Share

บทที่ 58

Author: อี้ซัวเยียนอวี่
ณ ห้องทรงพระอักษร เฟิ่งจิ่วเหยียนก้มโค้งคำนับ

“ถวายบังคมฝ่าบาท”

เซียวอวี้ประทับนั่งอยู่หลังโต๊ะ แววตาคมกริบน่าเกรงขาม

“เรามีเรื่องต้องสะสาง มีเรื่องอันใด รีบพูดมา”

สนามขี่ม้าหลวงมีคนไปเข้าร่วมการฝึกแค่สองคน เรื่องนี้เขาเองก็ได้ยินแล้ว

คิดว่าฮองเฮาน่าจะควบคุมนางสนมเหล่านั้นไม่ได้ จึงอยากให้เขาออกคำสั่งให้

เฟิ่งจิ่วเหยียนกล่าวอย่างเรียบนิ่ง

“ยาบรรเทาอาการปวดศีรษะของกุ้ยเฟยใกล้จะหมดแล้ว หม่อมฉันจึงเอามาให้อีกหนึ่งขวด”

คิ้วคมของเซียวอวี้เลิกขึ้นสูง

นางแค่มาส่งยางั้นหรือ?

ต่อมานัยน์ตาของเขาพลันฉายแววแข็งกร้าวครู่หนึ่ง

“คราก่อนฮองเฮาบอกว่า เหลืออยู่ขวดเดียวสุดท้าย”

คำพูดของเขาแฝงไปด้วยแววไต่ถาม

ราวกับว่าประโยคถัดไปสามารถออกคำสั่งลงโทษนางโทษฐานพูดปดต่อจักรพรรดิได้ทุกเมื่อ

เฟิ่งจิ่วเหยียนตอบกลับไปอย่างเรียบนิ่ง

“หม่อมฉันเขียนจดหมายส่งให้ท่านพ่อ ให้เขาติดตามหมอพเนจรผู้นั้นโดยเฉพาะ

“ช่างบังเอิญ ที่ไม่กี่วันก่อนหมอพเนจรผู้นั้นมาที่เมืองหลวง”

เซียวอวี้สงสัยว่านางกำลังโกหก แต่ก็ไม่มีหลักฐาน

“ช่างบังเอิญจริง ๆ”

จากนั้นเขาก็ถามว่า “แล้วเหตุใดไม่เอาไปส่งที่ตำหนักหลิงเซียวโดยตรงล่ะ”

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Comments (4)
goodnovel comment avatar
Chanyanut Saenkam
สนุกค่ะอ่านไปเรื่อยไ
goodnovel comment avatar
Yu Ketmanee
ปกติ ไม่อ่านนิยายจีนโบราณเลย เพราะเรื่องยาววววมากกกก แต่เรื่องนี้สนุกจริง สนุกมากกๆๆๆ รออ่านค่ะ ถึงแม้จะมองไม่เห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์เลยด้วยซ้ำ
goodnovel comment avatar
Kunsiree
ชอบมากๆค่ะ เพิ่มตอนไวๆนะคะ
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1695

    เหตุใดอาลี่ถึงร้องไห้กับเซียวอวี้ เพราะถึงแม้เขาอายุยังน้อย แต่ก็รู้วิธีจัดการที่เหมาะสมกับเสด็จพ่อและเสด็จแม่มานานแล้วเสด็จแม่ดูเหมือนจะรักและเอ็นดูเขามาก แต่หากเสด็จแม่ตัดสินใจแล้ว ไม่ว่าเขาจะร้องไห้หรืออ้อนวอนเพียงใด เสด็จแม่ก็จะไม่เปลี่ยนใจอย่างแน่นอนเสด็จพ่อไม่เหมือนกันเสด็จพ่อดูเหมือนจะดุและเข้มงวด แต่แค่เขาร้องไห้ ไม่ว่าเรื่องใดเสด็จพ่อจะรับปากเขาทุกเรื่อง“เสด็จพ่อ! เสด็จพ่อ!” อาลี่น้ำมูกน้ำตาไหลเป็นทาง ส่งเสียงสะอึกสะอื้น ร้องไห้ได้น่าสงสารยิ่งนักเสียงร้องไห้นั้น ทำเอาเซียวอวี้ที่ได้ยินถึงกับขอบตาแดงเล็กน้อยเขาอุ้มอาลี่ขึ้นมาโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น สายตาที่มองไปยังเฟิ่งจิ่วเหยียน เต็มไปด้วยความวิงวอน“จิ่วเหยียน เราเข้าใจเป็นอย่างดีว่า การใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยวอ้างว้างบนภูเขา ความเป็นอยู่นั้นยากลำบากเพียงใด อาลี่ยังเด็กนัก ต่อให้เจ้าตัดใจได้ แต่เราไม่อาจตัดใจได้“ช่างเถอะน่า พวกเราอย่าไปบังคับเขาเลย ต่อให้เขาไม่สามารถทำอะไรสำเร็จเป็นชิ้นเป็นอัน ต่อให้เขาโตขึ้นจะเป็นคนไร้ประโยชน์ พวกเราก็สามารถดูแลเขาให้มีชีวิตสุขสบายได้“การที่พวกเรารวมแผ่นดินเป็นหนึ่ง ก็ไม่ใช่เพื

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1694

    พอเสวียนหลิงเฟิงเห็นเงาแผ่นหลังของเสียวอู่ ตรงขมับถึงกับเต้นตุบ ๆเจ้าศิษย์ตัวแสบ วิ่งเร็วกว่ากระต่ายเสียอีกเฟิ่งจิ่วเหยียนตามเซียวอวี้มาที่ภูเขาหวูหยา หนึ่งคือคิดจะถามให้ชัดเจนต่อหน้า เกี่ยวกับเรื่องราวในอดีตของอดีตฮ่องเต้กับหยวนเฟย และสองคือ ก่อนหน้านี้ที่พวกเขาติดอยู่ในแคว้นตงซาน โชคดีที่เสวียนหลิงเฟิงมองการณ์ไกล อาศัยความสัมพันธ์ระหว่างเสียวอู่กับตระกูลหยวนเป็นจุดเริ่มต้น โน้มน้าวท่านผู้เฒ่าหยวนมาเข้าร่วมในทางอ้อม และช่วยเหลือพวกเขาไว้ได้ ดังนั้นจึงตั้งใจมาขอบคุณโดยเฉพาะแน่นอนว่า ยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่สำคัญยิ่งกว่า...อาลี่ถูกเสด็จพ่อและเสด็จแม่จูงมือไว้ กำลังมีความสุขกับช่วงเวลาที่ไม่เคยได้ครอบครองเพียงลำพังมาก่อนเขาถามด้วยน้ำเสียงไร้เดียงสา“เสด็จพ่อ! เสด็จแม่! พวกท่านไม่ต้องการพี่ชายกับน้องชาย ต้องการลูกคนเดียวแล้วใช่หรือไม่?”มิเช่นนั้นเหตุใดถึงพาเขาออกมาเที่ยวเล่นเพียงคนเดียว?เฟิ่งจิ่วเหยียนกับเซียวอวี้สบตากันแวบหนึ่ง ไม่รู้จะบอกกับอาลี่อย่างไร—พวกเขามาหาอาจารย์สอนวรยุทธ์ให้เขาลูกศิษย์ของภูเขาหวูหยาพาพวกเขามายังเรือนหลักก่อนเข้าประตู เฟิ่งจิ่วเหยียนขมวดคิ้วเล็ก

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1693

    เสวียนหลิงเฟิงรู้ถึงจุดประสงค์ในการมาของท่านผู้เฒ่าหยวน จึงมีท่าทีสุขุมเยือกเย็น“หากเพื่อเรื่องของหยวนเฟย เกรงว่าการเดินทางมาครั้งนี้ของท่านทั้งสองคงเสียเที่ยวแล้ว”คิ้วสองข้างของท่านผู้เฒ่าหยวนขมวดเข้าหากันส่วนหยวนจั้นกลับจ้องมองที่เสวียนหลิงเฟิง พร้อมประสานมือคำนับอย่างนอบน้อม“ท่านผู้เฒ่า พวกเรา...”เสวียนหลิงเฟิงยกมือขึ้นเล็กน้อย “ไม่จำเป็นต้องทำความเคารพข้ามากถึงเพียงนี้ ข้าเลิกยุ่งเกี่ยวกับเรื่องทางโลกมานานแล้ว คำตอบที่พวกท่านต้องการ ข้าไม่อาจให้พวกท่านได้”หยวนจั้นยังคิดจะซักถามต่อ แต่ถูกท่านผู้เฒ่าหยวนห้ามไว้“ไม่รู้กาลเทศะ! ในเมื่อท่านผู้เฒ่าเสวียนบอกว่าไม่รู้เรื่อง เจ้าจะยังถามต่อไปไย?”หยวนจั้นก้มหน้าลง “ขอรับ ท่านปู่”เสียวอู่รู้สึกได้ถึงบรรยากาศที่ไม่ปกติ จึงคลี่คลายสถานการณ์“ท่านอาจารย์ เมื่อครู่มิใช่บอกว่าจะไปกินข้าวหรือ? ข้าหิวจะแย่แล้ว!”เสวียนหลิงเฟิงมองเสียวอู่ด้วยสายตาที่เมตตา“เจ้านี่นะ อยู่ข้างนอกตั้งนาน เหตุใดกลับอ้วนขึ้นเล่า?”เสียวอู่ไม่กล้าที่จะบอกว่า ถึงแม้เขาจะถูกจับตัวไปบ่อย ๆ แต่เรื่องการกินไม่เคยบกพร่องอาจารย์และศิษย์สองคนเดินไปข้างหน้า

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1692

    ในจดหมายของถานไถเหยี่ยน ระบุไว้ชัดเจนว่า ก่อนที่หยวนเฟยจะเข้าวัง ก็ได้ให้กำเนิดบุตรคนหนึ่งเซียวอวี้มีสีหน้าเหม่อลอย สำหรับชาติกำเนิดของตัวเอง มีความสงสัยเพิ่มขึ้นมาหลายส่วนมารดาแท้ ๆ ของเขา ไม่ใช่ซูเฟยจริงหรือเมื่อคิดอย่างถี่ถ้วน ดูเหมือนว่าทุกสิ่งจะมีร่องรอยให้ติดตามได้เขาเคยถามคนเก่าแก่ในวังในตอนนั้นเสด็จแม่ได้นำทารกที่อยู่ในห่อผ้าเข้ามาในวังครอบครัวมารดาของนางเสื่อมอำนาจ หลังเผชิญโรคระบาดก็เหลือนางเพียงคนเดียว จนได้รู้จักกับอดีตฮ่องเต้ที่นอกวัง หลังจากได้รับความโปรดปรานจากอดีตฮ่องเต้และถูกพาเข้าวัง ในเวลาไม่กี่เดือนก็ถูกแต่งตั้งเป็นซูเฟย...“ฝ่าบาท?” เฟิ่งจิ่วเหยียนเรียกเขา ดึงความคิดของเขากลับมาเซียวอวี้เพ่งมองไปที่นาง ริมฝีปากบางเปิดขึ้นเล็กน้อย“หากหยวนเฟยให้กำเนิดบุตรของอดีตฮ่องเต้ตั้งแต่แรก เหตุใดจึงไม่อาศัยโอกาสนี้เข้าวัง? ตอนนั้นนางถูกส่งมายังแคว้นหนานฉี ไม่ใช่เพื่อจะเข้าใกล้อดีตฮ่องเต้ และวางแผนลอบทำร้ายเขาหรอกหรือ”เฟิ่งจิ่วเหยียนแววตาสงบนิ่ง“ท่านผู้เฒ่าหยวนเคยกล่าวว่า เรื่องที่ให้หยวนเฟยใช้กลยุทธ์สาวงามนั้น ไม่มีการบังคับ แต่เป็นความสมัครใจของหยวนเฟย“ใ

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1691

    รุ่ยอ๋องห้ามหลิวหวาอีกครั้งขอเพียงหลิวหวาลงมือ องครักษ์เหล่านั้นก็จะพากันจัดการกับเลี่ยอู๋ซินด้วยในดวงตาของเลี่ยอู๋ซิน ราวกับปกคลุมด้วยน้ำค้างแข็งรุ่ยอ๋องมีสีหน้าอ่อนโยน พร้อมเกลี้ยกล่อมเขา“เรื่องราวในใต้หล้านี้ มิใช่มีแค่ขาวกับดำเสมอไป“เซียวเหิงทำชั่วมามากมายก็จริง แต่ก็หาใช่ว่าไม่เคยทำความดี“ท่านพี่เลี่ย ท่านล้างแค้นให้สหายรัก ทำเรื่องมากมายที่ท่านคิดว่าชอบธรรม แต่ท่านบอกได้หรือไม่ว่า ท่านเป็นคนดีโดยสมบูรณ์ได้หรือไม่?“ท่านสามารถฆ่าเซียวเหิงเพื่อล้างแค้นได้ แต่การที่ท่านทรมานเขาไม่สิ้นสุดเช่นนี้ ก็ไม่ต่างจากการทรมานตัวท่านเอง“คนที่ข้าเห็นใจ ไม่ใช่เขา แต่เป็นคนนับหมื่นนับพันที่ต้องจำยอม และไม่อาจต่อกรกับสวรรค์ได้ต่างหาก”เลี่ยอู๋ซินมีสีหน้าบึ้งตึง“พูดได้น่าฟังจริง ๆ “รุ่ยอ๋อง ท่านแสร้งทำเป็นมีเมตตาเช่นนี้มาตลอด ไม่เหนื่อยหรือ?”ดวงตาคู่นั้นของเลี่ยอู๋ซิน ราวกับมองทะลุจิตใจคนได้ในดวงตาของรุ่ยอ๋องฉายแววความเย็นชาดุดันวูบหนึ่ง“ท่านพี่เลี่ย ข้าเคารพและนับถือท่าน...”“ข้าไม่มีความสนิทสนมกับท่าน ไม่ต้องมาเอ่ยคำพูดรักษามารยาทเหล่านี้กับข้า!” เลี่ยอู๋ซินเอ่ยด้วยน้ำเส

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1690

    รอยยิ้มของหร่วนฝูอวี้ดูเยือกเย็น“ท่านกลับห้องไปชำระกาย รอจี๋เอ๋อร์หลับแล้ว ข้าค่อยไปหาท่าน แล้วหารือเรื่องนี้อย่างจริงจัง”รุ่ยอ๋องเข้าใจโดยไม่ต้องพูดพอก้มศีรษะลงมอง กลับเห็นจี๋เอ๋อร์ยังคงลืมตาอยู่ ไม่มีท่าทางง่วงนอนแม้แต่น้อยรุ่ยอ๋องยิ้มอย่างอ่อนโยน โน้มตัวลงมาแตะไหล่บุตรชายเบา ๆ และกระซิบข้างหูเขา“จี๋เอ๋อร์ หากไม่ยอมนอนอีก พ่อจะทำให้เจ้าสลบไปเลยนะ”จี๋เอ๋อร์สะดุ้งเล็กน้อย......จากแคว้นหนานเจียงมายังเมืองหลวง อย่างน้อยต้องใช้เวลาหนึ่งเดือนรุ่ยอ๋องต้องเดินทางมาทั้งครอบครัว และยังต้องทำตามคำสั่งของฮ่องเต้ คุมตัวเซียวเหิงส่งกลับมาตลอดการเดินทาง เลี่ยอู๋ซินก็ติดตามพวกเขาอยู่ท้ายขบวนเลี่ยอู๋ซินคล้ายกับภูติผีดุร้ายตนหนึ่ง ล่องลอยอยู่ด้านหลัง ดวงตาทั้งคู่จับจ้องที่เซียวเหิงอย่างไม่วางตารุ่ยอ๋องรู้สึกขบขัน จึงเล่าให้หร่วนฝูอวี้ฟังไม่น้อย“...ที่จริงตอนนี้เซียวเหิงก็หมดแรงที่จะต่อต้านแล้ว เลี่ยอู๋ซินทำเช่นนั้น มีแต่จะทำให้คนอื่นหวาดกลัว อย่างเช่นจี๋เอ๋อร์“สองวันนี้ จี๋เอ๋อร์ฝันร้ายอยู่บ่อย ๆ”หร่วนฝูอวี้มุมปากกระตุกเบา ๆ“ลูกชายข้าแค่ดูเหมือนขี้กลัว แต่ความจริงแล้วใจ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status