로그인공유
EP 7/1 น้องสาวของวาคิม นางบำเรอของเมฆา
최신 업데이트:
2025-08-01 01:00:22[7]
น้องสาวของวาคิม นางบำเรอของเมฆา
______________
คุณหญิงวารีเดินตามหาบุตรชายด้วยความร้อนใจ นางเร่งฝีเท้าตรงมาหา เมื่อเห็นวาคิมยืนอยู่ที่ระเบียงด้านหนึ่งกับบอดี้การ์ดของเขา อาชีพของบุตรชายจะไม่เสี่ยงเลย หากว่าบริษัท GB จะไม่ยิ่งใหญ่และทำเงินปีหนึ่งๆ มากกว่าคำว่ามหาศาล หลายปีก่อนวาคิมก็ถูกลอบทำร้ายไปหนหนึ่งแล้ว คาดว่าคนร้ายอยากจับตัวเขาไปเรียกค่าไถ่
ความจริงนางก็อยากให้บุตรชายขายหุ้นบริษัททิ้งเสีย แล้วมาใช้ชีวิตที่เหลืออย่างมีความสุขกับผู้หญิงสักคนที่เขารัก หรือผู้หญิงที่นางเลือกให้ นางจะได้สบายใจว่าต่อไปในอนาคต เขาจะไม่โดดเดี่ยว ยังมีคู่ชีวิตคอยได้ปรึกษาหารือร่วมทุกข์ร่วมสุข
“ตาวา กวิน มาอยู่นี่เอง เอ...ทำไมดูเครียดๆ มีปัญหาอะไรหรือเปล่าลูก” นางแตะแผ่นหลังบุตรชายเมื่อเห็นสีหน้าเขาไม่สู้ดีนัก
“เปล่าครับ คุณแม่มีอะไรหรือเปล่า”
“ยัยน้องวาสิลูก ไม่รู้หายไปไหน แม่หาตั้งนานก็ไม่เจอ”
นางบ่นอย่างห่วงใย บุตรสาวที่รักหายไปไหนก็ไม่รู้ตั้งนานสองนาน
“อย่ากังวลเลยครับ ยัยน้องไม่ใช่เด็กแล้ว บางทีเธออาจจะเจอเพื่อนก็ได้ ผมว่าคุณแม่กลับไปนั่งชมแฟชั่นโชว์ให้สบายใจเถอะ เดี๋ยวมีใครซื้อสร้อยเพชรที่เล็งไว้ ผมขี้เกียจฟังเสียงบ่น”
คนเป็นลูกไม่พูดเปล่าๆ แต่รุนหลังมารดาให้กลับเข้าไปด้านใน เขายังอยากสูดอากาศที่ระเบียงสักครู่ เพื่อระงับความโกรธที่เกิดจากผู้หญิงที่ชื่อเกล็ดมุก
คุณหญิงวารีจำใจกลับเข้างาน ทั้งที่ยังห่วงบุตรสาวไม่คลาย นางมีลางสังหรณ์แปลกๆ หวังว่าจะไม่เกิดเรื่องร้ายกับวารินทร์หรอกนะ
_____________
บริเวณหน้าห้องน้ำหญิง ห่างจากห้องบอลรูม สถานที่จัดแฟชั่นโชว์พอสมควร คนที่คุณหญิงตามหา กำลังก้มๆ เงยๆ อยู่ข้างกระถางต้นไม้หน้าห้องน้ำ ใบหน้าสดสวยของวารินทร์เริ่มมีเหงื่อเม็ดเล็กผุดพราย ด้วยเจ้าหล่อนควานหาตุ้มหูเพชรที่ร่วงหล่นมาเกือบชั่วโมงแล้ว
“เย้...เจอแล้ว” มือเรียวเอื้อมไปหยิบตุ้มหูในกระถางเตี้ยๆ ของไม้ประดับ “มิน่าละ หาที่พื้นไม่เจอสักที ที่แท้ก็กระเด็นขึ้นมาอยู่บนกระถางนี่เอง” เธอนำมันเข้าไปล้างทำความสะอาดในห้องน้ำ พร้อมกับเช็ดหน้าเช็ดตาดูความเรียบร้อยของตัวเอง ร่างสวยสะคราญอยู่ในชุดราตรีสั้นแค่เข่า สีฟ้าน้ำทะเล ผ่าหน้าผ่าหลัง แลเห็นขาอ่อนนวลเนียนน่าสัมผัส
วารินทร์ยิ้มให้ตัวเองในกระจกอีกครั้ง ก่อนจะก้าวออกมา ทว่าเพียงแค่ก้าวพ้นประตูห้องน้ำเท่านั้น กลิ่นหอมเอียนจากผ้าขนหนูผืนเล็กที่โปะลงมาที่ปากและจมูก ก็ทำร่างสวยไร้เรี่ยวแรงหมดสติลงในพริบตา
เมฆาส่ายหน้าเล็กน้อย เขาคงใช้ยาสลบมากเกินไป เจ้าหล่อนถึงได้สลบเหมือดขนาดนี้ แต่ก็ดี อะไรๆ จะได้ง่ายขึ้น แขนแกร่งอุ้มร่างที่ไร้สติออกจากบริเวณนั้น เขาก้าวยาวๆ ลงทางบันไดหนีไฟที่ใช้ปืนเก็บเสียงยิงกล้องวงจรปิดพังไปแล้วล่วงหน้า รอยยิ้มเหี้ยมผุดขึ้นท่ามกลางดงหนวดเครา การลักพาตัวน้องสาวของวาคิม ช่างง่ายดายเสียนี่กระไร
_______________
สามชั่วโมงให้หลัง
ดวงตากลมโตของวารินทร์ ค่อยๆ เปิดขึ้นเพื่อรับรู้สภาพแวดล้อมที่ไม่คุ้นชิน หน้าผากของเธอคงกระแทกบางอย่างอยู่นานจนมันปวดตุบๆ เธอเผลอสูดปากด้วยความเจ็บ อาการที่ตัวโยกไกวเบาๆ ไม่หยุด ทำให้รู้ว่าตอนนี้ต้องอยู่บนรถแน่ๆ แล้วบนรถคันนี้มีน้ำไหมนะ เธอกระหายเหลือเกิน
คุณหนูวารินทร์ยันกายขึ้นนั่งดีๆ เหลียวมองไปทั่วห้องโดยสารก็เจอเข้ากับใบหน้าที่รกไปด้วยหนวดเคราของใครบางคน เธอกวาดตาหาขวดน้ำ พบมันวางอยู่ด้านหลัง บนเบาะของรถที่ถูกปรับให้กลายเป็นพื้นราบ แน่นอนว่ามันสามารถนอนเหยียดแขนขาได้อย่างสบาย แล้วทำไมเขาไม่เอาเธอไปนอนตรงนั้นล่ะ ไม่อยากให้เธอสบายใช่ไหมถึงได้วางไว้บนเบาะอย่างนี้
“ตื่นแล้วเหรอคนสวย อื้อหืม...หน้าผากโนกำลังดีเลย”
เมฆายิ้มเยาะที่มุมปาก คนสวยค้อนขวับ ทำเอาชายหนุ่มมึนงง นี่เจ้าหล่อนไม่กลัวเขาบ้างหรือไง ฮึ่ม!
“อย่ามาเยาะเย้ยฉันนะไอ้โจรเถื่อน ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเอาซะเลย ปล่อยให้หน้าผากฉันโขกหน้าต่างอยู่ได้ แล้งน้ำใจ!”
“นี่ แม่คุณ! โจรที่ไหนมันมีน้ำใจมิทราบ แต่ถ้าอยากรู้ว่าเป็นสุภาพบุรุษหรือเปล่า เธอจะลองพิสูจน์ด้วยตัวเองก็ได้นะ”
“ยี้! ฝันไปเถอะย่ะ อย่างนายไม่ได้แอ้มฉันหรอก! นี่นาย ฉันหิวน้ำ”
“ก็อยู่ข้างหลังโน่นไง หยิบเองสิ นี่เธอ...ถามจริงๆ เถอะ โดนจับตัวมาขนาดนี้ไม่คิดจะร้องไห้ฟูมฟายบ้างเหรอ”
“ก็อยากอยู่ แต่พอคิดว่านายคงสะใจ ฉันเลยเปลี่ยนใจ สู้เก็บแรงไว้หาทางหนีดีกว่า” วารินทร์ตีหน้ามึนตอบเรียบเรื่อย ไม่ทุกข์ร้อนทั้งที่ในใจร้องหาพี่ชายทุกวินาที ป่านนี้ทุกคนจะรู้หรือยังว่าเธอหายไป ขอให้พี่วาเชื่อจริงๆ เถอะว่าเธอไปเที่ยวบ้านเพื่อนตามที่เขียนโน้ตบอกไว้
หลังจากที่ได้รับสารทวงแค้นบ้าๆ จากผู้ชายคนนี้ เธอก็เริ่มเขียนจดหมายสั่งความสั้นๆ แล้วแปะไว้ที่กระจกโต๊ะเครื่องแป้งทุกครั้งที่ออกนอกบ้าน ไม่มีทางหรอกที่เธอจะยอมให้พี่ชายและมารดาต้องเป็นทุกข์ด้วยเรื่องบ้าบอนี่ เธอจะอาสาชดใช้ความแค้นคราวนี้ด้วยตัวของเธอเอง
เมฆามองคนสวยยกขวดน้ำขึ้นดื่มด้วยหัวใจที่เต้นผิดจังหวะ พุ่มทรวงอวบอัดที่สะท้อนขึ้นลงตามแรงหายใจ ทำเอาร่างกายเขาร้อนรุ่มจนต้องลอบกลืนน้ำลาย ทว่าสิ่งที่เอ่ยออกมามันกลับตรงกันข้าม
“ไม่มีคุณสมบัติผู้ดีเอาซะเลย”
วารินทร์ค้อนขวับ ยกขวดน้ำขึ้นจ่อที่ริมฝีปากอีกครั้ง แล้วดื่มน้ำเสียงดังอักๆ ประชดโจรเถื่อน ทว่าอารามอยากประชดประชันเลยทำให้กลืนน้ำไม่ทัน มันเลยไหลอาบชุดสวยจนเปียกชุ่ม
เมฆาหันมองนัยน์ตาพราวระยับ และไม่ยอมเบือนหน้าหนี
“ลามก! มองหาอะไรมิทราบ”
คนสวยส่งเสียงแวดๆ ใส่โจรเถื่อน เขายักไหล่ ไม่ยี่หระต่อถ้อยคำที่เจ้าหล่อนกล่าวหา หันหน้าไปมองท้องถนนเช่นเดิม
“เฮ้อ....ไม่นึกว่าคุณหนูนักเรียนนอกจะรับมือกับสถานการณ์ชวนผวาได้ดีขนาดนี้ น่าผิดหวังฉิบหาย! ฉันขอถามสักคำเถอะวารินทร์ เธอไม่กลัวบ้างเหรอ ตอนนี้เธอถูกลักพาตัวนะ”
เขาถามรัวเร็ว ยัยคุณหนูนี่ไม่บ้าก็คงเพี้ยนถึงไม่มีความกลัวหลงเหลือในจิตใจ
“รู้แล้วน่า! ย้ำอยู่นั่นแหละ รำคาญ! จะบอกให้ก็ได้ว่าหลังจากได้สารทวงแค้นบ้าๆ นั่น ฉันก็ตั้งหน้าตั้งตารอนาย ฉันไม่รู้หรอกนะว่าพี่ชายฉันไปทำอะไรให้นายเจ็บช้ำน้ำใจนักหนา นายถึงได้กล้าไปลากตัวฉันมาล้างแค้นแทนพี่ ตัวก็โตนะ น่าจะมีสมองคิดได้มากกว่านี้ แต่ก็อย่างว่าละ พวกหน้าตัวเมียมันก็ขี้ขลาดชอบรังแกผู้หญิงอย่างนี้แหละ”
최신 챕터
แรงรักทวงแค้น EP 7/3 น้องสาวของวาคิม นางบำเรอของเมฆา
“โอ...ไม่น่าเชื่อ! คุณหนูนักเรียนนอกยังบริสุทธิ์ผุดผ่องงั้นเหรอ อย่างนี้มันค่อยสมน้ำสมเนื้อหน่อย เป็นยังไงครับคุณหนูวารินทร์ ได้ผัวครั้งแรกที่ข้างถนน มีความสุขดีไหม อา...ฉันอยากให้พี่เธอมันรับรู้จังว่ามันมีน้องเขยเป็นตัวเป็นตน แล้วก็เป็นโจรแล้วนะ ไอ้วาคิมมันคงกระอักเลือดเป็นลิ่มๆ เธอว่าไหม หึๆๆ”น้ำเสียงเย้ยหยันและวาจาถากถาง ยังไม่เท่าการกระทำที่จาบจ้วงรุนแรง ร่างกายของเธอทุกตารางนิ้วไม่มีส่วนไหนเลยที่มันเป็นของเธออีกต่อไป เขาตีตราเป็นเจ้าของด้วยเรียวลิ้นที่เพียรขบเม้มและดูดดึง เธอแน่ใจที่สุดว่าพรุ่งนี้มันคงเกิดร่องรอยแดงช้ำให้ได้อายวารินทร์ไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว เธอหลับตาลงเสีย กล้ำกลืนความเจ็บปวดเอาไว้ หยดน้ำตารินไหลเป็นทาง เขาโถมกายเข้าหาเธออย่างรุนแรง อัดสะโพกกระแทกกระทั้นถี่ระรัว เขาทำอยู่อย่างนั้นเนิ่นนาน ร่างเธอสั่นสะเทือน พุ่มทรวงกระเพื่อมไหว หลายสิบนาทีกว่ามันจะจบลง พร้อมๆ กับบางอย่างที่พุ่งจากส่วนนั้นของเขาเข้ามาในกายเธอ อุ่นวาบจนน่าใจหายเมฆาฟุบศีรษะลงยังทรวงอกของวารินทร์อย่างสิ้นแรง ความสาวของหล่อนช่างวิเศษนัก มันทำให้เขาสุขเกินบรรยายจ
แรงรักทวงแค้น EP 7/2 น้องสาวของวาคิม นางบำเรอของเมฆา NC++
หลังจากได้ดื่มน้ำแก้กระหาย วารินทร์ก็เริ่มมีแรง วาจาไม่รื่นหูจึงถูกพ่นออกมาตามประสาคนปากไวมือแกร่งกำพวงมาลัยแน่นจนเส้นเลือดปูนโปน แต่ยังก่อน เขาจะอดทนให้ถึงที่สุด ยังไม่อยากพิสูจน์หน้าตัวเองตอนนี้หรอกว่ามันจะเป็นตัวเมียหรือตัวผู้ เจ้าหล่อนไปอยู่เมืองนอกเสียนาน อาจจะไม่เข้าใจความหมายของคำนั้นสักเท่าไหร่ หล่อนคงไม่รู้ว่ามันหยามเกียรติลูกผู้ชายขนาดไหน เพราะฉะนั้น เขาจะให้อภัยสักครั้งก็แล้วกัน“นี่นาย จะไม่บอกฉันสักหน่อยเหรอ ว่าพี่ชายฉันไปสร้างความแค้นอะไรให้นักหนา” เอ่ยถามเขาอีกครั้ง เสมองไปนอกหน้าต่างรถยนต์ก็เห็นแต่ป่า ป่า ป่า แล้วก็ป่า! ถนนลูกรังสายเถื่อนนี่ก็อีก เธออยากให้นายกฯ มาเห็นจริงๆ ไส้ในเธอมีกี่ขดๆ ตอนนี้มันพร้อมใจบิดพันกันแน่นเป็นเกลียวแล้ว“มันไม่ได้ทำฉัน แต่มันทำน้องฉัน พี่เลวๆ ของเธอมันเป็นพวกมนุษย์น้ำแข็ง หัวใจด้านชา รักใครไม่เป็น มันเห็นผู้หญิงเป็นเพียงเครื่องสนองตัณหา พอเบื่อก็เฉดหัวทิ้งพร้อมกับโยนเศษเงินให้ ฉันเกลียดมัน! น้องสาวฉันดีแสนดี รักมันมากจนยอมมอบกายถวายหัว แต่มันก็ไม่เคยหยิบยื่นความรักให้ ไอ้เหี้ยเอ๊ย!”เ
แรงรักทวงแค้น EP 7/1 น้องสาวของวาคิม นางบำเรอของเมฆา
[7]น้องสาวของวาคิม นางบำเรอของเมฆา______________คุณหญิงวารีเดินตามหาบุตรชายด้วยความร้อนใจ นางเร่งฝีเท้าตรงมาหา เมื่อเห็นวาคิมยืนอยู่ที่ระเบียงด้านหนึ่งกับบอดี้การ์ดของเขา อาชีพของบุตรชายจะไม่เสี่ยงเลย หากว่าบริษัท GB จะไม่ยิ่งใหญ่และทำเงินปีหนึ่งๆ มากกว่าคำว่ามหาศาล หลายปีก่อนวาคิมก็ถูกลอบทำร้ายไปหนหนึ่งแล้ว คาดว่าคนร้ายอยากจับตัวเขาไปเรียกค่าไถ่ความจริงนางก็อยากให้บุตรชายขายหุ้นบริษัททิ้งเสีย แล้วมาใช้ชีวิตที่เหลืออย่างมีความสุขกับผู้หญิงสักคนที่เขารัก หรือผู้หญิงที่นางเลือกให้ นางจะได้สบายใจว่าต่อไปในอนาคต เขาจะไม่โดดเดี่ยว ยังมีคู่ชีวิตคอยได้ปรึกษาหารือร่วมทุกข์ร่วมสุข“ตาวา กวิน มาอยู่นี่เอง เอ...ทำไมดูเครียดๆ มีปัญหาอะไรหรือเปล่าลูก” นางแตะแผ่นหลังบุตรชายเมื่อเห็นสีหน้าเขาไม่สู้ดีนัก“เปล่าครับ คุณแม่มีอะไรหรือเปล่า”“ยัยน้องวาสิลูก ไม่รู้หายไปไหน แม่หาตั้งนานก็ไม่เจอ”นางบ่นอย่างห่วงใย บุตรสาวที่รักหายไปไหนก็ไม่รู้ตั้งนานสองนาน
แรงรักทวงแค้น EP 6/4 ลูกสาวเจ้าพ่อออกฤทธิ์
กวินเหลือบไปเห็นท่าทางนายหนุ่มกับเจ้าสัวที่เหมือนจะฆ่ากันทางสายตา จึงรีบเบี่ยงเบนประเด็นสนทนาไปอีกเรื่อง“เอ่อ...ไหนๆ ก็เจอเจ้าสัวแล้ว เจ้านายมีเรื่องอยากจะเรียนกับท่านด้วยตัวเองไม่ใช่หรือครับ” กวินเปิดประเด็นใหม่แทนประเด็นเก่า ทว่าเจ้านายที่เคารพกลับหันไปจ้องแต่หน้าคู่ควงของเจ้าสัว ไม่ยอมละสายตา“โอ...เรื่องอะไรกันครับคุณกวิน หรือว่าของที่ส่งไปให้มีปัญหา”เจ้าสัวเอ่ยแจ้งประหนึ่งว่าท่านเองก็มีความวิตกกังวล แต่วาคิมกลับมองว่าเจ้าสัวสูงวัยมิได้รู้สึกอย่างที่พูดจริงๆ น้ำเสียงมันเจ้าเล่ห์ชอบกล“ไพลินเที่ยวสุดท้ายที่เพิร์ลต้องส่งมา มันควรถึง GB ตั้งแต่สามวันที่แล้ว เรื่องนี้เจ้าสัวจะว่ายังไงครับ” วาคิมถามออกไปยิ้มๆ เจ้าสัวคงไม่อยากละลายเงินทิ้งเพราะต้องเสียค่าปรับหรอกนะ การค้ามันมีสัญญากันอยู่ ถ้าส่งของไม่ทันหรือของมีปัญหา ย่อมต้องเสียค่าปรับตามจำนวน“อืม...อย่างนั้นเหรอ แย่จริง อย่างนี้ถ้าส่งให้ไม่ทัน GB จะไม่แย่หรือครับ”ท่านถามต่อด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล ตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ แสดงความเห็นอกเห็นใจไ
แรงรักทวงแค้น 6/3 ลูกสาวเจ้าพ่อออกฤทธิ์
“อืม...ก็อาจจะใช่ แต่เธอคงไม่ปฏิเสธเรื่องเอกสารที่ปลอมขึ้นมาหรอกนะ”“มันช่วยไม่ได้ ก็บริษัทคุณมันห่วย!”“เกล็ดมุก!” มือใหญ่ของชายหนุ่มคว้าข้อมือเล็กมากำไว้แน่น ดวงตาสีนิลดุดันวาวโรจน์ด้วยความโกรธ“ปล่อยนะ! คุณไม่มีสิทธิ์ทำอย่างนี้อีกแล้ว” เธอร้องเสียงหลง เจ็บข้อมือน้ำตาเล็ด“ถ้าฉันไม่มีสิทธิ์แล้วใครมีสิทธิ์! ผัวแก่ของเธอหรือไง ผู้หญิงร่าน!”เขาว่าไม่ยั้ง เกล็ดมุกหน้าเจื่อน กลัวคนอื่นจะได้ยิน ยังดีที่เสียงเพลงบนเวทีช่วยเธอเอาไว้“หยาบคาย! ถ้าใช่แล้วจะทำไม! ถึงจะแก่แต่เขาก็มีสิทธิ์ ส่วนคุณไม่มี!”“เกล็ดมุก! อย่าให้มันมากนัก อยากให้ฉันประกาศตรงนี้เลยไหมว่ามีสิทธิ์อะไรในตัวเธอบ้าง” วาคิมคอแข็งเป็นเอ็น หล่อนไม่เคยเป็นแบบนี้ เขาไม่ชินเลย ให้ตายสิ!“คุณคิดจะทวงสิทธิ์ที่ไม่เคยต้องการเหรอ! ไปตายแล้วเกิดใหม่เถอะถ้าอยากจะได้!”“เกล็ดมุก! มันจะมากไปแล้วนะ”“แค่นี้ทำเป็นรับไม่ได้! คุณเคยประณามฉันมากกว่านี้ด้วยซ้ำ เ
แรงรักทวงแค้น 6/2 ลูกสาวเจ้าพ่อออกฤทธิ์
ณ มุมหนึ่งของงาน บุรุษร่างสูงเพรียวคนหนึ่งกำลังเฝ้ามองเกล็ดมุกอย่างดูแคลน กรามแกร่งถูกขบเข้าหากันดังกรอดๆ เพราะแลเห็นกริยาที่เจ้าหล่อนแย้มยิ้มกับชายไปทั่ว ตั้งแต่คู่ควงอย่างเจ้าสัวใหญ่ คู่สนทนาของท่านหรือแม้กระทั่งพนักงานที่ซุ้มอาหารในขณะนี้เพราะมัวแต่ยุ่งเรื่องงานการจึงไม่ได้มีเวลาตามตัวเจ้าหล่อนกลับมา ทว่าเขายังไม่ลืม เขาลืมหล่อนไม่ได้ เวลาที่ผ่านล่วงเลยไม่ได้ทำให้ความคิดถึงจางหายไปเลยแม้แต่น้อย รังแต่จะเพิ่มมากขึ้นเป็นเท่าทบทวี เกล็ดมุกในวันนี้ทิ้งห่างเกล็ดมุกในวันวานอย่างไม่เห็นฝุ่น ร่างสวยอรชรทว่าอวบอิ่มมีน้ำมีนวลผิดหูผิดตาวาคิมอิจฉาเจ้าสัวสูงวัยเป็นล้นพ้นที่ได้สิทธิ์แตะต้องผู้หญิงคนนี้ คนที่ตามมาหลอกหลอนในหัวใจเขา เขาจะทำอย่างไรดีจึงจะได้หล่อนคืนมา หรือว่าจะปล่อยหล่อนไป ให้หล่อนไปเป็นของเจ้าสัวใหญ่ ให้ท่านได้มีสิทธิ์แตะต้องเกล็ดมุกแต่เพียงผู้เดียวไม่! เขาไม่ยอม ไม่ว่ายังไงเขาต้องเอาตัวหล่อนกลับมาให้ได้!______________ที่ซุ้มอาหารเกล็ดมุกเปิดยิ้มกว้างเมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ค็อกเทลมากหน้าหลายตาทำให้กระเพาะน้
다른 추천
