดนี่" เมฆาพูดแขวะเขา
"ก็ยังอยู่ดี" มาคินตอบ
"หึ เวรกรรมนี่มันเห็นผลเร็วนะว่าไหม"
"นี่แก..." ผมกำหมัดแน่น
"เป็นอะไรไป โกรธเหรอ พ่อของข้าต้องโดนสาปก็เพราะพ่อของแก สมควรแล้วที่มันเป็นแบบนั้น"
"แก!"
ผัวะ!! ผัวะ!!
มาคินปล่อยหมัดใส่หน้าเมฆาเต็มแรง
ผัวะ!!
เมฆาสวนกลับบ้าง ทั้งคู่แลกหมัดกันไปมา
"ก็เพราะว่าพ่อของแกลักพาตัวแม่ข้าไปไม่ใช่หรือไง!" มาคินบอก
"ข้าไม่สนอะไรทั้งนั้น! ถ้าข้ามีโอกาสเมื่อไหร่ ข้าจะเอาคืนแน่" เมฆาบอกก่อนจะเดินหนีไป
"นั่นหน้าไปโดนอะไรมา" เมธีเอ่ยปากถามลูกชาย
"มีเรื่องกับเมฆามานิดหน่อยครับพ่อ"
"เรื่องอะไร อย่าบอกนะว่าเรื่องแม่แก"
"ก็มีเรื่องเดียวแหละ ที่ผมกับมันไม่ลงรอยกันสักที"
"พ่อผิดเองที่ทำให้เรื่องมันเป็นแบบนี้" เมธีขอโทษลูกชาย
"อย่าโทษตัวเองเลยครับ คนที่ผิดคือลุงอาคมต่างหาก และผมผิดเองที่ช่วยแม่ไว้ไม่ได้"
"ไม่มีใครอยากให้เรื่องมันเป็นแบบนี้หรอกลูก อาคมมันหมายจะเอาชีวิตพ่อ รู้แค่นั้นก็พอ" ผู้เป็นพ่ออธิบาย
최신 챕터
แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่31 จบบริบูรณ์
"จะตกลงไหมถ้าพี่จะขอหนูแต่งงาน""อำหนูหรือเปล่า""ไม่ได้อำพี่พูดจริง"มาคินยืนยันหนักแน่นอีกครั้งเขาเอื้อมไปกุมมือคนตรงหน้าเอาไว้พร้อมกับประสานนัยตากันเนิ่นนาน...ครั้งหนึ่งงูแบบเขาที่มีแต่ความโกรธแค้นความเลือดเย็นบัดนี้กลับรู้สึกนิ่งเย็นสงบดั่งสายน้ำ เขาพร้อมจะดูแลเธอไปจวบสิ้นอายุขัยของเขานับจากนี้"แต่งงานกับพี่นะ""ตกลงค่ะ""เย้"มาคินอุ้มหญิงสาวขึ้นไว้ในอ้อมแขนพร้อมกับวิ่งไปรอบๆ"ฮาน่ายอมแต่งงานกับผมแล้วๆ""เฮ้!!!" เสียงคนในงานร้องเฮลั่นทั้งอนาทาและคทาต่างพากันเดินมาหาทั้งคู่"ไงลูกสาวตัวดี" อนาทาเเล้วพูดแหย่แต่ในใจกลับยิ้มด้วยความยินดีที่ลูกสาวจะเป็นฝั่งเป็นฝากับเขาสักที"อย่าบอกนะว่าพ่อรู้เรื่องหมดเเล้ว""อือหือ ฮ่าๆ" และทุกคนก็กลั้นขำไม่อยู่"พ่อ นี่พ่อไม่คิดจะหวงลูกสาวเลยหรอคะ""ลูกโตแล้ว เรียนจบแล้ว พ่อยังจะห่วงอะไรอีก" อนาทาเอื้อมไปลูบศีรษะลูกสาวอันเป็นที่รัก"ขอบคุณนะคะพ่อ"ฮาน่าสวมกอดผู้เป็นบิดาใบหน้าสวยมีน้ำใสไหลอาบแก้ม เวลานี้เธอรู้ใจหาย วันที่เธอมีความสุขที่สุดนั่นหมายความว่าเธอจะต้องออกห่างจากบิดาออกไปอีก"ไม่ต้องห่วงพ่อนะลูก ใช้ชีวิตของลูกให้มีความสุข นั่นเป็นสิ่งที่ค
แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่30 ขอโอกาส
คนเจ้าชู้หลายใจ ไม่เจอกันตั้ง3ปี นึกว่าเจอเขาอีกทีจะรู้สึกดีใจ มีความสุข แต่ทำไมกัน...ทำไมเราต้องมาเจออะไรแบบนี้ ไหนว่ารักเราหวงเรา ห้ามเรายุ่งกับผู้ชายคนอื่น ตัวเองกลับทำซะเอง! คนบ้า ผู้ชายบ้าหลังจากเหตุการณ์วันนั้นฮาน่าก็เก็บของและโทรหาอนาทาให้ผู้เป็นพ่อไปรับกลับบ้านทันทีอนาทายังแปลกใจว่าทำไมช่วงนี้ลูกสาวถึงดูแปลกไป ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจาเหมือนแต่ก่อน ผู้เป็นพ่ออย่าเขาก็เห็นลูกเป็นแบบนี้ก็ยิ่งเป็นห่วงก๊อก ก๊อก"พ่อขอเข้าไปหน่อยได้ไหมลูก""ประตูไม่ได้ล็อคค่ะพ่อ""เป็นไงบ้างลูก พ่อเห็นตั้งแต่กลับมายังไม่ได้ออกไปไหนเลย""เหนื่อยๆนิดหน่อยค่ะ""งั้นเอาอย่างนี้ก็แล้วกัน พรุ่งนี้พ่อจะเด็กเตรียมงานเอาไว้ ตอนเย็นลูกแต่งตัวสวยๆไปฉลองด้วยนะลูก"อนาทากดโทรออกหาเพื่อนคนสนิท อย่าง 'คทา' พ่อเลี้ยงวัยเดียวกันที่อยู่ไม่ไกลกับบ้านของเขานัก'ไง...คทาพรุ่งนี้ตอนเย็นพอจะว่างไหมวะ''มีเรื่องอะไร สำหรับเอ็งว่างตลอดแหละ''พอดีลูกสาวเพิ่งเรียนจบ ฉันว่าจะให้มาเรียนรู้กิจการต่อ ถึงเวลาที่ฉันจะวางมือแล้ว''เอ้าจริงเหรอ พอดีเลยลูกชายฉันก็เพิ่งกลับมา เดี๋ยวจะลองชวนไปด้วย''เอ็งมีลูกชายด้วยเหรอวะ''มีสิ''แล้วเจอ
แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่29 บทสรุปของเรื่องทั้งหมด
หลังจากที่เรื่องทุกอย่างถูกคลายปมแล้ว มาคินผู้เป็นน้องชายและราจพร้อใกับบริวารหลายสิบตัวในหมู่บ้านก็ออกเดินไปส่งทั้งสองคนยังปากถ้ำและก็ไม่ได้กลับมาที่เมืองมนุษย์อีกเลยก่อนกลับพี่ชายและน้องชายก็ยังได้กอดลากัน และมาคินผู้เป็นพี่ชายนั้นก็ได้บอกลาหญิงสาวที่ดูเหมือนว่าเขาจะตกหลุมรักเธอเข้าแล้ว มาคินผู้เป็นพี่ชายได้ฝากมาคินผู้เป็นน้องชายว่า ให้รักและดูแลฮาน่าให้เป็นอย่างดี ถ้าหากว่าวันใดมีภัยต้องการความช่วยเหลือให้ไปหาเขาได้ทุกเมื่อ เขายินดีจะช่วยเต็มที่"เจ้ามีอะไรก็ไปทำเถอะราจ""ครับนายท่าน""พี่มาคิน หนูอยากรู้ว่าตอนนั้นมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่""อะไรเหรอ""ทั้งตอนที่ลัลนาตาย เรื่องมาเข้าค่าย รวมถึงวันนั้นที่หนูสลบไปตอนอยู่กับพี่คีตา พี่ช่วยอธิบายเรื่องทั้งหมดให้หนูฟังทีได้ไหมคะ""ได้สิ เริ่มจากเรื่องเข้าค่ายที่นี่ก่อนเลย..."มาคินเล่าว่าการมาเข้าค่ายที่นี่ ทุกอย่างล้วนเป็นเรื่องจริงแต่เขาเป็นคนลบความทรงจำทุกคนหลังจากที่กลับไปแล้ว"แบบนี้นี่เอง แล้วลัลนา..."เรื่องที่ลัลนาตายเป็นแผนของเมฆาเนื่องจากหมอนั่นแค้นมาคินมากจึงต้องการตลบหลังโดยการจับฮาน่าไปแต่ดันจับผิดตัว เรื่องก็เลยออกมาเเบบที่เห็
แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่28 ใกล้ความจริง
วันต่อมา...เธอตัดสินใจถามออกไปตรงๆ ทั้งก่อนหน้านี้ที่พวกเขาบอกว่ามาตามหาฝาแฝดที่หายตัวไป ถ้าคนคนนั้นเป็นพี่มาคินจริงๆ สรุปได้ว่าพวกเขาเองก็เป็นงูเหมือนกัน"อืม...เรื่องมันยาวนะหนู เอาไว้ลุงค่อยเล่าทีหลัง" ลุงมาคีอธิบายสั้นๆพร้อมกับรอยยิ้ม"แต่เจ้าเถอะ เรียกน้องชายข้าว่าพี่แต่ไม่เห็นเรียกข้าแบบนั้นบ้าง""อะไรนะ" หญิงสาวเบิกตาโพรง"หึ เจ้าคิดว่าข้ามองไม่เห็นหรือไง" ชายหนุ่มกระซิบกระซาบเบาๆ"แล้วทำไมนายไม่บอกฉัน!" หญิงสาวถลึงตา"ถ้าบอกเจ้าจะยอมออกมากับข้าไหมละ...หืม แม่สาวน้อย"เขาก้าวช้าๆเข้าหาเธอ"เอ่อ...งั้นพ่อไปขอเข้าไปพักในห้องก่อนนะ เดินมาทั้งวันเมื่อยขาหมดแล้ว" ผู้เป็นพ่อยิ้มกรุ้มกริ่ม"ท่านพ่อให้ข้าไปส่งเถอะครับ""ไม่ต้อง ไม่ต้อง พ่อไปได้" ชายแก่พูดพลางยกมือปัดๆปัง!"ว่าไง...เจ้าเป็นอะไรกับน้องชายข้า! "เขามีสีหน้าจริงจังอย่างเห็นได้ชัด"ก็ไม่ได้เป็นอะไรกัน" เธอหลบสายตา"เจ้าไม่ต้องกลัว ข้ากับพ่อมาตามหาหมอนั่นเพราะต้องการความช่วยเหลือ ไม่ได้มาทำร้ายใคร อีกอย่างแวบแรกที่ข้าสัมผัสได้ ก็รู้แล้วว่านั่นเป็นน้องชายของข้า""นายเจอพี่มาคินที่ไหน""มันจะมีใครที่กล้ามาหาเจ้าดึกดื่นๆ""นา
แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่27 เสี่ยงต่อหัวใจ
"แล้วจะเอายังไงกันต่อ" มาคินถามสาวน้อยที่ตอนนี้เริ่มมีอาการงัวเงียเต็มที่"อืม...ถ้ายังไม่แน่ใจ ก็ตามน้ำไปก่อน""ยังไง""หนูไม่มั่นใจว่าพวกเขามีจุดประสงค์อื่นแอบแฝงหรือเปล่า แต่จากที่ดูก็น่าจะเป็นคนดีนะคะ ดูเหมือนกำลังถูกคนไม่ดีปองร้ายด้วยค่ะ" เธอพลางนึกย้อนไปในวันที่มาคินพาเธอฝ่ากรงเล็บยักษ์หนีตายคนนั้น"ดูเหมือนว่าเธอจะเป็นห่วง...หมอนั่นเป็นพิเศษนะ"ร่างหนาขยับมาประชิดจนเธอต้องถอยกรูดชนกับหัวเตียง หลับตาปี๋ มือทั้งสองข้างหดไปอยู่ข้างหลังโดยอัตโนมัติ"นี่ พี่แค่ล้อเล่น""พี่ชอบแกล้ง จะไม่หลงกลแล้ว""ถ้าพี่ทำจริงๆเธอจะทำยังไง""พี่ไม่ทำหรอก หนูรู้""อย่ามารู้ดีหน่อยเลย เพราะมากกว่านี้พี่ก็ทำมาแล้ว"เขาโน้มใบหน้าลงมาที่ไหล่ด้านซ้าย เธอขนลุกซู่ไปถึงต้นคอ เขากระซิบมันอย่างแผ่วเบา"พี่ คิด ถึง เธอ มาก รู้ ตัว ไหม" เขาเน้นทุกคำพูดเขาพาร่างหนาแทรกเข้าไปตรงระหว่างขาเรียวยาว หญิงสาวจำเป็นต้องตัวลีบชิดขอบเตียงจนแทบจะสิงเข้าไปอยู่รอมร่อ ภายใต้ชุดนอนลูกไม้สีชมพูระเรื่อสั่นไหว พลันให้หวนคิดถึงวัยเด็กเขาจ้องใบหน้าหวานไม่กระพริบตา ลากไล้สายตาไล่ต่ำลงมาหยุดที่ต้นขา กระโปรงเหนือเข่าของเธอได้เลิกขึ้
แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่26 แปลกที่
ณ บ้านพัก"ยังเหมือนเดิมเลย" หญิงสาวมองไปรอบๆ สำรวจภายในห้อง"เจ้ามาอยู่ที่นี่นานหรือยัง" เขาเดินตามขึ้นมา"ไม่นาน แต่รู้สึกผูกพันธ์มากกว่า""กับที่นี่หรือกับคนล่ะ"เขาเหล่ตามองหญิงสาว"นี่คุณ..." เธอกัดฟันกรอด"ข้าถามเจ้าจริงๆนะ เจ้ากับน้องชายข้ามีความสัมพันธ์กันแบบไหนกันแน่""ไม่มีอะไรนี่ ฉันก็แค่มาเข้าค่ายแต่เกิดเรื่องอะไรมากมายเราเลยสนิทกันมั้ง" เธอยักไหล่"สนิทแบบเพื่อน?""ใช่ๆ แบบนั้นแหละ""อืม ข้าว่าเจ้ารีบนอนเถอะ ข้าจะเฝ้าหน้าประตูให้""งั้นก็...ฝันดีนะ"ก่อนที่เธอจะล้มตัวลงนอน ไม่ต่างจากชายหนุ่มที่นั่งพิงผนังข้างๆประตูผ่านไป10นาที..."ปวดฉี่ชะมัด" หญิงสาวบ่นอุบอิบกับตัวเองก่อนจะมองไปยังมาคินที่นั่งหลับอยู่ เขากอดกระชับอ้อมแขนตัวเองด้วยอากาศที่หนาวเย็นยามค่ำคืนฮาน่าเห็นแบบนั้นก็อดสงสารไม่ได้ เธอมองหาผ้าห่มที่อยู่ข้างๆที่นอนก่อนจะหยิบมันแล้วเดินไปหาเขาเธอห่มผ้าให้เขาอย่างเบามือก่อนจะค่อยๆแง้มประตูออกไป"ไม่ได้ถือตะเกียงมาด้วยอีกต่างหาก ยัยฮาน่าเฮ้ย" เธอพูดเบาๆสวบสวบสวบทางเดินที่มีหญ้าขึ้นประปรายเธอเดินมาถึงห้องน้ำที่อยู่ข้างบ้านพักก่อนจะทำธุระของตัวเองให้เรียบร้อยไม่ทัน
