Share

บทที่ 1501

Author: อี้ซัวเยียนอวี่
เซียวเหิงเองไม่สามารถปลีกตัวมาได้ จึงส่งคนมาที่นี่แทน และเรื่องนี้ก็ได้รับอนุญาตจากฮ่องเต้แคว้นตงซานแล้วเช่นกัน

เพราะอย่างไร ฮ่องเต้ยังทรงทราบว่าไม่เพียงฮ่องเต้ฉีต้องการจะหลบหนี แต่ยังจะนำยาถอนพิษมนุษย์โอสถไปด้วย จึงเหมือนกับเซียวเหิง ต่างก็คิดจะสังหารฮ่องเต้ฉี

กำลังทหารภายใต้บังคับบัญชาของวังเฉวียน มีมากพอถึงสองหมื่นนาย ส่วนใหญ่เป็นกำลังทหารของเมืองอู้ และส่วนหนึ่งก็เคลื่อนพลมาจากชายแดน

เพื่อจะดักซุ่มโจมตีและสกัดกั้นล่วงหน้า วังเฉวียนจึงเดินทางด้วยเส้นทางลัดในแคว้นตงซานที่น้อยคนจะรู้จัก และมาถึงเร็วกว่าพวกของเซียวอวี้หนึ่งวัน

จากนั้นเขาก็นำกำลังทหารเหล่านั้นไป เกินครึ่งวางแผนซ่อนตัวอยู่ในเมืองอู้ ส่วนที่เหลือหลบซ่อนอยู่ในบริเวณรอบ ๆ รอคอยเวลาโจมตีขนาบทั้งหน้าหลัง ปิดกั้นช่องทางไม่ให้หนีรอด!

วังเฉวียนดีใจที่แผนการของตนบรรลุผล

ครั้งก่อนที่เรือนพักบนเขาของรัชทายาท ก็ปล่อยให้คนเหล่านั้นหนีไปได้

ครั้งนี้คงไม่มีทางรอดแน่!

กำลังทหารสองหมื่นนาย มีกำลังเหลือเฟือ ที่จะจัดการกับชาวฉีพวกนี้

ยิ่งไปกว่านั้นชาวฉีพวกนี้ก็ถูกบีบจนถึงทางตันแล้ว

วังเฉวียนนั่งอยู่บนหลังม้า พร้อมประกาศ

“จงยอมจำ
Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App
Locked Chapter

Pinakabagong kabanata

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1502

    หลังจากที่เซียวอวี้พูดประโยคนั้นออกมา ไม่เพียงแต่เซี่ยหวั่นเฉิน แม้แต่เฟิ่งจิ่วเหยียนก็รู้สึกแปลกใจอยู่บ้างถึงแม้ดูจากในตอนนี้ นี่ถือเป็นวิธีหนึ่งที่น่าสนใจทว่า จะนำพิษมนุษย์โอสถมาจากที่ใด?ได้เห็นเซียวอวี้หยิบขวดยาขวดหนึ่งออกมา “ก่อนจะออกจากห้องลับที่จวนหยวน ข้าแอบสั่งให้หมอเทวดาเตรียมพิษนี้ไว้แต่แรกแล้ว”เซี่ยหวั่นเฉินกระจ่างขึ้นทันทีหากเป็นเช่นนั้น ก็ไม่น่าแปลกใจแล้วเพื่อจะสร้างยาถอนพิษ หมอเทวดาเหล่านั้นก็ทดลองปรุงพิษมนุษย์โอสถไว้ก่อนหน้านั้นแล้วแต่นั่นล้วนเป็นสิ่งที่มีอันตรายอย่างยิ่ง เหตุใดฮ่องเต้ฉีถึงต้องพกสิ่งนี้ติดตัวด้วย?ขณะนี้ไม่มีเวลามาคิดมาก เซี่ยหวั่นเฉินจึงมุ่งความสนใจไปที่การหาผู้ที่มีความสามารถ“ผู้ใดจะสามารถบุกเข้าไปในกองทัพของศัตรูได้!”เฟิ่งจิ่วเหยียนก้าวออกมาทันที “มอบให้ข้าเถอะ”เซียวอวี้คิ้วขมวดทันที“เจ้าไม่ได้”เขาเชื่อว่านางทำได้แต่เรื่องที่เสี่ยงอันตรายเช่นนี้ เขาจะปล่อยให้นางไปได้อย่างไร?เฟิ่งจิ่วเหยียนมีท่าทีสงบนิ่งอย่างมาก“ยาพิษมีเพียงขวดนี้เท่านั้น คนที่ถูกเลือก จะต้องมั่นใจอย่างเต็มที่ว่าจะบุกเข้าไปในฝ่ายศัตรูได้“ไม่ต้องเป็นห่วง

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1501

    เซียวเหิงเองไม่สามารถปลีกตัวมาได้ จึงส่งคนมาที่นี่แทน และเรื่องนี้ก็ได้รับอนุญาตจากฮ่องเต้แคว้นตงซานแล้วเช่นกันเพราะอย่างไร ฮ่องเต้ยังทรงทราบว่าไม่เพียงฮ่องเต้ฉีต้องการจะหลบหนี แต่ยังจะนำยาถอนพิษมนุษย์โอสถไปด้วย จึงเหมือนกับเซียวเหิง ต่างก็คิดจะสังหารฮ่องเต้ฉีกำลังทหารภายใต้บังคับบัญชาของวังเฉวียน มีมากพอถึงสองหมื่นนาย ส่วนใหญ่เป็นกำลังทหารของเมืองอู้ และส่วนหนึ่งก็เคลื่อนพลมาจากชายแดนเพื่อจะดักซุ่มโจมตีและสกัดกั้นล่วงหน้า วังเฉวียนจึงเดินทางด้วยเส้นทางลัดในแคว้นตงซานที่น้อยคนจะรู้จัก และมาถึงเร็วกว่าพวกของเซียวอวี้หนึ่งวันจากนั้นเขาก็นำกำลังทหารเหล่านั้นไป เกินครึ่งวางแผนซ่อนตัวอยู่ในเมืองอู้ ส่วนที่เหลือหลบซ่อนอยู่ในบริเวณรอบ ๆ รอคอยเวลาโจมตีขนาบทั้งหน้าหลัง ปิดกั้นช่องทางไม่ให้หนีรอด!วังเฉวียนดีใจที่แผนการของตนบรรลุผลครั้งก่อนที่เรือนพักบนเขาของรัชทายาท ก็ปล่อยให้คนเหล่านั้นหนีไปได้ครั้งนี้คงไม่มีทางรอดแน่!กำลังทหารสองหมื่นนาย มีกำลังเหลือเฟือ ที่จะจัดการกับชาวฉีพวกนี้ยิ่งไปกว่านั้นชาวฉีพวกนี้ก็ถูกบีบจนถึงทางตันแล้ววังเฉวียนนั่งอยู่บนหลังม้า พร้อมประกาศ“จงยอมจำ

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1500

    ผู้เฒ่าหยวนมองเจ้าเด็กไม่เอาไหนที่อยู่ตรงหน้า น้ำเสียงแหบแห้งจนใจ “ไยเจ้าถึงกลับมา? ข้าจะทำร้ายพวกเขาได้อย่างไร! เจ้ากลับมาตอนนี้ มีแต่จะเพิ่มปัญหาเท่านั้น!” เสียวอู่น้ำตาคลอเบ้า ชี้กระบี่ใส่ผู้เฒ่าหยวนด้วยความโกรธเคือง “พวกศิษย์พี่ของข้าคงจะถูก...คงจะถูกตาเฒ่าอย่างท่านฆ่าตายไปแล้ว! “ท่านชอบถลกหนังคน ข้าไม่ควรเชื่อท่านแต่แรก! “ข้าจะฆ่าท่าน เพื่อล้างแค้นให้ศิษย์พี่!” เขารวบรวมพลังพุ่งเข้าใส่ กระบี่พลันถูกนิ้วมือของท่านผู้เฒ่าคีบไว้ ครั้นพยายามดึงกระบี่ออก กลับไม่ขยับเขยื้อนเลย ความแข็งแกร่งของนิ้วที่น่ากลัว! เสียวอู่ประหลาดใจไม่น้อย เขามองท่านผู้เฒ่าด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง ท่านผู้เฒ่ามีสีหน้าหดหู่ “ไม่เอาไหน! มุทะลุเช่นนี้ จะไปทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่อะไรได้!” เสียวอู่กลั้นน้ำตาไว้ “ข้าไม่อยากทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่! ข้าเพียงอยากให้ศิษย์พี่ยังมีชีวิตอยู่! ท่านคืนศิษย์พี่ของข้ามานะ!” เขาอารมณ์พลุ่งพล่าน ถึงกับชักกระบี่ออกมาได้ในทันที ทำให้นิ้วของผู้เฒ่าหยวนถูกบาด เลือดย้อมคมกระบี่ให้แดงฉาน แต่เขาไม่รู้สึกเจ็บปวดเลย

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1499

    ผู้บัญชาการคนนั้นนำทหารใต้บัญชา ตั้งทัพประจันหน้ากับเฟิ่งจิ่วเหยียน เซียวอวี้และพรรคพวก เขาไม่กล้าบุ่มบ่ามก้าวไปข้างหน้า เพราะกลัวว่าจะทำอันตรายต่อชีวิตของรัชทายาทได้ จึงได้แต่ตะโกนจากระยะไม่กี่จั้งเท่านั้น “องค์ชายรัชทายาท! ฝ่าบาทมีพระบัญชา หากท่านยังปกป้องโจรฉีต่อไป จะถูกลงโทษในความผิดสถานเดียวกัน!” เขายังตะโกนไม่จบสิ้น หารู้ไม่ว่า ตอนนี้เซี่ยหวั่นเฉินไม่สะดวกจะพบใครเลย เขานั่งยองอยู่ในพงหญ้า พยายามอย่างยิ่งที่จะซ่อนตนเอง พร้อมกันนั้น ก็รีบเก็บยาขวดอย่างลวก ๆ และดึงกางเกงขึ้นมา ทว่าผู้บัญชาการมีสายตาว่องไว จึงมองเห็นรัชทายาทอยู่หลังพงหญ้า พลันชี้ไปที่เขาและตะโกน “รัชทายาทอยู่ที่นั่น! เร็วเข้า! จับเป็นรัชทายาท!” อาศัยที่รัชทายาทอยู่ตรงนั้นเพียงลำพัง เป็นโอกาสดีที่จะควบคุมรัชทายาทก่อน! เซี่ยหวั่นเฉินยังไม่ได้คาดเข็มขัดให้เรียบร้อย ตอนนี้อยากสบถด่าคนจริง ๆ การสำรวมตัวเองที่เขาสั่งสมมาครึ่งชีวิต อาจจะต้องพังทลายลงที่นี่! “ทุกคนถอยไปไกล ๆ จากข้า!!!” พวกเขาจงใจทำหรือไม่! ตั้งใจมาโผล่เอาตอนนี้! จากนั้น เซี่ยหวั่นเ

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1498

    เซี่ยหวั่นเฉินจำผู้บัญชาการกองทหารได้ เขาก้าวไปข้างหน้า กล่าวถ้อยคำที่จริงใจ กระนั้น ยังไม่ดีเท่าตอนท้ายที่เขาถือดาบจ่อคอตนเอง และขู่ “หากยังกล้าก้าวไปข้างหน้าอีกเพียงก้าวเดียว ข้าจะปลิดชีพเสียตรงนี้!” “รัชทายาท!” ดวงตาของผู้บัญชาการเต็มไปด้วยความตระหนก และผิดหวัง รัชทายาทผู้ปราดเปรื่องมีไหวพริบ เหตุใดจึงอยู่กับชาวฉี! หรือข่าวลือจะเป็นจริง? รัชทายาทสมคบคิดกับชาวฉี? แต่คิดดูอีกที รัชทายาทเป็นว่าที่กษัตริย์ โดยพื้นฐานแล้วไม่จำเป็นต้องสมคบคิดกับศัตรูต่างแคว้น! ยิ่งกว่านั้น ฝ่าบาทยังกำชับเขาเป็นการส่วนพระองค์ ภายนอกให้ตามจับกุมรัชทายาท ที่จริงแล้วต้องแน่ใจว่า จะพารัชทายาทกลับไปอย่างปลอดภัย เมื่อเห็นรัชทายาทกำลังปกป้องชาวฉีด้วยชีวิต ผู้บัญชาการจึงไม่กล้ากระทำการบุ่มบ่าม เขาโบกมือส่งสัญญาณให้กองทหารที่อยู่ข้างหลัง “ทุกคนห้ามเคลื่อนไหว!” เซี่ยหวั่นเฉินรีบหันหลังขึ้นม้าทันที เดินหน้าต่อไปพร้อมกับพวกเซียวอวี้ เฟิ่งจิ่วเหยียนมองเซี่ยหวั่นเฉิน เอ่ยอย่างตรงไปตรงมา “เจ้าปกป้องให้พวกเราหนีไปอย่างเปิดเผย เคยคิดบ้างหรือไม่ว่

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1497

    ภายในห้องลับ หมอเทวดาทุกคนต่างมีสีหน้าดีใจ ล้อมเลี่ยอู๋ซินเอาไว้ขณะนี้ เลี่ยอู๋ซินดูอ่อนแอผิดปกติทว่าแววตาของเขาไม่ดูขุ่นมัวอีกต่อไป ดวงตาเต็มไปด้วยความสงสัยและงุนงง มองประเมินทุกคนตรงหน้า“ข้า…” ทันทีที่เขาเอื้อนเอ่ย ก็รู้สึกเหมือนมีมีดบาดลำคอเพราะถึงอย่างไรช่วงที่กลายเป็นมนุษย์โอสถ ทั้งตะคอกและคำราม กอปรกับต้องทดลองยาอย่างไม่หยุดหย่อน ลำคอจึงได้รับความเสียหายอย่างเลี่ยงไม่ได้สายตาของเขามองมาที่เฟิ่งจิ่วเหยียนท่ามกลางคนเหล่านี้ คนที่เขาคุ้นเคยที่สุดคือนางตอนนี้เฟิ่งจิ่วเหยียนเองก็ดีใจครั้นเห็นเขาฟื้นขึ้นมา นั่นหมายความว่า ยาถอนพิษมนุษย์โอสถนี้ ปรุงสำเร็จแล้ว!นางอธิบายกับเลี่ยอู๋ซิน“ท่านจำได้หรือไม่ว่าก่อนหน้านี้ถูกพิษมนุษย์โอสถ? ตอนนี้ ท่านได้รับการถอนพิษแล้วเลี่ยอู๋ซินพยักหน้า กึ่งยิ้มไม่ยิ้มเขาอ้าปาก ก็รู้สึกเจ็บเหมือนลำคอจะฉีกขาดเมื่อเห็นสากตำยาในมือของทุกคน เขาเคยสงสัยขึ้นมาว่า ในระหว่างที่เขาสูญเสียสติไป คนเหล่านี้ใช้สากตำยาทุบปากเขาหรือไม่ไม่อย่างนั้นจะเจ็บอย่างนี้หรือ…เขาพยายามลุกขึ้น ทว่าเพราะร่างกายยังอ่อนแรง จึงลุกไม่ขึ้นขาทั้งสองข้างเหมือนหนัก

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status