ตอนที่ 4 อดีตกับปัจจุบัน...ไม่ต่างกัน

“อ่อ...ถ้าพี่วิชญ์จะบอกคุณนาตาลีให้ไล่ตังค์ออกล่ะก็ ตามสบายค่ะ เพราะตังค์ก็ไม่ได้อยากมาทำงานตรงนี้เหมือนกัน ไม่ต้องมาเจอหนังสดที่มีนางเอกไม่ซ้ำหน้า แต่ดาราชายคนเดิม!”

          “ตังค์!” เมธาวินกระชากเสียงออกมาเพราะความโมโห เมื่อได้ยินประโยคจากปากของเธอ ‘ตมิสาคนเดิมหายไปไหน แล้วนี่คือใครกัน’

          “สรุปจะยังไงคะพี่วิชญ์ ถ้าจะไล่ตังค์ออก ตังค์จะได้ไป”

          “ได้! จะเอาแบบนี้ก็ได้”

เมธาวินกดโทรศัพท์ต่อสายไปยังนาตาลีทันทีไม่รอช้า!

          “...” ตมิสาเชิดหน้าสวยๆ ของเธออย่างมั่นใจ เธอจะต้องเข้มแข็งและผ่านมันไปให้ได้

          “เอะอะอะไรกัน!”

เสียงของหญิงสาววัยกลางคนดังขึ้นแทรก ร่างของนาตาลีเดินเข้ามา ‘เธอนึกไว้ไม่มีผิด ว่าจะต้องเกิดเรื่องแน่ๆ’

          “มาก็ดี...เอาคนของคุณกลับไปได้แล้ว เธอบกพร่องในหน้าที่วันนี้!”

เมธาวินมองหน้าคน ‘บกพร่อง’ อีกครั้ง ความยียวนของเธอที่หนึ่ง แต่ความสวยของเธอยกเว้น ช่างไม่เหมาะกับหน้าหวานๆ ของเธอเลยสักนิด!

          “ถ้าจะให้หาเลขาที่ทำงานดีกว่ายัยตังค์มาล่ะก็ วิชญ์ต้องไปหาเองแล้วแหละ แม่คัดสรรคนที่ทำงานเก่งสุด และรู้จักวิชญ์เป็นอย่างดี ตังค์เองเป็นมือหนึ่งของบริษัท เขารู้เรื่องราวต่างๆ แทบจะครอบจักรวาล ถ้าจะให้หาคนใหม่ในเวลาที่วิชญ์จะต้องเปิดตัวเองในฐานะ CEO คนใหม่ภายในอาทิตย์หน้าคงไม่ทันอย่างแน่นอน”

          “แต่วันนี้เธอพลาดในหน้าที่ของเธอ ไม่ไปรับผมที่สนามบินตามที่คุณบอกผมไว้นี่”

          เมธาวินหันมาจ้องใบหน้าสวยของหญิงสาวที่ทำตัวไม่รู้ร้อนรู้หนาวสักนิด เธอยังนิ่งเหมือนเดิม ‘ภาพจำของเขาสำหรับเธอล่าสุด คือความสดใสน่ารักอ่อนหวาน’

          “อะไรนะ!”

นาตาลีหันขวับไปที่คนบกพร่องในหน้าที่แทบจะทันที ‘เอาอีกแล้วนะยัยตังค์’

          “แต่พี่วิชญ์ก็มีคนไปรับเรียบร้อยแล้วนี่คะ แถมยังมาส่งกันจนถึงขอบสวรรค์ชั้นเจ็ด!”

ภาพนั้นยังติดตาเธอยังไม่หายไปไหน หนังอิโรติกที่เคยดูมา ยังไม่เท่าหนังสดที่แสดงกันถึงพริกถึงขิง ที่ส่งตรงมาถึงขอบสายตาของเธอเลยทีเดียว!

          “ยัยตังค์! ฉันบอกให้เธอไปรับตาวิชญ์ ทำไมเธอไม่ไปรับ ห๊ะ!”

นาตาลีหันมาเล่นงานคนของตัวเอง ‘อุตส่าห์โปรโมทเป็นอย่างดี...ก่อนที่เมธาวินจะตกลงให้ตมิสาเป็นเลขา เธอต้องใช้คำพูดหว่านล้อมมากมายมหาศาล’

          “โอเคๆ บอกก็ได้ค่ะ ตังค์ไปรับพี่วิชญ์แล้ว แต่ตังค์เห็นว่ามีสาวสวยชื่อนีน่าไปรับแล้ว ตังค์ก็เลยกลับมารอที่บ้านค่ะ”

ตมิสาจำชื่อหญิงสาวคนเมื่อครู่ได้ ก็เพราะเสียงครวญครางของหล่อนดังลั่นห้องรับแขก ชื่อของหล่อนเลยได้ติดแหง็กกับสมองเธอแบบนี้แทนคนเดิมที่ชื่อ ‘เมย์! เมื่อ 11 ปีที่แล้ว!’

          “แต่เธอน่าจะโทรติดต่อพี่ก่อนก็ได้นี่”

          “ใครจะโทรคะ ก็เห็นกอดกันกลมขนาดนั้น”

ภาพที่ตมิสาเห็นครั้งแรก เมธาวินเดินออกมาอย่างสง่างาม ความรู้สึกของเธอในตอนนั้นมันเหมือนกับว่าหัวใจของเธอพองโตแทบจะทะลุออกจากอก เมธาวินคือคนที่เธอหลงรักมาตลอด ไม่ว่ายามหลับหรือยามตื่น ‘รักแรกของตมิสา’ ถึงแม้เขาจะคบผู้หญิงมากหน้าหลายตาเพียงใด แต่เขาก็ยังอยู่ในหัวใจของเธอเสมอไม่เคยเปลี่ยน แต่ว่าวันนี้ภาพที่เธอเห็นนั้น กลับไม่ได้เป็นอย่างที่คิด มันยิ่งขยี้หัวใจของเธอจนพังแทบไม่มีชิ้นดี!

          “เอาล่ะแม่ว่าใจเย็นๆ ก่อนนะ ให้ยัยตังค์ทำงานต่อเถอะ แม่ไม่อยากหาเลขาใหม่ให้วิชญ์อีก ไหนๆ ก็เป็นเรื่องเข้าใจผิดกัน เอาเป็นว่า วิน-วิน ทั้งสองฝ่ายแล้วกันนะ”

นาตาลีรวบรัดเหตุการณ์ทั้งหมด ‘ไม่มีใครที่จะทำหน้าที่ได้ดีเท่าตมิสาอีกแล้ว เธอถึกกว่าที่คิดมาก’ อีกอย่างนาตาลีเองก็สนิทกับตมิสาเป็นการส่วนตัวอยู่แล้ว เธอเอ็นดูหญิงสาวเหมือนกับลูกสาวคนหนึ่งเลยทีเดียว ไม่ว่าตมิสาจะพูดจาขยี้หัวใจเธออย่างไร แต่เธอก็ยังเอ็นดูสาวน้อยคนนี้อยู่ดี และอีกมุมหนึ่งเธอคิดว่า ถ้าเมธาวินและตมิสานั้นได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น มันก็อาจจะทำให้เมธาวินหลงรักตมิสาก็เป็นได้...

………………..

ณ คฤหาสน์หลังเดิม...

          “เอกสารที่ตังค์สรุปเป็นพรีเซนเทชั่นให้พี่ดู อยู่ในแท็บเล็ตเรียบร้อยแล้วค่ะ มีทั้งประวัติบริษัท และบอร์ดผู้บริหารของบริษัทที่พี่ต้องรู้ทั้งหมดอยู่ในนี้ เพียงแค่พี่คลิกเลื่อนดูค่ะ”

          ตมิสาอธิบายรายละเอียดของงาน การทำหน้าที่ CEO คนใหม่ของบริษัทโพรเกรสเอนจิเนียร์ ในตอนแรกนาตาลีเป็นผู้แบกรับ  ในการบริหารเพียงลำพัง ทว่าตอนนี้นาตาลีกล่อมเมธาวินได้สำเร็จ เขารับที่จะสานต่อบริษัทของบิดาเขาที่ทิ้งไว้ให้ก่อนเสียชีวิตแล้ว...

          “เธออธิบายแจงรายละเอียดให้พี่ฟังดีกว่า พี่ขี้เกียจอ่าน เอาแค่คร่าวๆ พอ...”

เมธาวินเปิดบริษัทร่วมกับเพื่อนที่อังกฤษมานานหลายปี ในระหว่างที่เรียนต่อ และอยู่สานต่อธุรกิจของตัวเองและเพื่อนจนประสบความสำเร็จ เมธาวินไม่ได้สนใจในธุรกิจของพ่อเขา แต่ที่ต้องกลับมาครั้งนี้ ก็เพราะทนการร้องขอของนาตาลี แม่เลี้ยงของเขาไม่ไหวจึงต้องกลับมารับช่วงบริหารบริษัทที่พ่อของเมธาวินก่อร่างสร้างมันมาตั้งแต่เขายังไม่เกิด

“ค่ะ...บริษัทโพรเกรสเอนจิเนียร์ เป็นบริษัทที่ผลิตเครื่องจักรอุตสาหกรรม ตัวแทนจำหน่าย และการวางระบบในอุตสาหกรรม ก่อตั้งเมื่อปี...”

“ตังค์!”

“คะ?”

“เรื่องนี้พี่รู้แล้ว ไม่ต้องบอก เอาแค่รายงานแต่ละปีหรือรายไตรมาสก็พอ พี่ไม่ได้แย่ขนาดที่ไม่รู้ว่าบริษัทของพ่อตัวเองทำอะไรนะ”

เมธาวินมองใบหน้านวลเนียนไร้เครื่องสำอาง ตมิสาเปลี่ยนไปค่อนข้างมาก เธอดูสวยสะพรั่ง ผิวขาวใสไร้ที่ติ ยามที่ใกล้ชิดแบบนี้กลิ่นกายของเธอเตะจมูกเขาอย่างจัง จนบางทีเขาต้องแอบสูดลมหายใจเข้าปอดไปหลายครั้งเลยทีเดียว

“งั้นพี่วิชญ์ทำไมไม่กดดูเองล่ะคะ ตังค์ก็ทำเป็นหัวข้อไว้ให้อยู่แล้ว พี่อยากดูรายงานพี่ก็กดเลื่อนดูได้นี่คะ พี่อยากรู้อะไรพี่ก็แค่ใช้นิ้วจิ้มแค่นั้นเอง จะให้ตังค์อธิบายทำไมอีกมิทราบ”

ตมิสากำลังนับหนึ่งถึงร้อย สกัดกั้นความโกรธเอาไว้ไม่ให้ระเบิดใส่เขา หนังสดเมื่อวานมันรบกวนจิตใจของเธอเป็นอย่างมาก แทบจะกระอักเลือดตายเลยด้วยซ้ำ ตอนนี้ทุกสิ่งทุกอย่างในจิตใจเธอเริ่มลดน้อยลงไปทุกที