ฝาแฝดจากยุคอดีต 1.2

ในขณะเดียวกัน

  ช่วงเวลานี้ราชวงศ์โจวซึ่งเคยปกครองแคว้นต่างๆ มากมายเริ่มเสื่อมถอย ไร้สิ้นอำนาจปกครองแคว้นน้อยใหญ่ในเวลานี้ได้แต่อย่างใด หลังจากกษัตริย์โจวผิงหวางย้ายเมืองหลวงมาอยู่ที่ลั่วอี้ (ลั่วหยาง) ดินแดนทางทิศตะวันตกทั้งหมดตกเป็นของแคว้นฉิน ซึ่งได้ผนวกแคว้นหรือดินแดนชนเผ่าหรงจู่ซึ่งอยู่ชายแดนราชวงศ์โจวกลายเป็นมหาอำนาจทางตะวันตก 

  ในขณะที่ดินแดนซานซีเป็นของแคว้นจิ้น ดินแดนซานตงเป็นของแคว้นฉู่และแคว้นหลู่ ดินแดนหูเป่ยเป็นของแคว้นฉู่ ดินแดนเป่ยจิงและหูเป่ยตอนเหนือเป็นของแคว้นเยี้ยน ต่อมาดินแดนทางตอนใต้แม่น้ำฉางเจียง (แม่น้ำแยงซีเกียง) เป็นของแคว้นอู๋และแคว้นเย่วและแคว้นอื่นๆ 

  หลังจากแคว้นใหญ่ๆ ทั้งหมดผนวกเอาแคว้นเล็กๆ ในราชวงศ์โจวมาเป็นดินแดนของตน ทำให้เริ่มมีอำนาจมากขึ้นเปลี่ยนเป็นแคว้นใหญ่ และเริ่มต้นเปิดฉากที่มาของสงครามแห่งการแย่งชิง เต็มไปด้วยความโหดร้ายของการแก่งแย่งอำนาจกันของแคว้นใหญ่ๆ เพื่อแย่งชิงความเป็นใหญ่ 

  ซึ่งในเวลานี้แคว้นใหญ่ที่มีอำนาจและแผ่ขยายอิทธิพลไปทั่วหล้ามีด้วยกันสิบแคว้น อันได้แก่ แคว้นฉู่ แคว้นฉี แคว้นจิ้น แคว้นเอี้ยน แคว้นเยี่ยน แคว้นเยว่ แคว้นเจิ้ง แคว้นอู๋ แคว้นหลู่และแคว้นฉิน ซึ่งไม่มีผู้ใดคาดคิดว่าในเวลาต่อมาจากสิบแคว้นใหญ่จะเหลือเพียงเจ็ดแคว้นเท่านั้น 

  และในกาลต่อมาแคว้นจิ้นได้ล่มสลายลงและแยกออกเป็น แคว้นจ้าว แคว้นเว่ยและแคว้นหาน ที่มีอิทธิพลและอำนาจแข็งแกร่งจนต้องบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์กลายเป็นเจ็ดแคว้นใหญ่เต็มไปด้วยอำนาจและมีอิทธิพลในยุคจ้านกว๋อ ซึ่งต่อมาก็คือ แคว้นฉู่ แคว้นฉี แคว้นหาน แคว้นจ้าว แคว้นเว่ย แคว้นเยี่ยนและแคว้นฉิน

   หากแต่กาลเวลาขณะนี้แคว้นฉินยุคนี้คือหนึ่งในแคว้นใหญ่ ซึ่งช่วงระยะเวลาสิบปีที่ผ่านมาแผ่ขยายอาณาเขตและยึดดินแดนมาได้อย่างมากมายจนผนึกดินแดนแคว้นเล็กๆ มาอยู่ใต้การปกครองและในขณะนี้ แคว้นฉินกำลังมีพระราชพิธีสำคัญที่ถูกจัดขึ้น นอกจากพระราชพิธีฝังพระศพอดีตเจ้าผู้ครองแคว้นแล้ว กำลังจะมีพิธีสถาปนาฮองเฮาพระองค์ใหม่เคียงคู่กับฉินรุ่ยกง ซึ่งเป็นเจ้าผู้ครองแคว้นองค์ปัจจุบัน

  เมืองผิงหยาง

  จวนสกุลจาง

  จวนขนาดใหญ่ของอัครเสนาบดีจางฟง ตั้งอยู่ในเมืองผิงหยาง ซึ่งในครั้งอดีตเคยเป็นเมืองหลวงของแคว้นฉินมานานเกือบสองร้อยปี ก่อนจะย้ายเมืองหลวงมาที่เมืองหยง ซึ่งเป็นเมืองหลวงปัจจุบันของแคว้นฉินได้ประมาณร้อยปี สกุลจางเป็นขุนนางใหญ่ในราชสำนักฉินสืบต่อมาหลายชั่วอายุคน เพราะบรรพบุรุษต้นตระกูลสืบทอดมาจากเชื้อพระวงศ์ในราชวงศ์ซาง และสืบทอดต่อๆ กันมากลายเป็นสกุลจางอยู่ในขณะนี้

  ซึ่งจวนสกุลจางนอกจากจะอยู่ที่เมืองผิงหยางด้วยแล้ว ยังมีอยู่ที่เมืองหยงด้วยเช่นกัน ซึ่งจางฟงและฮูหยินเจียงรวมไปถึงบุตรชายคนโตที่มีตำแหน่งขุนนางในราชสำนักฉินเช่นเดียวกันกับบิดา พำนักอยู่ที่จวนในเมืองหลวงหยง ส่วนบุตรชายคนที่สองจนถึงคนที่สี่รวมไปถึงบุตรสาวเพียงคนเดียวพำนักอยู่ที่จวนสกุลจางในเมืองผิงหยาง เนื่องจากต้องเข้าศึกษาในสำนักหยู ซึ่งบุรุษชนชั้นสูงและมีฐานะดีจะเข้ารับการศึกษาในสำนักแห่งนี้ที่มีมาแต่โบราณ 

  และสตรีสาวที่ได้รับการคัดเลือกให้ก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งฮองเฮา หามีเชื้อสายราชวงศ์แต่เป็นเชื้อสายของขุนนางใหญ่ที่มีอำนาจมากที่สุดในราชสำนักฉินขณะนี้ จางเจี๋ยอี้ธิดาเพียงหนึ่งเดียวของอัครเสนาบดีของจางฟง ผู้ถูกเลือกให้เป็นฮองเฮาและพิธีสถาปนาจะมีขึ้นภายหลังเสร็จสิ้นพิธีฝังพระศพอดีตเจ้าผู้ครองแคว้นนับไปอีกสิบวันก็จะเป็นฤกษ์มงคล 

  ขบวนเสด็จจากราชสำนักฉินกำลังตั้งแถวยาวเหยียดเพื่อรอรับว่าที่ฮองเฮาพระองค์ใหม่อยู่บริเวณหน้าจวนสกุลจาง เพื่อนำเข้าวังหลวงเตรียมความพร้อมสำหรับพิธีสถาปนาที่จะมีขึ้นในอีกสิบวันข้างหน้า ผู้คนมากมายต่างมายืนออกันอย่างเนืองแน่นบริเวณหน้าจวนเพื่อรอยลโฉม จางเจี๋ยอี้ ซึ่งเล่าลือกันปากต่อปากมาว่า รูปโฉมของนางล่มแคว้นบ้านเมือง

  แต่แล้วผู้คนกลับต้องผิดหวัง เมื่อแม่นางงามล่มเมืองปรากฏกายออกมาพร้อมผ้าปิดบังใบหน้า เผยให้เห็นแค่เพียงดวงตากลมโตเท่านั้น ร่างอรชรสวมอาภรณ์สีดำสลับแดง ซึ่งเป็นสีประจำของราชสำนักฉินและเป็นสีประจำแคว้น สีดำหมายถึงอำนาจอันยิ่งใหญ่ สีแดงคือบารมีมากล้นเหลือทั้งสองสีถือเป็นสีมงคลของแคว้นฉินที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในขณะนั้น

   ธิดาจากสกุลจางก้าวออกจากประตูจวนโดยมีสายตาของคนเป็นแม่ ฮูหยินเจียงซึ่งอุตส่าห์มาจากเมืองหลวงเดินตามหลังเพื่อส่งบุตรีของนางขึ้นรถม้าของทางราชสำนักฉิน เดินทางเข้าวังหลวง ด้วยความเป็นห่วงและรู้สึกใจหายอย่างบอกไม่ถูก ราวกับว่านางจะได้เห็นธิดาเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่เป็นครั้งสุดท้ายในจำนวนบุตรทั้งห้าคน ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นบุรุษด้วยกันทั้งสิ้น

  หากแต่ฮูหยินเจียงและอัครเสนาบดีจางฟง มิได้มีเพียงจางเจี๋ยอี้ เป็นธิดาเพียงคนเดียว แต่เคยมีด้วยกันสองคน ด้วยเพราะทั้งคู่มีลูกสาวฝาแฝดนั่นเอง ทว่าฝาแฝดคนน้องได้หายสาบสูญไปเพราะสาเหตุพลัดตกลงไปในแม่น้ำเมื่อตอนอายุหกขวบ และถูกกระแสน้ำพัดหายไปจนไร้ร่องรอย 

  จากวันนั้นจนถึงวันนี้มิเคยปรากฏข่าวคราวและร่องรอยสามารถสืบเสาะค้นหาได้อย่างใดและทั้งสองต่างทำใจได้แล้วว่า ลูกสาวฝาแฝดอีกคนได้ตายไปแล้ว จึงทำให้จางเจี๋ยอี้ กลายเป็นธิดาเพียงหนึ่งเดียวของอัครเสนาบดีใหญ่จางฟง

  “อี้เอ๋อร์!” เสียงของฮูหยินจางเรียกรั้งบุตรีเอาไว้ในขณะที่กำลังก้าวจะขึ้นรถม้า

  ใบหน้าที่ถูกปิดด้วยผ้าผืนบางสีขาวขุ่นปักลายเป็นรูปดอกไม้เล็กๆ หันกลับมามองมารดาผู้ให้กำเนิด พลางส่งยิ้มหวานกลับไปเมื่อเห็นสายตาที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วงของนาง

  “ท่านแม่ไม่ต้องกังวล ข้าจะดูแลรักษาเนื้อรักษาตัวเองให้เป็นอย่างดี หากแม้นมีโอกาสจะกลับมาเยี่ยมท่านพ่อและท่านแม่ หรือไม่ก็จะให้ทางวังหลวงนำท่านเข้าไปพบข้า” แม่นางคนงามตอบมารดากลับไป

  ในขณะที่คนเป็นแม่ได้แต่ยิ้มออกมาบางๆ หากแต่แฝงเร้นความเศร้าครั้นได้ยินเช่นนั้น

  “ชีวิตในวังแตกต่างจากด้านนอกยิ่งนัก จงระวังให้จงหนัก ตำแหน่งฮองเฮาของเจ้าที่ได้รับการแต่งตั้งในครั้งนี้ หาได้เกิดจากความรักที่เจ้าผู้ครองแคว้นพึงพอใจตัวเจ้าแต่อย่างใด แต่มันเกิดขึ้นเพราะต้องการอำนาจของท่านพ่อเจ้าให้มาอยู่เป็นฐานกำลังสำคัญในราชสำนัก ชีวิตเช่นนี้จะมีความสุขได้เยี่ยงไร” นางเฝ้ารำพึงรำพัน

  ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความงดงามยิ้มเจื่อนๆ ด้วยนางมีความรู้สึกไม่ต่างไปจากที่มารดาได้กล่าวออกมาแม้แต่น้อย แต่ถ้าปฏิเสธตำแหน่งฮองเฮาอย่างไม่ใยดี มีหรือจะทำไม่ได้ แต่นางจะต้องเห็นแก่ตระกูลเป็นใหญ่มากกว่าตนเอง เพราะอำนาจในราชสำนักที่อยู่ในกำมือของนางขณะนี้ มิได้มาง่ายๆ จะให้พังทลายลง เช่นนั้นแล้วก็ไม่ต่างอะไรกับคนอกตัญญู

  “ชีวิตของข้าเป็นสุขแล้วท่านแม่ที่ได้เกิดมาแทนคุณตระกูลและท่านพ่อท่านแม่ ส่วนจะเกิดอะไรขึ้นนับจากนี้ไป นั่นก็คือชะตาฟ้าลิขิตที่ข้าต้องเผชิญ สบายใจเถิดอย่างไรเสียข้าจะกลับมาเยี่ยมท่านบ่อยๆ เท่าที่จะทำได้”

  เสียงหวานบอกกลับไปพลางตรงเข้าสวมกอดร่างอวบของมารดาอย่างแนบแน่น ก่อนจะตัดใจก้าวขึ้นรถม้าพร้อมหญิงรับใช้คนสนิทติดตามเข้าไปวังหลวงพร้อมกัน

  ขบวนรถม้าจากราชสำนักค่อยๆ เคลื่อนออกจากหน้าจวนสกุลจางไปอย่างช้าๆ มุ่งหน้าเดินทางไปยังเมืองหยงซึ่งพระราชวังหลวงแห่งแคว้นฉินอยู่ที่นั่น โดยมีทหารอารักขาคอยคุ้มกันอย่างหนาแน่นไปตลอดทาง ด้วยต้องใช้เวลาเดินทางจากเมืองผิงหยางจนถึงเมืองหลวงไม่ต่ำกว่าสามวันจึงจะถึงที่หมาย

   ทว่าขบวนถวายอารักขาที่เฝ้าถวายความปลอดภัยของว่าที่ฮองเฮาพระองค์ใหม่กันอย่างหนาแน่นในขณะนี้ หาใช่ขบวนองครักษ์จากทางวังหลวงเสียทั้งหมด ด้วยภายในขบวนดังกล่าวกลับมีองครักษ์ฝีมือดีที่ถูกองค์ชายอิ๋งเฟิ่งส่งมาปะปนเพื่อลอบสังหารธิดาจากสกุลจางให้พบกับจุดจบก่อนจะก้าวเข้าสู่พระราชวังหลวงซึ่งมีด้วยกันจำนวนหกนาย 

  และทั้งหมดต่างส่งสัญญาณเพื่อลงมือตามแผนที่ได้วางเอาไว้ครั้นถึงสถานที่สำหรับใช้ลงมือสังหารจางเจี๋ยอี้ ว่าที่ฮองเฮาของแคว้นฉิน