Mag-log inShare
บทเจ็ด
Huling Na-update:
2025-09-20 13:14:49บทที่ 7. ลาจาก
"ทำไมตินไม่ใส่เสื้อ ร้อนเหรอ" มิรินซ่อนเรียวแขนไว้ข้างหลังทันที เมื่อเห็นว่าเฌอเบลล์พยายามจ้องมองมาที่เธอ "ทำไมยัยรินมาถึงไวจัง ทั้งที่บ้านไกลจากที่นี่มาก" นานะเอ่ยขึ้น ก่อนจะจ้องมองเฌอเบลล์และมิรินสลับกัน "ฉันกลัวรถติดอะ เลยแวะรับเจมาด้วย เนอะ! เรามาถึงพร้อมกัน ตั้งแต่แรกเลยนะ" มิรินพยายามอธิบายให้เพื่อนเข้าใจทว่ากลับยิ่งอธิบายมากเท่าไหร่กลับแย่ลง "เธอนี่ก็ขี้เสือกดีเหมือนกันเนอะ" ไวน์เอ่ยขึ้น ก่อนจะปาลูกบอลไปที่หัวหญิงสาว "มิริน" "อ๊ะ! อาว่าไงติน" มิรินสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจทันที ที่ชายหนุ่มเรียกชื่อ "แล้วทำไมแกต้องสะดุ้งขนาดนั้นวะยัยริน ทำราวกับไอ้ตินมันเป็นผี" ไวน์เอ่ยขึ้น เมื่อเห็นท่าทีหวาดกลัวของเพื่อนสนิท "ติน มีอะไรรึเปล่า ให้เบลล์ช่วยไหม" "ไม่เป็นไร เบลล์มาเหนื่อย ๆ นั่งเถอะ" "โอ๊ย! ความเป็นห่วงกันนั้น จะคลั่งรักไปไหนคะ พ่อคูนนน!!!" นานะแสร้งเอ่ยแซวทั้งคู่ขึ้น ก่อนที่เฌอเบลล์จะแสดงความเขินอายของมาอย่างเห็นได้ชัด "ฉันอยากนั่งใกล้เจอะ นายขยับไปหน่อยได้ไหม " มิรินเอ่ยขึ้น ก่อนจะนั่งแทรกกลางระหว่างไวน์และเจเลอร์ โดยมีสายตาของมาร์ตินจับจ้องมองอยู่ตลอด แก้วเหล้าราคาแพงถูกวางตรงหน้าทุกคน มิรินมองแก้วตรงหน้าด้วยท่าทีพะอึดพะอม "วันนี้ดื่มไม่เยอะนะ พอดีขับรถมาเองอะ" และทุกคนก็ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม มิรินยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มช้า ๆ เวลามีปัญหาการได้ดื่มเหล้าลงไป มันก็ทำให้สมองเราโล่งดีเหมือนกันนะ "..." “เออ! มิรินรถเธออยู่ไหน นี่ก็นานแล้วนะ ยังไม่เสร็จอีกเหรอวะ” " ...อออ๋อ! พอดีว่ายังรออะไหล่อยู่ ครืด...ครืด... ในขณะที่หญิงสาวจะเอ่ยถึงรถของเธอ พ่อของเธอมิรินก็โทรมาเข้ามาพอดี "ว่าไงคะคุณพ่อ" "ริน เราขายบ้านได้แล้วลูก ธนาคารให้พ่อ25ล้าน เราจะมีเงินไปตั้งตัวแล้วนะลูก" "ดีใจด้วยนะคะคุณพ่อ" "จะกลับกี่ทุ่มลูก ขับรถคนเดียวอันตรายนะ" "ค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงรินนะ ถ้าขับไม่ไหว เดี๋ยวรินหาโรงแรมเข้าพัก พ่อนอนก่อนได้เลยนะคะ ไม่ต้องรอริน" มิรินกดวางสายในทันที เธอเดินกลับไปในห้องอีกอีกครั้ง ก่อนจะเห็นเฌอเบลล์ หลับไปบนอกของมาร์ติน "ติน พาเบลล์เข้าไปนอนในห้องเถอะ เดี๋ยวตรงนี้พวกเราจัดการเอง" นานะเอ่ยขึ้น ทำเอาหญิงสาวที่เข้ามาใหม่จ้องมองด้วยสายตาเรียบนิ่ง หากตรงนั้นเป็นเธอ มาร์ตินคงจะผลักไส มิรินผลักความคิดออกจากหัว ก่อนจะเดินไปนั่งลงที่เดิม "มิริน" มาร์ตินเอ่ยชื่อหญิงสาวอีกครั้ง ก่อนที่เธอจะจ้องเฌอเบลล์สลับกับมาร์ติน "นายพาเบลล์เข้าไปพักในห้องเถอะ ฉันจะกลับแล้ว พ่อฉันโทรตามแล้วอะ ไปนะ" "เดี๋ยวไปส่ง" มาร์ตินยังคงอยากพูดคุย และเคลียร์ปัญหาที่ผ่านมากับเธอ แต่ดูเหมือนมิริน จะยังโกรธเขาเรื่องเมื่อเย็น "ไม่เป็นไร นายดูแลเบลล์เถอะ ฉันกลับเองได้" "มีเรื่องจะคุยด้วย" "ไว้วันหลังนะ" มิรินเอ่ยตอบทันควัน ก่อนจะจ้องมองชายหนุ่มด้วยแววตาผิดหวัง มาร์ตินรับรู้ได้ทันที ว่าหญิงสาวมีอะไรภายในใจ "เรากลับก่อนนะ โชคดีนะ แล้วค่อยเจอกันใหม่" "กลับดี ๆ เจอกันมหา’ลัย" เจเลอร์เอ่ยขึ้น ก่อนที่เธอจะเดินกลับไปที่รถของตัวเอง มาร์ตินที่จะวิ่งตามร่างหญิงสาวออกไป แต่กลับถูกเฌอเบลล์ออดอ้อนให้พาไปนอน "ฉันว่าเรากลับกันดีกว่า เฌอเบลล์ กับตินจะได้อยู่ด้วยกันสองคน" นานะเอ่ยขึ้น ก่อนจะจ้องใบหน้าเฌอเบลล์อย่างรู้ทัน ในความต้องการของเพื่อนสนิท "เบลล์นอนที่นี่ไม่ได้ ถ้าเบลล์กูจะนอนตรงไหนวะไอติน" เจเลอร์เอ่ยแทรกขึ้น พร้อมกับจ้องใบหน้ามาร์ตินนิ่ง เจเลอร์ไม่เคยขอนอนห้องเขาสักครั้ง จู่ ๆ วันนี้ก็เกิดบ้าขึ้นมาคิดอยากจะนอน "งั้นเดี๋ยวฉันขับรถไปส่งเบลล์เอง เธอกลับไปเถอะ" "มันจะดีเหรอ" "มึงอยู่เคลียร์ห้องเถอะ เดี๋ยวกูไปส่งเบลล์เอง แม่งเมาแล้วเป็นภาระชิบหาย" เจเลอร์เอ่ยขึ้น ก่อนจะอุ้มร่างเฌอเบลล์ในท่าเจ้าสาว และเดินไปที่รถของตัวเองทันที ปึก! โอ๊ย! เฌอเบลล์เอ่ยร้องขึ้นเมื่อถูกเหวี่ยงเข้าไปในรถอย่างแรง "อ้าว! ก็ปกติดีหนิ" "นี่นายมายุ่งอะไรด้วย" "ทำตัวให้มีค่ากว่านี้หน่อยเบลล์ เธอเป็นผู้หญิงที่ใครก็อยากได้นะ แต่ไม่ใช่กับมาร์ติน" "แล้วทำไมฉันจะนอนห้องตินไม่ได้ ฉันกับตินเรารักกัน ได้ยินไหมเรารักกัน" "ไอตินมันเคยบอกแบบนั้นเหรอ ไม่ใช่แค่เธอเหรอ ที่คิดไปเองคนเดียว" ปึง! เจเลอร์ปิดประตูรถเสียงดัง ก่อนจะเดินอ้อมไปฝั่งคนขับ ก่อนจะขับรถออกไปด้วยความรวดเร็ว วันต่อมา... มิรินแต่งตัวด้วยชุดนักศึกษาก่อนจะเดินลงมาจากบ้านด้วยท่าปกติ ก่อนจะเห็นพ่อของเธอยืนคุยโทรศัพท์ด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยดีนัก เธอเดินไปกุมมือพ่อตัวเองด้วยความอบอุ่น และพยักหน้าเป็นกำลังใจให้กับพ่อ "ครับ ๆ ผมจะจัดการให้ครับ" ทรงยศเอ่ยตอบคนปลายสาย ก่อนจะกดวางสายด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก "ริน เราต้องย้ายออกภายในวันนี้ เดี๋ยวทางธนาคารจะจัดการเรื่องส่วนต่างให้เพิ่มอีกเท่าตัว พ่อตอบตกลงเขาไปแล้ว รินพร้อมไหมลูก" มิริน สูดลมหายใจเข้าเต็มปอด ก่อนจะตอบตกลงพ่อของเธอทันที "ค่ะ รินพร้อม ของรินมีอะไรไม่มาก เก็บแป๊บเดียวก็เสร็จ พ่อไปเก็บของตัวเองเถอะนะคะ เดี๋ยวรินขอไปลาออกที่มหา’ลัยก่อนนะคะ" มิรินเอ่ยขึ้นด้วยแววตาดีใจ ก่อนจะส่งยิ้มให้พ่อแม้ว่าภายในใจ เธอจะไม่ได้ดีใจที่จะได้ก้าวออกไปจากบ้านหลังนี้เลยสักนิด มิรินขับรถออกมาที่มหา’ลัยก่อนจะยื่นเอกสาร และกลับมาที่บ้านของตัวเองทันที เพราะกลัวว่าเพื่อน ๆ จะสงสัย มิรินนั่งเก็บของด้วยใจที่กระตุกสั่นไหว จากนี้ไปเธอคงไม่ได้เจอเพื่อน ๆ ในกลุ่มอีกแล้ว แต่ก็ดีเหมือนกัน เธอจะได้ไม่เป็นคนที่ไปแทรกกลางระหว่างเฌอเบลล์และมาร์ติน มิรินค่อย ๆ เลิกแขนเสื้อของตัวเองขึ้น เผยให้เห็นร่องรอยเขียวช้ำที่ชายหนุ่มฝากเอาไว้อย่างชัดเจน ก่อนที่หยาดน้ำตาจะร่วงหล่นลง เมื่อภาพเหตุการณ์ในวันวานเมื่อหลายปีก่อนหลั่งไหลเข้ามาในสมองอีกครั้ง ปึก! เสียงลูกบอลลอยกระแทกเข้าที่หัวของเฌอเบลล์และกระเด็นมาใส่แผงอกของมิรินเต็มแรง ทว่ามาร์ตินกลับทิ้งการแข่งขันในสนามทันทีและวิ่งเข้ามาหาเฌอเบลล์ "เบลล์ เจ็บมากไหม" "ติน เบลล์เจ็บหัว" เฌอเบลล์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงออดอ้อน ก่อนจะร่ำไห้ออกมา "เธอล่ะ" มาร์ตินเอ่ยถามมิรินด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงไม่แพ้กันทว่ามิรินกลับปฏิเสธออกไป แม้ว่าเธอจะเจ็บมากก็ตาม "ไม่หรอก นายดูแลเบลล์เถอะ"
Pinakabagong kabanata
แพ้รักคนใจร้าย บทที่ยี่สิบสี่
มาร์ตินเดินย่างกรายออกไปจากห้องทันที ก่อนจะเห็นเฌอเบลล์และนานะนั่งรออยู่ก่อนแล้ว นานะรู้สึกไม่สบอารมณ์ทันที ที่ไม่เห็นมิรินเดินออกมาพร้อมกัน แต่ก็เลือกที่จะไม่พูดอะไรออกไป"มีอะไร"มาร์ตินเอ่ยถามทั้งสองคนขึ้น เมื่อเห็นว่าพวกเธอมาหาเขาถึงที่นี่ เฌอเบลล์คิดหาข้ออ้างไม่ทัน จึงแกล้งชวนมาร์ตินคุยสัพเพเหระมิรินที่นั่งรอมาร์ตินนานพอสมควรจึงเดินสำรวจภายในห้อง ก่อนจะเหลือบไปเห็นเอกสารสัญญาจ้าง และภาพถ่ายงานของเธอ ต่าง ๆ นานา ที่เธอตั้งใจทำมัน มิรินกำรูปภาพเหล่านั้นด้วยความโกรธเคือง แปลว่าที่ผ่านมา มันไม่เคยมีสินค้าตัวไหนจ้างเธอจริง ๆ แต่มันจากมาร์ตินที่คอยจ้างเธอ ความโกรธเคืองและผิดหวังประเดประดังเข้ามาภายในใจ มิรินโกรธเคืองเป็นอย่างมาก แต่ทำได้เพียงให้ชายหนุ่มเดินกลับเข้ามา เอกสารการจ้างนักสืบพร้อมรูปถ่ายของเธอต่าง ๆ ถูกวางไว้บนโต๊ะ อย่างเป็นระเบียบเพื่อคำอธิบายจากเขา"ตินเราออกไปกินข้าวกลางวันกันร้านเดิมไหม เบลล์หิวแล้ว"เฌอเบลล์เอ่ยขึ้นด้วยท่าทีออดอ้อน ก่อนจะเดินเข้าไปกอดแขนชายหนุ่ม แต่กลับได้กลิ่นน้ำหอมของอีกคน ซึ่งเธอจำได้ดีว่ามันเป็นน้ำหอมของมิริน เพื่อนสนิทอีกคนในกลุ่ม หญิงสาวชะงักไปค
แพ้รักคนใจร้าย 40
ใช้เวลาเพียงไม่นานเควินมาถึง สิ่งแรกที่เขามองหาก็คือเธอ แต่ก็ต้องแปลกใจที่มิราไม่ได้อยู่รอเขา"คิดว่าเมียจะวิ่งมากอดซะอีก"เควินสบถขึ้นในใจ ก่อนจะเดินไปหาเธอแม่มิรารีบเข้าไปกอดเมลลี่ทันที ก่อนที่ย่าก็ถามด้วยความเป็นห่วง" ปลอดภัยแล้วนะลูก""ขอบคุณทุกคนมากเลยนะคะ"ปู่เรียกเควินไปคุยอะไรนิดหน่อยก่อนจะแยกย้ายกันไปนอน ก่อนจะบอกว่า"พรุ่งนี้ค่อยจัดการพวกมัน"" เควินไปหามิราเถอะ ไม่ต้องห่วงลูก มิราเขาปั๊มนมและฝากลูกกับแม่หนึ่งคืน"" ฝากด้วยนะครับ"เควินรีบขึ้นไปบนห้องด้วยความเร่งรีและตื่นเต้น เป็นในรอบหลายเดือนตั้งแต่เธอท้อง เขาก็ไม่เคยได้สอดแทรกเข้าไปในกายของเธอเลย ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้วขอจัดคืนนี้ให้หนำใจเลยแล้วกันเควินค่อย ๆ เปิดเข้ามาก่อนมองหาหญิงสาว แล้วก็ต้องตกตะลึงเมื่อมิรานั้น ใส่ชุดนอนคอสเพลย์สุดเซ็กซี่ นั่งรออยู่ มิราจ้องมองเควินด้วยสายตายั่วยวน" มาแล้วเหรอคะ ทำไมถึงปล่อยให้รอนานจัง"มิราเอ่ยขึ้นก่อนจะย่างกรายเข้าไปชายหนุ่มพร้อมกับปลดกระดุมเสื้อผ้าให้ช้า ๆ เควินที่รู้สึกอยากจะขย้ำเธอจึงลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างของเธอ ทว่ามิรากลับห้ามเอาไว้"ใจเย็นๆสิคะ เรามีเวลาด้วยกันทั้งคืน ไปอาบน้ำก
แพ้รักคนใจร้าย 39
วันเวลาผ่านไปไวเกือบสามเดือนแล้วที่มิรานั้นออกมาอยู่บ้านกับปู่และย่าของมาเฟียหนุ่ม เธอโดนบังคับมาโดยให้เหตุผลว่า อยู่ใกล้พวกเขาจะปลอดภัยกว่า มิราไม่มีทางเลือก ถึงยอมมาในขณะที่เธอกำลังให้นมลูกอยู่ในสวน อยู่ ๆ ก็มีย่ากับแม่และเมลลี่ผู้จัดการช่วยเลี้ยงลูกของเธอ ทุกๆ คนเห่อหลานมาก" อะมาร์เวลล์ค่าบ กินนมอยู่เหรอค่าบ"ทุกคนต่างหยอกล้อเด็กน้อยวัยสามเดือนเศษ ก่อนจะฝังจมูกลงแก้มเด็กน้อยวัยสามเดือนเศษตอนนี้น้ำนมของเธอเยอะมากๆ ทว่าลูกของเธอก็กินเก่งมากเหมือนกัน น้ำนมเอ่อไหลจนต้องปั๊มนมใส่ตู้เก็บไว้จำนวนมาก อยู่ๆ เธอก็คิดถึงตอนที่น้ำนมยังไม่มา ตอนนั้นเธอรู้สึกเครียดมาก แต่ก็ยังดีที่ได้กินน้ำขิงของนัทเชลล์ ทำให้เธอมีน้ำนมสต๊อกไว้ถึงสามตู้ฟรีชหลังจากที่มิราให้นมลูกของเธอเสร็จ เมลลี่ก็มาอุ้มมาร์เวลล์ออกไปทันที"มิไปพักเถอะ""มิแทบจะไม่ได้ทำอะไรเลย จะต้องพักด้วยเหรอ"มิราเอ่ยขึ้นทว่าเมลลี่ไม่สนใจเธอ เอาแต่หยอกล้อหลาน"วันนี้แด๊ดดี้ไปไหน ทำไมห่างลูกนานจังเลย ปกติมาทุกสิบนาที"ว่าจบเควินก็เดินเข้ามากอดมิราจากทางด้านหลัง ก่อนจะประกบริมฝีปากแนบชิด ทั้งสองสวีทหวานอย่างไม่อายใคร และทุกคนก็เริ่มชินแล้ว
แพ้รักคนใจร้าย 38
ครอบครัวเควินและมิราย้ายมาอยู่บนเกาะด้วยกันแทบตลอดเวลา เควินเลือกที่จะเอางานมาทำที่เกาะและดูแลเธอแบบใกล้ชิดเพิ่มความปลอดภัยแบบเต็มกำลังเควินแทบไม่ให้หญิงสาวออกห่างจากตัว และยังสั่งให้เธอนอนดูซีรีส์ฟังเพลงอยู่โซฟาในห้องทำงาน แล้วถ้าเบื่อเขาก็พาออกไปเดินเล่น และไปหาแม่ที่อยู่อีกฟากของเกาะแม่เธอกับผู้จัดการก็มาอยู่ด้วยแต่ว่าขอให้สร้างบ้านหลังเล็ก ๆ ส่วนหนึ่งของเกาะ พวกเขาอยากใช้ชีวิตแบบเรียบง่าย จริง ๆ ทั้งสองอยากอยู่ที่ญี่ปุ่นแต่มิราเป็นห่วงจึงขอร้องให้มาด้วยกัน แม่ก็ไม่อยากทำให้ลูกสาวกับเควินต้องเป็นห่วงเลยอยู่ใกล้ ๆ กันจะได้สบายใจ และเชื่อว่าเควินจะดูแลทุกคนได้ปู่และย่าเอ่ยถามถึงข่าวเควินหลานชายจากลูกน้อง เพราะเควินไม่มาหาเขาเลย ด้วยความคิดถึงหลานชายคนเดียวจึงให้คนเป็นย่าแกล้งป่วย"คิดถึงมันมากก็แกล้งป่วยสิ""แกล้งหรือไม่แกล้ง ฉันก็เหมือนคนป่วยอยู่แล้ว"คนแก่ทั้งสองเริ่มปลงและทำใจยอมรับมิราและยิ่งได้รู้ว่านางใจเด็ดและไม่ยอมแพ้ที่จะรักเควินก็ยิ่งรู้สึกชอบ เธอเหมือนย่าของเควินในตอนนั้น ตอนแรกย่าก็อยากได้เมติน่าคู่หมั้นเควินมากเพราะคิดว่าจะทำทุกอย่างได้เพื่อเควิน แต่จริง ๆ แล้วเธอ
แพ้รักคนใจร้าย 37
. ลูกเควินนั่งดูหมอตรวจหญิงสาวด้วยความตื่นเต้น มิราเองก็พยายามส่งสายตาให้ชายหนุ่มออกไป ทว่าชายหนุ่มกลับไม่สนใจเธอเอาแต่จ้องมองบนจอ แต่พอเห็นภาพลูกหน้าจอทั้งสองคนก็เงียบไป เควินเอ่ยถามหมอขึ้นว่าเสียงหัวใจเป็นของใคร คุณหมอก็เอ่ยตอบว่า"เสียงของตัวเล็กครับ"เควินนั่งฟังเสียงหัวใจของลูกน้อยด้วยความรู้สึกที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เป็นครั้งแรกที่ดีใจจนแทบเก็บอารมณ์ไว้ไม่อยู่เควินฟังหมออธิบายวิธีดูแลเมียกับลูกอย่างตั้งใจ สงสัยอะไรก็ถามทำเอาคนเป็นแม่อย่างมิรารู้สึกใจเต้นแรงและไม่คิดว่ามาเฟียอย่างเขาจะสนใจลูกขนาดนี้ และนึกภาพไม่ออกเลยว่าเควินจะโกรธมากแค่ไหนถ้าเธอทำแท้งจริงๆเควินเอ่ยถามเพศลูกขึ้น"เพศอะไรครับ""น้องเป็นผู้ชายครับ"เควินพอรู้ว่าได้ลูกชายก็ดีใจมาก ๆ แต่ก็ยังคงเก็บอาการพออัลตราซาวด์เสร็จหมอก็เอ่ยถามมิราขึ้นทันที"ยังแพ้ท้องอยู่มั้ย""ก็มีบ้างค่ะ""แล้วมีวิธีที่ทำให้หายแพ้ไหม"เสียงมาเฟียหนุ่มเอ่ยถามขึ้นทันที สร้างความมึนงงให้คนเป็นหมอเป็นอย่างมากมิรามองหน้าชายหนุ่มแบบงง ๆ"นี่โง่หรือแกล้งโง่ กันแน่ใครจะรักษาอาการแพ้ท้องได้"มิราเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีรำคาญ ทว่าหัวใจกลับเต้นแรงอย่างหนักที
แพ้รักคนใจร้าย 36
36.มิราค่อย ๆ รู้สึกตัวตื่นก่อนจะนั่งคิดทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมา เธอไม่ได้รู้สึกตกใจกับอาการของตัวเอง เพราะเธอมักจะเป็นแบบนี้อยู่บ่อย ๆมิรารู้สึกเครียดมาก ๆ และไม่รู้จะทำยังไงกับเรื่องนี้ ทำได้เพียงคิดว่าเธอนั้นไปทำชั่วอะไรไว้ตั้งแต่ชาติปางไหนทำไมมันถึงได้ซวยซ้ำซ้อนขนาดนี้"จะมีผัวทั้งทีก็เป็นผัวคนอื่นซะงั้น"มิราสบถขึ้นแต่พอพูดถึงผัวเธอก็มองหามาเฟียหนุ่ม ทว่ากลับไม่เจอแล้วก็มีเสียงใครบางคนมาเคาะประตูปู่กับย่าของมาเฟียหนุ่มตั้งใจแอบมาคุยกับเธอตอนที่เควินไม่อยู่ พร้อมกับบังคับเธอให้ทำตามข้อตกลง"เควินควรมีชีวิตที่ดีกว่านี้ เธอไม่เหมาะที่จะยืนข้างเควิน เธอมันอ่อนแอเกินไปที่สู้เพื่อเควิน ออกไปจากชีวิตหลานฉันซะ!""ทำไมฉันต้องทำตามที่พวกคุณต้องการนี่มันชีวิตของฉัน พวกคุณมีสิทธิ์อะไรมาสั่งให้ฉันไปจากเควิน" "ความปลอดภัยของครอบครัวเธอมั้ง ฉันจะบอกอะไรเธอให้นะคนที่จะเป็นเมียมาเฟียอย่างเควินจะต้องเป็นคนที่คู่ควร ดูแลตัวเองและลูกได้ ไม่เป็นภาระให้เควินเหมือนเธอ" "ยังไงเธอเองก็ไม่ได้รักหลานชายฉันอยู่แล้ว สู้เอาเงินไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ไม่ดีกว่าเหรอ ไม่ต้องมาเสี่ยงอันตราย ฉันจะให้เงิน
Maaari mong magustuhan
ดวงใจอันธพาล NC25+
ฅนบนดอย51.5K viewsปราบรักร้ายนายมาเฟีย | พายุ x ชะเอม
Aoybabyz22.8K viewsบอสเอวดุ!!!
ซีไซต์59.8K viewsเมียเด็ก Honey (I hate you)
ลำเจียก42.0K viewsแผนร้ายแฝงรัก
Chocolate lily 67 viewsบ้านไร่ในฝัน
ลินญาร์269 viewsบังเอิญเป็นผัวเธอ (NC 18+)
กาแฟหอมกรุ่น2.9K viewsคนโปรดของหมอจิณณ์
สามินี6.7K views
