Share

บทที่ 1072

Author: อี้ซัวเยียนอวี่
เจ้าสำนักของสำนักอวิ๋นซานสงสารศิษย์ที่รัก เมื่อเห็นอินซื่อเฉิงถูกทำให้แขนหักหนึ่งข้าง กำลังจะตะโกนว่า “หยุด”

ทว่า ด้วยพลังรวดเร็วดุจฟ้าผ่าของเฟิ่งจิ่วเหยียนที่อยู่บนเวที จึงคว้าแขนอีกข้างหนึ่งของอินซื่อเฉิงเอาไว้

จากนั้นก็ทำด้วยวิธีการเดียวกัน...

แกรก!

“อ๊าอ๊าอ๊า! ไอ้คนชั่ว! ข้าจะฆ่าเจ้า---” อินซื่อเฉิงถูกหักแขนทั้งสองข้างติดต่อกัน ต่อให้มีทักษะการวางยาพิษล้ำเลิศเพียงใด ก็ยากจะแสดงทักษะนี้ได้

คนของสำนักอื่น ทุกคนต่างตะลึงงันเพราะความโหดร้ายและเฉียบขาดของเฟิ่งจิ่วเหยียน

“การเผชิญหน้ากับอินซื่อเฉิง ทุกคนต่างรู้กันดี ว่าเขาชำนาญการใช้พิษ จึงไม่เข้าไปต่อสู้กับเขาในระยะประชิด กลัวว่าจะตกหลุมพรางเขา ทว่าสตรีผู้นี้แตกต่าง นางไม่ป้องกันแต่โต้กลับ หักมือของอินซื่อเฉิงในทันที...ช่างโหดร้ายยิ่งนัก!”

“กล่าวกันว่าหากไร้พิษสงก็ไม่ใช่ชายชาตรี ข้าว่า จิตใจสตรีมีพิษสงร้ายกว่า!”

“นางก็โหดร้ายกับตนเองเช่นกัน ไม่กลัวจะถูกพิษ หากเปลี่ยนเป็นข้า คงไม่กล้าเข้าใกล้ตัวเจ้าอินซื่อเฉิงผู้นั้น”

โครม!

เฟิ่งจิ่วเหยียนเตะอินซื่อเฉิงลงจากเวทีประลองด้วยขาเดียว

ไม่มีแขนช่วยค้ำยัน อินซื่อเฉิงจึงล้มลุกคลุกคลานอ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1573

    หยวนจั้นเพิ่งตระหนักได้ว่า วันนี้คืองานเลี้ยงหงเหมิน ในเมื่อรัชทายาททราบว่าตระกูลหยวนของเขาสืบเชื้อสายมาจากราชวงศ์ต้าโจว แล้วจะไม่เตรียมการได้อย่างไร? เขายิ้มอย่างขมขื่น จากนั้นปลดอาวุธออกเองโดยสมัครใจ กางมือสองข้างออก “รัชทายาท ข้าภักดีต่อแคว้นตงซานอย่างสุดหัวใจ “หากท่านสงสัยว่าข้าและเสียวอู่ สมรู้ร่วมคิดกับถานไถเหยี่ยน และพยายามกอบกู้ต้าโจว ก็จับข้าขังไว้ได้เลย “ส่วนคนอื่น ๆ ในตระกูลหยวนล้วนบริสุทธิ์ โดยเฉพาะ...ภรรยาที่ยังไม่ได้แต่งเข้ามาของข้าผู้นั้น ขอรัชทายาทได้โปรด ยกเลิกการแต่งงานครั้งนี้ด้วยพ่ะย่ะค่ะ!” หยวนจั้นไม่ต้องการลากใครเข้ามาเกี่ยวข้องแม้แต่คนเดียว เซี่ยหวั่นเฉินถอนหายใจ พลางส่ายศีรษะเบา ๆ “หยวนจั้น ข้ารู้จักเจ้ามานานหลายปีแล้ว ยังจะไม่เข้าใจเจ้าอีกหรือ? “ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะสมรู้ร่วมคิดกับกากเดนของต้าโจว แต่เกรงว่าถานไถเหยี่ยนจะตามล่าเจ้า จึงต้องลำบากเจ้าแล้ว เพียงส่งเจ้าไปที่คุกหลวงสักพัก นี่ก็เพื่อปกป้องเจ้าเช่นกัน” หยวนจั้นยังข้องใจ “ถานไถเหยี่ยนจับตัวเสียวอู่ไปแล้ว เหตุใดยังต้องมาหาข้าอีก?” เซี่ยหวั่นเฉินเอ่ยอย่

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1572

    ราชทูตส่ายศีรษะ “ฝ่าบาท แผนการโดยละเอียดของฮ่องเต้ฉีนั้น กระหม่อมไม่ทราบแน่ชัด แต่ฮ่องเต้ฉีมั่นใจอย่างมาก คิดว่าไม่ใช่การล้อเล่นกับพวกเราพ่ะย่ะค่ะ” ฮ่องเต้ที่นั่งบนบัลลังก์ สีหน้าเปลี่ยนแปลงครั้งแล้วครั้งเล่า คำพูดประเภทนี้ ฟังอย่างไรก็เหมือนเป็นการล้อเล่น! เหตุใดเขาถึงส่งคนโง่เช่นนี้ไปเป็นราชทูต? อีกด้านหนึ่ง ณ ฐานที่มั่นของกองทัพหนานเจียง ในกระโจมทหาร ถานไถเหยี่ยนได้รับรายงาน แม่ทัพหนานเจียงคนหนึ่งขอคำแนะนำเร่งด่วน “ท่านกุนซือ คิดไม่ถึงว่าหนานฉีจะเข้ามาแทรกแซง ยามนี้ ยาถอนพิษมนุษย์โอสถ ได้ถูกส่งไปที่วังหลวงต้าเซี่ยเรียบร้อยแล้ว นี่ไม่เป็นผลดีกับพวกเราเลย! ขอให้ท่านกุนซือตัดสินใจ ควรจะส่งคนแทรกซึมเข้าไปในเมืองหลวง เพื่อขโมยยาถอนพิษมาหรือไม่!” ถานไถเหยี่ยนวางตัวสงบนิ่ง ยกถ้วยชาขึ้น ทำเหมือนไม่ได้ยินอะไรเลย “เป็นของปลอม” “ท่านกุนซือ ท่านบอกว่าอะไรเป็นของปลอม?” ถานไถเหยี่ยนกระตุกมุมปากเล็กน้อย “ยาถอนพิษนั้น เป็นของปลอม” แม่ทัพผู้นั้นตกใจไม่น้อย “เป็นไปได้อย่างไร? ท่านกุนซือ ท่านรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?” ถา

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1571

    เฟิ่งจิ่วเหยียนถาม “ท่านคิดจะทำอย่างไรเพคะ?” เซียวอวี้อธิบายอย่างไม่รีบร้อน “ให้ยาถอนพิษ แก่ต้าเซี่ยก่อน” เฟิ่งจิ่วเหยียนขมวดคิ้วเบา ๆ “ท่านเพิ่งจะพูดมิใช่หรือว่า...” ทันใดนั้นนางพลันตอบสนองขึ้นมา “หรือท่านต้องการจะใช้ของปลอมผสมกับของจริงเพคะ?” เซียวอวี้ไม่ได้ปฏิเสธ แววตาแฝงความเย็นชา “ต้าเซี่ยต้องการยาถอนพิษ พวกเขาอยากได้เท่าไร พวกเราก็จะให้เท่านั้น” เฟิ่งจิ่วเหยียนครุ่นคิดครู่หนึ่ง ก็ส่ายศีรษะ “ของปลอมผสมกับของจริงจนแยกไม่ออก แต่ยังหลอกถานไถเหยี่ยนไม่ได้” เซียวอวี้เอ่ยตามตรง “กุญแจสำคัญไม่ได้อยู่ที่ ‘ยาถอนพิษ’ เหล่านั้น แต่เป็นที่การใช้ยาชุดนี้ เพื่อวางแผนซ้อนแผน ล่อศัตรู” ขณะที่พูด หว่างคิ้วของเขาสะท้อนความเย็นชา…… ราชทูตต้าเซี่ยรอคอยเป็นเวลานาน ในที่สุดก็ได้เข้าเฝ้า เวลาหนึ่งถ้วยชาให้หลัง ราชทูตเดินออกจากห้องทรงพระอักษร ใบหน้าของเขาหาได้มีความยินดีไม่ มีเพียงความเศร้าและความกังวล ฮ่องเต้ฉีจะใช้ยาถอนพิษปลอมเพื่อตบตาชาวหนานเจียงเชียวหรือ? วิธีนี้จะได้ผลจริงหรือ? เมื่อครู่ในห้องทรงพระอักษร ทุกส

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1570

    ห้องทรงพระอักษร เซียวอวี้เห็นเฟิ่งจิ่วเหยียนมาที่นี่ จึงรีบลุกขึ้นเดินไปหานางทันที “ไยเจ้าจึงมาที่นี่? ไม่ได้บอกให้เจ้าดูแลครรภ์อย่างสบายใจหรือ?” เขาประคองนางอย่างระมัดระวัง กลัวนางจะได้รับความกระทบกระเทือน เฟิ่งจิ่วเหยียนมองไปรอบห้อง “อาหลิ่นอยู่ที่ใด?” “หลับไปแล้ว นอนอยู่บนตั่งเล็กด้านใน” เซียวอวี้พูดไปพลางประคองนางให้นั่งลง นางเอ่ยอย่างจนใจ “หม่อมฉันเพียงแค่ตั้งครรภ์ มิใช่เดินเหินไม่สะดวก” “เดิมร่างกายของเจ้าก็ตั้งครรภ์ยากอยู่แล้ว ตอนนี้ได้ตั้งครรภ์ลูกคนนี้ พูดตามตรงว่า ตอนแรกเราดีใจมาก ทว่าตอนนี้รู้สึกกังวลมากกว่า” เฟิ่งจิ่วเหยียนมีสีหน้าเรียบเฉย “ยามที่หม่อมฉันคลอดพวกอาหลิ่น บังเอิญกับที่ท่านถูกเป่ยเยี่ยนจับตัวไปพอดี ตอนนั้นต้องเดินทางอย่างเร่งรีบ ทำให้เกิดอาการป่วยช่วงอยู่ไฟ “กล่าวกันว่าอาการป่วยช่วงอยู่ไฟรักษาหายได้จากการอยู่ไฟ “ตอนนี้ลูกคนนี้ ดูเหมือนจะมาเกิดเพื่อทดแทนบุญคุณ” เซียวอวี้รีบจับมือของนาง เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ประโยคหลังนั้น ไยเราฟังเหมือนมีความนัยแฝงอยู่? เจ้าได้พบกับราชทูตต้าเซี่ยแล้วหรือ?” เฟิ่งจิ่วเห

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1569

    ลูกธนูที่นกไม้ยิงออกมา ปลายลูกธนูมีพิษ ทหารที่ถูกยิงก็จะกลายเป็นมนุษย์โอสถเมื่อพิษกำเริบหลังจากลู่เฉียนคิดได้ดังนี้ ก็รีบตะโกนเตือนเหล่าทหารแคว้นต้าเซี่ยที่อยู่ใต้เชิงกำแพงเมืองแต่ก็สายไปแล้วนกไม้บินผ่านด่าน ทะลวงฝูงชนด้วยลูกธนูนับหมื่นหากเป็นลูกธนูที่ยิงมาจากที่อื่น ยังพอมีโอกาสหลบได้บ้าง แต่ลูกธนูที่โปรยปรายลงมาจากฟากฟ้า ราวกับพายุธนู ไม่มีทางซ่อนตัวได้เลยนกไม้นั้นไม่เพียงติดกล่องธนูไว้ที่ปีกทั้งสองข้าง ข้างใต้ท้องก็เต็มไปด้วยกล่องธนูผู้คนมักจะหวาดกลัวอาวุธที่ตนไม่เคยรู้จักอยู่เสมอเหล่าทหารแคว้นต้าเซี่ยเพิ่งเคยเห็นสิ่งที่น่ากลัวขนาดนี้เป็นครั้งแรก จึงไม่อาจรับมือได้ทันไม่นาน คนที่ถูกยิงก็มีจำนวนมากขึ้นเรื่อย ๆ มนุษย์โอสถก็เพิ่มตามมาเป็นเงามากขึ้นเรื่อย ๆแม้นจะหลบพ้นลูกธนู แต่ก็ไม่อาจหนีรอดจากสหายร่วมรบที่กลายเป็นมนุษย์โอสถในถนนตรอกซอย เต็มไปด้วยเสียงโหยหวนของพวกทหารแคว้นต้าเซี่ยประชาชนพากันอุ้มลูกจูงหลาน หนีตายกันอลหม่านหญิงและเด็กวิ่งหนีไม่ทัน ถูกทหารที่ควรจะปกป้องพวกเขารุมกัดกินแทนทั่วทั้งเมืองซง กลายเป็นเหมือนนรกบนดินลู่เฉียนถึงกับขาอ่อนไม่ใช่เพราะหวา

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1568

    ตำหนักหย่งเหอเฟิ่งจิ่วเหยียนพักผ่อนบำรุงครรภ์อย่างสงบ แต่ก็อดกังวลความเคลื่อนไหวภายนอกไม่ได้ โดยเฉพาะทางด้านตงฟางซื่อแม้นยังสร้างนกไม้กลไกขึ้นมาไม่ได้ ก็ต้องหาจุดอ่อนของมันให้เจอเสียก่อน มิฉะนั้นหากต้องเผชิญในสนามรบในอนาคต จะรับมือไม่ได้ที่ผ่านมา อาวุธที่พวกเขาใช้ต่อกร ไม่เคยมีสิ่งใดสามารถบินอยู่บนฟ้าได้ธนูไม่อาจยิงขึ้นฟ้าสูง อาวุธร้ายแรงอย่าง “ปืนมังกรไฟ” ก็ไม่อาจรับมือนกไม้ที่กระจายตัวเหล่านั้นหากนกไม้กลไกของถานไถเหยี่ยนพัฒนาได้สมบูรณ์ ก็จะสามารถข้ามกำแพงเมืองได้อย่างง่ายดาย ฉะนั้นการป้องกันทั้งหมดบนภาคพื้นดินของแคว้นหนานฉี ล้วนจะไร้ความหมายโดยสิ้นเชิงนี่ถือเป็นเรื่องอันตรายอย่างมากดังนั้น เฟิ่งจิ่วเหยียนอยู่ในวังก็ไม่ได้นิ่งเฉยนางพยายามค้นหาวิธีรับมือ อ่านตำราด้านกลไกไม่น้อยน่าเสียดายที่ไม่มีความคืบหน้าเลยตำหนักฉือหนิงอาการประชวรของไทเฮาดีขึ้นตามลำดับยามที่หนิงเฟยมาเยี่ยม ไทเฮาเอ่ยถาม “ใกล้ถึงวันคล้ายวันประสูติขององค์ชายทั้งสองคนแล้ว เหตุใดในวังถึงไม่มีความเคลื่อนไหวใด ๆ?”หนิงเฟยถอนหายใจ“ไม่รู้เป็นเพราะอะไร ช่วงนี้ในวังดูเงียบเหงามาก“ข้าก็คิดว่า ฉวยโอ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status