ตอนที่ 5 เด็กเส้นใหญ่

“ทำอะไรกัน”

       เสียงเข้มทรงอำนาจดังมาจากทางด้านหลัง ทำเอาพนักงานทุกคนที่กำลังแอบดูเหตุการณ์ถึงกับสะดุ้งด้วยไม่ค่อยจะได้เห็นท่านประธานเสียงดังขนาดนี้ ปกติจะเห็นเงียบๆ ไม่ค่อยยิ้มก็ว่าน่ากลัวแล้ว ตอนนี้น่ากลัวมาก

        “อุ๊ย ท่าน สวัสดีค่ะ ท่านประธาน” แพ็ตตี้รีบลดมือลงมาข้างลำตัวทันที ก่อนที่จะหันมาส่งยิ้มหวานให้กับชายหนุ่มเจ้าของบริษัทที่เธอแอบชื่นชมและจับจองเอาไว้ในใจ

 “พอดีน้องสองคนนี้เค้ามาสายค่ะ แล้วจะมาแอบใช้ลิฟต์ของท่านประธาน แพ็ตตี้เลยกำลังจะชี้แจงให้น้องได้ทราบค่ะ” แพ็ตตี้แจ้งให้ท่านประธานได้ทราบเรื่องราว

         “มีอะไรกัน จีน่า” ท่านประธานหนุ่มใบหน้าหล่อหน้าคมคายหันมาเอ่ยถามลูกสาวแทนโดยไม่ได้สนใจคำบอกกล่าวของประชาสัมพันธ์สาวเลย พรางแอบชำเรืองตามองอีกคนที่ยืนอยู่ข้างลูกสาวที่ยกมือไหว้ตัวเองก่อนที่จะยกมือรับไหว้

        “ก็ ป้าคนนี้ค่ะเค้ามาว่าหนูกับที่รักก่อน หาว่าพ่อแม่ไม่สั่งสอนบ้างละ เรียกว่าอีเด็กเปรตบ้างละ ป้าเค้ามีคนรู้จักกับเจ้าของที่นี่มีบารมีล้นหลาม ป้าเลยจะไล่หนูสองคนออกจากงานค่ะ" จีน่าบอกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น    

          “ต๊าย อีเด็กคนนี้ แกเรียกใครป้าและอย่ามาตอแหลนะยะหล่อน ท่านปะธานอย่าไปเชื่อมันนะคะ เป็นเด็กใหม่มาทำงานวันแรกแท้ๆ ยังกำเริบเสิบสาน นี่แกยังไม่รู้ใช่ไหมว่าที่แกยืนคุยอยู่เนี่ยเป็นใคร ฉันจะบอกให้เอาบุญ นี่คุณกิจจาทร ท่านประธานและเจ้าของบริษัทที่นี่ เดี๋ยวให้ฝ่ายบุคคลลงโทษไม่ผ่านโปรเลยค่ะท่านประธาน” แพตตี้เอ่ยขึ้นด้วยท่าทางเกรี้ยวกราด สีหน้าไม่พอใจที่โดนเด็กเรียกป้า เสียงของหล่อนดังลั่น ก่อนที่จะหันมาอ้อนทางท่านประธานเพื่อให้ลงโทษเด็กใหม่สองคนนี้

        “อะไรป้า หนูตอแหลอะไร หนูพูดความจริงทั้งนั้น ป้านั่นแหละที่พูดจาตอแหลไม่สมกับที่เป็นผู้ใหญ่” จีน่าเถียงบ้างอย่างไม่ยอมเช่นกัน

คำพูดและท่าทางไม่กลัวใครของเด็กสาวคนนี้ ทำให้แพ็ตตี้ถึงกับโกรธที่โดนเถียงจนระงับอารมณ์ของตัวเองไม่อยู่ ลืมไปแม้กระทั่งว่ามีท่านประธานบริษัทยืนอยู่ด้วย มือเรียวถูกเงื้อขึ้นสูงอีกรอบและพุ่งตรงเข้าไปพร้อมที่จะตบที่แก้มใสของจีน่า

“นังเด็กปากเสีย เด็กพ่อแม่ไม่สั่งสอน วันนี้เดี๋ยวฉันจะตบสั่งสอนแกแทนพ่อเแม่ชั่วของแกเอง”

“หยุด หยุดเดี๋ยวนี้นะคุณแพ็ตตี้ คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะทำร้ายใครในบริษัทของผมทั้งนั้น” เสียงของท่านประธานตวาดดังลั่นพร้อมกับคว้าเอาข้อมือของแพ็ตตี้ไว้ไม่ให้ตบแก้มของลูกสาวตัวเอง ก่อนที่แขนของแพ็ตตี้จะสบัดออก

“แต่นังเด็กนี่มันว่าแพ็ตตี้นะคะท่านประธาน มันไม่ให้เกียรติแพ็ตตี้ที่เป็นผู้ใหญ่กว่าด้วยซ้ำ”

“ถ้าเด็กคนนี้ก้าวร้าวกับผู้ใหญ่แบบคุณ ทำให้คุณไม่พอใจผมก็ต้องขอโทษด้วย แต่ผมรับรองว่าเด็กคนนี้พ่ออย่างผมสั่งสอนลูกดีเสมอ อย่างที่พ่อที่ดีจะสอนได้ และผมก็สอนให้ลูกของผมให้เกียรติคนอื่นก่อนเสมอ แต่ถ้าเราให้เกียรติเขาแล้วเขายังไม่ให้เกียรติเราอีกต่อไปเขาคนนั้นก็ไม่จำเป็นต้องได้รับเกียรติจากเราอีก”

“ละ ลูก พ่อ อย่าบอกนะคะว่าเด็กคนนี้”

“ใช่อย่างที่คุณเข้าใจ เอาล่ะทุกคนในที่นี้ผมจะขอประกาศให้ทราบและแนะนำให้รู้จักเลยแล้วกัน เด็กที่ยืนอยู่คนนี้ คือ คุณหนูจรัญญา คุณาประเสริฐ หรือคุณหนูจีน่า ลูกสาวคนเดียวของผม จะมาบริหารงานที่นี่ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ส่วนคนนี้ คือ คุณหนูทิชากร หรือหนูที่รัก เพื่อนของจีน่า จะเข้ามาทำหน้าที่เลขาส่วนตัวของผม หวังว่าทุกคนคงจะให้เกียรติทั้งสองคนเหมือนกับท่ีให้เกียรติผมนะครับ นี่ถึงเวลาทำงานแล้ว น่าจะแยกย้ายกันไปทำงานได้แล้วนะครับ” 

ส้ินเสียงของท่านประธาน ทุกคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นอึ้งกันเป็นแถบๆ ตอนแรกสงสารเด็กสาวทั้งสองคนที่ไปมีเรื่องกับคุณแพ็ตตี้ที่ชอบวางอำนาจต้องไปหางานใหม่ แต่ตอนนี้ชักจะเป็นห่วงเกรงว่าคนที่ต้องหางานใหม่น่าจะเป็นคุณแพ็ตตี้เด็กเส้นเสียแล้ว ก่อนจะพากันแยกย้ายกันไปทำงานตามแผนกของตนในชั่วเวลาพริบตา

        “ส่วนคนที่เกี่ยวข้องตามผมมา” ชายหนุ่มผู้ทรงพลังอำนาจ เดินนำหน้าทุกคนเข้าไปในลิฟต์ก่อนที่จะพาไปชั้นบนสุดที่เป็นห้องทำงานของตัวเอง ระหว่างในลิฟต์ไม่มีแม้แต่บทสนาใดๆจากใครเลย ทุกคนปิดปากเงียบกริบ ได้ยินแค่เสียงลมหายใจของกันและกัน

        พอทุกคนเข้ามาอยู่ภายในห้องทำงานของท่านประธานบริษัท ชายหนุ่มจึงหันมาประเชิญหน้ากับทุกคน

        “เอาละ ทุกคน เรื่องในวันนี้อาจจะเป็นเรื่องเข้าใจผิดกัน แต่เดี๋ยวผมจะดูจากกล้องวงจรปิดว่าเรื่องราวที่แท้จริงเป็นอย่างไร และอย่าให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีก” ท่านประธานบอกกับทุกคน 

         “คุณมีอะไรจะพูดไหม คุณแพ็ตตี้” ชายหนุ่มถาม   

          “มะ ไม่มีคะ ท่านประธาน แต่เรื่องนี้แพ็ตตี้ว่าแพ็ตตี้ไม่ผิด และถ้าจะให้แพ็ตตี้ขอโทษแพ็ตตี้ขอลาออกดีกว่าค่ะ” แพ็ตตี้พูดขึ้นถึงคู่กรณีจะเป็นลูกสาวของท่านประธานก็เถอะยังไงก็ยังเด็กกว่าเธอ ไม่จำเป็นที่เธอจะต้องขอโทษเพราะผิดด้วยกันทั้งคู่ และเธอเป็นคนที่ทำงานดีเป็นถึงหัวหน้าฝ่ายต้อนรับและประชาสัมพันธ์ที่สำคัญพ่อเธอฝากมาท่านประธานก็คงไม่กล้าให้เธอออกจริงๆ หรอกเธอถึงได้ลั่นวาจาอย่างไม่กลัว

“คุณพูดเองนะคุณแพ็ตตี้ว่าคุณจะลาออก งั้นคุณใบยื่นใบลาออกที่ฝ่ายบุคคลวันนี้ได้เลย ส่วนเรื่องค่าทดแทน 3 เดือน เดี๋ยวผมจะให้แผนกบัญชีจัดการให้ตามกฎหมาย ไม่ต้องห่วง งั้นก็คงไม่มีอะไรแล้ว เชิญครับ อ่อ ตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายต้อนรับและประชาสัมพันธ์เดี๋ยวผมจะให้คุณผกามาศเป็นแทนก็แล้วกันนะคุณผกามาศ”

 ประธานบริษัทหันมาพูดกับหญิงสาวฝ่ายประชาสัมพันธ์คนแรกที่เข้ามาคุยกับเด็กสาวทั้งสอง จนเจ้าตัวถึงกับอึ้งที่จู่ๆ เหมือนบุญหล่นทับ ผิดกับอีกคนที่เป็นหัวหน้าฝ่ายที่ตอนแรกมั่นใจว่ายังไงท่านประธานไม่กล้าไล่ตัวเองออกแน่ แต่นี่อะไรเค้าถึงกับบอกให้ไปพบฝ่ายบุคคลได้เลย 

“ทะ ท่านประธานจะไล่แพ็ตตี้ออกจริงๆ เหรอคะ” หญิงสาวถามเสียงสั่น

“ผมไม่ได้ไล่ครับ คุณเป็นคนบอกเองว่าคุณจะลาออก ผมก็แค่ทำตามความต้องการของคุณเท่านั้น วันนี้ถ้าคุณไปยื่นใบลาออกแล้วก็กลับได้เลยนะครับไม่ต้องมาทำงานแล้ว เดี๋ยวเดือนนี้ผมจ่ายเงินเดือนคุณเต็มเดือนเลย เอาละ ทุกคนออกไปได้ ส่วนจีน่ากับที่รักอยู่คุยกันก่อน เชิญครับ” ท่านประธานผายมือไปทางประตูเพื่อที่จะให้หญิงสาวทั้งสองออกจากห้องทำงานของตน แพ็ตตี้ที่หน้าแตกและโชคร้ายสะบัดหน้าพรืดก่อนที่จะเดินชนไหล่จีน่าออกไป ดีที่จีน่าหลบทันเลยโดนเฉี่ยวไปเพียงแค่นิดเดียว

“จีน่าขอโทษนะคะแด็ดดี้ มาทำงานวันแรกก็เกิดเรื่องเลย หนำซ้ำพนักงานของแด็ดดี้ก็ต้องมาลาออกเพราะจีน่าอีก”

“ไม่เป็นไรลูก เรื่องคุณเเพ็ตตี้น่ะแด็ดดี้ได้ยินพฤติกรรมเขามานานแล้ว คนแบบนี้เอาไว้ด่านหน้าบริษัทเราก็จะเสียชื่อได้ เดี๋ยวไปทำกับลูกค้าเรา คนที่ไม่รู้และยอมรับว่าตัวเองผิดมันอันตรายมาก”

“เอาล่ะ ยินดีต้อนรับอย่างเป็นทางการ แด็ดดี้ดีใจที่ลูกทั้งสองจะมาช่วยทำงานพัฒนาบริษัทช่วย แด็ดดี้เชื่อมั่นในศักยภาพของลูกทั้งสอง มีอะไรคุยกะแด็ดดี้ได้” ชายหนุ่มบอก

       แด็ดดี้ นี่เขาจะให้เราเรียกแด็ดดี้ตอนอยู่ที่ทำงานด้วยเหรอ ทิชากรเผลอมองหน้าแด็ดดี้ที่หน้าตาไม่ไห้เลย เป็นพี่ชายหรือแฟนยังจะเหมือนกว่า คนอะไร หล่อเหลา สะอาดสะอ้านดูดี หน้าตาคม มีแต่สายตาดุดัน ริมฝีปากแดงระเรื่อน่าจูบ เราน่าจะบ้าไปแล้วทิชากร คิดอะไรเนี่ย   

        “ที่รัก” ชายหนุ่มทำเสียงนุ่ม ทำเอาหญิงสาวเขินหนัก  ไม่กล้าสบตาชายหนุ่ม ผู้เป็นพ่อของเพื่อนรัก

      “หนูมีปัญหาอะไรไหม อึดอัดหรือเปล่าที่ต้องมานั่งทำงานกับคนแก่” ชายหนุ่มถามอย่างห่วงใย

        “มะ ไม่คะ”

       “งั้นเดี๋ยวเราไป ดูโต๊ะทำงานกันเผื่อมีอะไรขาดเหลือ”

         “ค่ะ” สองสาวเดินตามเขาออกมา

       ทั้งสามคนเดินมาตามแผนกต่างๆ ทุกคนยกมือไหว้ และเดินนำไปยังฝ่ายบุคคล และผ่านและหยุดตรงโต๊ะทำงานของหัวหน้าฝ่ายซึ่งแพ็ตตี้เพื่อยื่นใบลาออก และจีบปากจีบคอพูดเรื่องเท็จว่าโดนลูกสาวท่านประธานกลั่นแกล้งบังคับให้ลาออก 

“คุณแพ็ตตี้ พูดเรื่องอะไรอยู่เหรอครับ ผมจำได้ว่าคุณเป็นคนบอกเองว่าคุณไม่ยอมขอโทษลูกสาวผมและคุณขอลาออกเองไม่ใช่เหรอครับ” เสียงคุ้นๆดังขึ้นข้างหลังทำเอาแพ็ตตี้ถึงกับสะดุ้ง ก่อนที่จะกล่าวขอโทษและรีบเดินหนีไป

          “สวัสดีครับทุกคน วันนี้ ผมจะแนะนำให้ทุกคนรู้จัก นี่ จรัญญา ลูกสาวผมเอง เขามาเรียนรู้งานที่นี่ในตำแหน่ง ผู้ช่วยผู้จัดการฝ่าย ผมฝากคุณยุวรี ช่วยสอนงานด้วยนะครับ มีอะไรบอกเขาได้ให้เหมือนกับว่าเด็กฝึกงานคนหนึ่ง ผมแค่จะให้เข้ามาเรียนรู้งานของแต่ละแผนก พอเป็นผู้บริหารจะได้รู้ว่าแต่ละแผนกทำหน้าที่อะไรมีความสำคัญยังไง” ท่านประธานเดินเข้าไปโอบไหล่ลูกสาว

      “ได้ค่ะ ยินดีค่ะท่านประธาน งั้นเชิญคุณหนูจรัญญาทางนี้เลยค่ะ” ยุวรีหัวหน้าฝ่ายบุคคลเดินนำทั้งสามเข้าห้องทำงานของจีน่าที่ได้เตรียมไว้    

     จีน่าเดินไปที่โต๊ะทำงานที่กว้างขวาง และสะอาดที่แด็ดดี้ให้คนเตรียมไว้ให้

     “ตั้งใจทำงานนะลูก ไม่เข้าใจอะไรถามคุณยุวรีได้ คุณยุวรีเค้าเป็นคนเก่ง” คนเป็นพ่อบอกทำให้หัวหน้าฝ่ายรู้สึกดีเเละเป็นเกียรติที่ได้รับมอบหมายจากท่านประธาน

           “ไม่ต้องห่วงค่ะ จีน่าจะตั้งใจเรียนรู้งานค่ะ ขอบคุณมากคะ แด็ดดี๊” จีน่า เข้าไปกอดและจุ๊บที่แก้มผู้เป็นพ่อทันที 

         “งั้นทำงานเถอะลูก เจอกันตอนเที่ยงนะคะ” ชายหนุ่มบอกกับลูกสาว  

          “ค่ะ ฝากดูแล เพื่อนจีน่า ด้วยนะคะแด็ดดี้”

          “ที่รัก ฝากดูแลเด็ดดี้เราให้ดีๆ นะ อย่าให้สาวๆ เข้าใกล้ เจอกันตอนเที่ยงนะ เพื่อน” จีน่าจับมือเพื่อนรัก ก่อนทั้งสองจะเดินออกจากห้องไป