Mag-log inShare
บทที่ 12
Huling Na-update:
2025-07-26 14:27:15
Pinakabagong kabanata
แรกแย้ม บทที่ 90
“เบา ๆ หน่อยค่ะ” พริณตาร้องห้าม ตอนนี้พฤกษ์เหมือนคนอดอยากมาแสนนาน และเขากำลังเจอแอ่งน้ำหวานและเย็น ดับกระหายได้ดี แอ่งน้ำหวานที่เขาอยากดูดกลืนซ้ำ ๆ อยากดูดครั้งแล้วครั้งเล่า“หวานขึ้นให้หน่อย พี่อยากเอาท่านี้” เขาดึงเธอเข้ามาหานั่งบนตักแกร่ง เสื้อผ้าของทั้งสองถูกกำจัดไปตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว พริณตากดดอกไม้งามของเธอเข้าหาตัวตนของเขา ความฉ่ำชื้นในโพรงนุ่ม ตอดรัดเขารุนแรงเกือบครึ่งปีที่ทั้งสองไม่ได้ร่วมรัก“อ๊า” เสียงร้องครางของเธอดังขึ้น ในทุกจังหวะที่เธอสับสะโพกเข้าหา พฤกษ์ดูดดึงยอดถันในขณะที่เธอยังขย่มตัวเขาไปด้วย“หวานเสียวมาก พี่จะไม่ไหวแล้ว” พฤกษ์จะไม่ไหวแล้ว เขาห่างจากเรื่องนี้มานานพอ ๆ กับพริณตา ตั้งแต่ลูกกับเมียตกอยู่ในอันตรายเขาก็ไม่มีอารมณ์เรื่องอย่างนี้เลย ไม่คิดว่าพอกลับมาอีกครั้งจะถึงจุดหมายเร็วขนาดนี้เสียงครางต่ำและแรงดูดยอดถันรุนแรงจนหญิงสาวต้องร้องห้าม เขาเสร็จสมรุนแรงกว่าทุกครั้ง เสร็จเร็วและรุนแรงจนร่างกายสั่นไปทั้งร่าง พริณตาเองก็ไปถึงสวรรค์พร้อม ๆ กับเขา“ทำไมเร็วจังคะ” เธอถามออกมาเพราะไม่เคยมีครั้งไหนที่เขาจะเสร็จเร็วขนาดนี้“มันอัดอั้นมานาน ตั้งแต่หนูเข้าโรงพยาบาล
แรกแย้ม บทที่ 89
“หวานหลับไปนานไหมคะ” พริณตาถามเมื่อเธอกลับมาอยู่บนเตียงอีกครั้ง หลังจากที่เธออาบน้ำสระผมด้วยตัวเองในรอบสองเดือน“สามวันครับ” พฤกษ์พูด เขาหวีผมให้เธอหลังจากเป่าผมให้แห้ง ผมของเธอสั้นแค่บ่า เพราะเธอขอให้เขาตัดให้ตั้งแต่ที่รู้ว่าต้องนอนโรงพยาบาลยาว เธอเสียสละทุกอย่างเพื่อเขาและลูก ทุกอย่างจริง ๆ แม้แต่ชีวิตเขาก็รู้ว่าเธอสละได้เพื่อเขาและลูก “พี่หมอ ร้องไห้อีกแล้ว” พฤกษ์ปาดน้ำตา เขาสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ร้องไห้แล้ว จะไม่ร้องไห้อีกแล้ว สองเดือนที่ผ่านมาเขาร้องไห้มากกว่าทั้งชีวิตของเขารวมกันเสียอีก เพราะเรื่องราวที่ผ่านมาก็ทำให้เขากลัว เขาไม่เคยกลัวอะไรมากขนาดนี้มาก่อน โดยเฉพาะสามวันที่เธอหลับไป เขากลัวมากกลัวว่าจะสูญเสียเธอไป“พี่จะไม่ร้องไห้อีกครับ ขอบคุณที่ลูกปลอดภัย ขอบคุณที่เราทั้งสี่คนได้พบหน้ากัน ขอบคุณหวานกับลูกที่ไม่ทิ้งพี่”พริณตาร้องไห้กับคำพูดของเขา เขาคงทุกข์ทรมานมากตอนที่เธอไม่ได้สติ เธอใช้สองมือประคองหน้าของเขาจูบเขาอย่างแผ่วเบา ทั้งสองมอบรสจูบหวานซึ้งให้กันและกัน นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้ส่งผ่านความรักแบบนี้ให้กัน“นี่ คุณพ่อคุณแม่ พอได้แล้วค่ะ ตื่นขึ้นมาก็ดูดกันเ
แรกแย้ม บทที่ 88
เธอควรเดินไปทางนั้นใช่ไหม ทางข้างหน้า สองเท้าของเธอย่ำไปตามทาง ทางที่ไม่รู้ว่าพื้นสีอะไร เพราะทุกอย่างถูกปกคลุมด้วยหมอกสีขาว แม้แต่ปลายเท้าของเธอเอง เธอก็ยังไม่อาจมองเห็น ถ้าเธอเดินต่อไปจะเจอใครสักคนที่เธอตามหาใช่ไหม ใครที่เธออยากเจอ เธอหลงลืมอะไรไปหรือเปล่านะ เธอกำลังรอใคร หรือใครที่กำลังรอเธออยู่ใช่ไหม ใครกันนะที่รอเธออยู่ รออยู่ที่แห่งหนไหน เธอยังคงย่ำเท้าต่อไป เผื่อจะเจอใครบางคน“หวาน หวาน” เสียงเรียกของใครบางคนที่แสนจะคุ้นเคย แต่เธอกลับจำไม่ได้ว่าเสียงใคร ใครกันนะ เธอหันมองรอบกาย ไร้ซึ่งผู้คน ยังคงไร้ซึ่งผู้คน มีเพียงหมอกขาวเท่านั้นที่อยู่รอบตัวเธอ“แม่/แม่” พริณตาก้มมองสองมือของตัวเอง ตอนนี้สองมือของเธอไม่ว่างเปล่า มีเด็กผู้หญิงและเด็กผู้ชายจับมือของเธออยู่ เธอยิ้มให้เด็กทั้งสอง“แม่กลับบ้าน” เด็กทั้งสองพูดโดยที่ยังยิ้ม ทั้งสองไม่ได้ขยับปากพูดแต่เธอกลับได้ยินอย่างแจ่มชัด ทั้งสองดึงเธอกลับมาอีกทาง ทางที่ไม่มีแสงอยู่ปลายทาง“ทางนี้แม่ ทางนี้”พริณตาตกใจตื่นขึ้นมา เหมือนคนกำลังจะจมน้ำ สูดเอาอากาศเฮือกสุดท้าย เธอลืมตาขึ้นมาน้ำตาไหลริน เพราะเจ็บปวดไปทั้งร่าง ร่างกายเต็มไปด้วยเครื่อ
แรกแย้ม บทที่ 87
พริณตามองเห็นแค่บางอย่างผ่านหางตาเท่านั้น แต่เธอรู้ว่าทุกอย่างในห้องเปลี่ยนไปมาก ห้องที่เธอนอนอยู่ตอนนี้มีทั้งตู้อบของเด็กอ่อนสองตู้ เตียงของคนเฝ้าไข้ ทุกอย่างถูกเปลี่ยนใหม่หมด เพื่อความสะดวกสบาย เธอรู้ว่าอย่างน้อยเธอกับพฤกษ์ต้องอยู่โรงพยาบาลให้นานที่สุดเท่าที่จะนานได้ ทุกวันที่เพิ่มขึ้นของการอยู่ที่นี่ คือโอกาสรอดของลูกเธอที่เพิ่มมากขึ้น “หวานตื่นแล้วเหรอครับ เป็นยังไงบ้างครับ” พฤกษ์รีบละมือจากสิ่งที่เขาทำทันที เมื่อเห็นว่าเมียของเขานอนกะพริบตาตื่นขึ้นมา “หวานไม่เป็นไรค่ะ ลูกดิ้นด้วยค่ะ” พริณตายิ้มบอกเขา ไม่ใช่แค่เธอที่กังวลเขาก็ด้วย เพราะสีหน้าและแววตาของเขาบ่งบอกว่าเขากังวลแค่ไหน“ลูกเราจะปลอดภัย พี่สัญญา” พฤกษ์จับมือเธอขึ้นมาจูบแรง ๆ การนอนนิ่ง ๆ ของเธอ ไม่ใช่นอนนิ่ง ๆ เหมือนเราดูหนังดูทีวี แต่มันคือการนอนนิ่ง ๆ ที่เหมือนคนไข้นอนติดเตียง ไม่สามารถลุกขึ้นมาทำอะไรได้เอง แม้แต่ธุระส่วนตัว เธอก็ต้องทำมันบนเตียง โดยมีพฤกษ์และพยาบาลคอยช่วยเหลือ“ไม่ร้องไห้นะคะ หวานทนได้ เรื่องแค่นี้เอง” เธอเช็ดน้ำตาให้เขา ในตอนที่เขาใช้ผ้าขนหนูบิดหมาด ๆ เช็ดหน้าให้เธอ เธออายุแค่นี้เอง ต้องมาเสี่ยงเป
แรกแย้ม บทที่ 86
“พี่หมอ”“ครับ” พฤกษ์ที่นอนอยู่ใกล้ ๆ เตียงคนไข้ เขาปาดน้ำตาและเดินเข้ามาหาเธอที่เตียง “พี่หมอ เราต้องเข้มแข็งนะคะ เราต้องเป็นกำลังใจให้ลูก ให้เขาเข้มแข็งเหมือนที่เราเป็นยังไงละคะ เดี๋ยวมันก็ผ่านไป ถือว่าเรามานอนเล่นที่โรงพยาบาลสักเดือนนะคะ พี่หมออย่าร้องไห้เลย” “หวาน พี่ขอโทษ” พฤกษ์ร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาจอดกลั้น เขาน่าจะดูแลเธอได้ดีกว่านี้เขาเป็นสูตินรีแพทย์ แต่กลับดูแลลูกเมียได้ไม่ดี จนต้องเอาชีวิตของทั้งสามมาเสี่ยงแบบนี้“พี่หมอ ไม่ใช่ความผิดของพี่เลย ไม่โทษตัวเองนะคะ ถ้าพี่หมอล้มอีกคนแล้วหวานกับลูกจะอยู่ได้อย่างไรคะ ใครจะประคองหวานกับลูก” คำพูดของพริณตาเรียกสติของเขากลับมา ใช่แทนที่เขาจะเสียใจอยู่อย่างนี้ เขาควรหาทางช่วยเมียและลูกของเขามากกว่าพฤกษ์ติดต่ออาจารย์หมอที่เขารู้จัก ถามกรณีเคสตัวอย่างที่คล้ายกับกรณีของเมียเขา เพราะรู้ว่าอาจารย์หมอท่านนี้เคยดูแลคนไข้ลักษณะนี้ของดาราดังท่านหนึ่ง รายนั้นต้องนอนนิ่ง ๆ เป็นเวลาถึงสองเดือนซึ่งถือว่าใกล้เคียงกับกรณีของเมียเขา“พ่อครับ ผมอยากให้พ่อช่วยผมหน่อย” พฤกษ์ขอความช่วยเหลือจากบิดา ซึ่งแน่นอนว่าท่านต้องช่วยอย่างสุดความสามารถ เพราะลูกขอ
แรกแย้ม บทที่ 85
“หวานอาจจะได้ลูกแฝดเป็นชายหญิง อย่างที่อยากได้ก็ได้นะครับ” พฤกษ์ลูบหัวภรรยาอย่างเบามือ ไม่ว่าจะเป็นลูกสาว ลูกชายสำหรับเขาคือดีทั้งหมดในวันที่อายุครรภ์ครบสี่เดือนหรือสิบหกสัปดาห์ ทั้งสองก็ได้รู้ว่าลูกน้อยในครรภ์ของพริณตาคือแฝดชายหญิง อย่างที่พริณตาเฝ้าฝันไว้ เธอคิดว่านี่คงเป็นพ่อกับแม่ของเธอมาเกิด อย่างที่เธอเห็นในฝันคืนนั้น“ไปสอนเหนื่อยไหมคะ” พฤกษ์ถามเพราะตอนนี้ท้องของเธอเริ่มนูนขึ้นมาบ้างแล้ว ใครทั่วไปเริ่มมองออกแล้วว่าอาจารย์ของพวกเขาท้องแล้ว“ไม่เหนื่อยนะคะ หวานชอบสนุกดีค่ะ การได้แลกเปลี่ยนความรู้เป็นอะไรที่หวานชอบที่สุด” พริณตายิ้มให้กับตัวเอง เธอชอบเป็นอาจารย์ชอบที่ได้สอนเด็ก ๆ ในชีวิตตอนนี้มันดีไปหมดทุกอย่าง“ถ้าเหนื่อยก็บอกพี่นะครับ” พฤกษ์บอกเมียสาวเพราะไม่อยากให้เธอเหนื่อย แค่อุ้มท้องก็เหนื่อยมากอยู่แล้ว ยังต้องมาอุ้มท้องลูกแฝดซึ่งเหนื่อยและเสี่ยงขึ้นเป็นสองเท่า“ไม่เหนื่อยเลยค่ะ หวานดีใจที่ได้ท้องลูกของเรา” พริณตาพูดพร้อมทั้งซบหน้าลงบนอกของเขา เธอดีใจมากตอนที่รู้ว่าตั้งครรภ์ ตั้งครรภ์ลูกของเขา ลูกของเขากับเธอ“หนูคิดชื่อลูกไว้หรือยัง” พฤกษ์เอ่ยถามมือของเขายังลูบอยู่บนหน้าท้
Maaari mong magustuhan
เมียเด็ก Honey (I hate you)
ลำเจียก37.4K viewsเกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่
เฉียวเหมย63.8K viewsชีวิตหลังความตายของเซินมาน
จี้เสี่ยวนวน83.8K viewsแรงรัก แรงสวาท
ลำเจียก25.0K viewsฉุดลากกระชากรัก[นิยายชุดหนุ่มบ้านไร่]
มณีภัทรสร78 viewsเมียลับเพลย์บอยร้าย
เดย์ไลลา404 viewsร้อนรักตำหนักใน
บุษบาหนึ่งหรัด672 viewsเพียงใจ (Only you)
สิรี&EVAVY455 views
