ฝาแฝดจากยุคอดีต 1.3

 บริเวณชายป่า

  ขบวนเสด็จของว่าที่ฮองเฮาบัดนี้ได้ตั้งกระโจมที่ประทับบริเวณเขตชายป่าดงดิบของเมืองผิงหยาง โดยเลือกตั้งกระโจมใกล้กับลำธารเพื่อสามารถใช้เป็นสถานที่อาบน้ำชำระล้างกายและกักเก็บน้ำสะอาดไว้ใช้ดื่มในระหว่างการเดินทาง ด้วยต้องใช้เวลาอีกสองวันก็จะถึงเมืองหยงซึ่งเป็นเมืองหลวง ด้วยอาณาเขตพื้นที่ของเมืองผิงหยางกว้างใหญ่พอๆ กับเมืองหยง จึงต้องใช้เวลาในการเดินทางพอสมควร อีกทั้งเส้นทางหลักเกิดดินถล่มทำให้ไม่สามารถผ่านไปได้ จำเป็นต้องใช้เส้นทางอ้อมขุนเขาจึงจะเข้าสู่เขตเมืองหยง

  ท่ามกลางป่าดงดิบและสัตว์ป่าที่ออกมาหาอาหาร ต่างเดินมาให้เห็นอยู่เป็นระยะๆ กวางตัวขนาดใหญ่ถูกล่ามาทำเป็นอาหารในค่ำคืนนี้ โดยทีมล่าคือองครักษ์ทั้งหกนายขององค์ชายสามอิ๋งเฟิ่ง เริ่มลงมือตามแผนที่วางเอาไว้เพื่อลอบสังหารจางเจี๋ยอี้ ว่าที่ฮองเฮาพระองค์ใหม่ในค่ำคืนนี้

  กวางเลิศรสถูกย่างจนเกรียมส่งกลิ่นหอมฟุ้ง ถูกตัดแบ่งแจกจ่ายให้กับทุกคนอย่างทั่วถึงโดยหารู้ไม่ว่าในเนื้อกวางดังกล่าวได้วางยาทำให้หลับอย่างแรงซึ่งได้มาจากแคว้นเอี้ยนของพระชายารองซึ่งเป็นองค์หญิงแห่งแคว้น และพระนางเพิ่งได้รับการแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งเป็นพระสนมเอกของเจ้าผู้ครองแคว้น ฉินรุ่ยกง 

  แต่ตำแหน่งดังกล่าวหาใช่สิ่งที่พระนางต้องการเพราะตำแหน่งฮองเฮาคือสิ่งที่ทรงหมายปอง และสังหารสตรีทุกนางที่ขวางทางการเข้าขึ้นสู่ตำแหน่งนี้ และพระชายาเอกของฉินรุ่ยกง สมัยยังเป็นองค์รัชทายาท ก็ทรงสิ้นพระชนม์ในขณะที่มีพระประสูติกาลพระราชธิดาด้วยฝีพระหัตถ์ขององค์หญิงแคว้นเอี้ยน

  ท่ามกลางเปลวเพลิงจากองไฟที่กำลังลุกโชน บรรดาทหารอารักขาและองครักษ์จากวังหลวงซึ่งคอยเดินตรวจเวรยามไปทั่วบริเวณที่ตั้งค่าย จู่ๆ ร่างร่วงหล่นลงไปทันใด

  ตุบ! ตุบ! ตุบ! ทหารอารักขาเริ่มพากันหมดสติอย่างพร้อมเพรียงกัน ภายในบริเวณดังกล่าวจากที่มีเสียงพูดคุย และปรึกษาหารือเกี่ยวกับแผนถวายความปลอดภัยให้แก่ฮองเฮาพระองค์ใหม่ กลับเงียบงันลงไปทันใดไร้สิ้นเสียงไปนานกว่าครึ่งก้านธูปเลยทีเดียว

  สวบ! สวบ! สวบ! ท่ามกลางความเงียบงัน องครักษ์ทั้งหกนายในชุดสีดำปกปิดใบหน้าอย่างมิดชิด ค่อยๆ เดินออกมาจากทิศทางที่จะต้องไปยังลำธารซึ่งตั้งอยู่ไม่ไกลจากกระโจมที่ประทับ ก่อนจะสำรวจให้แน่ใจว่าทุกคนที่อยู่ในบริเวณนั้นหมดสติกันหมดทุกคน 

  องครักษ์ทั้งหกแยกย้ายกันทำหน้าที่ของตนทันที คอยดูต้นทางและเตรียมแผนขั้นต่อไป พร้อมองครักษ์สามนายรีบรุดเข้าไปในกระโจมของว่าที่ฮองเฮา ซึ่งโฉมงามล่มเมืองอยู่ภายในนั้น

  ทันทีที่เข้าไปภายในกระโจมองครักษ์ในชุดดำต่างกวาดสายตาไปทั่วบริเวณอย่างรวดเร็ว ร่างสาวใช้คนสนิทฟุบลงอยู่กับโต๊ะอาหารซึ่งมีเนื้อกวางอยู่ในสำรับอาหารเหลืออยู่เพียงน้อยนิด ทว่ากลับไม่พบธิดาสกุลจางอยู่ภายในนั้น

  “บัดซบสิ้นดี! นางหายไปได้ยังไง มิได้ถูกวางยาดั่งเช่นคนอื่นๆ อย่างนั้นหรอกรึ!” องครักษ์หนึ่งในนั้นสบถออกมา

  “หากนางไม่กินอาหารจะอยู่ได้เยี่ยงไร ตลอดการเดินทางข้าก็ไม่เห็นนางกินอะไรเลยนอกจากน้ำเท่านั้น” หนึ่งในนั้นเอ่ยออกมาพร้อมมองหาสำรับอาหารค่ำที่นำมาให้ธิดาสกุลจาง

  “นางไม่แตะต้องเนื้อกวางเลยพวกเจ้าดูสิ มีแต่ผลไม้เท่านั้นที่หมดไปกว่าครึ่งและกินขนมกุ้ยฮวาไปบางชิ้นเพียงเท่านั้น ถ้าเช่นนั้นก็หมายความว่า” กล่าวได้เพียงเท่านั้นทั้งสามรีบรุดออกจากกระโจมอย่างรวดเร็ว

  “แยกย้ายค้นให้ทั่ว! ธิดาสกุลจางไม่ได้แตะต้องอาหาร!” องครักษ์ซึ่งเป็นหัวหน้าตะโกนบอกคนที่เหลือทันที ก่อนจะแยกย้ายค้นหาโดยมิรอช้า

  บริเวณริมลำธาร

  ในขณะที่ทั่วทั้งกระโจมและบริเวณด้านนอกกำลังถูกรื้อค้น ร่างอรชรของธิดาสกุลจางกำลังวิ่งตรงไปยังริมลำธารเพื่อหลบหนีการไล่ล่าของผู้ประสงค์ร้าย ทันทีที่นางเห็นร่างของสาวรับใช้คนสนิทจู่ๆ ก็ฟุบลงคาโต๊ะอาหาร ก่อนจะพบว่าบรรดาทหารที่คอยอารักขาอยู่ด้านนอกเริ่มทยอยหมดสติไปทีละคนสองคน 

  โฉมงามล่มเมืองล่วงรู้โดยพลันว่ามีผู้ปองร้ายเอาชีวิต นางเล็ดลอดออกมาโดยการมุดหนีออกจากกระโจม ทันทีที่ชายชุดดำทั้งหกปรากฏกายพร้อมวิ่งหนีออกจากบริเวณดังกล่าวมาอย่างไม่คิดชีวิต ก่อนจะมาหยุดยืนอยู่ตรงริมธารมองสายน้ำเชี่ยวกรากไหลผ่านหน้าไป

  “ข้าจะหนีไปทิศทางใดได้เล่าในเวลากลางคืนเช่นนี้ ไม่ว่าจะมองไปแห่งหนใดมีแต่ความมืดมิด จะร้องขอความช่วยเหลือจากผู้ใดได้ ที่มีอยู่ก็หมายปองชีวิตหาได้ช่วยเหลือให้อยู่รอดปลอดภัย จะข้ามแม่น้ำก็คงไม่พ้นต้องจมน้ำตาย เป็นผีเฝ้าก้นแม่น้ำที่ไหลเชี่ยวกรากเช่นนี้” โฉมงามยืนรำพึงพลางมองสายน้ำเบื้องหน้ามิรู้จะทำเช่นไรต่อไปดี

  ทันใดนั้นเอง

  “เจ้าคิดจะข้ามแม่น้ำไปอย่างนั้นหรอกรึคุณหนู” เสียงบุรุษดังกระหึ่มอยู่ด้านหลัง

  ชายชุดดำค่อยๆ ก้าวออกมาจากชายป่าก่อนจะทยอยมาจนครบ ยืนเรียงหน้ากระดานมองโฉมงามล่มเมืองด้วยสายตาเย็นยะเยียบ พร้อมสาดอาวุธไปที่ร่างงามทันที

  ฉึก! ฉึก! ฉึก! เข็มเงินถูกอาบยาพิษร้ายแรงวิ่งตรงเข้าเจาะหน้าอกช่วงบนและช่วงลำคอฝังแน่นเข้าไปที่ร่างโฉมสะคราญอย่างไม่ปรานี จนนางทรุดฮวบลงกับพื้นพร้อมยกมือขึ้นจับเข็มเงินอาบยาพิษที่ฝังอยู่ในร่าง และเริ่มสำแดงเดชออกมาทันใด

  โลหิตเริ่มไหลรินออกจากปาก จมูก หูและตาทั้งสองข้าง ทวารทั้งเจ็ดถูกทำลายด้วยยาพิษจากแคว้นเอี้ยน ซึ่งถูกนำมาใช้ในการสังหารว่าที่ฮองเฮาในครั้งนี้ 

  “ท่านสาดเข็มเงินอาบยาพิษทำไม! เก็บนางเงียบๆ ก็เพียงพอแล้ว หากมีคนมาพบศพนางก็ล่วงรู้พอดีว่าถูกลอบสังหารเพราะยาพิษ แทนที่จะทำให้นางจมน้ำตาย” หนึ่งในนั้นเอ่ยตำหนิ

  “ข้าทำตามพระบัญชาขององค์ชายสาม พระองค์ทรงมีรับสั่งกำชับมาว่าหากเก็บให้เงียบไม่ได้ ก็ไม่ต้องสนใจทำยังไงก็ได้เพื่อให้นางสูญสิ้นชีพไม่ต้องสนใจพิธีการให้มากความ ในเมื่อนางหลบหนีออกมาแบบนี้ จะตายแบบไหนก็มีค่าเท่ากัน ถ้ากังวลกับศพของนางละก็ข้ามีวิธี”

  บุรุษชุดดำทั้งหกต่างพยักหน้าขึ้นลงครั้นได้ยินเช่นนั้น สายตาเฝ้าจับจ้องร่างของธิดาสกุลจางกำลังล้มลงฟาดกับพื้นดิน ใบหน้างดงามหันไปทางแม่น้ำที่กำลังไหลเชี่ยวกราก ก่อนจะเห็นเงาเลือนรางของเด็กผู้หญิงค่อยๆ ปรากฏขึ้นในขณะที่ลมหายใจเริ่มติดขัด ร่างน้อยๆ กำลังเดินเล่นอยู่ท่ามกลางสายน้ำตรงหน้า

  ครั้นวาระสุดท้ายของชีวิตมาถึงโฉมงามล่มเมืองเห็นคนที่เฝ้าคิดถึงและสำนึกผิดอยู่ตลอดเวลาว่านางเป็นคนทำให้น้องสาวฝาแฝดตกลงไปในแม่น้ำและหายสาบสูญไปอย่างไร้ร่องรอย

  “อะ... อัน... อันอัน!!!” จางเจี๋ยอี้รำพึงเรียกชื่อน้องสาวฝาแฝดที่พลัดตกลงไปแม่น้ำเมื่อสิบเอ็ดปีก่อน ในขณะที่มีอายุเพียงแค่หกปีต่อหน้าต่อตาของนาง

  “เจี๋ยเจี๋ย!!!” เสียงน้องสาวฝาแฝดส่งเสียงเรียกนางพร้อมส่งยิ้มให้

  “อันอัน!!!” เสียงเรียกชื่อเล่นของน้องสาวฝาแฝดดังออกมาเบาๆ พร้อมลมหายใจสุดท้ายของชีวิตหลุดลอยออกจากร่าง ดวงตากลมโตเบิกค้างมองไปที่แม่น้ำก่อนจะขาดใจตายนอนแน่นิ่งไม่ไหวติง

  ท่ามกลางสายตาของชายชุดดำทั้งหกเฝ้ายืนมองวาระสุดท้ายของชีวิตนางอย่างใจเย็น ครั้นเห็นร่างนอนแน่นิ่งไม่ไหวติงนานกว่าครึ่งชั่วธูป ทั้งหมดก้าวเข้าไปหาร่างไร้วิญญาณนั้นอย่างไม่ชักช้า

  “ถ่วงศพลงก้นแม่น้ำจะได้ไม่ลอยขึ้นมาให้ผู้ใดพบเห็น แต่ถึงจะลอยขึ้นมาได้คิดหรือว่าจะมีผู้ใดจดจำได้” กล่าวพร้อมพากันหัวเราะออกมาเป็นการใหญ่

  เวลาเคลื่อนผ่านไปเพียงไม่นาน เรือลำขนาดย่อมสามารถต้านทานกระแสน้ำได้เป็นอย่างดีบัดนี้ปรากฏอยู่กลางแม่น้ำที่กำลังไหลเชี่ยวกรากอยู่ในขณะนั้น ร่างอันไร้วิญญาณของจางเจี๋ยอี้ถูกมัดด้วยเชือกและถ่วงหินขนาดใหญ่ไว้ที่กลางลำตัว โดยมีชายชุดดำยืนจับร่างส่วนหัวและปลายเท้าพลางเหวี่ยงไปมาก่อนจะโยนลงแม่น้ำทันที

  ตูม!!! ร่างไร้วิญญาณจมดิ่งลงก้นแม่น้ำตามแรงถ่วงของก้อนหินไปอย่างรวดเร็ว 

  โฉมงามล่มเมือง จางเจี๋ยอี้ ซึ่งมีความงดงามเป็นที่เลื่องลือกลับพบจุดจบกลายเป็นผีเฝ้าก้นแม่น้ำหามีผู้ใดล่วงรู้ทั้งสิ้น ว่าที่ฮองเฮาพระองค์ใหม่ยังมิทันได้รับการแต่งตั้งกลับไปไม่ถึงตำแหน่งที่สตรีทั่วหล้าหมายปอง เรือลำน้อยค่อยๆ เคลื่อนออกจากกลางแม่น้ำไปอย่างช้าๆ เมื่อแน่ใจแล้วว่างานที่ได้รับมอบหมายครั้งนี้สำเร็จตามแผน