LOGINบุญนำพา โชติภิวรรธ หรือไฮโซบุญ ลูกคนกลาง ทายาทตระกูลดังอย่างโชติภิวรรธ เธอคือลูกสาวคนกลางของเบญญา[1] อดีตนางร้ายกลางแถวกับภาส โชติภิวรรธ ตระกูลไฮโซชื่อดังของประเทศ ทรัพย์สินรวมของตระกูลติดอันดับต้น ๆ ของประเทศ
นอกจากนี้บุญนำพายังมีบริษัทผลิตอาหารเสริมและเครื่องสำอางเป็นของตัวเอง
‘BOON & BAI’ เป็นบริษัทชั้นนำที่ประสบความสำเร็จด้านอาหารเสริมและเครื่องสำอางในเวลาเพียงแปดปีเท่านั้น
พวกเขาก้าวเข้ามาเป็นผู้นำด้านบริษัทที่รับผลิตเครื่องสำอางให้หลายต่อหลายแบรนด์ ในยุคที่มีการแข่งขันสูงลิ่ว แต่สิ่งที่ทำให้บุญนำพาสามารถนำพาบริษัทมาถึงตรงนี้ ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ก็ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับหญิงสาว
อายุน้อยหลายร้อยล้าน!
เธอคือไฮโซบุญ เซเลบริตีชื่อดัง ไลฟ์แต่ละครั้งมีคนดูไม่ต่ำกว่าหลักหมื่นล่าสุดเพิ่งทุบสถิติขายอาหารเสริมโพรไบโอติกตัวใหม่หมื่นกล่องภายในหนึ่งนาที
แต่เวลานี้เธอกำลังนอนถ่างขาอย่างน่าอายให้คนตรงกลางหว่างขา พลิกซ้ายพลิกขวากับส่วนกลางกายของเธอ
“เรียบร้อยค่ะน้องบุญ น้องบุญนี่สวยทั้งตัวทั้งข้างนอกข้างในเลยนะคะ” คำชมของพยาบาลเก่าแก่ประจำคลินิกเสริมความงามของลักซ์คลินิกเอ่ยชม
เห็นหญิงสาวมาตั้งแต่ตัวเล็กตอนที่มาพร้อมกับมารดาที่เป็นถึงอดีตนางร้ายและผู้จัดละครคนดัง
“ขอบคุณค่ะ” ถึงจะอายแค่ไหน แต่เธอก็ต้องทำ เพื่อกำจัดขนหมออ้อยให้พ้นทาง ทริปนี้ทุกอย่างต้องออกมาเพอร์เฟกต์
เพื่อ ‘ทริปเสียสาว’ ของเธอเอง
แฟนหนุ่มของบุญนำพาคือ ศาสตราจารย์ ดร.สรรวิชญ์ โสภณภักดีกร เขาเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยของรัฐบาลชื่อดังแห่งหนึ่ง อาจารย์หนุ่มเกิดในตระกูลผู้ดีเก่า เรื่องความเหมาะสมทางฐานะนั้นเรียกได้ว่ากิ่งทองใบหยก
ส่วนในเรื่องของหน้าตานั้น สำหรับบุญนำพาถือว่าผ่านก็ได้
‘ก็ได้’ เรียกว่าผ่านก็ได้เพราะมีหลายอย่างที่เขาแทบจะตกเกณฑ์ อย่างเช่นความสูง เขาสูงเท่ากับเธอ เวลาไปไหนด้วยกันเธอไม่สามารถใส่รองเท้าส้นสูงได้
แต่เธอก็ปัดตกไป เพราะความสูงไม่มีผลต่อแนวราบ โอเค เหตุผลของลูกพีช[2] เธอจะจำไว้และนำมาใช้
บางเรื่องที่เขาค่อนข้างจุกจิก แต่บุญนำพาคิดว่าพอรับได้แหละ
ทั้งสองคบหาดูใจกันได้หกเดือน ซึ่งถือว่านานสำหรับคนในยุคปัจจุบัน และที่สำคัญเธอกับเขายังไม่เคยแม้กระทั่งจูบ
ทริปนี้จึงถือว่าเป็นทริปที่เหมาะจะขยับสถานะจากแฟนเป็นคุณแฟน และเป็นว่าที่สามีเธอในอนาคตอันใกล้นี้
เมื่อคิดถึงตรงนี้ บุญนำพาก็หลับตาลงข่มความอายเมื่อนอนถ่างขาอยู่หลายนาที กว่าจะเนียนสวยทั้งตัวไม่ง่ายเลยสักนิด ก่อนที่แฟนจะได้เห็น พยาบาลได้เห็นไปถึงไหนต่อไหน แต่ก็นั่นแหละผู้หญิงเหมือนกัน
แต่เอาจริง ๆ ของบางอย่างที่เรามีติดตัวมาแต่เกิด ใช่ว่าเราจะมองเห็น ถ้าไม่เอากระจกมาส่องดู
เมื่อกลับถึงบ้านของตัวเอง เธอจึงส่องดูทุกจุดที่ขนจะสามารถขึ้นได้ ตอนนี้ทั้งดูทั้งส่อง
“โอเค เนียน” ยิ้มอย่างพอใจก่อนจะหยิบเสื้อคลุมมาสวมทับร่างบอบบาง ล้มตัวลงนอน เปิดหน้าจอไอแพด อะไรบ้างนะที่ต้องเตรียมกับทริปนี้
อีกสามอาทิตย์เอง โอย ตื่นเต้น
“ถุงยางอนามัย ว้าว! มีหลายแบบหลายขนาดมาก”
สำหรับบุญนำพา เธอต้องการสิ่งที่ดีที่สุดและปลอดภัย ถุงยางอนามัยคือสิ่งสำคัญที่เธอต้องจัดการเตรียมด้วยตนเอง เธออยากมั่นใจว่าได้ใช้ของดีและแบบที่เธอชอบ
“อุ๊ย! มีแบบนี้ด้วยเหรอ โหทั้งแบบปุ่ม แบบเกลียว โอย ๆ น่ากลัว เอาไว้ผ่านครั้งแรกก่อนนะแล้วจะมาลอง”
คนเตรียมตัวกับครั้งแรกพูดกับหน้าจอไอแพด จากนั้นนิ้วมือเรียวก็กดเข้าบทความรีวิวสิบอันดับถุงยางอนามัยที่ดีที่สุดในปีนี้
อ่านไปก็แก้มแดงไปเมื่อเขาบรรยายถึงสรรพคุณของผลิตภัณฑ์ มีทั้งแบบบางเนื้อแนบเนื้อ มีทั้งแบบอุ่นร้อน มีทั้งรสทั้งกลิ่นที่เราชื่นชอบ
“ไม่ไหว ๆ เขิน ซื้อมาก่อนแล้วกัน” บุญนำพากดสั่งผ่านออนไลน์ อยากจะเดินไปบอกยกเลิกกับสรรวิชญ์ แต่ฝ่ายนั้นยุ่งกับการจัดงานวิชาการ อีกอย่างเขาเพิ่งได้รับการแต่งตั้งให้เป็นหัวหน้าภาควิชา จึงไม่มีเวลาเพื่อจัดการทริปนี้
‘บุญจัดการเองได้เลย เอาอย่างที่บุญชอบ’
นั่นคือคำพูดของผู้ชายแสนดีของเธอ
วาสนาเนอะ!
“ถุงยางแล้ว ชุดนอนไม่ได้นอน” เธอแก้มร้อนผ่าวเมื่อคิดถึงชุดนอนไม่ได้นอน แบรนด์ดังที่เพิ่งซื้อมาค้างคืนสามคืนเธอจัดชุดนอนไม่ได้นอนสามชุดลงกระเป๋าเดินทาง
บิกินีที่แหวกลึกทำให้เห็นเนินขาวที่เธอกำจัดความรกรุงรังเรียบร้อย
[1] เบญญา นางเอกจากเรื่อง เมียลับหมอมาเฟีย
[2] ลูกพีช นางเอกจากเรื่อง ฉันเป็นลูกสาวของนางร้าย
“น้องบิวกิ้นกับน้องมิกิชอบเล่นด้วยกัน เป็นเพื่อนกันเป็นเรื่องปกติที่เด็กวัยนี้จะชอบคิดว่าเป็นแฟน อย่าคิดมากเลยนะคะ ความรักของเด็ก ๆ น่ะค่ะ” คุณครูฝ่ายปกครองพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าสถานการณ์เริ่มคลี่คลาย ในตอนดึกของคืนวันนั้น สองผัวเมียนอนกอดกันและคิดถึงเรื่องราวของลูกสาวและลูกชายในวัยอนุบาล จากนั้นทั้งคู่ก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน “กว่าลูกจะโตเราต้องไปห้องปกครองกี่ครั้งกันเนี่ย” ปทัฏฐานผู้เป็นเด็กเรียนและเด็กดี ไม่เคยเข้าห้องฝ่ายปกครองเลยสักครั้ง พ่อแม่ไปโรงเรียนส่วนมากก็ไปรับใบประกาศเรียนดี “เรื่องปกติค่ะ” “แสดงว่าที่รักแสบมากใช่ไหมตอนเรียน นี่ลูกสาวเราคงเหมือนแม่” ปทัฏฐานแอบแซวทั้งยังกระชับอ้อมกอดให้เมียรักขึ้นมานอนเกยบนอก “แสบอยู่นะคะ พ่อเคยแอบไปหลายครั้งไม่บอกแม่ แม่เป็นดาราไงเดี๋ยวคนเอาไปเขียนข่าว” บุญนำพาหัวเราะคิกคัก “พี่ไม่ชินเลย” “พี่เบย์อย่าซีเรียสเรื่องปกติ เรื่องวันนี้พรุ่งนี้ก็เป็นอดีตแล้ว อะไรไม่ดีเราก็แก้ไข การเลี้ยงลูกก็เหมือนกันค่ะ บางทีเราต้องให้ลูกได้เรียนรู้โลกกว้างบ้าง เราไม่ได้อยู่กับเขาตลอดไป”
ปทัฏฐานต้องขมวดคิ้วทันที เมื่อที่โรงเรียนของลูกโทรมาแจ้งว่าลูกสาวสุดที่รักของเขาตีเพื่อน ลูกสาวสุดน่ารักของเขาเนี่ยนะตีเพื่อนเป็นไปไม่ได้ ต้องมีเรื่องอะไรเข้าใจผิดแน่นอน น้องบูลผู้อ่อนหวานสุดน่ารักจะตีเพื่อนได้อย่างไร “ที่รัก ครูโทรมาบอกว่าให้ไปที่โรงเรียนคือลูกเราตีเพื่อน” เสียงของผู้เป็นสามีทำให้บุญนำพาเบนสายตาจากจอทีวีมองหน้าสามีที่คิ้วกำลังผูกโบ “ไปค่ะ” “ที่รักเชื่อเหรอว่าลูกเราตีเพื่อน” ปทัฏฐานถามเมื่อเห็นว่าภรรยาดูท่าทีไม่ตกใจ “อืม ก็อาจเป็นไปได้นะคะ” บุญนำพาทำท่าทางคิด “ตอนเด็กบุญก็ตีเพื่อน” คำพูดของเมียรักทำคนฟังอึ้งไปสักพัก เมียเขาตีเพื่อน “เดี๋ยวนะ การตีเพื่อนมันคือการใช้ความรุนแรงนะบุญ” สามีผู้เป็นหมออ่อนโยนไม่เห็นด้วยกับการกระทำอันป่าเถื่อนที่ใช้กำลังแบบนี้ “อ้าว! ก็มันมาเปิดกระโปรงบุญ ไม่ให้ตีเหรอ” “เปิดกระโปรง!” ปทัฏฐานรู้สึกร้อนไปทั้งตัวเมื่อได้ยินคำว่ามาเปิดกระโปรงเมียรัก “ถ้าเกิดมีคนมาเปิดกระโปรงน้องบูล พี่เบย์จะไม่ให้ลูกตีเพื่อนเหรอ” “พี่จะเอามือจิ้มตามัน” เมื่อนึกถึงว่
ยิ่งคิดยิ่งน่าโมโห ปทัฏฐานรู้สึกถึงความกรุ่นโกรธจากคนนอนข้างกาย ปกติทั้งเขาและเธอต้องมีกิจกรรมกระชับรักหลังจากที่พาลูกเข้านอน “บุญจ๋า” เขาสอดแขนใต้ร่างบางดึงเธอเข้าสู่อ้อมกอด “อย่าค่ะ” เธอร้องห้ามเมื่อเขากำลังจะเลิกชุดนอนเธอขึ้น รู้ว่าเขาอยากจะทำอะไรหลังจากนี้ “ทำไมคะ” “ใครจะดูดนมบุญ ต้องเรียกบุญว่าแม่ก่อน” เธอทำตาดุใส่เขา ปทัฏฐานหัวเราะชอบใจ “แม่บุญครับ” เขาทำเสียงออดอ้อน “เชอะ” “เดี๋ยวต่อไปพี่จะสอนลูกเรียกแม่นะครับ บุญจ๋า” “เชื่อได้หรือเปล่า” เธอพูดอย่างกระเง้ากระงอด “ทำไมขี้งอนจัง เหมือนคนท้องเลย” คำพูดของเขาทำให้ทั้งสองมองหน้ากัน “เอ้ย!” เป็นบุญนำพาที่เด้งตัวจากที่นอนทันที ควานหาที่ตรวจสอบการตั้งครรภ์ที่ซื้อไว้ จากนั้นทั้งสองก็พุ่งเข้าห้องน้ำพร้อมกัน คนหนึ่งทำหน้าที่เตรียมอุปกรณ์ตรวจ อีกคนพยายามให้ของเหลวในกายไหลออกมา “เป็นไงท้องไหมคะ” บุญนำพาซุกหน้ากับอกกว้างไม่อยากดูผลตรวจ “เดี๋ยว ๆ รอแป๊บ” ปทัฏฐานกอดเมียรักแน่นตื่นเต้นกับสิ่งที่เห็นตรงห
ทั้งคู่ตัดสินใจย้ายมาอยู่ลำพูน ประสิทธิ์ยกที่ดินผืนหนึ่งให้ทั้งคู่เป็นที่ดินที่อยู่ระหว่างเชียงใหม่กับลำพูน หน้าบ้านเปิดเป็นคลินิกเล็ก ๆ รักษาคนทั่วไป บ้านและคลินิกปทัฏฐานได้สร้างไว้แล้วเมื่อปีก่อน เขามีความฝันอยากลาออกมาเปิดคลินิกรักษาโรคทั่วไปนานแล้ว มีความตั้งใจในคราแรกว่าจะย้ายกลับมาทำงานที่โรงพยาบาลรัฐแถวลำพูนแล้วก็เปิดคลินิกคิดค่ารักษาถูก ๆ ถือว่าเป็นการทำบุญ แต่ที่ยังรอเวลาเพราะทำใจห่างจากดวงใจเขาอย่างบุญนำพาไม่ได้ ความฝันของเขามีเธออยู่ในนั้น เขาอยากให้เธอเดินทางไปกับเขาด้วยเช่นกัน เพียงไม่นานก่อนที่บุญนำพาจะคลอดได้แค่เดือนเดียว เธอก็ได้ซีอีโอที่เก่งกาจมาบริหารแทน พิมมี่และพอลย้ายตามเจ้านายไปทำหน้าที่กันถึงลำพูน เพราะที่บ้านค่อนข้างกว้างเกือบสิบไร่ ปทัฏฐานจึงแบ่งที่ดินให้พิมมี่กับพอลคนละหนึ่งไร่ บุญนำพาสร้างบ้านให้พวกเขาคนละหลังถือว่าเป็นโบนัสที่ทำให้เป็นทีมงานซัปพอร์ตความรักของทั้งคู่ น้องบูล หรือ บูรณิมา แปลว่าผู้มีบุญ คลอดด้วยน้ำหนักสามพันห้าร้อยกรัม แข็งแรง ตัวแดงและร้องดังมาก ผู้เป็นพ่อแม่ ปู่ย่า ตายายต่างดีใจ
“เรื่องนี้แหละที่พี่อยากคุยกับบุญ พี่อยากกลับไปเปิดคลินิกที่บ้าน คลินิกรักษาโรคทั่วไป คิดราคาไม่แพง ไม่ทิ้งอาชีพหมอแต่ก็มีเวลาเลี้ยงลูก พี่อยากให้บุญไปอยู่ด้วยกันได้ไหม ใช้ชีวิตง่าย ๆ มีเรามีลูก พี่ไม่อยากให้บุญเหนื่อย พี่เลี้ยงบุญกับลูกได้นะครับ” เธอรู้ว่าเขาพูดจริง เงินเก็บตลอดสามปีที่ผ่านมาเขาแทบไม่ใช้อะไรฟุ่มเฟือยนอกจากลงทุนเพื่อเก็บไว้ใช้ในอนาคต “จริง ๆ บุญทำงานที่บ้านก็ได้ค่ะ หรือไม่ก็จ้างซีอีโอมาบริหาร ก็ดีเหมือนกันนะคะ อยากใช้เงินที่หามาบ้าง ต่อไปต้องเกาะพี่เบย์กินแล้วนะคะ” บุญนำพายิ้มหวานกอดเอวเขาไว้แน่น เธอต้องขอบคุณชื่อตัวเองหรือวาสนาตัวเองนะ ที่มีบุญได้ผู้ชายคนนี้มาเป็นคู่ชีวิต “พี่เลี้ยงบุญได้จริง ๆ นะครับ” “บุญรู้ สามปีที่ผ่านมาใครหาข้าวให้บุญกินทุกมื้อ ถ้าไม่เรียกว่าเลี้ยงได้จะเรียกว่าอะไรคะ” บุญนำพาออดอ้อน ปทัฏฐานนั่งลงกับพื้นทราย ดึงร่างของเมียรักให้หย่อนกายนั่งบนตักเขา กอดเธอไว้แน่น เกยคางบนไหล่เล็ก “ครั้งแรกที่พี่เจอบุญ พี่กลัวมาก” “กลัวทำไม บุญน่ากลัวตรงไหน” เธอขยับกายนั่งพิงเขาอย่างอารมณ์ดี มอ
“ไปเดินเล่นกันเถอะ” เสียงทุ้มของคนเป็นสามีเอ่ยชวนคนท้องที่นอนเพิ่งตื่น แดดยามบ่ายใกล้เย็นทำให้อากาศร้อนลดลงไปมากแล้ว ท้องฟ้าสีฟ้าสดใสยิ่งให้ความรู้สึกดี กลิ่นทะเลที่เธอชื่นชอบ ทะเลที่ทำให้ทั้งสองได้เจอกัน หาดทราย น้ำทะเลและท้องฟ้า “พี่ถ่ายรูปนะ บุญยืนตรงนี้ พี่จะเอาไว้ให้ลูกดู” ลูกจะอยากดูหรือเปล่าปทัฏฐานไม่รู้ แต่เขานี่แหละอยากเก็บภาพเธอกับชุดคลุมท้องสีโอรสนี้ไว้เป็นความทรงจำ ชุดคลุมท้องทุกชุดเขาเป็นคนซื้อให้เธอ เขาตั้งใจเลือกทุกชุดและเธอก็ชื่นชอบชุดที่เขาเลือกให้ทุกชุดเช่นกัน “ถ่ายสวย ๆ นะคะพี่หมอ อย่าให้อ้วน” เธอเอ่ยแซวซึ่งได้ยินเสียงเขาหัวเราะออกมา “นั่นสิ เดี๋ยวพี่จะพยายามถ่ายไม่ให้เห็นพุง” “ฮ่า ฮ่า บุญต้องเอียงด้านไหนเนี่ย” เธอว่าพลางหันซ้ายหันขวาให้เขา พยายามหลบซ่อนพุงยื่น ๆ ของตัวเอง “พี่ล้อเล่น เอาพุงยื่น ๆ แบบนั้นแหละ เมียพี่สวยอยู่แล้วต่อให้พุงใหญ่กว่านี้ก็ยังสวยมาก” คนปากหวานเอ่ยชม “ปากหวานตลอด” บุญนำพานึกถึงช่วงเวลาที่เธอกับเขาพบกันครั้งสองอย่างไม่ตั้งใจ เวลานั้นเธอ







