LOGINShare
บทที่ 15 บุคคลต้องสงสัย (2)
Last Updated:
2025-03-15 20:15:35เสียงทุ้มกระซิบแผ่ว "เมืองเป่ยเหลียน หมู่บ้านฮุ่ยเหอ"
ฟู่ซูหนิงนิ่วหน้า "หมู่บ้านนี้ข้าไม่เคยได้ยินมาก่อน"
"แน่นอนว่าแทบไม่เคยมีใครรู้จัก แต่ที่ข้าทราบก็เพราะว่าข้านั้นเปรียบดั่งหอกระจายข่าวขนาดย่อม หากเจ้าต้องการสอดส่องเรื่องใดสามารถปรึกษาสหายเช่นข้าได้ทุกเมื่อ... เป็นอย่างไรได้สหายแสนดีซ้ำยังชาญฉลาด เจ้านึกดีใจแล้วหรือไม่ที่ตอบตกลงคบหาข้า"
ฟู่ซูหนิงเบ้ปากทำท่าอาเจียน อันที่จริงนางและเขาก็ศีลเสมอกัน ฟู่ซูหนิงส่ายหน้าระอิดระอา "ท่านเยินยอตนเองจบหรือยัง ว่ามา เรื่องราวหลังจากนั้นเล่าเป็นเช่นไร"
เหอหยางซื่อจื่อจิ๊ปาก "หมู่บ้านฮุ่ยเหอประดุจหมู่บ้านร้าง เพราะที่นั่นมีแต่คนเจ็บป่วย แก่ชรา ว่ากันว่าเป็นหมู่บ้านอาถรรพ์ ส่วนใหญ่ผู้ชายจะตายโดยไร้สาเหตุ ได้ยินเช่นนี้แล้วเจ้ายังยืนยัน..."
ฟู่ซูหนิงตบโต๊ะตัดบทเสียงดังปัง "ไป! ข้าจะไปที่นี่ล่ะ ขอเพียงท่านอย่าได้เปิดเผยร่องรอยของข้า หากมีคนถามหาก็บอกไม่รู้ไม่เห็น เข้าใจหรือไม่"
ริมฝีปากได้รูปเหยียดยิ้ม "อ่า...ผ่านมาตั้งหนึ่งปี เจ้ายังเกรงกลัวองครักษ์วังหลวงอีกหรือ"
"อะ... อะไรของท่าน รู้ได้อย่างไรว
Related chapters
แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 16 รายงานที่หายไป (1)
ณ หมู่บ้านฮุ่ยเหอ เมืองเป่ยเหลียน"ท่านหมอฟู่ขอบคุณท่านมากนะเจ้าคะ หากไม่ได้ท่านหลานข้าต้องตายแน่ ๆ"หญิงชราโขกศีรษะนับสิบครา ฟู่ซูหนิงรุดเข้าประคองอีกฝ่ายเดี๋ยวนั้น "ท่านยาย ไม่ต้องเกรงใจ ข้าเป็นหมอทุกอย่างคือหน้าที่ของข้าอยู่แล้วขอรับ""ได้อย่างไรเจ้าคะ เพราะท่านหมอมาที่หมู่บ้านของเราจึงทำให้พวกเราอยู่รอดจวบจนบัดนี้ หมู่บ้านฮุ่ยเหอเหลือเพียงเด็กเล็ก คนชรา และหญิงหม้าย ยามนี้แหล่งพึ่งพิงเดียวที่พวกเรามีก็คือท่านหมอฟู่"ฟู่ซูหนิงถอนหายใจแผ่ว นางมาลงหลักปักฐานเป็นหมอที่หมู่บ้านฮุ่ยเหอนับสามปีกว่าแล้ว ชาวบ้านที่นี่ต่างล้มป่วยไม่เว้นแต่ละวัน ฟู่ซูหนิงอำพรางกายอยู่ในคราบของหมอซึ่งเป็นบุรุษสกุลฟู่ นางมิได้เปิดเผยนามของตนแต่อย่างใดเหอหยางซื่อจื่อก็ยังเป็นสหายที่ดีของนางเสมอ ยามเขาว่างจากราชกิจก็มักแวะเวียนมาที่นี่บ่อยครั้ง พร้อมกับนำหยูกยาอาหารติดมือมาด้วยแม้การเดินทางช่างดูลำบนทว่าอีกฝ่ายยังอุตส่าห์เทียวมาเทียวไปราวไม่รู้เหน็ดเหนื่อยชาวบ้านที่นี่จึงคุ้นชินและรู้สึกชมชอบเขาไม่ต่างจากนางเช่นกัน"ท่าน
Last Updated : 2025-03-16แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 16 รายงานที่หายไป (2)
โรงน้ำชาในย่านการค้าอันครึกครื้นของแคว้นซีฮัน บรรยากาศใจกลางเมืองหลวงยามค่ำคืน ตรอกแห่งนี้มักสว่างไสวดุจดั่งพระอาทิตย์สาดสะท้อนอยู่เสมอสตรีร่างบอบบางสูงสง่านั่งอยู่ด้านในม่านผืนโปร่ง ริมฝีปากแต้มชาดสีสดเนียนระยับ นางเป่าลมร้อนลงไปยังชาในมือแช่มช้า ควันสีจางพวยพุ่งขึ้นกลางอากาศส่งกลิ่นหอมกรุ่น มือเรียวยกถ้วยกระเบื้องเคลือบขึ้นจิบด้วยท่วงท่าสบายอารมณ์ชายชุดดำคุกเข่าลงเบื้องหน้า เขาค้อมศีรษะพร้อมประสานฝ่ามืออย่างนอบน้อม "นายหญิง สามปีมานี้ ชาวบ้านได้รับความลำบากจริง อีกทั้งเจ้าเมืองมิได้รายงานขึ้นตรงต่อราชวัง ทว่ากลับมีหมอผู้หนึ่งเข้ามาตั้งหลักปักฐานที่นั่นขอรับ"ริมฝีปากบางเฉียบกระตุกแผ่ว นางยังคงนั่งฟังการรายงานด้วยอาการนิ่งสงบ "แล้วหมอคนนั้น ยังมีชีวิตอยู่อีกหรือ""ดูเหมือนเขาเก่งกาจอยู่ทีเดียว ขณะที่ผู้อื่นต่างเจ็บป่วยล้มตาย ทว่าเขากลับมิได้เป็นอันใดเลย""หึ! รู้หรือไม่ว่าหมอคนนี้มีที่มาจากไหน"พวกเราพยายามตรวจสอบแล้ว แต่กลับไม่พบข้อมูลใดไปมากกว่า "เขาเป็นหมอ ซึ่งเดินทางมาจากเมืองเทียนหลัน แซ่ของเขาคือ หมอฟู่ขอรับ"คิ้วสวยดุจกระบี่
Last Updated : 2025-03-17แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 17 สัญญาลูกผู้ชาย (1)
การเดินทางไปยังเมืองเป่ยเหลียนครั้งนี้ ฉืออิ้งเทียนออกเดินทางอย่างลับ ๆ โดยให้ปิดตำหนักของตนและบอกทุกคนว่าอาการทรุดหนัก เพราะพิษจากดวงตาได้แทรกซึมไปทั่วร่างกาย มิได้มีกำลังทหารติดตามแต่ทว่ายังมีองครักษ์เงานับสิบอารักขาความปลอดภัยให้พวกเขาโดยตลอดครั้นมาถึงที่หมาย ฉืออิ้งเทียนจึงแสร้งว่าตนเป็นพ่อค้า และได้พลัดหลงเข้ามายังหมู่บ้านฮุ่ยเหอโดยบังเอิญ"นายท่าน หมู่บ้านพวกเราแร้นแค้นมาช้านาน คงมิมีผู้ใดสามารถซื้อสินค้าของท่านได้"ฉืออิ้งเทียนแย้มยิ้มให้กับหญิงสาวชาวบ้าน เขากวาดตามองผู้คนเหล่านี้ด้วยความเวทนา เหตุใดหมู่บ้านฮุ่ยเหอจึงหลงเหลือเพียงเด็ก คนชรา และสตรีอ่อนแอไร้กำลังกันเล่า จวนแต่ละหลังล้วนซอมซ่อคล้ายถูกทิ้งร้างมาหลายแรมปี"ไม่เป็นไร พวกเจ้าเอาของเหล่านี้ไปแบ่งกันเถิด"ผู้อาวุโสสูงสุดใช้ไม้เท้าค้ำยัน นางประคองตนเดินผ่านฝูงชนออกมาด้วยท่าทีงก ๆ เงิ่น ๆ เพราะอายุของนางก็นับว่าเฉียดร้อยปีแล้ว"นายท่าน พวกเราคงทำเช่นนั้นไม่ได้ ของซื้อของขาย จู่ ๆ จะเอามาเลยได้อย่างไร""ที่ข้าให้มิได้ให้เปล่า ๆ เพี
Last Updated : 2025-03-18แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 17 สัญญาลูกผู้ชาย (2)
ฟู่ซูหนิงละสายตาจากฉืออิ้งเทียน จากนั้นกระซิบเสียงแผ่ว "เสี่ยวไป๋ เจ้าพาพวกเขาไปหาที่พัก อย่าให้เขาเข้าใกล้ห้องของข้าเล่า เดี๋ยวข้าช่วยชาวบ้านจัดแจงข้าวของเรียบร้อยจะเร่งตามไป""ขอรับ"ขบวนพ่อค้า จะกล่าวให้ถูกคงต้องบอกว่า พ่อค้าปลอม ซึ่งฟู่ซูหนิงและหัวหน้าพ่อค้าเช่นฉืออิ้งเทียนล้วนรู้ดีแก่ใจ ประหนึ่งรู้เช่นเห็นชาติ ทว่าน้ำบ่อย่อมไม่ควรยุ่งเกี่ยวกับน้ำคลอง [1] "เด็กน้อยเจ้านามว่าอะไรหรือ""ข้านามว่าเสี่ยวไป๋ขอรับ"ฉืออิ้งเทียนเลิกคิ้วชื่อนี้มัน..."เจ้าลองมองข้าอีกครั้ง เจ้าคิดว่าเคยเห็นข้าหรือไม่" มือหยาบระคายปลดผ้าคลุมศีรษะออกเสี่ยวไป๋กวาดสายตามองเขา ครุ่นคิดครู่หนึ่ง สามปีก่อนฉืออิ้งเทียนมองไม่เห็นหน้าเสี่ยวไป๋ น้ำเสียงของเด็กน้อยในวันนี้ก็เริ่มแตกเนื้อหนุ่มแล้วเขาจึงไม่อาจแน่ใจว่าใช่คนที่ตนสงสัยหรือไม่ทว่าเสี่ยวไป๋เคยเห็นเขามาก่อน แม้ตอนนั้นเสี่ยวไป๋ยังเด็กแต่ก็นับว่าโตพอที่จะไม่ลืมเรื่องราวใดในระยะเวลาอันสั้น ฉืออิ้งเทียนลอบได้ยินช
Last Updated : 2025-03-19แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 18 ขอบคุณเป็นพิเศษ
ฟู่ซูหนิงช่วยชาวบ้านจัดแจงข้าวของที่ฉืออิ้งเทียนมอบให้แยกประเภทออกเป็นสัดส่วน บรรดาสตรีที่สามารถเย็บปักถักร้อยได้ก็แบ่งหน้าที่ช่วยกัน เหล่าหยูกยาเงินทองจัดแจงลงบัญชีอย่างครบครัน จากนั้นฟู่ซูหนิงจึงมอบหนังสือบัญชีให้กับผู้อาวุโสดูแลต่อไป"ท่านผู้อาวุโส ในนี้ข้าได้ทำบัญชีให้เรียบร้อยแล้ว พวกท่านลองตรวจทานดูก่อนได้ขอรับ""ขอบคุณท่านหมอ หากหมู่บ้านของเราไม่ได้เจอท่าน ไม่รู้ชีวิตจะเป็นเช่นไร""ผู้อาวุโส ท่านขอบคุณข้านับร้อยล้านครั้งแล้วนะขอรับ นี่ก็มืดค่ำจนแทบต้องคลำทาง เช่นนั้นให้คนอื่น ๆ แยกย้ายไปพักผ่อนเถิดขอรับ"หญิงชราพยักหน้า จากนั้นจึงหันไปบอกทุกคน ฟู่ซูหนิงปิดล็อกคลังเก็บของเอาไว้ มือเรียวยื่นกุญแจให้ผู้อาวุโส"เรียบร้อยแล้วขอรับ เช่นนั้นเดี๋ยวข้าเดินไปส่งท่านที่เรือน""ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ เท่านี้ก็ลำบากท่านหมอมากพอแล้ว""ผู้อาวุโส ท่านไม่ต้องเกรงใจ มาเถอะข้าจะช่วยพยุง"หญิงชรายกยิ้มจนเกิดรอยยับย่นบริเวณข้างแก้ม "ขอบคุณเจ้าค่ะ"ทั้งสองเดินเคียงกันไปก็พูดคุยสัพเพเหระกันไป
Last Updated : 2025-03-20แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 19 ชมจันทร์
อรุณรุ่งมาเยือน แสงจากดวงตะวันสาดสะท้อนผ่านบานหน้าต่างทรงกลมสีทองอร่ามต้องกระทบใบหน้าเกลี้ยงเกลาซึ่งยามนี้ไร้หนวดเครารุงรังบดบัง ขนตาดำหนาเป็นแพระริกไหว"อื้อ...สายขนาดนี้แล้วหรือ เหตุใดวันนี้จึงหลับลึกนักเล่า"ร่างระหงดันกายพิงหัวเตียง ฟู่ซูหนิงยกมือคลึงขมับพลางบิดกายเพื่อคลายความเมื่อยขบ จากนั้นก้มสำรวจเรือนร่างตนฟู่ซูหนิงค่อนขอดเสียงแผ่ว "เพราะหมอนั่นทีเดียว ทำให้ข้าตื่นตูมจนลืมอาบน้ำ"ครั้นเมื่อยกแขนดอมดมฟู่ซูหนิงก็ต้องยู่หน้า"อี๊...ซูหนิง เหม็นเป็นปลาเค็มตากแห้ง ซกมกสุด ๆ ไม่ได้การ รีบไปอาบน้ำดีกว่า"ฟู่ซูหนิงดีดกายผึง เท้าเรียวเยื้องย่างเข้าหลังฉากกั้นสีขาวสะอาด น้ำมันหอมระเหยที่ปรุงแต่งด้วยตนเองส่งกลิ่นอบอวลเฉกเช่นยกบุปผามาทั้งหุบเขา ชวนให้ยามนี้รู้สึกผ่อนคลายเป็นอย่างยิ่ง ผ่านไปไม่กี่อึดใจร่างระหงจึงมาหยุดยืนสำรวจตนเองที่หน้าคันฉ่องสีอำพัน"อดทนอีกนิดนะซูหนิง ไม่นาน แกทำได้แน่นอน ถึงไม่อาจช่วยทุกคนได้ แต่ก็สามารถทำให้ดีที่สุดได้มิใช่หรือ"มือเรียวหยิบอุปกรณ์สำหรับละเลงหนวดเคราปล
Last Updated : 2025-03-21แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 20 สารภาพ (1)
"นายท่านฉือ นายท่านฉือเจ้าคะ"เหล่าสตรีกำลังส่งเสียงร้องเรียกพลางเดินสาละวนพร้อมถาดอาหารในมือเที่ยวตามหาฉืออิ้งเทียนให้ควัก"พวกนางกำลังตามหาท่าน ลงไปได้แล้ว"ฉืออิ้งเทียนส่ายหน้า "ข้าไม่ไป หลายคนก็มากเรื่องมากความ ข้าอิ่มแล้ว ยามนี้ต้องการร่ำสุราเป็นเพื่อนของท่านหมอ"ฟู่ซูหนิงจิ๊ปาก นัยน์ตาดอกท้อลดมองเบื้องล่าง ฟู่ซูหนิงคิดกระทำการบางอย่าง ริมฝีปากบางขยับยกเป็นรอยยิ้ม ก่อนจะได้ตะโกนเพื่อให้คนด้านล่างรู้ตัว ทว่ากลับถูกมือหยาบระคายตะปบปิดปากไว้เสียก่อน"อื้อ...อ่อยอ้า (ปล่อยข้า)""ชู่...ข้าบอกว่าอยากอยู่เป็นสหายร่ำสุรากับท่าน ท่านหมอต้องสัญญากับข้าก่อนว่าจะไม่เรียกพวกนาง"ฟู่ซูหนิงถอนหายใจ ดูเหมือนนางไร้ทางเลือกเสียแล้ว เปลือกตาบางกะพริบถี่ ฟู่ซูหนิงพยักหน้าหงึกหงักฉืออิ้งเทียนพึงใจในคำตอบริมฝีปากชายหนุ่มพลันยกโค้งเบาบาง เขาลดฝ่ามือของตนลงแช่มช้า ครั้นเมื่อหลุดพ้นจากพันธนาการฟู่ซูหนิงจึงผลักเขาให้ถอยห่าง ทว่านางลืมไปเสียสนิทว่ายามนี้ตนกำลังยืนอยู่บนหลังคา เท้าซึ่งเหยียบกระเบื้องเก่าคร่ำคร
Last Updated : 2025-03-22แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 20 สารภาพ (2)
ฟู่ซูหนิงหรี่ตาเพราะเคลือบแคลงดูเหมือนเขากำลังโกหกตาใส ฟู่ซูหนิงเริ่มไม่ไว้ใจเขาเสียแล้ว"ก็ดี ขะ...ข้าเหนื่อยแล้ว งานยังไม่เลิกท่านอยู่ต่อที่นี่เถิด ขอตัวกลับก่อน"ร่างระหงเร่งร้อนลุกขึ้น ฟู่ซูหนิงรู้สึกวิงเวียนดุจดั่งโลกกำลังเอียงกระเท่เร่ ทว่าฉืออิ้งเทียนเห็นท่าไม่ดี เขาจึงคว้าข้อมือเล็กไว้ทันควัน "ท่านหมอ อย่าเพิ่งไปสิขอรับ ดูท่านคงกลับเองไม่ได้เสียด้วย อีกอย่างยามนี้ดวงจันทร์กำลังงดงาม ร่ำสุรายังไม่หนำใจท่านก็จะไปแล้วหรือ นี่เพียงไหแรกไยจึงคออ่อนนัก""ปล่อยข้า ข้าไม่ไหวแล้ว"ริมฝีปากได้รูปกระตุกเบา เมื่อครู่นางดื่มไปเพียงสองครั้งเองมิใช่หรือ ไฉนจึงดูจะเมามายเพียงนี้กันฉืออิ้งเทียนเว้าวอน "ท่านหมอ นั่งก่อนนะขอรับ อีกครู่เดียวเท่านั้น ข้ายังสนทนากับท่านไม่จบเลย"ฟู่ซูหนิงถอนหายใจระอิดระอา "ก็ได้ ก็ได้"หมอนี่จบเอกการแสดงที่ไหนมากัน อ้อนเก่งอย่างกับลูกสุนัข ชิ!ฉืออิ้งเทียนยื่นไหสุราในมือของตนให้ฟู่ซูหนิง "ท่านรับข้าเป็นสหายอีกคนได้หรือไม่""เมื่อครู่ข้าบอกท่านอย่างชัดเจนแล้วมิใช่หรือ อีกอย่า
Last Updated : 2025-03-23
Latest chapter
แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 43 อดีตที่เสมือนกระจกสะท้อนความจริง (2)
จู่ ๆ ฟู่ซูหนิงก็ถูกควบคุมตัวให้คุกเข่าลง "นี่เรื่องใดกัน อยู่ ๆ ก็มาจับกุมข้า อยากหัวขาดงั้นรึ"บุรุษผู้หนึ่งย่างกรายมาเบื้องหน้าของนาง พร้อมย่ามสุดรักในมือ เขาชูของสิ่งนั้นขึ้น ครั้นเห็นกระจะตาว่าเป็นผู้ใดนางก็เบิกตากว้าง"หมอชุย!"ชุยว่านเหวินเหยียดยิ้ม "พระชายา นี่ของท่านใช่หรือไม่"ฟู่ซูหนิงเมียงมองครู่หนึ่ง "ของข้า แล้วไปอยู่กับเจ้าได้อย่างไร""เป็นชายาชินอ๋องไม่ผิดแน่ นางสารภาพแล้วว่าคือของนาง"คิ้วสวยขมวดฉับ "หมายความว่าอย่างไร""พระชายา ท่านแสร้งทำตาใสเรื่องใดงั้นหรือ ลอบวางยาพิษฝ่าบาทรู้หรือไม่ว่ามีโทษสถานใด""ลอบวางยาพิษ! ไร้หลักฐานไยคิดปรักปรำข้า อีกอย่างข้าเป็นชายาชินอ๋อง ควบคุมตัวข้าทั้งที่ยังไม่ไต่สวน ทำเช่นนี้นับว่าถูกต้องแล้วรึ หากชินอ๋องรู้เข้า อย่าหมายว่าศีรษะของเจ้าจะยังอยู่บนบ่า"เสียงทุ้มหัวเราะร่วน "พระชายา หลักฐานคาตา ทุกคนก็เห็นกันหมด และนี่..." เขาเทของออกจากย่ามใบโปรดของฟู่ซูหนิง ยาพิษหลากชนิดร่วงกราวดั่งใบไม้แห้ง "ของพวกนี้ ยาพิษใช่หรือไม่""ก็ใช่ แต่นั่นข้าเอาไว้ศึกษาทดลอง และย่ามของข้
แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 43 อดีตที่เสมือนกระจกสะท้อนความจริง (1)
รถม้าของราชวังเคลื่อนมาจอดที่หน้าตำหนักชินอ๋อง ฟู่ซูหนิงและเสี่ยวไป๋กำลังจะออกเดินทาง นัยน์ตาดอกท้อกวาดมองตำหนักชินอ๋องอย่างนึกอาลัย ชาติก่อนฟู่ซูหนิงอาศัยอยู่ในฐานะพระชายา ส่วนตอนนี้นางได้อาศัยบังแดดบังฝนในฐานะหมอแม้ใจไม่อยากจากไปแต่นางและเขาล้วนเลือกเดินคนละเส้นทางตั้งแต่แรกแล้ว"หมอฟู่"สตรีผู้สวมอาภรณ์งามสง่ากำลังมุ่งหน้ามาหานาง ฟู่ซูหนิงยอบกายค้อมศีรษะ"ถวายพระพรกุ้ยเฟยเพคะ"ขนาบข้างกุ้ยเฟยยังมีรั่วรั่วซึ่งยืนทำหน้าบอกบุญไม่รับประคองอยู่ไม่ห่าง"กุ้ยเฟย ดูนางสิเพคะ รั่วรั่วบอกนางแล้วให้รอท่านพี่อิ้งเทียนฟื้นก่อนหมอฟู่ก็ไม่ฟัง"ฟู่ซูหนิงหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก รั่วรั่วถึงขั้นไปเชิญกุ้ยเฟยเพื่อมายื้อนางเชียวหรือ ช่างขัดกับรั่วรั่วในเมื่อก่อนยิ่งนัก"หมอฟู่ เจ้าเป็นหมอติดตามลูกของข้ามิใช่หรือ ยามนี้เขายังไม่ได้สติ เจ้านึกจะไปก็ไปนึกจะมาก็มาง่ายดายปานนี้เชียวหรือ" ซิ่วกุ้ยเฟยเปล่งวาจาวางอำนาจ แท้จริงในใจของซิ่วกุ้ยเฟยต้องการขอบคุณฟู่ซูหนิงมากกว่า แต่เพราะตนเป็นคนใหญ่คนโตก็ต้องวางท่าใ
แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 42 บทสรุปที่เลือก (2)
เสียงแหลมเล็กดังจากทางเบื้องหลัง ฟู่ซูหนิงหมุนกายกลับตามเสียงร้องเรียก ส่วนองครักษ์ทั้งสองไม่อยากสอดมือเข้ายุ่งจึงขอตัวผละจาก"ท่านหญิงรั่วรั่ว มีเรื่องใดหรือเจ้าคะ"รั่วรั่วรู้สึกประดักประเดิดเล็กน้อย นางหันรีหันขวาง ท่าทีวางไม้วางมือรู้สึกเก้งก้างไปหมด "เอ่อ...ข้ามีเรื่องจะคุยกับเจ้า สะดวกสักครู่หรือไม่"ฟู่ซูหนิงเลิกคิ้วด้วยความฉงน นางไม่เคยเห็นรั่วรั่วในมุมของสาวน้อยขี้กังวลเช่นนี้มาก่อน "มีสิ่งใดก็ว่ามาเถิดเจ้าค่ะ"จู่ ๆ สตรีผู้สูงศักดิ์หน้าตาจิ้มลิ้มก็เดินเข้ามาจับมือฟู่ซูหนิงทั้งสองฝั่ง รั่วรั่วพยายามรวบรวมความกล้า "หมอฟู่ ข้ามาวันนี้ ก็เพียงอยากขอโทษเจ้า ที่เมื่อก่อนข้าริษยาและชอบต่อว่าเจ้า"เปลือกตาบางกะพริบถี่อย่างไม่เชื่อสายตารั่วรั่วเอียงคอมอง "เป็นอะไรไปเล่า เจ้าไม่เชื่อข้าหรือ ข้ามิได้มีอุบายใดนะ""ท่านหญิง ท่านกินยาผิดขนานหรือ"รั่วรั่วหน้างอง้ำ ใบหน้าของนางจิ้มลิ้มน่าเอ็นดูยิ่ง หากนางมิใช่ท่านหญิงผู้เอาแต่ใจก็คงจะดีไม่น้อย "เหตุใดพูดจาเช่นนี้กัน ข้าอุตส่าห์สำนึกได้แล้วเชียว"ฟู่ซูหนิงเลิกคิ้ว "อะไรเจ้าคะ
แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 42 บทสรุปที่เลือก (1)
การจับกุมหลิวเฟยเกือบทำให้เกิดความเสียหายครั้งใหญ่ นับว่าโชคดียิ่งที่ฉืออิ้งเทียนเตรียมกำลังทหารปิดล้อมโรงน้ำชาแห่งนั้นเอาไว้ แม้เขาได้รับบาดเจ็บจนหมดสติ ทว่าองครักษ์ทั้งสองและไท่จื่อ และฉือเจิ้นหยู่สามารถกวาดล้างเหล่ากบฏ ได้จนสิ้นซาก ทุกอย่างล้วนเป็นการวางแผนอย่างรอบคอบของชินอ๋องหลิวเฟย เย่อ๋อง และหัวหน้าหมอหลวงชุยว่านเหวิน ถูกคุมขังอยู่ในคุกหลวงสามวันเพื่อทำการไต่สวนต่อเรื่องราวทั้งหมด ทั้งสองคนร่วมกันวางแผนเพื่อขุดบ่อน้ำมันท้ายหมู่บ้านฮุ่ยเหอมาช้านาน หนำซ้ำยังทำร้ายผู้บริสุทธิ์โดยเฉพาะผู้ที่ล่วงรู้ถึงแหล่งขุดเจาะ เพราะเหตุนี้บุรุษในหมู่บ้านฮุ่ยเหอ ที่มักออกหาของป่าเพื่อเลี้ยงชีพ หากบังเอิญพบสถานที่มรณะนั้นเข้าก็ถูกปลิดชีวิตตายทั้งหมดทำให้หลงเหลือเพียงสตรีอ่อนแอ คนแก่ชรา และเด็ก เย่อ๋องจึงวางแผนให้หมู่บ้านเกิดโรคระบาด หากชาวบ้านล้มตายจนหมด หมู่บ้านฮุ่ยเหอก็จะถูกทิ้งร้างและไม่มีรายงานส่งเข้าวังหลวง จนถูกหลงลืมในที่สุดแผนการทั้งหมดพังครืนไม่เป็นท่า เพราะอยู่ ๆ ก็มีหมอเช่นฟู่ซูหนิงยื่นมือเข้าช่วย ครั้นจะเร่งกำจัดก็เกรงจะเกิดเรื่องใหญ่ ก
แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 41 ข้าขอโทษ
ฮ่องเต้ฉือเจียฉีใจเต้นระส่ำ ร่างกายสั่นเทา ดวงตาแดงก่ำ อารมณ์ยามนี้ทั้งโกรธแค้นและเจ็บปวดฉือเจิ้นหยู่คุกเข่าค้อมศีรษะ "เสด็จพ่อ องค์ชายสามคิดกบฏยึดบัลลังก์มังกร หมายช่วงชิงลัญจกรของพระองค์ เขาสังหารทหารกล้าไปนับร้อยชีวิต ทว่าชินอ๋องระแคะระคายเกรงว่าวังหลวงจะเกิดจลาจล จึงได้วางกองกำลังเพื่อดูสถานการณ์โดยให้ลูกเป็นทัพหน้า เพราะองค์ชายสามกระทำความผิดฐานก่อกบฏ การประหัตประหารนี้ก็นับว่าสมควรแล้ว ถูกต้องหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ"ฮ่องเต้ฉือเจียฉีอึ้งงัน การที่เขามากภรรยาหลายบุตรมันช่างยุ่งเหยิงและแสนเจ็บปวดนักมือหยาบระคายเอื้อมลูบศีรษะฉือเจิ้นหยู่แผ่วเบา "เจิ้นหยู่ เป็นพ่อที่ละเลยเจ้า ทั้งที่เจ้าปกป้องบ้านเมืองมาโดยตลอด ข้าไม่รู้เลยว่าเจ้าจะรู้จักรักผองพี่น้อง ลูกพ่อ..." ฮ่องเต้เหลียวมองรัชทายาท และฉืออิ้งเทียนร่วมด้วย "พวกเจ้าล้วนแล้วแต่เหมาะสมกับการเป็นโอรสของข้า เจิ้นหยู่ อิ้งเทียน พวกเจ้าตัดสินใจได้อย่างชาญฉลาดและเฉียบขาดยิ่ง เรื่องวันนี้คนเลวจะต้องถูกลงทัณฑ์โทษทัณฑ์ที่ลู่ถงได้รับก็สาสมแล้ว"ฮ่องเต้ฉือเจียฉีกัดฟันกรอด "จับตัวพวกมันไปตัดหัวให้หมด!"
แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 40 เปิดโปง (2)
ทุกคนต่างให้ความสนใจฟู่ซูหนิง และแน่นอนฉืออิ้งเทียนทราบว่าฟู่ซูหนิงลอบให้การรักษาซีผินอย่างลับ ๆ กระทั่งเขาสืบทราบความจริงว่าซีผินมิใช่ศัตรูตัวจริง ซีผินก็แค่ริษยาแต่ไม่เคยคิดกระทำการชั่วช้าหมายเอาชีวิตเขาแต่อย่างใด ทว่าคนที่สุขุมเยือกนิ่งกลับร้ายกาจที่สุด ฉืออิ้งเทียนจึงทราบว่าทั้งหมดเป็นแผนของหลิวเฟยและโอรสของเขา องค์ชายสามฉือลู่ถงซีผินเอ่ยต่อ "ขอบคุณหมอฟู่ หากไม่ได้ท่าน ข้าคงตายไปนานแล้ว"ฟู่ซูหนิงหลุกหลิก แท้จริงนางก็มิได้ต้องการให้ใครมาขอบคุณ นางเองก็อยากรู้ว่าคนร้ายตัวจริงจะใช่คนที่นางคิดหรือไม่หลิวเฟยตวัดตามองฟู่ซูหนิงฉับ "เจ้านี่มัน! หอกข้างแคร่ของข้าทุกเรื่อง"ฉืออิ้งเทียนสาวเท้าเข้ามาบังหน้าฟู่ซูหนิงไว้ในบัดดล ฟู่ซูหนิงเอ่ยเสียงแผ่ว "ท่านอ๋องกังวลมากเกินไปแล้วเพคะ""ข้าไม่อนุญาตให้ใครทำร้ายเจ้า กระทั่งสายตาก็ไม่ได้!!"นัยน์ตาดอกท้อแดงก่ำ ฟู่ซูหนิงมองตามแผ่นหลังกว้างของบุรุษเบื้องหน้าด้วยจิตใจสับสน เสียงใสเปล่งวาจาเบาหวิว "ขอบพระทัยเพคะ"ซีผินบอกเล่าวีรกรรมต่ำช้าของหลิวเฟยต่อไป "วันนั้นที่ฝ่าบาทประชวรหนัก ข้าเข้าไปยังห้องบร
แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 40 เปิดโปง (1)
ห้องรับรองพิเศษของโรงน้ำชา ณ ย่านกลางเมือง เดิมทีใช่ใครจะเข้าออกสถานที่แห่งนี้ได้โดยง่าย ทว่าคนเฝ้าทางเข้าเพียงหยิบมือไหนเลยจะสู้ทหารกล้าผู้เจนสนามรบ ขณะที่ด้านในมิได้ระแคะระคายใด พวกเขาก็แฝงกายเข้าไปอย่างง่ายดาย"นายหญิง พวกเราได้วางกู่พิษชนิดพิเศษไว้ในห้องเครื่องของตำหนักชินอ๋องเป็นที่เรียบร้อย ทุกคนที่นั่นจะยอมรับว่าตำหนักชินอ๋องก่อกบฏทุกประการ"การรับพิษกู่เข้าสู่ร่างกายจะส่งผลให้ทุกคนกลายเป็นหุ่นเชิด หากผู้สั่งการประสงค์ให้ทำสิ่งใดคนเหล่านั้นก็จะทำตามโดยไร้สติ ฟู่ซูหนิงลอบฟังก็กำหมัดแน่น หากยามนั้นผู้อาวุโสฟางซินไม่ยื่นมือเข้าช่วย ชาวบ้านคงไม่ต่างจากศพเดินได้ ประหนึ่งผีดิบดี ๆ นี่เอง โชคดีที่นางยังเก็บจินฉานเอาไว้ [1] เพราะต้องการศึกษาต่อ ไม่เช่นนั้นจวนชินอ๋องต้องถึงกาลวิบัติแน่แท้ก่อนออกมาฟู่ซูหนิงย้อนกลับไปเก็บกวาดของสกปรกเหล่านั้นทั้งหมด เพราะนางลอบมองการกระทำของมือสังหารอยู่นานจึงเห็นว่าเขาลอบวางกู่พิษในห้องเครื่องจริงฉืออิ้งเทียนยังแอบชื่นชมฟู่ซูหนิงเป็นมิได้ ขณะที่เขาเป็
แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 39 ทรยศหัวใจตน (2)
ฟู่ซูหนิงใจเต้นโครมคราม นางกลัวเหลือเกิน กลัวตัวเองจะตัดใจจากเขาไม่ได้ข้าไม่อยากคุยกับท่าน ข้าขี้เกียจรบกับแม่สามี กับสตรีนับสิบ ท่านไม่เข้าใจบ้างหรือ ฉืออิ้งเทียนฟู่ซูหนิงทำได้เพียงระบายความอัดอั้นภายในใจ ฉืออิ้งเทียนหัวรั้นเพียงนี้ หากนางไม่เต็มใจอยู่กับเขา เขาเองก็คงตามตื๊อนางไม่เลิกรา ฟู่ซูหนิงไม่รู้ควรทำเช่นไร ครั้นคิดจะมีสามีให้จบ ๆ ไป แต่ใครจะสามารถแต่งงานกับบุรุษที่ตนไม่ได้รักลงกันเล่า ตลกร้ายเกินไปหน่อยแล้วมือสังหารสองนายมีระแคะระคายอยู่บ้างที่การคุ้มกันของตำหนักฮ่องเต้หละหลวม แต่ด้วยความเร่งร้อนหวังจบภารกิจของตนโดยเร็ว จึงมิได้จับสังเกตใดอีกย่ามคู่ใจของฟู่ซูหนิงถูกวางทิ้งไว้ข้างเตากำยาน มือสังหารทั้งสองลอบวางยาพิษชนิดที่ว่าสูดดมเข้าไปภายในครึ่งชั่วยามก็สามารถคร่าชีวิตคนได้ทันที โชคดีที่ทุกคนได้รับยาสลายพิษของฟู่ซูหนิง กระทั่งทุกอย่างเป็นไปตามแผนการที่วางไว้ มือสังหารทั้งสองก็กระโจนหายไปท่ามกลางความมืดมิดเติ้งเหวยและเกาซีรับหน้าที่ติดตามมือสังหารทั้งสอง ส่วนฟู่ซูหนิงและฉืออิ้งเทียน รุดเข้ามาในห้องบรรทม ทั้งสอ
แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 39 ทรยศหัวใจตน (1)
บทสนทนาอ้างถึงของสำคัญที่ฟู่ซูหนิงพกติดกาย ฟู่ซูหนิงครุ่นคิด เดิมนางมิได้มีของล้ำค่าใด ก็คงมีเพียงย่ามสะพายข้างที่พกติดกายเสมอ"ท่านอ๋อง ย่ามพกยังอยู่ที่ห้องหม่อมฉันเพคะ"ฉืออิ้งเทียนพยักหน้า เขาเร่งร้อนจะพานางกลับไปเอา แต่ฟู่ซูหนิงส่ายศีรษะ ฉืออิ้งเทียนงุนงง "ทำไมถึงห้ามข้า""เราตามพวกเขาไปเถิดเพคะ หนามยอกต้องเอาหนามบ่งมิใช่หรือ เช่นนั้นก็ให้พวกเขาเอาไป เราตามไปเงียบ ๆ ก็เพียงพอแล้ว"ฉืออิ้งเทียนจึงพาฟู่ซูหนิงลอบตามชายผู้บุกรุกไป และแน่นอนฟู่ซูหนิงจงใจเปิดโอกาสให้อีกฝ่ายกระทำตามอำเภอใจ ถุงผ้าของฟู่ซูหนิงถูกสับเปลี่ยน นัยน์ตาดอกท้อหรี่ลงพิจารณาบุรุษที่สวมอาภรณ์สาวใช้ทั้งสองแล้วจึงจิ๊ปาก"สองคนนี้แอบแฝงตัวเข้ามากับขบวนนางกำนัลซีผินเมื่อช่วงบ่ายเพคะ""เมื่อบ่ายข้าก็เห็นความผิดปกติ ดูเหมือนตอนนั้นพวกมันยังไม่คิดลงมือ ข้าต้องการรู้ว่าแท้จริงนายพวกมันเป็นใคร จึงเล่นละครตามน้ำไปก่อน"ฟู่ซูหนิงตัวแข็งทื่อ แท้จริงเขาก็รู้ทุกเรื่อง แสร้งเป็นหมูเพื่อหลอกกินเสื้อจริงงั้นหรือ"ท่านอ๋อง ท่านคงมิได้สงสัยซีผินกระมังเพคะ"
