บทที่ 9 ชายไม่แท้ หญิงไม่จริง

“แกว่าใช่ไหม”

“น่าจะใช่นะ แต่เหมือนผู้หญิงมากเลยนะ” เสียงวิจารณ์ลักษณะนี้เข้าหูเธอจนชินเสียแล้ว หลายต่อหลายคนมักสงสัยว่าเธอคือผู้หญิงจริง ๆ ไหม ต่อให้เหมือนผู้หญิงแค่ไหน แต่ผู้หญิงไม่จริงอย่างเธอก็คือของปลอมวันยังค่ำ ของปลอมย่อมไม่เหมือนของแท้

“ชาร์มมี่” เสียงหนึ่งดังขึ้นมา โลกสดใสของเธอมาแล้ว

“พี่หมอ ทำไมไม่รอบนห้องลงมาทำไมคะ”

“คิดถึง อยากเห็นหน้า” คนคิดถึงมาถึงเข้ามานั่งข้างเธอทันที พร้อมทั้งหอมแก้มเธอฟอดใหญ่อย่างไม่อายใคร

สองสาวที่นั่งห่างออกไปมองดูการกระทำของทั้งคู่ พร้อมทั้งบ่นเสียดายของ ชาร์มมี่ชายตามองนิดหนึ่ง เสียดายแล้วไงพี่หมอมีนคนนี้ของเธอคนเดียว

“สั่งกาแฟแล้วเหรอครับ”

“สั่งแล้วค่ะ”

“วันนี้ไปที่โรงพยาบาลกับพี่ไหม” คำชวนที่เขาเคยชวนหลายต่อหลายครั้ง แต่เธอไม่เคยไปที่นั่นสักครั้ง ใจเธอยังไม่พร้อมกับแรงปะทะ ยิ่งตอนนี้ใกล้สอบแล้วด้วยเธออยากโฟกัสเรื่องเรียนมากกว่า

ทั้งสองใช้เวลาช่วงเช้าด้วยกัน ก่อนที่ชายหนุ่มจะไปทำงาน กินข้าวด้วยกัน ย่อยอาหารด้วยการมีเซ็กซ์ร้อนแรงระหว่างอาบน้ำ โดนเขาสูบพลังไปจนหมด จากนั้นคุณหมอหนุ่มก็เข้าโรงพยาบาลวันนี้มีเคสคนไข้หลายคนนัดไว้ คาดว่าน่าจะออกเวรกลาง