Share
บทที่ 271
Related chapter
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 272
โจวกั๋วเฟิงและจูเต๋อหมิงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธในขณะเดียวกันนั้นเองก็รู้สึกนับถือวิธีการของหลินเฟยด้วย!“เจนนี่ เธอจะทำอะไรกันแน่ ทำไมเธอถึงได้ขายข้อมูลของคุณหนูออกไปได้? ”“เธอมันไม่สมควรได้รับความไว้วางใจจากคุณหนูเลยจริง ๆ! ”จอห์นและชายอีกสามคนตะโกนใส่เจนนี่ด้วยความตกใจและความโกรธ!แม้ว่าพวกเขาจะยังไม่ทราบแน่ชัดว่าสาเหตุคืออะไร แต่พวกเขาก็คาดเดาไปก่อนแล้วว่ามันต้องเกี่ยวข้องกับหลินเฟยแน่นอน!“หุบปากซะ ถ้าขืนยังกล้าอีกละก็ฉันก็จะยิงเข็มใส่พวกแกด้วยเหมือนกัน และให้พวกแกได้ลิ้มลองรสชาติของมันดู! ”หลินเฟยตะโกนเสียงดัง“แก...... ” จอห์นและอีกสามคนไม่กล้าพูดดูถูกหลินเฟยอีก ทำได้แค่ต้องปิดปากเงียบอย่างไม่เต็มใจ!“เหล่าโจว เหล่าจู พวกนายอยู่ที่นี่เพื่อปกป้องพวกเขา ไม่ว่ายังไงก็ต้องสอบปากคำคดีของแบล็คโกลฟส์ออกมาให้ได้! ”“หลินเฟย นายกับฉัน พวกเรารีบไปพาคนไปที่หมู่บ้านเถาฮวา! ”“ไม่แน่ว่าบางทีอาจจะยังพอตามทัน! ”ลู่หลียื่นโทรศัพท์ให้โจวกั๋วเฟิงทันที ลากหลินเฟยแล้ววิ่งเข้าไปในรถตำรวจ ทันทีที่เธอเหยียบคันเร่ง รถก็เร่งความเร็ววิ่งออกไป“พวกเราตามไปกันเถอะ! ” เจ้าหน้าที่สายตรวจประม
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 273
“เรือลำนั้นเล็กเกินไป นั่งได้มากสุดแค่สองคนเท่านั้น”เจ้าหน้าที่สายตรวจอาวุโส ติงฮ่าวหลิน อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วและพูดออกมา“เรือลำนั้นเป็นเรือที่ผู้เฒ่าจางที่เอาไว้ใช้ตกปลา ตั้งแต่ที่ผู้เฒ่าจางจากไป มันก็ถูกทิ้งไว้ที่นั่นตลอด ไม่มีใครใช้มันเลย”“สามารถนั่งได้สองคนก็เกินพอแล้วล่ะ”หลินเฟยจ้องมองไปทางเรือไม้ที่มีรูรั่วอยู่ และสงสัยอยู่เลยว่ามันจะจมแน่ ๆ ถ้าลงไปในน้ำ“แค่สองคนก็ได้ หลินเฟย นายลงไปกับฉัน! ”แต่ลู่หลีขมวดคิ้ว และดึงหลินเฟยเข้าใกล้เรือไม้มากขึ้น!“เดี๋ยวก่อน สารวัตรลู่! ”“ปรากฏการณ์รุ้งกินน้ำขนาดใหญ่แบบนี้แน่นอนว่ามันสามารถคร่าชีวิตผู้คนได้ คุณไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกใด ๆ เลยที่จะใช้ป้องกันตัวเอง แม้แต่ท่อออกซิเจนเองก็ไม่มี ใครจะรู้ว่าใต้น้ำเป็นอย่างไร? มันอันตรายเกินไปที่จะบุ่มบ่ามลงไปที่นั่น! ”“คุณอายุยังน้อย ไม่จำเป็นต้องทำเรื่องที่เสียสละอะไรมากขนาดนี้! ”“ไม่อย่างงั้น ก็ให้ฉันจะลงไปกับหมอเทวดาด้วยเถอะ! ”ติงฮ่าวหลินก้าวไปข้างหน้าเพื่อห้ามปรามด้วยสีหน้าเคร่งขรึม“ใช่แล้วสารวัตรลู่ มันอันตรายเกินไป ให้พวกเราลงไปพร้อมกับหมอเทวดากันเถอะ! ”เจ้าหน้าที่สายตรวจจำ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 274
“แต่คุณเองก็ต้องคิดให้ดี ๆ เรามีกันแค่สองคน แต่พวกเขามีกันตั้งสิบกว่าคน ไม่แน่บางทีบนตัวพวกเขาอาจจะมีปืนอยู่ด้วยก็ได้”“คุณคงไม่คิดว่าแค่ตะโกนออกไปว่าคุณเป็นตำรวจสายตรวจ แล้วคนพวกนั้นจะเชื่อฟัง แล้วให้คุณจับกุมหรอกใช่ไหม? ”“ผมไม่ได้กลัวนะ แค่ผมพูดในสิ่งที่เป็นความจริงก็เท่านั้น”“งั้น......ตอนนี้เราควรทำยังไงกันดี? ”น้ำเสียงที่ดูเด็ดเดี่ยวและกล้าหาญของลู่หลีก็จางหายไป สีหน้าของเธอดูหงุดหงิดเล็กน้อย“ยังจะทำอะไรได้อีกล่ะ? ทำได้แค่กัดฟันแล้วลุยต่อไง”“ในเมื่อตามผมมาด้วยแล้ว ก็อย่าได้ห่างจากผมแม้แต่นิ้วเดียว ผมจะปกป้องคุณเอง”ใบหน้าของหลินเฟยดูจริงจังมากในเวลานี้ ปราศจากรอยยิ้มขี้เล่นในตอนปกติของเขา“คุณปกป้องฉัน......อืม ได้ งั้นคุณต้องปกป้องฉันให้ดีด้วยนะ”“ขอบคุณนะหลินเฟย รอให้คดีนี้จบลงแล้ว ฉันจะเลี้ยงข้าวคุณเอง”หัวใจของลู่หลีสั่นอย่างรุนแรง ราวกับว่ามีบางสิ่งบางอย่างที่อ่อนนุ่มกำลังถูกสัมผัสอยู่!เธอทำอะไรไม่ได้ จึงยื่นมือไปกอดหลินเฟยเอาไว้ลู่หลีคิดว่าถ้าเธอไม่บังคับหลินเฟยให้ลงไปในน้ำ หลินเฟยก็คงไม่จำเป็นต้องมาเสี่ยงแบบนี้ทั้งที่หลินเฟยรู้ว่ามีอันตรายแต่ก็ยังไม่จาก
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 275
กระแสน้ำปั่นป่วนที่เย็นจัด ล้อมรอบร่างกายของลู่หลีความหนาวเย็นและความกลัวที่รุนแรง รวมถึงความรู้สึกหายใจไม่ออก ทำให้ลู่หลีร้องไห้อย่างควบคุมไม่ได้เนื่องจากความกลัว ลู่หลีจึงไม่กล้าลืมตา และทำได้แค่ใช้มือใช้เท้าเตะไปรอบ ๆจะทำยังไงดี?หรือจะต้องมาจะตายในที่แบบนี้แล้วอย่างงั้นเหรอ?อ่างเก็บน้ำอันกว้างใหญ่ ใช้คำว่าไร้ขอบเขตมาอธิบายก็ยังไม่เกินจริง!หากตกลงไปในน้ำ แม้แต่นักว่ายน้ำที่เก่งที่สุด ก็ไม่สามารถเอาชีวิตรอดได้!ขณะที่ลู่หลีกำลังรู้สึกหมดหวังอยู่นั้น เธอก็รู้สึกถึงมืออันแข็งแกร่งคู่หนึ่งที่กำลังช่วยพยุงบั้นท้ายอันอวบอ้วนของเธอ และยกเธอขึ้นมาจากน้ำ“แค่ก ๆ...… ” ทันทีที่ลู่หลีลืมตาขึ้น เธอก็เห็นหลินเฟยลอยอยู่ข้างหน้าเธออย่างทุลักทุเล“หลินเฟย......ฮือ ๆ คุณทำให้ฉันกลัวแทบตาย! ”เช่นเดียวกับฟางช่วยชีวิตเส้นสุดท้ายหลังจากตกลงไปในน้ำ ลู่หลีจับหลินเฟยไว้แน่น และไม่กล้าแม้แต่จะปล่อยมือ“พี่สาว ผมล่ะเชื่อคุณเลยจริง ๆ ต่อให้คุณจะโกรธผมแค่ไหน แต่ก็ไม่ควรทำให้เรือเสียหายแบบนี้สิ! ”“ตอนนี้ยังไม่ต้องพูดถึงการจับโจรปล้นสุสานอะไรนั่นเลย แม้แต่พวกเราสองคนก็แทบจะเอาชีวิตไม่รอด! ”ห
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 276
แม้ว่าการไหลของน้ำที่อยู่ตรงใจกลางอ่างเก็บน้ำจะปั่นป่วนอย่างมากเนื่องจากปรากฏการณ์รุ้งกินน้ำ แต่หลินเฟยก็ไม่ได้รับผลกระทบแต่อย่างใดสายตาก็มองดูระยะทางที่มีเกือบเจ็ดถึงแปดกิโลเมตร แต่กลับสามารถว่ายข้ามไปได้ในเวลาอันสั้น“บ้าเอ๊ย เป็นหลุมที่ใหญ่มากเลย พลังดูดเองก็มีมหาศาล! ”ครืน!เมื่อหลินเฟยเข้าใกล้ตำแหน่งรุ้งกินน้ำ การเคลื่อนไหวที่นี่ก็ดังกึกก้องเหมือนฟ้าร้องที่ดังไม่หยุดหลินเฟยและลู่หลี ทั้งสองคนเมื่ออยู่ต่อหน้าหลุมดำที่ยาวนับสิบเมตรนี้ พวกเขาก็ดูจะตัวเล็กมาก ๆพอหลินเฟยสามารถคุ้นเคยกับน้ำและพลังแล้ว ก็ดูเหมือนว่าเขาจะกลัวน้อยลง แต่ลู่หลีก็ยังคงกลัวมากจนใบหน้าของเธอซีด และร่างกายของเธอเองก็สั่นไปทั้งตัวฉากที่น่าทึ่งแบบนี้ หากไม่ได้สัมผัสด้วยตัวเอง คงยากที่จะอธิบายความรู้สึกหายใจไม่ออกอย่างรุนแรงแบบนี้ออกไปได้!“จับฉันไว้แน่น ๆ ผมจะเข้าไปแล้ว! ”หลินเฟยอุ้มลู่หลีไว้ในอ้อมแขนของเขา และกอดเธอไว้แน่น ไหลตามกระแสน้ำวนของรุ้งกินน้ำ และทั้งสองคนก็ถูกดูดเข้าไปในหลุมดำในที่สุดเพื่อป้องกันไม่ให้ลู่หลีหายใจไม่ออก หลินเฟยจึงต้องส่งลมหายใจปากต่อปากให้เธอด้วยกระแสน้ำที่แรงแบบนี้ ทั
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 277
ก่อนที่จะก้าวเข้าไปในประตูหินของสุสานโบราณ ก็ได้เห็นศพที่เพิ่งเสียชีวิต นี่ไม่ใช่สัญญาณที่ดีอย่างแน่นอนหลินเฟยอดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงลางสังหรณ์ในใจถ้ำสุสานโบราณอันมืดมิด กลับกลายเป็นความรู้สึกที่น่าหดหู่ใจอย่างมาก มันเงียบมากจนเหลือเพียงเสียงลมหายใจและเสียงสายน้ำที่ไหลเชี่ยวในสภาพแวดล้อมที่น่าหดหู่แบบนี้ ผู้ที่มีความอดทนทางจิตใจต่ำ ก็อาจล้มลงกับพื้นเลยก็ได้“คนตาย...... เป็นไปไม่ได้ที่คนของแบล็คโกลฟส์จะฆ่ากันเอง หรือว่าข้างในจะมีสิ่งที่น่ากลัวฆ่าเขาอย่างงั้นเหรอ? ”ลู่หลีนึกถึงความเป็นไปได้อย่างกระตือรือร้นในฐานะเจ้าหน้าที่สายตรวจ ลู่หลีเคยจัดการกับศพเป็นจำนวนมากมาก่อน ดังนั้นเธอจึงไม่ตื่นตระหนกเมื่อหลินเฟยพูดถึงศพ“สิ่งที่คุณคาดเดาก็ใช่ว่าจะไม่มีเหตุผล แต่ยังไงซะ ข้างในสุสานส่วนใหญ่ก็น่าจะเป็นพวกกลไกอะไรทำนองนี้ล่ะมั้ง...… ”“ให้ฉันตรวจสอบบาดแผลบนร่างกายของเขาสักหน่อยก็น่าจะรู้แล้วล่ะ”หลินเฟยค่อย ๆ วางลู่หลีลง เดินไปข้างหน้า และเริ่มตรวจสอบสภาพร่างกายของศพนี่ถือเป็นการเตือนที่ดี อิงจากการตายของชายคนนี้ หลินเฟยสามารถตัดสินคร่าว ๆ ว่ามีอะไรที่อันตรายอยู่ข้างในแน่ ๆ“มีร่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 278
ลู่หลีก็ดึงสติกลับมา และเลียนแบบหลินเฟยใช้เสื้อผ้าปิดปากและจมูกอย่างรวดเร็ว“ผมก็ไม่แน่ใจว่าจะมีพิษหรือเปล่า แต่นิยายที่ผมอ่านมักบอกว่าโดยทั่วไปแล้ว อะไรก็ตามที่มีกลิ่นหอมเกินไปในสุสานโบราณนั้นมักจะเป็นพิษเสมอ”หลินเฟยเกาหัวแล้วพูด“เอาล่ะ คุณยังคงอ่านนิยายอยู่...... ” ลู่หลีพูดอะไรไม่ออก แต่ยังไงก็ตาม ไม่สนใจว่าจะพูดยังไง ก็ยังคงใช้ผ้าปิดจมูกไว้อยู่ดี“ดูนั่นสิ มีอะไรบางอย่างอยู่บนกำแพงตรงหน้าคุณ! ”ทันใดนั้นหลินเฟยก็อุทาน และวิ่งไปอย่างรวดเร็วสิ่งที่เห็นบนผนังของทางเดินในสุสานที่ซึ่งเดิมที่เป็นแค่ผนังที่เปลือยเปล่า กลับปรากฏลวดลายจิตรกรรมฝาผนังที่มีสีสันสดใส ภาพวาดอันวิจิตรงดงาม และสีสันแบบตะวันออกที่สมบูรณ์ขึ้นมาเป็นภาพเหล่าชายหญิงหลายร้อยคนสวมชุดโบราณ ทุกคนคุกเข่าอยู่ต่อหน้าสาวสวยคนหนึ่งที่อยู่บนเมฆ กำลังมองสิ่งมีชีวิตทั้งหมดจากที่สูง ๆ และมีเขามังกรอยู่บนหัวของเธอ!สีหน้าของเหล่าผู้ศรัทธา แม้แต่ความบ้าคลั่งก็ยังเทียบไม่ได้!ข้าง ๆ ผู้หญิงคนนั้น มีเสือขาวที่ดุร้ายมากตัวหนึ่ง มีเขี้ยวที่สะดุดตา และยังมีนกฟีนิกซ์หลากสีสันอีกหนึ่งตัวที่กำลังบินวนรอบเธออยู่เมื่อมองอย่างล
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 279
“ที่นี่ไม่มีโลงศพ ทอง เงิน หรือเครื่องประดับอะไรเลย แต่กลับดูเหมือน...... ”“แท่นบูชาเหรอ? ”หลินเฟยสะดุ้งเมื่อเห็นภาพที่อยู่ตรงหน้าเขา หลังจากคิดอยู่นาน เขาก็พบคำสื่อความหมายที่คล้ายกันขณะที่ทั้งสองก้าวไปอย่างช้า ๆ พื้นด้านหน้าก็ทรุดตัวลงทันทีขั้นบันไดทอดยาวลงไปหลายร้อยชั้น เชื่อมต่อกับจัตุรัสใต้ดินขนาดใหญ่ ที่มีขนาดเท่าสนามฟุตบอลเมื่อมองจากด้านบน ปรากฏว่ามันเข้ากับรูปทรงของผังแปดทิศได้อย่างลงตัว ในแต่ละมุมต่างก็มีประตูหินตั้งอยู่ แต่กลับไม่ได้ถูกเปิดออกตรงกลางมีลวดลายของปลาที่เป็นรูปทรงของหยินหยางอยู่ด้วย“หลินเฟย คุณดูนี่สิ เสาทั้งสองนั่นดูเหมือนกันกับที่อยู่บนจิตรกรรมฝาผนังไม่มีผิด...… ”ลู่หลีอุทานด้วยความตกใจเมื่อมองไปในทิศทางที่ลู่หลีชี้ ก็มีเสาหินขนาดใหญ่สองต้นหันหน้าเข้าหากันมันไม่เหมือนเสาหินสองต้นที่พันด้วยงูโซ่แดงบนจิตรกรรมฝาผนังไม่มีผิดเลยจริง ๆตำแหน่งของเสาหินสองต้นนั้นเป็นเหมือนกับจุดสองจุดของปลาหยินหยาง!แผนภาพแปดทิศ ปลาหยินหยาง......“ที่นี่คือสุสานโบราณของหวังโหวไม่ใช่เหรอ? การจัดแบบนี้มีนัยอะไรกันแน่...… ”หลินเฟยเองก็ไม่สามารถหาเหตุผลได้อย่างไ
Latest chapter
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 420
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 419
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 418
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 417
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 416
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 415
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 414
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 413
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 412
