LOGINShare
บทที่ 18. ตอนที่ 1. ดวงตาสวรรค์
Last Updated:
2025-11-06 17:33:05
Latest chapter
แสงจันทร์พันธนาการ บทที่ 18. ตอนที่ 4. ดวงตาสวรรค์
“เข้าวังเช่นนั้นรึ ได้ ๆ เย็นนี้ข้าจะไป” จ้าวตงหยางยิ้มอย่างยินดี พร้อมดวงตาเป็นประกายด้วยความปิติอู๋อิงเห็นเขาดีใจ นางก็พลอยดีใจไปด้วย เพราะรู้ดีว่าตลอดเวลา จ้าวตงหยางเอง ก็เฝ้ารอโอกาสเช่นนี้มาโดยตลอด พอนางรู้ข่าวจึงรีบมาบอกเขา ด้วยต้องการได้เห็นชายหนุ่มมีความสุข“คุณหนูเจ้าคะ” เสียงคนงานในร้านขัดจังหวะขึ้นกลางคันคนทั้งสองหันไปมองนางพร้อมกัน “ฮูหยินรอง จวนท่านเสนาบดีฟู่ มาเจ้าค่ะ”หญิงสาวยิ้มหน้าบาน รีบสะกิดชายหนุ่มข้างกาย ด้วยความตื่นเต้นยินดี “ว้าว…เห็นหรือไม่ นางมาแแล้ว พี่สาวท่าน นางมาแแล้ว ดี ๆ รีบเชิญนางเข้ามา” พูดจบอู๋อิงก็รีบวิ่งออกไปต้อนรับแขกคนสำคัญ แต่พอรู้ตัวว่าจ้าวตงหยางไม่เดินตามนางมาด้วย ก็รีบวนกลับไป ดึงแขนลากชายหนุ่มออกไปด้วยกัน “ท่านนี่นะ รีบมารับนางสิ มัวยืนทำอะไรอยู่”“เบา ๆ หน่อย เจ้าจะตื่นเต้นไปไย”เพียงแค่ข้ามวัน หลิวหยุนก็มาปรากฏตัวที่ร้านขายผ้าตระกูลอู๋ พร้อมเด็กชายตัวน้อยหน้าตาน่ารัก ที่ติดตามนางมาด้วยอีกหนึ่งคน “ฮูหยินรอง ยินดียิ่งนัก ที่ท่านมาเยือนร้านข้า เชิญด้านในเจ้าค่ะ”“เจ้าเชิญข้าแแล้ว หากข้าไม่มาจะไม่เป็นการเสียมารยาทรึ” หญิงสาวเดินตามอู๋อิงเข้าม
แสงจันทร์พันธนาการ บทที่ 18. ตอนที่ 3. ดวงตาสวรรค์
จ้าวตงหยาง มัวง้วนสาละวนอยู่กับการจัดข้าวของ มารู้ตัวอีกที ก็เมื่อได้ยินเสียงเดิน พร้อมกับเสียงไม้เท้าที่กระแทกลงบนพื้นร้าน ตามจังหวะของการก้าวเดิน“วันนี้ข้ายังจัดของอยู่ ไม่สะดวกรับแขก หากท่านต้องการมาตรวจดูดวงชะตา ข้าต้องขอให้ท่านมาในวันอื่น”“มิได้ ๆ ดวงชะตาของข้า ข้ากำหนดเอง มิต้องให้เด็กน้อยเช่นเจ้ามาจัดการหรอก”ชายหนุ่มวางมือจากตำราและกองหนังสือซีกไผ่ หันหน้ากลับมามองผู้พูด ที่เพิ่งเข้ามาภายในร้านของเขา“คิดว่าใคร…”“แล้วเจ้าคิดว่าใคร…” ชายชราชุดขาวที่มีด้ายแดงตกแต่งอาภรณ์ หัวเราะอย่างชอบใจ “ข้ามาเยี่ยมเยือน ดูซิว่านักโทษของข้า จัดการทุกอย่างได้ดีหรือไม่”“ฮึ…นักโทษ ข้าจะทำทุกอย่างได้ดีกว่านี้ หากมีดวงตาวิเศษสามารถมองเห็นได้ว่า ผู้ใดคือปมด้ายทั้งสิบที่มีปัญหา แต่นี้ข้าหาได้รู้ไม่ รู้เพียงรายนามและวันเดือนปีเกิด หากไม่เพราะท่านอาจารย์ลงมาช่วยสอนสั่ง มีหรือที่ข้าจะล่วงรู้ชะตาชีวิตคน”ชายชราผู้มาเยือนถึงกับตกใจ ต่อสิ่งที่ได้ยิน “เจ้าว่าอย่างไรนะ อาจารย์ของเจ้า ซื่อเว่ยต้าตี้น่ะรึ เป็นไปไม่ได้ เท่าที่ข้ารู้มา วัน ๆ เทพเจ้าผู้นั้น เอาแต่สนใจเรื่องของแดนปัญจธาตุ จะเอาเวลาที่ไหนมาสนใจ
แสงจันทร์พันธนาการ บทที่ 18. ตอนที่ 2. ดวงตาสวรรค์
ชายหนุ่มมองดูสาวใช้สี่นาง ที่ติดตามรับใช้ เดาได้ไม่ยากเลย ว่าเวลานี้ หลิวหยุนอดีตนางกำนันใกล้ชิด คงได้เปลี่ยนสถานะ กลายเป็นคนสำคัญผู้หนึ่งของจวนเสนาบดีฟู่ ขุนนางสำคัญแคว้นฉินไปเสียแล้ว“คุณชาย ที่นี่ข้าไม่สะดวกพูด เอาไว้เราค่อยนัดหมายพูดคุยกัน จะดีกว่า” นางพูดราวกระซิบ เหมือนเกรงใครจะได้ยิน“พี่ตงหยาง…” อู๋อิงเรียกหาชายหนุ่มมาแต่ไกล นางรีบเดินเข้ามาหาเขา พร้อมกับทำความเคารพต่อสตรีสูงศักดิ์ตรงหน้า ด้วยกิริยาอ่อนหวาน ผิดกับนิสัยปกติที่เป็น“แม่นางอู๋อิง จากร้านผ้าทิศใต้ใช่หรือไม่”“เจ้าค่ะ ฮูหยินรอง ท่านเก่งมากที่ยังจดจำข้าได้”“ต้องได้สิ แม่นางอู๋อิง กิริยามารยาทงดงามน่ารัก มีหรือที่ข้าจะลืม ว่าแต่คุณชายท่านนี้ กับแม่นาง…”อู๋อิงยิ้มเอียงอาย แต่พอกำลังจะอ้าปากตอบคำถามฮูหยินรอง ก็ถูกจ้าวตงหยางชิงตอบเสียก่อน“ข้ากับท่านอาจารย์ มาขอพักอาศัยบ้านของนาง ด้วยท่านอาจารย์สนิทกับเถ้าแก่อู๋เป็นอย่างดี ข้าจึงได้รับความช่วยเหลือจากครอบครัวของนาง”“เป็นเช่นนี้นี่เอง”“นี่…ท่านกับพี่ตงหยาง รู้จักกันมาก่อนเช่นนั้นรึ”สตรีสูงศักดิ์ยิ้มให้นาง “เขาคือน้องชายข้าเอง เพราะสงคราม ทำให้เราต้องพลัดพรากจากกัน ด
แสงจันทร์พันธนาการ บทที่ 18. ตอนที่ 1. ดวงตาสวรรค์
เถ้าแก่อู๋กับภรรยา ว่าจ้างช่างฝีมือดี มาจัดการตกแต่งร้านผ้า เพิ่มเติมห้องใหม่ให้กับจ้าวตงหยาง สำหรับให้เขารับแขกที่ต้องการมาฟังคำทำนายแม่นางอู๋อิงเห็นบิดาของตน กำลังสนุกกับการจัดร้านใหม่ จึงอาสาเอาผ้าไปส่งให้กับลูกค้าคนสำคัญด้วยตนเอง หญิงสาวสั่งคนงานขนผ้าขึ้นรถที่เทียมด้วยวัวสองตัว“คุณหนู ให้ข้าไปแทนเถิด ทำไมต้องลำบากไปเองด้วย เดี๋ยวนายท่านรู้เข้า ข้าถูกดุแย่เลย”“เจ้าไม่พูด ข้าไม่พูด แบบนี้ท่านพ่อจะรู้ได้เช่นไร อ่ะ…รับไป หายออกจากร้านไปสักชั่วยามแล้วค่อยกลับเข้ามา” อู๋อิงโยนเงินให้กับคนงานของนาง แล้วไล่เขาไปเที่ยวเล่นในตลาด เพื่อเป็นการฆ่าเวลา“คุณหนู ท่านนี่นะ โตเป็นสาวแล้ว เหตุใดยังไม่เลิกซุกซนอีก” ชายหนุ่มมองดูเงินที่ได้รับมาแล้วยิ้มพอใจ “เอาเถอะ ข้าก็ไม่ได้เดินชมตลาดเสียนาน ถือซะว่าเป็นการพักผ่อน” เขามองเกวียนบรรทุกผ้าที่แล่นผ่านไปจ้าวตงหยางหิ้วกระเป๋าสานเดินกางร่มกลับมาพอดี ทันได้เห็นหญิงสาวกำลังใช้ไม้ตีก้นวัวเพื่อเร่งความเร็ว แต่พอนางเห็นเขา ก็รีบดึงเชือกให้วัวหยุดทันที“อ่า…ท่านพี่ ท่านกลับมาพอดีเลย”“อู๋อิงนั่นเจ้าจะไปไหน ทำไมถึงไปคนเดียว คนงานเจ้าล่ะ แล้วนี่บิดาเจ้ารู้หรื
แสงจันทร์พันธนาการ บทที่ 17. ตอนที่ 4. พลังแห่งไฟ
“ปกติยามข้าอยู่จวนอ๋อง หรือเข้าวัง การจะมีผู้ติดตามเยี่ยงนี้ นั้นหมายถึงงานพระราชพิธีสำคัญเท่านั้น ดูเจ้าสิ บุญวาสนาไม่น้อยที่เดียว”เด็กหนุ่มหน้างอ “ศิษย์พี่เลิกหัวเราะข้าเสียทีเถอะ ข้าตั้งใจมาส่งท่าน พี่ชาย ท่านรักษาตัวด้วย หากไม่ติดต้องฝึกควบคุมพลัง ข้าอยากติดตามท่านไปด้วย”“วางใจเถอะวั่งซู เรื่องนี้ ข้าไม่ได้ทำเพื่อตระกูลเฉิง เพียงแค่เรื่องเดียว แต่ข้าจะทำเพื่อตระกูลหวังด้วย การแต่งงานของข้ากับฟู่ซิงอี เป็นเพียงกลการเมืองแอบแฝง นางกับข้าแม้รู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก แต่ก็ใช่ว่านางหรือตัวข้าเอง จะมีใจต่อกัน”“ท่านไม่รักนางหรือ แต่ข้าดูออก ว่านางรักท่านนะ”หวังหยงหัวเราะในลำคอ พร้อมรอยยิ้มเยือกเย็น “คนเช่นฟู่ซิงอี นางไม่มีความรัก ความรักของนาง คือผลประโยชน์ที่ลงตัวเท่านั้น การที่นางนัดเจ้าออกไป ก็เพื่อต้องการเห็นทายาทเพียงหนึ่งเดียวของท่านแม่ทัพเฉิง และเพื่อพิสูจน์ว่าเจ้า มีพลังปีศาจเช่นที่คนทั่วไปร่ำลือหรือไม่”“ข้าหลงคิดว่านางต้องการเป็นสหายกับข้าเสียอีก”“น้องชาย โลกใบนี้ยังมีอะไรมากมายให้เจ้าเรียนรู้ ข้าไปครั้งนี้อาจกินเวลานาน เจ้าอยู่ที่นี่จงตั้งใจฝึกฝนตนเองให้ดี อย่าลืมว่า ข้ายังร
แสงจันทร์พันธนาการ บทที่ 17. ตอนที่ 3. พลังแห่งไฟ
“ข้าหลงคิดมาตลอด ว่าท่านพ่อท่านแม่และท่านพี่ คงยุ่งพัวพันงานศึก จนไม่สามารถกลับบ้านได้ตามกำหนด ไม่คิดเลย ว่าจะเกิดเรื่องร้ายเช่นนี้ ศิษย์พี่ บิดาของท่านอ๋องหวัง เป็นนายของท่านเสนาบดีโม่ว ไม่ทราบว่า พอมีหนทางช่วยเหลือท่านแม่ทัพเฉิงบ้างหรือไม่ พวกเขาจะรับรู้บ้างหรือไม่ ว่าลูกชายคนเล็กที่พวกเขาทิ้งเอาไว้ เฝ้ารอคอยพ่อแม่กลับบ้านทุกวี่วัน”ฮูหยินแม่เฒ่าถึงกับเอี้ยวตัวหลบ ยกแขนเสื้อขึ้นซับน้ำตา ตลอดเวลาวั่งซูดูดื้อรั้นเอาแต่ใจ วัน ๆ คิดแต่หาความสำราญให้ตนเอง ไม่คิดเลยว่าลึกลงไปในหัวใจ เด็กหนุ่มผู้นี้จะเต็มไปด้วยความว้าเหว่ถึงเพียงนี้“คุณชาย ตัวท่านยังร้อนอยู่เลย กลับเข้าด้านในห้อง พักผ่อนอีกสักหน่อยเถิดนะเจ้าคะ” ลู่เสี่ยนเขามาปะเหลาะ หวังพาคุณชายที่ตนเฝ้าดูแล เข้าไปสงบจิตใจด้านใน“พี่ลู่เสี่ยน ข้ารู้ว่าพี่หวังดี แต่อย่าทำเช่นนี้อีก ข้าโตแล้ว ท่านย่าก็พูดเอง ว่าข้ากำลังเข้าสู่วัยหนุ่ม เรื่องพวกนี้หากพวกท่านยังหลอกข้าอยู่ ข้าเฉิงวั่งซู ก็คงเป็นเพียงเด็กอมมืออยู่เช่นนี้ ไปจนวันยังค่ำ ดีแล้ว ที่ข้าได้มารับรู้เรื่องแบบนี้ แม่ทัพเฉิงเหลือเพียงข้าเพียงผู้เดียว ที่อยู่นอกค่าย หากไม่ใช่ข้าแล้ว พวกเ
You may also like
ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม
เหลียนฮวาสีชมพู/เสี่ยวอวี้35.3K viewsชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม
เย่ชิงขวง121.0K viewsข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย
ต้าซินซิน58.8K viewsยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี
ดอกถังร่วงหล่น260.5K viewsอย่าบังคับให้ข้าต้องกลายเป็นนางร้าย
เสี่ยวหลันฮวา3.7K viewsข้าเป็นเซียนอายุ 3,000 ปี
ซูฝ่า291 viewsล่ามสวาทนางร้าย
บ้านเขมปัณณ์4.1K viewsหวนคืนครานี้ฉันไม่เป็นแล้วภรรยาชั่วร้าย 70s
sanvittayam2.9K views
