LOGINShare
บทที่ 536
Latest chapter
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1617
เกี่ยวกับยาถอนพิษที่อยู่บนตัวเซียวเหิง เสียวอู่ปฏิเสธเสียงแข็ง“หา? ข้าไม่รู้เรื่องนะ จะเป็นข้าได้อย่างไร“ท่านอา ท่านระวังข้าราวกับระวังโจร ข้าไม่มีทางจะเข้าใกล้ตัวท่านได้เลย”“อีกอย่าง ข้าไม่มีสิ่งใดติดตัว แล้วจะนำสิ่งใดไปเปลี่ยนแทนกับยาถอนพิษเดิม?”เสียวอู่บอกเหตุผลเป็นชุด จนเซียวเหิงเริ่มเชื่อขึ้นมาบ้างโดยเฉพาะประโยคสุดท้ายนั่นคิดดูแล้วก็จริงตามนั้น เจ้าเด็กนี่ไม่มีสิ่งใดติดตัว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงยาเม็ดพวกนั้นต่อให้คิดจะเปลี่ยนยา ก็ไม่ต่างจากแม่ครัวฝีมือดีแต่ขาดวัตถุดิบเป็นคนในที่ทรยศงั้นหรือ!แววตาของเซียวเหิงพลันหม่นลงคนที่ก่อนหน้านี้หักหลังพวกเขาโดยบอกเวลาเคลื่อนทัพให้กับกองทัพเหลียง จนถึงบัดนี้ก็ยังหาตัวไม่เจอดังนั้น ก็อาจเป็นไปได้ว่าจะเป็นสายลับที่แฝงตัวอยู่ในค่ายของพวกเขา ที่แอบเปลี่ยนยาถอนพิษที่อยู่บนตัวเขา!ทันใดนั้นเซียวเหิงก็กวาดสายตามองทุกคน โดยเฉพาะแม่ทัพเหล่านั้นคนที่สามารถเข้าใกล้เขา และแอบเปลี่ยนยาถอนพิษโดยที่เขาไม่ทันรู้ตัว คนผู้นั้นจะต้องมีวรยุทธ์ไม่ธรรมดา...ในเวลานั้น ทหารที่ถานไถเหยี่ยนส่งมาสนับสนุนพวกเขาก็เอ่ยเตือน“ท่านราชครู เรื่องยาถอนพิษ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1616
หลังจากที่เสียวอู่ใช้ลูกธนูอาบยาพิษมนุษย์โอสถ ทำร้ายทหารจนบาดเจ็บไปแล้วหนึ่งคน ทุกคนก็ตื่นตระหนก พวกเขาเพิ่งจะได้เห็นไฟโหมลุกไหม้ที่ช่องเขาตะวันออก เห็นว่าเพื่อนทหารเหล่านั้นกลายเป็นมนุษย์โอสถ จะมีจุดจบอย่างไร รู้สึกสับสนในการสร้างผลงานเมื่ออยู่ไกลบ้านเกิด กังวลว่าดินแดนหนานเจียงซึ่งเป็นบ้านเกิดจะถูกยึดครอง วิตกกังวลในความเป็นตายที่ไม่รู้แน่ชัดของญาติพี่น้อง...ขณะนี้ ทั้งหมดถาโถมราวกับกระแสน้ำหลาก กลายเป็นเสียงร้องเศร้าโศก ชั่วครู่หนึ่ง มีคนวิ่งแตกกระเจิง และมีบางคนคิดที่จะไปควบคุมตัวทหารที่โดนพิษ มีคนไปจับเสียวอู่ไว้ ต้องการสังหารตัวหายนะเช่นเขา ยังมีคนที่ปกป้องเขาด้วย เพราะต้องการรักษาสายเลือดของราชวงศ์แคว้นต้าโจว... ยามนี้ สถานการณ์วุ่นวายราวกับป่าที่เต็มไปด้วยสัตว์ป่า เสียวอู่ใช้สองเท้ากระโดดพร้อมกัน เหมือนกระต่ายตื่นตูม กระโดดขึ้นลงหนีไปอีกทาง ในมือยังถือลูกธนูอาบยาพิษไว้แน่น อาศัยจังหวะชุลมุนวุ่นวายแทงคนอื่นต่อ เมื่อทำร้ายคนแล้ว เขาก็เตือนอย่างหวังดี “อ๊ะ มีคนบาดเจ็บอีกแล้ว!” จู่ ๆ ใบหน้าซึ่งเต็มไปด้วยความโกรธพลันปรากฏขึ้นตรงหน้า เสียวอู
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1615
ถานไถเหยี่ยนนั่งสงบนิ่งอยู่ที่โต๊ะ เล่นหมากรุกกับตนเอง เม็ดหมากสีดำขาวบนโต๊ะวางสลับกันไปมา ยากจะตัดสินผู้ชนะ เขาฟังรายงานด่วนทางทหารอย่างเงียบ ๆ ท่าทีสงบเยือกเย็น พร้อมกับที่เม็ดหมากขาวในมือถูกวางลงไป เขาถาม “กองทัพใหญ่ที่นำโดยราชครู ยังมาไม่ถึงอีกหรือ?” ผู้ติดตามที่ยืนอยู่ข้างหลังของเขาโค้งคำนับ และตอบกลับ “เพราะท่านราชครูใช้ลูกธนูอาบยาพิษ ทำให้ทางตะวันออกได้เกิดกบฏมนุษย์โอสถขึ้น ช่องเขาตะวันออกทั้งหมดถูกยึดครองแล้ว คนของพวกเราได้ไปสมทบกับท่านราชครู วางแผนว่าหลังจากกวาดล้างมนุษย์โอสถที่รวมตัวในช่องเขาตะวันออกแล้ว ค่อยให้กองทัพใหญ่เข้าเมืองขอรับ” ถานไถเหยี่ยนมองกระดานหมากรุกบนโต๊ะ สีหน้ามีความเวทนา “กวาดล้างหรือ “จะมีคนตายอีกจำนวนไม่น้อยเลย” คิดจะกวาดล้างมนุษย์โอสถ ต้องเผาทิ้ง ครั้นแม่ทัพผู้รายงานสถานการณ์ทางทหารได้ฟัง รีบห้ามปรามทันที “ท่านกุนซือ มนุษย์โอสถที่ช่องเขาตะวันออก ก็มีทหารหนานเจียงของพวกข้าอยู่ด้วย! มิใช่พวกเขาก็จะถูกเผาทั้งเป็นด้วยหรือ!” ถานไถเหยี่ยนเงยหน้าขึ้นเบา ๆ จ้องมองแม่ทัพผู้นั้น ย้อนถามอย่างอ่อนโยน
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1614
บนกำแพงเมือง ทหารหนานเจียงจำนวนหลายร้อยนายตกอยู่ในความสับสนวุ่นวาย “เร็วเข้า! ยิงลูกธนูอาบยาพิษ!” มีคนคัดค้าน “ไม่ได้! ลูกธนูอาบยาพิษใช้ไม่ได้ผล!” ก็จริง ลูกธนูอาบยาพิษจะสามารถยิงไปถึงที่สูงขนาดนั้นได้อย่างไร? ยิ่งกว่านั้น เหล่าทหารฉีแบ่งเป็นกลุ่มนั่งอยู่บนนกไม้กลไก แม้จะโชคดี ยิงโดนพวกเขา อย่างมากที่สุดแค่แพร่เชื้อให้ทหารบนนกไม้กลไกตัวเดียว ไม่พอที่จะทำลายกองทัพใหญ่ทั้งหมดได้... สถานการณ์ปัจจุบัน ไม่เป็นผลดีต่อพวกเขาอย่างยิ่ง เหล่าทหารหนานเจียงได้แต่ยืนมองนกไม้กลไกบินข้ามกำแพงเมืองสูง แต่ไร้หนทางจะขัดขวาง ชั่วขณะหนึ่ง ดวงตาสะท้อนแต่ความหวาดกลัว และสิ้นหวัง นกไม้กลไกมากมายขนาดนั้น! หนานฉีสร้างสิ่งนี้ขึ้นตั้งแต่เมื่อใด! มิน่าถึงตั้งฐานทัพอยู่นอกชายแดนมาโดยตลอด กลับไม่ยอมบุกโจมตีเสียที ที่แท้ก็แอบผลิตอาวุธอยู่... “รีบส่งนกพิราบสื่อสารออกไป แจ้งท่านกุนซือทันที!!!” ทว่า นกพิราบสื่อสารเพิ่งจะได้บินออกไป ก็ถูกลูกศรคมกริบดอกหนึ่งยิงเข้าที่ปีก กระพือปีกดิ้นรนไม่กี่ครั้ง ก็ร่วงลงมาด้วยความเร็วสูง ทหารบนกำแพงเมืองมองตามนกพิราบสื่อสา
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1613
เซี่ยหวั่นเฉินจ้องมองเซียวอวี้อย่างตะลึงงัน ดวงตาเบิกกว้างเซียวอวี้ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย แค่นหัวเราะเย็นชา“จนถึงวันนี้ ยังมีคนอ้างชื่อแคว้นต้าโจวเพื่อฟื้นฟูแผ่นดิน เรื่องเช่นนี้ เราจะไม่ให้เกิดขึ้นอีก”เขาไม่อยากให้ในอนาคต เมื่ออาหลิ่นขึ้นครองราชย์แล้ว ยังต้องมาลำบากกำจัดเศษซากของแคว้นตงซานบางเรื่อง จำเป็นต้องถอนรากถอนโคนเซี่ยหวั่นเฉินกัดฟันแน่น “ข้าขอเพียงฮ่องเต้ฉี…ไว้ชีวิตลูกของข้า เขายังเล็กขนาดนั้น ย่อมไม่อาจมีใจเคียดแค้นแคว้นหนานฉีได้”ลูกชายของเขาเพิ่งลืมตาดูโลกได้ไม่นาน ควรเติบโตขึ้นอย่างปลอดภัยเขาคิดว่า ฮ่องเต้ฉีเองก็มีลูก ย่อมไม่โหดเหี้ยมถึงเพียงนั้นทว่า ท่าทีของเซียวอวี้กลับหนักแน่น“เด็กไม่มีความเคียดแค้น แต่ป้องกันไม่ได้ว่าผู้ใหญ่รอบกายจะสอนให้เขาเกลียดชัง แล้วไปล้างแค้น สิ่งที่เราต้องการคือ ความมั่นใจว่าปลอดภัยอย่างไร้ข้อผิดพลาด”เซี่ยหวั่นเฉินไม่คิดเลยว่า ฮ่องเต้ฉีจะโหดเหี้ยมถึงเพียงนี้ทว่า เมื่อมองจากมุมของอีกฝ่าย ใช่ว่าเขาจะไม่เข้าใจโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อมีถานไถเหยี่ยนเป็นตัวอย่างให้เห็นอยู่ตรงหน้าแคว้นต้าโจวล่มสลายมากว่าห้าร้อยปี ยังมีผู้คนอ้างชื่
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1612
เซี่ยหวั่นเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย“หากข้าไร้อำนาจ แล้วจะปกป้องราษฎรในแผ่นดินได้อย่างไร?”ก่อนหน้านี้เพราะเขาไร้อำนาจ จึงไม่สามารถปกป้องตระกูลหยวนและหยวนจั้นได้ตอนนี้ หากเขามอบแคว้นตงซานให้แคว้นหนานฉีไป ก็ย่อมไม่อาจปกป้องราษฎรของแคว้นตงซานได้แล้วถึงอย่างไร ไม่มีใครจะรับประกันได้ว่า แคว้นหนานฉีจะปฏิบัติต่อราษฎรเหล่านั้นด้วยความเมตตา?ความกังวลของเซี่ยหวั่นเฉิน เฟิ่งจิ่วเหยียนเข้าใจดีนางพูดตามตรง “ฝ่าบาทจะไม่สังหารราษฎร ข้อนี้ ข้าสามารถรับรองด้วยชีวิต หากแผ่นดินนี้ไร้คนเพาะปลูก เลี้ยงดู วันหนึ่งก็ต้องกลายเป็นแดนรกร้าง”สีหน้าเซี่ยหวั่นเฉินเคร่งขรึมเขาย่อมรู้ดี เมื่อเทียบกับถานไถเหยี่ยน ฮ่องเต้ฉีถือว่ามีเมตตาทว่าเรื่องนี้สำคัญมาก เกี่ยวพันถึงความเป็นความตายของแคว้น เขาจำต้องคิดให้รอบคอบเฟิ่งจิ่วเหยียนก็ไม่ได้เร่งให้เขาตัดสินใจ เพียงเหลือเสบียงแห้งไว้ให้เขาเล็กน้อย แล้วก็พาตงฟางซื่อจากไปพวกเขายังต้องออกตามหาดวงตาค่ายกล……เซี่ยหวั่นเฉินนั่งอยู่ข้างกองไฟเพียงลำพัง แหงนมองดวงดาวเต็มฟ้า ความรู้สึกไร้พลังเอ่อล้นมากขึ้นทุกทีสิ่งที่เขาทำได้ช่างน้อยเหลือเกินในเวลาเดียวกันเมื
You may also like
สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง
ป่าดอกท้อ24.7K viewsสวรรค์ส่งข้ากลับมาทวงแค้น
Lailafun / เฉิงเอ๋อร์ / มอ.อาร์.ยอ24.3K viewsข้านี่หรือขึ้นชื่อว่าสตรีตัวร้ายแสนอัปลักษณ์
เทียนสื่อ12.3K viewsปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ
มู่โร่ว173.0K viewsเขาน่ะหรือคลั่งรักข้า!
ไฉ่เลี่ยงหรง5.6K viewsบุปผางามในมือโจร
องค์หญิงโนเนม1.8K viewsสตรีหน้าตายกับผีร้ายจอมป่วน
องค์หญิงโนเนม2.2K viewsเหมยฮวาฤดูหนาว
เหลียนฮวาสีชมพู/เสี่ยวอวี้3.5K views
