บทที่ 9

ทันใดนั้น เจเรมี่ เควสก็เดินเข้ามา

หลังจากที่เดินผ่านประตูเข้ามา เขาดึงเก้าอี้ออกมานั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์

หลังจากนั้น เจเรมี่ เควสถอนหายใจอย่างหดหู่ก่อนที่จะลูบผมของไซล่า เควสอย่างอ่อนโยน “เมื่อวานพ่อพูดกับลูกแรงเกินไป พ่ออยากจะขอโทษลูก”

ไซล่าส่ายหน้าอย่างสงบ “พ่อคะ ไม่เป็นไรเลย หนูรู้ว่าเมื่อวานพ่อก็แค่อารมณ์เสีย”

“พูดตามตรง พอใจลง พ่อก็กลับมาคิดถึงเรื่องนั้นอีกรอบ แม้ว่าลูกจะทำเรื่องพวกนั้นลงไปจริง พ่อคิดว่าลูกก็มีเหตุผล…”

“สุดท้ายแล้ว พวกเขาก็ใจร้ายกับลูกมากเกินไป” เจเรมี่กัดฟันเมื่อเขานึกสิ่งที่คนพวกนั้นทำลงไป

ไซล่าซาบซึ้งกับสิ่งที่พ่อของเธอกล่าว จากนั้นเธอเอียงหัวลงบนไหล่ของเจเรมี่และพูดอย่างอ่อนโยนว่า “พ่อคะ ขอบคุณที่อยู่ข้างหนูนะ”

“เด็กโง่ พ่อเป็นพ่อของลูกนะ ถ้าพ่อไม่เข้าข้างลูก จะให้พ่อไปเข้าข้างใคร?” เจเรมี่ถาม

ไซล่ายิ้มเหมือนกับเด็กไร้เดียงสา

“ในบางครั้ง พ่อก็คิดว่าพ่อทำผิดพลาดที่ไปแต่งงานใหม่หลังจากที่แม่ของลูกจากไป”

“ถ้าพ่อไม่แต่งงานใหม่ ลูกคงเป็นลูกสาวเพียงคนเดียวของพ่อ เรื่องขัดแย้งแบบนี้คงจะไม่เกิดขึ้น”

“ลูกก็คงไม่ต้องรอนแรมอยู่ข้างนอกนั่นด้วยตัวคนเดียวถึงสาม