รักแรกพบ

เมื่อกรออกจากห้องเพื่อไปมหาวิทยาลัย ก็เจอต้าร์หนุ่มข้างห้อง

"หวัดดีกร"ต้าร์ยิ้มให้กร ยิ่งเห็นดวงตาตี๋ๆของต้าร์ ใจของกรสั่นไม่เป็นจังหวะ

"เช่นกัน"กรยิ้มให้

ทั้งสองเลยได้เดินไปเรียนด้วยกัน กรรู้สึกแปลกๆเมิ่อเดินใกล้ๆต้าร์ ส่วนต้าร์ยิ่งแล้วใหญ่เขารู้สึกชอบมากเวลาใกล้ชิดกับกร

"นายพักอยู่ที่นานแล้วใช่ไหม"กรใคร่รู้

"ก็ไม่นานนะเดือนกว่าๆเอง"

กรพยักหน้าแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ

"นายว่าไหม เจ้าของห้องมีท่าทีแปลกๆ ชอบมองตลอดเวลาเลย "ต้าร์คิด

"ก็ไม่เห็นมีอะไรเลย"กรไม่ค่อยได้สนใจ เลยไม่ได้ทันสังเกต

ในระหว่างทางกรและต้าร์กำลังคุยกัน ก็ได้มีนักศึกษาหนุ่ม วิ่งกระหืดกระหอบมาด้านหลังเขาทั้งสอง

"ต้าร์ รอก่อน"

ต้าร์หันไปมองที่แท้ก็เพื่อนสนิทของเขา

"มาได้ไง*ตาร์ถาม

"เราไปหานายที่ห้อง ไม่เห็นก็เลยรีบตามมา"กบเพื่อนของต้าร์มีการชำเลืองมองกร

"นั่นใคร แฟนนายเหรอ"กบกระซิบข้างหูของตาร์

ต้าร์ได้แค่ส่ายหน้า

"ถ้าไม่ใช่แนะนำให้หน่อยซิ"

ต้าร์รู้สึกหงุดหงิดทันที แต่ก็ทำอะไรมากไม่ได้ ต้าร์จึงแนะนำให้ทันที

"กรนี่กบเพื่อนเราเอง"

กรหันมายิ้มแล้วยื่นมือให้จับ

"ยินดีที่รู้จักครับ" กรพูด

"รู้จักกับต้าร์ได้ไง"กบรุกหนักรีบมายืนแทรกกลาง จนทำให้ต้าร์ต้องถอยออกไปอีก

"อยู่ห้องใกล้กันครับ"

'ถ้าเราว่างไปเที่ยวหาได้ไหม"กบเอ่ยขึ้น

"ได้ครับ"

"พูดแล้วนะ "

กรไม่พูดอะไรต่อ เพราะอึ่งกับการพูดของกบที่ไม่อ้อมค้อม กรจึงดีใจที่มาถึงหน้าคณะของเขา

"เดี๋ยวเจอกัน"กรโบกมือใหทั้งสอง และเดินเข้าไปหากันกับนพ ที่นั่งมองอย่างไม่สบอารมณ์

"ใคร"นพถามทันทีที่กรมาถึง

"ข้างห้องนะ"กรนั่งลงข้างๆทั้งสอง

"เรื่องเมื่อคืนนายโอเคไหม"กันถาม

"ก็โอเคนะ"กรตอบหน้าตาเฉย

"เรายังเป็นเพื่อนกันไหม"กันถามแล้วชำเลืองมองกร

"มันจะเป็นเพื่อนได้ไง"กรพูดเสียงห้วน

กันและนพหน้าเริ่มซีด เพราะกลัวกรจะเลิกคบ

"นายโกรธหรือไม่ชอบ"กันถาม

"ก็พวกนายเป็นเมียเราแล้ว จะให้เป็นเพื่อนได้ไง"กรยังรู้สึกติดใจกับเหตุการณ์เมื่อคืน

"ใช่"นพพูดส่วนกันยิ้มไม่หยุด

หลังจากนั้นทั้งสองคุยกันสักพัก แล้วเข้าไปเรียน จนเวลาล่วงเลยเกือบสี่โมงเย็น ทั้งสามจึงต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน

กรเดินคิดอะไรเรื่อยเปื่อยกับเหตุการณ์เมื่อคืน และก่อนหน้านี้กับอาจารย์อนุชา เขาเริ่มงงกับตัวเองที่ได้มีอะไรกับผู้ชาย แต่กับไม่รู้สึกรังเกียจแถมชอบซะอีก

ในระหว่างที่กรกำลังจะเข้าห้องพัก กรได้เจอลพชายข้างห้องเรียก

"น้อง น้อง"กรหันไปมองแล้วเขาก็จำได้ทันทีว่าเป็นชายข้างห้อง

"มีอะไรครับ"

"ช่วยพี่ยกตู้เย็นหน่อยได้ไหม พี่เอาไปซ่อมมา"

"ได้ครับ"

ทั้งกรและลพช่วยกันยกตู้เย็น ไปไว้ในห้องของลพจนสำเร็จ ในระหว่างที่เขาทั้งสองช่วยกันยกตู้เย็นก็ไม่รอดพ้นสายตาของพงษ์ ที่จ้องดูด้วยความริษยา

"ขอบใจมากนะน้องกร "

"ไม่เป็นไรหรอกครับพี่ งั้นผมกลับเลยนะครับ"

ในระหว่างที่กรเปิดประตูออกมาจากห้องของลพ ต้าร์ก็เดินมาถึงห้องของเขาพอดี

ต้าร์สงสัยอยู่ว่ากรเขาไปทำไม แต่เขาก็ไม่กล้าถาม

"ไปช่วยพี่เขายกตู้เย็นจากข้างล่าง"กรพูดขึ้นลอยๆ

"นายนี่มีน้ำใจดีจัง"ต้าร์ยื้ม

"ถ้านายมีอะไรให้ช่วยบอกได้ทุกเรื่องนะ"กรจ้องหน้าต้าร์จนเขาเริ่มรู้สึกเขิน

"เราเข้าห้องก่อนนะ"ต้าร์รีบหลบตาต่ำลงและรีบไขประตูเข้าห้อง

ส่วนกรยืนมองแล้วอมยิ้ม เขารู้สึกว่าทำไมต้าร์น่ารักขึ้นตลอดเวลา ยิ่งช่วงเวลาต้าร์หันหลังให้เขาเดินเข้าห้อง อารมณ์ของกรพลุกพล่านทันทีที่เห็นก้นงอนๆ เขาอยากจะไปจับแล้วบีบเหลือเกิน แต่กับคนอื่นเขาไม่คิดอยากจะทำ แค่ทำให้เสร็จก็พอ

เมื่อกรเข้าห้องเขาก็รีบอาบน้ำจนเสร็จ และใส่กางเกงบ็อกเซอร์เพียงตัวเดียวนั่งดูทีวี ในระหว่างที่กำลังเพลิดเพลินกับการดูทีวี ก็ได้ยินเสียงเคาะประตู เขาจึงรีบไปเปิดและคนที่อยู่ตรงหน้าเขาคือลพ ที่ยืนอุ้มเบียร์หนึ่งหลังพร้อมน้ำแข็ง

"พี่จะชวนกรดื่มเบียร์"ว่าแล้วลพก็เดินเข้าไปในห้อง

"เนื่องในโอกาสอะไรครับ"

"โอกาสอยากกินและตอบแทนน้ำใจ ของกรที่ช่วยพี่ยกตู้เย็น

"ขอบคุณพี่มากครับ งั้นผมไม่เกรงใจแล้วนะครับ"ว่าแล้วกรก็จัดการเตรียมสถานที่

ทั้งสองก็เริ่มดวลกันแก้วต่อแก้ว พร้อมซักไซ้ประวิติซึ่งกันและกัน ต่างหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน จนกรไม่ได้ระวังตัว เพราะเขาใส่บ็อกเซอร์เพียงตัวเดียว จนทำให้น้องชายของเขาออกมาทักทายลพอยู่หลายครั้ง บางครั้งกรรู้ตัวก็จับยัดเข้าไปใหม่ สักพักก็ออกมาอีก

การดวลเบียร์ครั้งนี้กรเสียเปรียบอย่างเห็นได้ชัด ก็ในเมื่อลพดื่มทุกวันเป็นกิจวัตร ไม่นานนักกรก็ยอมแพ้

"พี่ผมไม่ไหวแล้ว ขอนอนพักสักหน่อย"ว่าแล้วกรก็ลากสังขารขึ้นไปนอนบนเตียง อย่างหมดสิ้นทุกอย่าง

ลพนั่งดื่มเบียร์คนเดียวสักพัก ก็ลุกขึ้นไปบนเตียงเขย่าร่างของกร

"กร กร"ลพเขย่าอยู่หลายครั้ง เมิ่อกรไม่มีท่าทีตื่น เขาจึงยื่นมือไปจับเป้ากางเกงและขย้ำเล่น ก็ยังไม่มีทีท่าจะตื่น ลพจึงดึงกางเกงลงจนถึงปลายเท้า

หลังจากนั้นลพจับมังกรน้อยๆเขย่าๆ มันก็ยังไม่เป็นมังกรใหญ่สักที เขาจึงเปลื่ยนวิธีการใหม่ โดยดึงหนังหุ้มปลายลงจนเห็นหัวสีชมพู ลพไม่สามารถอดใจได้อีกต่อไป เขาจึงก้มลงและใช้ลิ้นเลียรอบบริเวณหัว วนซ้ายทีขวาทีจนมังกรน้อยเริ่มขยาย ลพอมทั้งแท่งลำและดูดสลับอมขึ้นลง แล้วในที่สุดมังกรน้อยก็ขยายใหญ่จนคับปากลพ

ลพใช้ริมฝีปากรูดขึ้นรูดลงจนมังกรน้อยกระตุก เขาจึงถอนปากออก ใช้มือเล่นน้องชายของกรแทน จนมันแข็งพร้อมสู้รบ

เมื่อลพเห็นไข่ยานๆของกร เขาจึงจับไข่ของกรทั้งพวงยัดเข้าปากพร้อมกับแท่งลำ ในเวลานี้มันคับปากไปหมด ไม่สามารถทำไรได้นอกจากดูดและอมให้อิ่ม เมื่ออิ่มได้ที่ต้องการ

ลพเห็นมังกรน้อยตั้งตรงยาวใหญ่ เขาจึงอดใจไม่ไหวลพจึงถอดกางเกงออก และคร่อมร่างกรไว้ ลพค่อยขยับก้นลงและในที่สุดมังกรยักษ์ใหญ่ ก็ได้จ่อที่ประตูสวาทของลพ เขาจึงค่อยๆกดให้เข้าไปในประตูสวาทจนมิดด้าม ลพจึงแช่ไว้ชั่วครู่

ลพเริ่มขยับร่างขึ้นลงอย่างช้าๆ และเริ่มเร็วขึ้นจนเสียงกระทบเนื้อดังลั่น

ลพพยายามมองหน้ากรทุกระยะ เนื่องด้วยกลัวกรตื่น ลพพยายามเร่งความเร็วจนถี่ยิบ

ลพขย่มร่างกรจนหลายนาที แต่กรก็ยังไม่ตื่น เขาจึงได้ใจบางครั้งก็นั่งหันหลังขย่ม บางครั้งก็หันไปช้างหน้า ในช่วงเวลานี้กรก็ยังนอนนิ่ง แต่น้องชายของเขากับตื่นตลอดเวลา

เมื่อลพเริ่มรู้สึกเมื่อย เขาจึงถอนร่างออกเปลื่ยนมาใช้มือสาวขึ้นลงอย่างช้า ส่วนอีกมือเขาก็จับไข่ของกรเล่น ส่วนมือนั้นก็สาวขึ้นลงไม่ยั้ง แล้วลพสามารถรู้ได้ทันทีเหมือนมีน้ำใสๆออกมาก่อน และแล้วช่วงเวลาไม่กี่วินาที น้ำขาวข้นก็ทะลักขึ้นไปในราวนม มังกรยักษ์ของกรกระตุกอยู่หลายครั้ง

เมื่อน้ำขาวขุ่นข้นกระจายอยู่ทั่วเรือนร่างของกร ลพจึงต้องทำความสะอาด ในระหว่างทื่ลพทำความสะอาดร่างกายของกร น้องชายของกรก็ไม่อ่อนลงแม้แต่น้อย จนเขาทำความสะอาดเสร็จก็เหมือนเดิม ลพจึงจำเป็นต้องใส่กางเกงให้กรแบบเป้าตุงไม่ยุบ

ความจริงเขาอยากมีอะไรกับกรแบบปกติ ไม่ใช่ลักหลับแบบนี้ แต่มันไม่มีทางเลือก ด้วยความอยากเขาอดใจไม่ไหว จึงต้องทำตามใจปราถนา เขายืนเชยชมเรือนร่างกรอยู่พักแล้วจึงออกไป

พงษ์ตบโต๊ะจนเสียงดัง สาเหตุก็เพราะโกรธลพที่แอบกินชายในฝันของแก พงษ์ตั้งใจไว้สักวันจะกินกรให้ได้