บทที่ 10

น้ำตาอุ่น ๆ ไหลลงข้างหางตาหยดลงมือข้างหนึ่งที่ยังรองศีรษะของเธอ ในที่สุดเธอก็ร้องไห้ ก่อนหน้านี้ไม่เคยมีน้ำตากับความสัมพันธ์ที่จบลง แต่อยู่กับคนคนนี้ทำไม...

         “ไม่ผิดหรอก ใคร ๆ ก็อยากได้สิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวเอง” เขาจับมือนุ่มของเธอที่กำลังเล่นผมเขามาจุมพิตเบา ๆ ที่กลางฝ่ามือ เป็นปฏิกิริยาที่เป็นไปเองโดยธรรมชาติ ทั้งอ่อนโยนและละมุนละไม เพื่อจะปลอบโยนคนตรงหน้าที่ราวกับคนหัวใจแตกสลาย

         “คุณค่าที่คุณคู่ควร”

         เขาคิดอย่างที่พูดจริง ๆ สำหรับเขาแล้ว เธอเป็นผู้หญิงที่เก่งมาก สร้างบริษัทของตัวเองที่มูลค่าหลายร้อยล้านด้วยตัวเอง

         น้อยคนนักที่จะทำได้

         มีต้นทุนใช่ว่าจะประสบความสำเร็จทุกคน

         เธอมีต้นทุนและมันสมองในการบริหารจัดการที่ดีเยี่ยม

         “ขอบคุณค่ะ คุณคิดจะมีแฟนใหม่ไหมคะ”

         มือของเธอประสานกับคนที่กุมมือเธอและวางไว้ข้างแก้มของเขา ทุกอย่างที่เขาทำเป็นธรรมชาติจนเธอไว้วางใจ บุญ‍นำ‍พาไม่รู้สึกถึงความอึดอัดกับสัมผัสใกล้ชิด เวลานี้เธอ

 

เองก็ไม่อยากคิดอะไรมากกว่าการปล่อยให้ใจและกายดื่มด่ำไปกับบรรยากาศอบอุ่นในค่ำคืนนี้

         “เลี้ยงตัวเองยังไม่รอด พักไว้ก่อนดีไหม”

         เขาว่าทั้งยังหัวเราะเบา ๆ กับตัวเอง น้ำเสียงมีแววเศร้าหมองลึก ๆ พลางยกหลังมือเธอมาจูบและหอมอีกครั้งอย่างสนิทชิดเชื้อ ราวกับจะปลอบใจตัวเองและเธอไปพร้อมกัน ยิ่งเธอไม่ปฏิเสธและปล่อยให้เขาทำตามอำเภอใจ เขาก็ยิ่งได้ใจ เขาชอบกลิ่นเธอ มันให้ความรู้สึกเย็นสบายทั้งยังอบอุ่น

         “เป็นหมอเงินเดือนไม่เท่าไหร่ หนี้ที่บ้านอีกหลายสิบล้าน ขอหาเงินใช้หนี้ให้ป๊าก่อน แล้วถึงตอนนั้นค่อยหาก็ได้มั้ง”

         เขาหัวเราะอย่างสมเพชกับชีวิตของตัวเอง ชีวิตคนเราไม่แน่นอนจริง ๆ

         “เดี๋ยวฉันสอน หนี้แค่สิบล้าน ไม่กี่เดือนก็หมด”

         “ขอบคุณครับ”

         เขาตอบรับยิ้ม ๆ ยกมือคนที่บอกจะสอนขึ้นมาจูบอีกครั้ง เขารู้ว่าเธอกับธีริศราเก่ง ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่หอบเงินลงทุนก้อนสุดท้ายมาลงทุนกับเธอทั้งสองคน

         “แล้วคุณจะมีแฟนใหม่ไหม”

         คุณหมอหนุ่มถามบ้าง เขาเอียงศีรษะไปทางคนที่นอนอยู่ บุญ‍นำ‍พายิ้ม วางมือไว้บนหูเขา คลึงเล่นเบา ๆ มองใบหูสะอาดแล้วก็ยิ้ม

         “ตอนนี้ยังไม่อยากมี ถ้าจะมีก็ไม่อยากลดคุณภาพชีวิตตัวเองลง ถ้ามีแฟนแล้วต้องลำบาก ฉันก็คงไม่โอเค อย่างทริปนี้ฉันจะจ่ายทั้งหมด เขาก็หาว่าฉันไม่ให้เกียรติ พอจะหารกัน เขาก็ว่ามันแพงไป เขาจ่ายไม่ไหว”

         ความสัมพันธ์ของคนรักคงยากเกินไปสำหรับคนอย่างเธอ

         “เวลาอยาก...คุณทำยังไง ถ้าไม่มีแฟน นัดตามแอปเหรอ” จู่ ๆ เธอก็ถามในเรื่องเร้นลึกด้วยความอยากรู้อยากเห็น พลางไล้นิ้วมือตรงคิ้วเรียวใหญ่ได้รูป คิ้วเขาเรียงตัวสวย ขนคิ้วหนาและสีดำเข้ม ส่งให้นัยน์ตาเขาดูมีเสน่ห์มากขึ้น

         ฤทธิ์แอลกอฮอล์อาจมีผลให้คนใจกล้า แต่มันก็แค่ข้ออ้าง เธอรู้ดีว่าตนเองก็อยากรู้จักคนตรงหน้าให้มากขึ้น

         “ผมจะเอาเวลาที่ไหนไปนัดกับใคร ผมเป็นหมอ เป็นอาชีพที่แทบไม่มีเวลานอน ตื่นนอนมา ถ้ามันแข็งก็แค่สาวให้มันปลดปล่อยออกมา”

         ปทัฏฐานหัวเราะกับตัวเอง ไม่คิดว่าชีวิตนี้ต้องมากึ่งนั่งกึ่งนอนคุยเรื่องนี้กับใคร โดยเฉพาะผู้หญิงที่เพิ่งรู้จักกันไม่นาน

คงเพราะความเมาและบรรยากาศพาไปนั่นแหละ แต่ชายหนุ่มเองก็รู้ดีว่าใจของเขาอยากรู้จักเธอคนนี้ให้มากขึ้น และที่สำคัญเขามองออกว่าหญิงสาวเองก็มีใจ

         “ฉันอยากมีเซ็กซ์” บุญนำพาโพล่งบอกสิ่งที่ปรารถนาออกมาทั้งหน้าแดงก่ำ ไม่รู้เพราะเมาหรือเขินขณะประสานสายตากับเขา

         “คุณยังไม่เคยไม่ใช่เหรอ”

         “ไม่เคยก็ไม่ได้แปลว่าไม่อยากนะคุณหมอ” เธอว่าและหัวเราะเบา ๆ มองใบหูของชายหนุ่มที่ทั้งรุ่มร้อนและแดงระเรื่อ

         “ปกติเวลาอยาก คุณทำยังไง” เสียงของเขาที่ถามออกไปทั้งแหบโหยและพร่าสั่นขณะประสานสายตากับคนตรงหน้า

         “เครื่องสั่น”

ชายหนุ่มกะพริบตาราวกับว่าต้องการขับไล่ความมึนเมาและจินตนาการถึงเครื่องสั่นที่เธอว่า

         “ดีไหม?” เขาถามอย่างใจคิด

         “ก็ดีมั้ง”

 

         “ใช้บริการโฮสต์สิคุณ เดี๋ยวนี้กำลังนิยม” คุณหมอหนุ่มแนะนำ

         “ครอบครัวฉันมีหน้าตาในวงสังคม บางอย่างมันก็ยากเนอะ” เธอบอกเหตุผล มองท่าทีของเขาอย่างหยั่งเชิง

เขาเข้าใจคำพูดที่เธอต้องการจะสื่อ

         “อืม ผมเข้าใจ”

         “สอนหน่อยสิ” เธอบอกสิ่งที่ต้องการออกไปในที่สุด

         “ครับ?” เขาเลิกคิ้วอย่างเป็นคำถามกับคำว่า ‘สอนหน่อยสิ’

         “สอนเซ็กซ์ฉัน แล้วฉันจะสอนเรื่องธุรกิจกับคุณ”

         บุญ‍นำ‍พายื่นข้อเสนอ เสยผมคนตรงหน้าเบา ๆ ถ้าเป็นเขา เธอรู้สึกปลอดภัยและไว้ใจ