บทที่ 261

หลินเฟยกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้เตี้ย พยายามหันเหความสนใจของตัวเองด้วยการตกปลา

เมื่อเห็นลู่หลีเดินออกมาแล้ว เขาก็ตั้งสติแล้วถามขึ้นมาว่า

"เอ่อ...ยังจะตกปลาอยู่ใช่ไหม?"

"ไม่...ไม่ตกปลาแล้วล่ะ ทำไมเนื้อตัวของคุณถึงเปียกไปหมดแบบนี้?"

ลู่หลีถามด้วยความประหลาดใจขึ้นมาเล็กน้อย

"คุณว่าไงล่ะ? มันไม่ใช่เพราะคุณหรอกเหรอ"

หลินเฟยลังเลที่จะพูดออกมา

"ฉันก็ไม่ได้ตั้งใจสักหน่อย มันเป็นเพราะพิษงูทั้งหมดต่างหากล่ะ"

"แล้วอีกอย่าง เรื่องเมื่อครู่นี้ ห้ามคุณบอกใครเด็ดขาด ทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็แล้วกัน…"

ลู่หลีพูดอย่างเขินอายเล็กน้อย

"เรื่องแบบนั้น มันคงไม่เที่ยวไปพูดหรอกนะ"

"เราเป็นเพื่อนกัน ผมจะต้องปกป้องชื่อเสียงและความบริสุทธิ์ของคุณอยู่แล้ว"

หลินเฟยพูดออกมาโดยไม่ต้องคิดแต่อย่างใด

แน่นอนว่า หลังจากผ่านเรื่องราวเมื่อครู่นี้มาแล้ว หลินเฟยก็ไม่แน่ใจว่า ในใจของลู่หลีนั้นเขาอยู่ในสถานะไหนกันแน่

"ใช่ เราเป็น... เพื่อนกัน"

ลู่หลีพยักหน้าด้วยสีหน้าที่ไม่เป็นธรรมชาติ

และในเวลานี้ โทรศัพท์มือถือของหลินเฟยก็ดังขึ้น หลังจากรับสาย ก็มีเสียงของจ้าวลู่ลู่ดังแว่วออกมา

"หลินเฟยตาบ้า ไม่เจอคุณตั้งแต