Mag-log inShare
บทแรก
Huling Na-update:
2025-07-27 09:20:56บทที่ 1. ปัญหา
เห้อ...... มิรินถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะเดินตามหลังเพื่อน ๆ ออกไปที่โรงจอดรถ เธอยืนมองเฌอเบลล์ที่กำลังขึ้นรถมาร์ตินด้วยแววตาเศร้า ทั้งที่มันควรจะเป็นภาพที่คุ้นชิน แต่พอรู้ว่าเฌอเบลล์รู้สึกยังไงกับมาร์ติน ก็อดจะเสียใจไม่ได้ มิรินยังคงจ้องมองทั้งสอง ก่อนที่ชายหนุ่มจะรู้สึกถึงการถูกจ้องมอง และหันมาที่รถของเธอเช่นเดียวกัน มิรินรีบเปิดประตูเข้าไปในรถสปอร์ตคันหรูของตัวเองทันที เพราะกลัวว่ามาร์ตินจะรู้ว่าเธอแอบมองอยู่ รองเท้าส้นสูงขนาดสองนิ้วเหยียบลงที่คันเร่งรถด้วยความเร็วสูงโดยไม่สนใจสายตาเพื่อน ๆ ที่มองตาม "ยัยริน รีบไปไหนอะ ทำไมต้องขับรถเร็วขนาดนั้น" "นัดเด็กไว้เปล่า เห็นมีเด็กปีสองมาวอแว" เจเลอร์เอ่ยขึ้นด้วยท่าทีหยอกล้อ ต่างจากอีกคนที่เอ่ยแทรกขึ้นมาทันที " มิรินไม่ใช่คนแบบนั้น" น้ำเสียงนิ่งเรียบโดยมาร์ตินดังขึ้น ก่อนที่จะขับรถออกไปด้วยความเร็วไม่ต่างกัน ภายในห้องนอนสีขาวสะอาดตา ตกแต่งแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ราคาแพง มีร่างสวยในชุดนอนสีหวานเดินวนไปวนมาด้วยท่าทางร้อนรน เรียวปากเล็กก็บ่นพึมพำราวกับนางเอกกำลังท่องบทละครหลังข่าว “ฉันขอโทษนะ จริง ๆ แล้วฉันไม่ได้คิดอย่างที่พูด ฉันไม่ได้คิดแบบที่พูดออกไปจริง ๆ นะ” “ฉันชอบนายนะ แต่ที่ฉันพูดออกไปแบบนั้นก็เพราะ...เพราะอะไร เพราะอะไร โอ๊ย! จะบ้าตาย ทำไมแกปากพล่อยแบบนี้” มิรินดึงทึ้งหัวตัวเองอย่างแรงโทษฐานพูดไม่คิดจนทำให้มาร์ตินเข้าใจผิด สายตาผิดหวังที่เขามองมาที่เธอเพียงเสี้ยววินาทีนั้นมันฝังใจเธอมาก ๆ ไม่รู้ว่าเธอคิดไปเองหรือเปล่า แต่เธอรู้สึกว่ามันมีบางอย่างซ่อนอยู่ในดวงตาคู่นั้น เพล้ง! เสียงที่ดังมาจากด้านนอกทำให้ความคิดฟุ้งซ่านหายไปจากใจของมิรินชั่วขณะ และไม่ทันที่เธอจะได้ตั้งคำถามอะไร เสียงเคาะประตูหน้าห้องก็ดังขึ้นมารัว ๆ ก๊อก ๆ ๆ “ริน ยัยริน เปิดประตูหน่อย” ตามมาด้วยเสียงของพี่สาวที่ดูจะร้อนรนผิดสังเกต จนมิรินต้องรีบเดินไปเปิดประตู “เกิดอะ....” มิรินกำลังเอ่ยปากถาม ทว่ามิรากลับพุ่งตรงเข้าไปยังตู้เสื้อผ้าของเธอ “อย่าพึ่งถาม รีบไปเก็บของเร็ว” มิราเปิดตู้เสื้อผ้าของน้องสาวแล้วดึงกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ออกมาอย่างรีบร้อน “เก็บทำไมคะ แล้วเกิดอะไรขึ้น” “หยุดบ้าสักทีมารี จะพาลูกไปไหนดึกดื่นปานนี้” เสียงของผู้เป็นพ่อที่ดังเล็ดลอดผ่านช่องประตูเข้ามาทำให้มิรินเลิกสนใจพี่สาวแล้วเดินออกไปดู “ฉันจะไปไหนมันก็เรื่องของฉัน คุณเอาเวลาที่ห้ามฉันไปจัดการเรื่องของตัวเองเถอะ หรือไม่ก็ตามไปง้อนังเมียน้อยของคุณ เผื่อหล่อนจะรับเลี้ยงดูคนที่ไม่เหลืออะไรอย่างคุณ” มารีตะคอกใส่หน้าสามีอย่างเหลืออดโดยไม่รู้ว่ามีลูกสาวคนเล็กที่ไม่รู้เรื่องอะไรมาก่อนได้ยืนฟังอยู่ “เกิดอะไรขึ้นคะคุณพ่อคุณแม่” มิรินเอ่ยถามออกไปด้วยท่าทางสุดช็อกกับภาพที่เห็นตรงหน้า เธอมองผู้เป็นพ่อสลับกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำตาของแม่ ในหัวของเธอในตอนนี้มีแต่คำถามมากมายไปหมดจนเธอแทบจะทนฟังคำตอบไม่ไหว สุดท้ายเธอก็ได้รู้ความจริงว่าพ่อนอกใจแม่ ไปมีเมียน้อย แค่นั้นไม่พอเพราะท่านยังล้มละลายและติดหนี้การพนันอีกด้วย ไม่จริงใช่ไหม! หัวใจดวงน้อยแตกสลายกลายเป็นเสี่ยง ๆ เป็นครั้งที่สองของวันเมื่อผู้เป็นแม่ให้เธอเลือกว่าจะอยู่กับพ่อหรือจะไปเริ่มต้นชีวิตใหม่กับแม่ “ไม่ หนูเลือกไม่ได้” มิรินส่ายหน้ารัว ๆ ขณะที่น้ำตาไหลอาบสองแก้ม ไม่นานร่างสวยก็ทรุดลงกับพื้นอย่างหมดเรี่ยวแรงและไม่รู้ว่าจะเอายังไงต่อกับชีวิต "มิริน! ไปกับแม่ แกจะอยู่กับพ่อที่มันสารเลวแบบนี้ไปทำไม พ่อแกมันทรยศความรักของพวกเรานะ" "นี่คุณ หยุดพูดแบบนี้กับลูกนะ ถึงผมจะเลว แต่ผมก็รักลูกไม่น้อยไปกว่าคุณ" ทรงยศเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีเดือดดาล เมื่ออดีตภรรยาเอ่ยให้ร้าย ให้ลูกเกลียดชังผู้เป็นพ่ออย่างเขา "หรือว่ามันไม่จริง ถ้าคุณรักลูก คุณจะมีอีตัวนั้นทำไม!" กรี๊ด...!! มิรินกรีดร้องขึ้น ก่อนจะวิ่งขึ้นที่ห้องของตัวเองก่อนจะร่ำไห้ออกมาอย่างหนัก เรื่องราวร้าย ๆ ถาโถมเข้ามาพร้อมกัน เธอไม่รู้ว่าจะเริ่มแก้จากตรงไหน แต่ที่แน่ ๆ เธอจะไม่มีทางทิ้งพ่อของเธอไปเด็ดขาด ในขณะที่เธอกำลังนั่งร่ำไห้ด้วยความเสียใจ อยู่ ๆ มิรา พี่สาวของเธอก็เดินเข้ามาในห้อง พร้อมกับสวมกอดน้องสาวอย่างแผ่วเบา "ไปด้วยกันนะริน ถ้ารินอยู่ที่นี่ รินจะลำบากนะ" มิรา พยายามพูดจาหว่านล้อมผู้เป็นน้องให้ไปกับแม่และเธอ เพราะถ้าหากน้องสาวของเธอยังอยู่ที่นี่ อาจจะไม่ได้มีชีวิตที่ดีแบบนี้อีกแล้ว "ไปเมกากับคุณแม่เถอะนะ ตั้งตัวได้เมื่อไหร่เราค่อยกลับมาดูแลคุณพ่อ" "ริน ทิ้งคุณพ่อไม่ได้ พี่มิรา รินทิ้งคุณพ่อไม่ได้" มิรินร่ำไห้ออกมาอย่างหนัก ก่อนจะสวมกอดผู้เป็นพี่ จริง ๆ มิรา รู้เรื่องนี้มาสักพักแล้ว แต่ไม่อยากบอกให้น้องสาวรับรู้ เพราะมิรินควรจะตั้งใจเรียน และยังเด็กเกินกว่าจะรับรู้ปัญหาเหล่านี้ "รินทิ้งคุณพ่อไปไม่ได้ รินสงสารคุณพ่อ ตอนนี้คุณพ่อไม่เหลือใครแล้วนะพี่มิ พี่ช่วยคุยกับคุณแม่ได้ไหม อย่าไปจากคุณพ่อเลยนะคะ รินขอร้อง" มิรินพยายามเอ่ยขอร้องพี่สาว เธอไม่อยากให้ทุกคนทิ้งพ่อไปในยามที่เจอกับปัญหา ปัญหาทุกอย่างมีทางแก้ "ถ้ารินตัดสินใจที่จะอยู่ที่นี่ต่อ พี่ก็แล้วแต่รินนะ แต่พี่ขอพูดตรง ๆ นะ พี่รับรู้ปัญหาของคุณพ่อ คุณแม่มาตลอด และพี่จะไม่มีวันให้อภัยพ่อ" มิราเดินลากกระเป๋าออกจากห้องน้องสาวทันที ก่อนจะเดินตามผู้เป็นแม่ขึ้นรถไป โดยมีสายตาของผู้เป็นพ่อยืนมองเหตุการณ์ทุกอย่าง หากวันนั้นเขาไม่เลือกทำร้ายครอบครัวด้วยการนอกใจ ทุกอย่างคงไม่แย่แบบนี้ มิราลูกสาวคนโตคงไม่เกลียดเขามากขนาดนี้ มิรินมองรถที่แม่และพี่สาวนั่งค่อย ๆ ขับเคลื่อนออกไป เธอร้องไห้ออกมาน้ำตาแทบเป็นสายเลือด ก่อนหลับไปเพราะความเหนื่อยล้า ทรงยศค่อย ๆ เดินย่างกรายขึ้นมาบนห้องของลูกสาวคนเล็ก ก่อนจะปาดน้ำตาออกจากพวงแก้มของลูกอย่างแผ่วเบา อย่างน้อยก็ยังมีมิรินที่อยู่เป็นกำลังใจให้เขา อาจจะดูเห็นแก่ตัวทั้งที่ลำบาก แต่กลับอยากให้ลูกอยู่ด้วย แต่มิรินจะเป็นกำลังใจสำคัญในการสู้ชีวิตหลังจากนี้ของเขา ทรงยศกดจูบลงที่ขมับของลูกสาวเบา ๆ ก่อนที่หยดน้ำตาของผู้เป็นพ่อจะค่อย ๆ หลั่งไหลออกมาด้วยความเสียใจที่เผลอทำร้ายครอบครัวโดยไม่รู้ตัว
Pinakabagong kabanata
แพ้รักคนใจร้าย บทที่ยี่สิบสี่
มาร์ตินเดินย่างกรายออกไปจากห้องทันที ก่อนจะเห็นเฌอเบลล์และนานะนั่งรออยู่ก่อนแล้ว นานะรู้สึกไม่สบอารมณ์ทันที ที่ไม่เห็นมิรินเดินออกมาพร้อมกัน แต่ก็เลือกที่จะไม่พูดอะไรออกไป"มีอะไร"มาร์ตินเอ่ยถามทั้งสองคนขึ้น เมื่อเห็นว่าพวกเธอมาหาเขาถึงที่นี่ เฌอเบลล์คิดหาข้ออ้างไม่ทัน จึงแกล้งชวนมาร์ตินคุยสัพเพเหระมิรินที่นั่งรอมาร์ตินนานพอสมควรจึงเดินสำรวจภายในห้อง ก่อนจะเหลือบไปเห็นเอกสารสัญญาจ้าง และภาพถ่ายงานของเธอ ต่าง ๆ นานา ที่เธอตั้งใจทำมัน มิรินกำรูปภาพเหล่านั้นด้วยความโกรธเคือง แปลว่าที่ผ่านมา มันไม่เคยมีสินค้าตัวไหนจ้างเธอจริง ๆ แต่มันจากมาร์ตินที่คอยจ้างเธอ ความโกรธเคืองและผิดหวังประเดประดังเข้ามาภายในใจ มิรินโกรธเคืองเป็นอย่างมาก แต่ทำได้เพียงให้ชายหนุ่มเดินกลับเข้ามา เอกสารการจ้างนักสืบพร้อมรูปถ่ายของเธอต่าง ๆ ถูกวางไว้บนโต๊ะ อย่างเป็นระเบียบเพื่อคำอธิบายจากเขา"ตินเราออกไปกินข้าวกลางวันกันร้านเดิมไหม เบลล์หิวแล้ว"เฌอเบลล์เอ่ยขึ้นด้วยท่าทีออดอ้อน ก่อนจะเดินเข้าไปกอดแขนชายหนุ่ม แต่กลับได้กลิ่นน้ำหอมของอีกคน ซึ่งเธอจำได้ดีว่ามันเป็นน้ำหอมของมิริน เพื่อนสนิทอีกคนในกลุ่ม หญิงสาวชะงักไปค
แพ้รักคนใจร้าย 40
ใช้เวลาเพียงไม่นานเควินมาถึง สิ่งแรกที่เขามองหาก็คือเธอ แต่ก็ต้องแปลกใจที่มิราไม่ได้อยู่รอเขา"คิดว่าเมียจะวิ่งมากอดซะอีก"เควินสบถขึ้นในใจ ก่อนจะเดินไปหาเธอแม่มิรารีบเข้าไปกอดเมลลี่ทันที ก่อนที่ย่าก็ถามด้วยความเป็นห่วง" ปลอดภัยแล้วนะลูก""ขอบคุณทุกคนมากเลยนะคะ"ปู่เรียกเควินไปคุยอะไรนิดหน่อยก่อนจะแยกย้ายกันไปนอน ก่อนจะบอกว่า"พรุ่งนี้ค่อยจัดการพวกมัน"" เควินไปหามิราเถอะ ไม่ต้องห่วงลูก มิราเขาปั๊มนมและฝากลูกกับแม่หนึ่งคืน"" ฝากด้วยนะครับ"เควินรีบขึ้นไปบนห้องด้วยความเร่งรีและตื่นเต้น เป็นในรอบหลายเดือนตั้งแต่เธอท้อง เขาก็ไม่เคยได้สอดแทรกเข้าไปในกายของเธอเลย ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้วขอจัดคืนนี้ให้หนำใจเลยแล้วกันเควินค่อย ๆ เปิดเข้ามาก่อนมองหาหญิงสาว แล้วก็ต้องตกตะลึงเมื่อมิรานั้น ใส่ชุดนอนคอสเพลย์สุดเซ็กซี่ นั่งรออยู่ มิราจ้องมองเควินด้วยสายตายั่วยวน" มาแล้วเหรอคะ ทำไมถึงปล่อยให้รอนานจัง"มิราเอ่ยขึ้นก่อนจะย่างกรายเข้าไปชายหนุ่มพร้อมกับปลดกระดุมเสื้อผ้าให้ช้า ๆ เควินที่รู้สึกอยากจะขย้ำเธอจึงลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างของเธอ ทว่ามิรากลับห้ามเอาไว้"ใจเย็นๆสิคะ เรามีเวลาด้วยกันทั้งคืน ไปอาบน้ำก
แพ้รักคนใจร้าย 39
วันเวลาผ่านไปไวเกือบสามเดือนแล้วที่มิรานั้นออกมาอยู่บ้านกับปู่และย่าของมาเฟียหนุ่ม เธอโดนบังคับมาโดยให้เหตุผลว่า อยู่ใกล้พวกเขาจะปลอดภัยกว่า มิราไม่มีทางเลือก ถึงยอมมาในขณะที่เธอกำลังให้นมลูกอยู่ในสวน อยู่ ๆ ก็มีย่ากับแม่และเมลลี่ผู้จัดการช่วยเลี้ยงลูกของเธอ ทุกๆ คนเห่อหลานมาก" อะมาร์เวลล์ค่าบ กินนมอยู่เหรอค่าบ"ทุกคนต่างหยอกล้อเด็กน้อยวัยสามเดือนเศษ ก่อนจะฝังจมูกลงแก้มเด็กน้อยวัยสามเดือนเศษตอนนี้น้ำนมของเธอเยอะมากๆ ทว่าลูกของเธอก็กินเก่งมากเหมือนกัน น้ำนมเอ่อไหลจนต้องปั๊มนมใส่ตู้เก็บไว้จำนวนมาก อยู่ๆ เธอก็คิดถึงตอนที่น้ำนมยังไม่มา ตอนนั้นเธอรู้สึกเครียดมาก แต่ก็ยังดีที่ได้กินน้ำขิงของนัทเชลล์ ทำให้เธอมีน้ำนมสต๊อกไว้ถึงสามตู้ฟรีชหลังจากที่มิราให้นมลูกของเธอเสร็จ เมลลี่ก็มาอุ้มมาร์เวลล์ออกไปทันที"มิไปพักเถอะ""มิแทบจะไม่ได้ทำอะไรเลย จะต้องพักด้วยเหรอ"มิราเอ่ยขึ้นทว่าเมลลี่ไม่สนใจเธอ เอาแต่หยอกล้อหลาน"วันนี้แด๊ดดี้ไปไหน ทำไมห่างลูกนานจังเลย ปกติมาทุกสิบนาที"ว่าจบเควินก็เดินเข้ามากอดมิราจากทางด้านหลัง ก่อนจะประกบริมฝีปากแนบชิด ทั้งสองสวีทหวานอย่างไม่อายใคร และทุกคนก็เริ่มชินแล้ว
แพ้รักคนใจร้าย 38
ครอบครัวเควินและมิราย้ายมาอยู่บนเกาะด้วยกันแทบตลอดเวลา เควินเลือกที่จะเอางานมาทำที่เกาะและดูแลเธอแบบใกล้ชิดเพิ่มความปลอดภัยแบบเต็มกำลังเควินแทบไม่ให้หญิงสาวออกห่างจากตัว และยังสั่งให้เธอนอนดูซีรีส์ฟังเพลงอยู่โซฟาในห้องทำงาน แล้วถ้าเบื่อเขาก็พาออกไปเดินเล่น และไปหาแม่ที่อยู่อีกฟากของเกาะแม่เธอกับผู้จัดการก็มาอยู่ด้วยแต่ว่าขอให้สร้างบ้านหลังเล็ก ๆ ส่วนหนึ่งของเกาะ พวกเขาอยากใช้ชีวิตแบบเรียบง่าย จริง ๆ ทั้งสองอยากอยู่ที่ญี่ปุ่นแต่มิราเป็นห่วงจึงขอร้องให้มาด้วยกัน แม่ก็ไม่อยากทำให้ลูกสาวกับเควินต้องเป็นห่วงเลยอยู่ใกล้ ๆ กันจะได้สบายใจ และเชื่อว่าเควินจะดูแลทุกคนได้ปู่และย่าเอ่ยถามถึงข่าวเควินหลานชายจากลูกน้อง เพราะเควินไม่มาหาเขาเลย ด้วยความคิดถึงหลานชายคนเดียวจึงให้คนเป็นย่าแกล้งป่วย"คิดถึงมันมากก็แกล้งป่วยสิ""แกล้งหรือไม่แกล้ง ฉันก็เหมือนคนป่วยอยู่แล้ว"คนแก่ทั้งสองเริ่มปลงและทำใจยอมรับมิราและยิ่งได้รู้ว่านางใจเด็ดและไม่ยอมแพ้ที่จะรักเควินก็ยิ่งรู้สึกชอบ เธอเหมือนย่าของเควินในตอนนั้น ตอนแรกย่าก็อยากได้เมติน่าคู่หมั้นเควินมากเพราะคิดว่าจะทำทุกอย่างได้เพื่อเควิน แต่จริง ๆ แล้วเธอ
แพ้รักคนใจร้าย 37
. ลูกเควินนั่งดูหมอตรวจหญิงสาวด้วยความตื่นเต้น มิราเองก็พยายามส่งสายตาให้ชายหนุ่มออกไป ทว่าชายหนุ่มกลับไม่สนใจเธอเอาแต่จ้องมองบนจอ แต่พอเห็นภาพลูกหน้าจอทั้งสองคนก็เงียบไป เควินเอ่ยถามหมอขึ้นว่าเสียงหัวใจเป็นของใคร คุณหมอก็เอ่ยตอบว่า"เสียงของตัวเล็กครับ"เควินนั่งฟังเสียงหัวใจของลูกน้อยด้วยความรู้สึกที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เป็นครั้งแรกที่ดีใจจนแทบเก็บอารมณ์ไว้ไม่อยู่เควินฟังหมออธิบายวิธีดูแลเมียกับลูกอย่างตั้งใจ สงสัยอะไรก็ถามทำเอาคนเป็นแม่อย่างมิรารู้สึกใจเต้นแรงและไม่คิดว่ามาเฟียอย่างเขาจะสนใจลูกขนาดนี้ และนึกภาพไม่ออกเลยว่าเควินจะโกรธมากแค่ไหนถ้าเธอทำแท้งจริงๆเควินเอ่ยถามเพศลูกขึ้น"เพศอะไรครับ""น้องเป็นผู้ชายครับ"เควินพอรู้ว่าได้ลูกชายก็ดีใจมาก ๆ แต่ก็ยังคงเก็บอาการพออัลตราซาวด์เสร็จหมอก็เอ่ยถามมิราขึ้นทันที"ยังแพ้ท้องอยู่มั้ย""ก็มีบ้างค่ะ""แล้วมีวิธีที่ทำให้หายแพ้ไหม"เสียงมาเฟียหนุ่มเอ่ยถามขึ้นทันที สร้างความมึนงงให้คนเป็นหมอเป็นอย่างมากมิรามองหน้าชายหนุ่มแบบงง ๆ"นี่โง่หรือแกล้งโง่ กันแน่ใครจะรักษาอาการแพ้ท้องได้"มิราเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีรำคาญ ทว่าหัวใจกลับเต้นแรงอย่างหนักที
แพ้รักคนใจร้าย 36
36.มิราค่อย ๆ รู้สึกตัวตื่นก่อนจะนั่งคิดทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมา เธอไม่ได้รู้สึกตกใจกับอาการของตัวเอง เพราะเธอมักจะเป็นแบบนี้อยู่บ่อย ๆมิรารู้สึกเครียดมาก ๆ และไม่รู้จะทำยังไงกับเรื่องนี้ ทำได้เพียงคิดว่าเธอนั้นไปทำชั่วอะไรไว้ตั้งแต่ชาติปางไหนทำไมมันถึงได้ซวยซ้ำซ้อนขนาดนี้"จะมีผัวทั้งทีก็เป็นผัวคนอื่นซะงั้น"มิราสบถขึ้นแต่พอพูดถึงผัวเธอก็มองหามาเฟียหนุ่ม ทว่ากลับไม่เจอแล้วก็มีเสียงใครบางคนมาเคาะประตูปู่กับย่าของมาเฟียหนุ่มตั้งใจแอบมาคุยกับเธอตอนที่เควินไม่อยู่ พร้อมกับบังคับเธอให้ทำตามข้อตกลง"เควินควรมีชีวิตที่ดีกว่านี้ เธอไม่เหมาะที่จะยืนข้างเควิน เธอมันอ่อนแอเกินไปที่สู้เพื่อเควิน ออกไปจากชีวิตหลานฉันซะ!""ทำไมฉันต้องทำตามที่พวกคุณต้องการนี่มันชีวิตของฉัน พวกคุณมีสิทธิ์อะไรมาสั่งให้ฉันไปจากเควิน" "ความปลอดภัยของครอบครัวเธอมั้ง ฉันจะบอกอะไรเธอให้นะคนที่จะเป็นเมียมาเฟียอย่างเควินจะต้องเป็นคนที่คู่ควร ดูแลตัวเองและลูกได้ ไม่เป็นภาระให้เควินเหมือนเธอ" "ยังไงเธอเองก็ไม่ได้รักหลานชายฉันอยู่แล้ว สู้เอาเงินไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ไม่ดีกว่าเหรอ ไม่ต้องมาเสี่ยงอันตราย ฉันจะให้เงิน
Maaari mong magustuhan
แรงรักสยบแรงแค้น
นครแสงจันทร์44.7K viewsพราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก
พะเนินเทินทึก75.7K viewsบ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
เด็กลำดับที่สิบหก445.0K viewsDEBT LOVE | หนี้สวาท SM+
อะพอลโล่_29.9K viewsหวงรักเมียมาเฟีย
ไข่มุกสีชมพู (Pink Pearl)587 viewsสยบหัวใจยัยตัวร้าย
ดอกอ้อลู่ลม1.3K viewsนางบำเรออ่อนหัด
ศรีสวาท781 viewsไฟแค้นเมียบำเรอ
ผการุ้ง ช่อชมพู628 views
