บทที่ 9

“ฉันตั้งใจมากับแฟน แต่เลิกกันก่อน”

         อ้อ ไอ้คนหรXมสั้นคนนั้นสินะ เขายิ้มมุมปากก่อนจะยกแก้วไวน์ขึ้นเพื่อชนกับเธอ  

         “โสดก็ไม่ได้แย่” ปทัฏฐานพูดขึ้น ก่อนที่แก้วของเธอกับเขาจะแตะกัน

         เสียงของแก้วเนื้อดีกระทบกันดังกังวานในความเงียบสองสายตาสบกัน นัยน์ตาวาวของคุณหมอหนุ่มทำให้หญิงสาวต้องเสไปมองทางอื่น

         “คุณโสดเหรอ”

         เธอถามขึ้นโดยที่ยังไม่ได้หันมามองหน้าเขา สายตาของหญิงสาวยังจับจ้องน้ำทะเลที่อยู่เบื้องหน้า บ้านพักของเธออยู่บนเนินเขาสูงกว่าน้ำทะเลเบื้องหน้าหลายสิบเมตร

         “โสดครับ” คุณหมอหนุ่มเองก็หันหน้าไปทางเดียวกับเธอ

         “ทำไมเลิกกันคะ เอ่อ ขอโทษค่ะ ฉันไม่น่าถามเลย ฉันอิ่มแล้ว ขอตัวไปพักผ่อนก่อนนะคะ”

         บุญ‍นำ‍พาถามออกไปโดยไม่ทันคิด แต่เมื่อรู้สึกว่าเธอถามคำถามละลาบละล้วงจนเกินไป จึงเอ่ยขอโทษเขาทันที แต่เธอรีบยืนขึ้นเพราะความร้อนรน ทำให้ร่างบอบบางเซเล็กน้อย รวมถึงอาจเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ด้วย

         “เป็นอะไรหรือเปล่าครับ” เขาปรี่เข้ามาพยุงเธอไว้

         “ไม่เป็นไรค่ะ มึนนิดหน่อย”

         “ขอโทษนะครับ” เสียงขออนุญาตจากอีกฝ่าย ขณะที่หญิงสาวยังไม่ทันเอ่ยตอบรับ ร่างบอบบางก็ลอยละล่องอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มแล้ว

         “โซฟาหรือเตียง?”

         “คะ?” บุญ‍นำ‍พาใบหน้าร้อนผ่าวกับคำถามของเขา ด้วยสมองมึนงงคิดตามไม่ทัน

         “คุณจะเข้าห้องนอนเลย หรือว่าจะนั่งเล่นก่อนครับ”

         “อ๋อ นั่งเล่นก่อนค่ะ โซฟา” เธอก้มหน้างุดซุกกับอกกว้าง ความรู้สึกขวยเขินเป็นอย่างนี้สินะ

         เขาวางร่างบอบบางไว้บนโซฟาตัวนุ่ม บุญ‍นำ‍พาขยับกึ่งนั่งกึ่งนอน มองตามแผ่นหลังกว้างของชายหนุ่ม เขาหยิบแก้วสองใบและขวดไวน์เดินมาหาเธอ

         “ยังไม่หมด คุณจะดื่มต่อไหม” ไวน์ในขวดเหลืออีกหนึ่งในสาม

         “ขอนอนพักสายตาแป๊บ เดี๋ยวดื่มต่อ คุณไปเอามาอีกขวดสิ” เธอชี้ไปยังตู้ใส่ไวน์ที่อัดแน่นไปด้วยไวน์อีกหลายขวด

         “เค” เขาทำตามอย่างว่าง่าย ขณะบุญ‍นำ‍พาพักสายตานอนเหยียดยาวอยู่บนโซฟาตัวใหญ่

         “ผมแช่ไวน์แล้วนะ ขอนั่งตรงนี้ได้ไหม ผมถนัดนั่งแบบนี้”

         “อืม”

         เธอตอบรับทั้งที่ไม่ได้มองเลยสักนิด เธอจะรู้หรือเปล่าว่าตรงตำแหน่งที่เขานั่งคือข้างโซฟาที่เธอนอน แผ่นหลังของเขาพิงกับขอบของโซฟา เพียงแค่เขาหันหน้ามาทางซ้ายนิดเดียว ใบหน้าเขากับเธอก็อยู่ห่างกันแค่ไม่กี่คืบ

         “ผมไม่อยากโสดหรอกครับ แต่โดนทิ้ง” เสียงของเขาดังอยู่ข้าง ๆ เธอได้ยินมันชัดเจน

         “ฉันก็ไม่ต่างจากคุณหรอก คนรักที่เราไม่เคยรู้จักดีพอ” เสียงเธอพึมพำแผ่วเบา น้ำเสียงค่อนไปทางประชดประชันทั้งตัวเองและผู้ชายห่วยแตก

         “บ้านผมกำลังจะล้มละลาย เลยดูแลเธอได้ไม่ดีพอ”

         เพราะฐานะของเขาที่เปลี่ยนไป จึงทำให้ใจบางคนเปลี่ยนตาม

แต่ก็นั่นแหละ คนเรามีสิทธิ์เลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวเอง

ในเมื่อมีทางเลือกที่ดีกว่า ก็คงไม่ผิดที่เธอจะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวเอง

“คุณหมอกำลังจะบอกว่า เธอทิ้งคุณเพราะคุณจน” เธอพลิกตัวนอนตะแคง เห็นใบหน้าด้านข้างของเขาขณะยกไวน์ขึ้นกระดกรวดเดียว ลูกกระเดือกขึ้นลงชวนให้ใจเธอสั่นโดยไม่รู้ตัว อีกทั้งสันกรามที่เด่นชัดอยู่ในสายตา

         “คงงั้นมั้งครับ เธอไม่ได้บอกว่าเพราะจน เธอบอกว่าเราเข้ากันไม่ได้” ทั้งที่คบกันมาเกือบสองปี

         “ส่วนฉัน ผู้ชายบอกว่ารวยเกินไป เก่งเกินไป สิ่งที่ฉันเป็นทำให้เขาตัวเล็กลง” เธอใช้มือสองข้างประกบกันแล้วสอดหนุนข้างศีรษะ มองใบหน้าคุณหมอหนุ่ม ยิ่งมองเขาพูดคุยก็ยิ่งเพลินตา

         ผิวเขาขาวดีจัง กลุ่มผมก็นุ่มหนา

         อา...อยากลูบผมเขาจัง จะนุ่มมือดีไหมนะ

         “คุณเก่ง ผมชอบคนเก่ง” คำชมของเขาทำเธอหัวเราะเบา ๆ เธอรู้สึกถึงความจริงใจในน้ำเสียง

         เขาชมเธอจากใจจริง

         “บางครั้งผู้ชายก็ไม่ได้อยากได้คนเก่งเป็นเมีย คุณคิดว่าไง”

         คำพูดของเธอทำให้คนที่นั่งพิงอยู่เงยหน้ามองเพดาน พิงศีรษะกับบริเวณเอวของเธอ เขาเอียงหน้ามองคนที่นอนอยู่บนโซฟา

         “รักก็คือรัก สำหรับผมไม่มีอย่างอื่นเป็นองค์ประกอบ ขอแค่รักกันก็พอ ถ้ารักมันมากพอนะครับ”

         สำหรับเขา แค่รักกันให้มากพอ เขาคิดว่าอย่างอื่นเป็นแค่องค์ประกอบเท่านั้น

         “ไม่รู้ว่าคุณเมาหรือฉันเมา แต่ทำไมคำตอบคุณฟังดูงงจัง” เธอว่า ทั้งยังยกมือข้างหนึ่งลูบผมคนที่พิงศีรษะอยู่ไม่ไกล

ผมเขานุ่มอย่างที่เธอจินตนาการไว้จริง ๆ ด้วย  

         ขณะที่ชายหนุ่มเองก็ไม่ได้หลบเลี่ยง ปล่อยให้เธอลูบไล้เส้นผมของเขาไปตามอำเภอใจ แม้จะรู้สึกแปลก ๆ กับสัมผัสแบบนี้จากหญิงสาวที่เพิ่งรู้จักกันไม่นานก็ตาม

         “นั่นสิ เสียใจไหมที่เลิกกับเขา ดูคุณตั้งใจกับทริปนี้”

         “อืม ก็เสียใจ ทริปเสียสาวครั้งแรกของฉัน ฉันก็เลยตั้งใจไปเสียทุกสิ่งอย่าง มันก็เลยพังไม่เป็นท่า เขาว่าค่าห้องมันแพงไป แต่นี่มันครั้งแรกของฉันไง ฉันแค่อยากได้อะไรที่ดีที่สุด ฉันผิดเหรอ”

         อาจเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์และจิตใจในส่วนลึกที่อ่อนไหวทำให้เธอกล้าเอ่ยปากพูดคุยในเรื่องส่วนตัวและลึกเร้นขนาดนี้กับชายหนุ่มที่หัวอกเดียวกัน