Share

บทที่ 5

last update Last Updated: 2025-05-07 16:48:16

หลายชั่วโมงต่อมา..ณ คอนโดหรู

ตับ~ตับ~ตับ

"อื้อส์ พะ พอแล้ว อ๊ะอ๊า"

“อ๊า~" คิดว่าผมจะจบแค่ที่เดียวงั้นเหรอ ไม่มีทาง ตราบใดยาที่ไอ้แม็กซ์มันแอบเอาให้ผมกินยังไม่หมดฤทธิ์

“พะ..พอได้แล้ว..มะ..ไม่ไหว " เธอเอ่ยเสียงออกมาอย่างแผ่วเบา พร้อมตาที่สะลึมสะลือกับเรียวแขนของเธอที่ก่อนหน้านั้น เอาแต่ทุบตีผม แต่พอดูคราวนี้สงสัยว่ายัยนี่คงจะเริ่มหมดฤทธิ์ ผมจับเปลี่ยนท่าไหนก็ท่านั้น ไม่มีท่าที่เธอจะขัดเหมือนตอนแรก ผมก็ไม่อยากจะทำแบบนี้หรอก แต่ทำไงได้มันมาถึง ถึงขั้นนี้แล้ว ถ้าไม่ใช่ว่าไอ้แม็กซ์มันวางยาผม ผมคงไม่ฉุดเธอมารับกรรมแบบนี้

" อึก อ๊ะอ๊ะ ฮึกก" เสียงที่เธอสะอื้นปนกับเสียงครางหวานๆของเธอ..ฟังแล้วแม่งโคตรได้อารมณ์

พั่บ~พั่บ~พับ~

“อ๊าาอื้อมอ๊าา " เรียวมือเล็กบีบที่ไหล่ผมไว้แน่น ก่อนเธอจะเลื่อนมือบางลงมาจับที่ท่อนแขนแล้วเอาปลายเล็บจิกมันลงไปอย่างแน่น

“อ๊า~" มันใสๆปนขาวนิดๆมันเอ่อล้นตรงช่วงล่างระหว่างเชื่อมต่อกับท่อนเอ็นใหญ่ มันเคลือบชโลมแท่งร้อนจนมันวาวทุกครั้งเวลาขยับเข้าออก "อ๊า" สองมือหนาบีบเคล้นคลึงเต้าอวบเล็กกำลังพอดีมือไม่ใหญ่เกินไป ผมว่ามันธรรมชาติดี ดีกว่านมปลอมๆจับที่ไรแล้วเสียอารมณ์ทุกที

“อื้ออ๊าา มะไม่ไหว อ๊าา "

“ทนหน่อย." ผมยังคงสาวเอวขยับขึ้นลงเร็วขึ้นเรื่อยๆ ร่องฟิตของเธอมันขมิบตอดรัดท่อนเอ็นของผมไม่หยุด "ซี้ด" ยิ่งขยับสะโพกกระแทกเข้าร่องของเธอเเรงมากขึ้นเท่าไหร่ ร่องสวาทของเธอมันยิ่งตอดรัดของผมมากยิ่งขึ้น จนผมไม่อยากจะถอดมันออกจากร่องของเธอเลยสักนาทีเดียว "อ๊า เสียวฉิบหาย"

พั่บ พั่บ พั่บ

"อื้อส์ อ๊าา ได้โปรดหยุดทำสักที งื้อ~~พะ พอได้แล้ว อื้อส์" ปากบอกให้ผมหยุด แต่สีหน้าของเธอมันขัดกับสิ่งที่เธอร้องขอให้ผมหยุด เธอหรี่ตามองผมแล้วหลับตาลงช้าๆพร้อมแอนหน้าอกและเอวบางของเธอเด้งขึ้นเล็กน้อย

"อ๊า" มือหนาของผมลงที่หน้าท้องแบนราบของเธอแล้วลูบมันเบาๆ ก่อนจะเลื่อนมือสองข้างไปที่สะโพกเอวบางของเธอแล้วบีบเคล้นแรงๆจนแดงเป็นรอย

ปึกๆปึกๆปึก!!

ผมเร่งจังหวะซอยสะโพกซ้ำๆถี่ๆเน้นทุกจังหวะที่กระแทกแก่นกายเข้าในร่องฟิตของเธอ เน้นถี่เร็วจนรัวซ้ำๆต่อเนื่อง

"อ๊ะ อ๊ะอ๊ายอ๊าย ห หยุดเดี๋ยวนี้ อ๊ะอ๊ะ งื้องื้ออ" เธอโวยวายขึ้นเสียงสั่นตามแรงกระแทก เหมือนเด็กงอแงที่เอาแต่ใจที่จะบอกให้ผมหยุดทำมัน "อ๊ะ ฉันบอกให้...อื้ออ"

เสียงโวยวายที่น่ารำคาญถูกปิดเงียบด้วยปากของผม "อื้อ" ผมสอดลิ้นอุ่นเข้าไปในโพรงปากเล็กของเธอ พลางตวัดดูดดุนลิ้นอุ่นๆเต็มไปด้วยน้ำใสๆและเหนียวหนืดอยู่เต็มปาก จ๊วบ~~อื้มส์ จ๊วบ ผมเอามือหนาอุ่นจับที่ใบหน้าของเธอไว้นิ่งๆเพื่อไม่ให้เธองอแงสะบัดหน้าหนีที่เธอพยายามจะผลักลิ้นผมออกจากปากตอนนี้

พั่บ พั่บพั่บ

ผมผ่อนแรงสะโพกปล่อยเอวที่สาวขึ้นลงอย่างช้าๆเป็นจังหวะแล้วแรงขึ้นในเวลาต่อมา

"อื้อส์ ".สองมือเรียวเล็กของคนร่างบางค่อยผลักและดันตัวผมให้ลุกออกจากเธอทุกครั้ง ถ้าที่เอวผมกระแทกเธอแรงๆจนผมต้องรวบมือเธอไว้แล้วสอดนิ้วผสานกับมือไว้แน่น ก่อนสะโพกของผมจะเร่งจังหวะซอยของแข็งขนาดใหญ่ ใส่ร่องแค่บของเธออย่างถี่รัว ซ้ำๆเน้นแรงจนตัวเธอหดเกร็ง รวมถึงร่องฟิตของเธอก็เช่นกัน มันบีบรัดจนผมอยากจะเสร็จแล้วซ้ำเธอต่ออีกหลายๆรอบ...ถ้าหากเธอไม่สลบซะก่อน

"อ๊าาา" ผมผลักริมฝีปากกับลิ้นร้อนออกจากปากเธอ พร้อมเปล่งเสียงคำรามออกจากปากเพราะเสียวซ่านทั้งร่างกายที่มันยังร้อนผ่าวไม่หาย ผมก็ไม่รู้ว่าไอ้แม็กซ์มันใส่ยาในแก้วเหล้ามากน้อยแค่ไหน ถึงได้ร้อนและต้องการมันมากขึ้นเรื่อยๆและมากกว่าเดิม ต่อให้ผมปลดปล่อยมันออกไปกี่ครั้ง ความอยากกระหายของผมก็ยังต้องเรียกร้องหาสิ่งนี้อยู่ดี

"อ๊า! เธอแม่งตอดแรงฉิบหาย"

" มะ ไม่ไหว น้ำขิงไม่ไหว จ จะตายอยู่แล้ว อื้อส์" เธอพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอินโรยและสั่นเคือง

"เธอตายแน่ ถ้ายังตอดมันแรงขนาดนี้"

"อื้อส์ หยุดสักที อ๊าา ขอร้อง อ๊างงง"

" อ๊าา ฉันจะหยุดมันได้ต่อเมื่อฤทธิ์ยามันหมดไปเอง"

ปึก ปึก ปึก ~~~~~~
Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • แพ้ทาง... LOST WAY    บทที่ 49

    “ว่าไง พ่อแม่ฉันเป็นไงบ้าง มีใครโทรไปแจ้งตำรวจแล้วหรือยัง "เสียงร้อนรนของน้ำขิงเอ่ยถามในสิ่งที่เธออยากรู้ขึ้นมาอีกครั้ง "___" แต่ผมก็ยังยืนเงียบและมองหน้าเธอนิ่งๆ เหมือนเดิมการที่ผมเงียบเพราะผมไม่รู้จะบอกเธอเรื่องนี้ยังไงมันลำบากใจที่ต้องพูดมันจริงๆ ..หลายชั่วโมงก่อนหน้านี้ หลังจากน้ำขิงกับลูกจะถู

  • แพ้ทาง... LOST WAY    บทที่ 48

    “อดทนหน่อยนะน้ำขิง เพื่อลูก " เขาพูดพร้อมรอยยิ้มพลางพยักหน้าให้ ฉันพยักหน้าตอบเขาแล้วรวบรวมแรงเรี่ยวแรงที่เหลืออยู่ พร้อมสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วเบ่งมันอีกครั้งแบบยาวๆ “ฮึบอื้ออออออออออออออ~แฮ่ก แฮ่ก " “หัวเด็กโผล่ออกมาแล้ว น้ำขิงเบ่งอีกลูกเบ่งยาวๆเลยน้ำขิง" “อีกนิดเดียว น้ำขิงอีกเดียว " พี่เวย์พ

  • แพ้ทาง... LOST WAY    บทที่ 47

    ..ไอ้เวย์เจอไหมวะ!!!!แค่กกๆ ..ไม่เจอเลยว่ะ!! น้ำขิง!!!น้ำขิง!!! พ่อ!!!แม่!!!แค่กๆๆ น้ำขิง!!ได้ยินฉันไหมน้ำขิง!! " "พี่เวย์!" นั่นมันเสียงพี่เวย์ฉันจำได้ ต้องเป็นเขาแน่ๆ ฉันยิ้มออกมาแบบดีใจว่าในที่สุดฉันกับลูกก็รอด ...น้ำขิงเธออยู่ไหน น้ำขิง! พี่เวย์ตะโกนเรียกฉันอีกครั้ง ฉันพยายามจะอ้าปากต

  • แพ้ทาง... LOST WAY    บทที่ 46

    ...ในขณะเวลาเดียวกันของอีกด้าน “ฮึกก ออกไป!!อิงอยากอยู่คนเดียว!!!ฮึกกก!ฮือ~ออกไป!” นั่นคือเสียงคืออิงฟ้าพี่สาวของน้ำขิง ที่ร้องตะโกนไล่ไอ้สิงห์เสียงดังลั่นห้องแถมปาของใส่มันแม่งจนเละไปหมด มันก็ยืนเสร่อให้เมียมันปาของใส่อยู่นั่นล่ะ ไม่รู้ว่ามันใส่อารมณ์เอากับเมียมันแรงเบอร์ไหนเมียมันถึงได้แท้งลู

  • แพ้ทาง... LOST WAY    บทที่ 45

    “ฉันถามนายจริงๆนะเวย์ นายไม่ได้รักฉัน แล้วจะรั้งฉันเพื่ออะไร เพื่ออะไรไหนนายบอกฉันมาสิ ว่านายต้องการอะไรจากฉันกันแน่! มันเหนื่อยนะเว้ย!ที่ต้องคิดเองเออเองแม่งอยู่คนเดียวตลอดว่านายรู้สึกดีกับฉันจริงๆ แต่ถ้านายไม่รู้อะไรกับฉัน แล้วจะมาตามหวงตามหึงเxี้ยอะไรวะ!” ฉันพูดออกไปแบบมันเหลืออดจริงๆไหนๆก็ไหนๆแ

  • แพ้ทาง... LOST WAY    บทที่ 44

    ณ..เวลา 22:50 “ดึกแล้วมากแล้วทำไมไม่เข้าบ้าน มายืนตากน้ำค้างแบบนี้เดี๋ยวไม่สบายเอานะ น้ำขิง " เสียงผู้เป็นพ่อเอ่ยถามและบอกด้วยความเป็นห่วง ฉันจึงหันกลับไปแล้วยิ้มให้พ่อที่ยืนอยู่ตรงประตูบางๆ “หนูนอนไม่หลับค่ะ ก็เลยออกมาเดินเล่นข้างนอก " “อากาศข้างนอกมันเย็น..ที่หลังก็เอาเสื้อคลุมมาด้วย ตัวเองก็ย

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status