ตอนที่ 5 ตำนานรักของฉัน

          “สรุปนาตาลีให้เธอมาทำหน้าที่อะไร ไหนลองทวนให้พี่ฟังหน่อยซิตังค์”

เมธาวินยังคงยียวนกวนอารมณ์ของเธอต่อ ภาพจำที่เขามักจะจำติดตาเสมอๆ คือ หญิงสาวสวยน่ารักอ่อนหวานมาสารภาพรักเขาพร้อมกับช่อดอกไม้ หรือไม่ก็จะเป็นขนมช็อกโกแลตรูปหัวใจ ตมิสาในตอนนั้นเธอสดใสน่ารักสมวัย แต่เขาไม่เคยมองเธอในฐานะอื่นเลย นอกจากน้องสาวที่แสนดีของเขาเท่านั้น...

“ตำแหน่งเลขาค่ะ...”

ตมิสาสะบัดหน้าสวยใส่เขาด้วยความหมั่นไส้ เธอพยายามทำหน้าที่อย่างดีที่สุดแล้วนะ ‘ความรักจะทำให้เธออดทนนะตังค์ เธอรักตาวิชญ์เธอก็จะมองข้ามทุกอย่างในตัวเขาไปได้ เชื่อฉันสิ’ คำพูดของแม่เลี้ยงเขายังดังกึกก้องอยู่ในหัวของเธอ พร่ำกรอกใส่หูเธอตลอดเวลา ตมิสาคือเครื่องมือชนิดหนึ่งของนาตาลี ซึ่งเธอเองก็รับรู้สิ่งนี้เป็นอย่างดี แต่ทำไมเธอก็ยังทนได้อีกก็ไม่รู้...

“งั้นเธอก็ควรทำหน้าที่ตัวเองซะ”

เมธาวินยังคงจ้องมองดวงหน้าสวยต่อ ด้วยท่าทีอย่างสบายอารมณ์ตรงโซฟาตัวเดิม ตัวที่เกิดเหตุการณ์หนังสดตามที่ตมิสาได้กล่าวเอาไว้ ซึ่งมันทำให้เธอขวัญกระเจิงอีกครั้ง ในรอบ 11 ปี...

          ณ คอนโดของตมิสา เวลาเลิกงาน...

          “ตอนนี้มันก็เป็นโอกาสของแกแล้วนี่ตังค์ ทำไมแกไม่สารภาพรักกับพี่วิชญ์ไปเลยล่ะ ไหนแกบอกจะลองสารภาพรักกับ  พี่วิชญ์อีกสักครั้งก่อนตาย”

          “นั่นสิ...จริงอย่างที่ไอ่พีร์มันพูดนะ แกจะได้ไม่ต้องค้างคาใจถึงเรื่องนี้อีก แต่ถ้าฉันเป็นแกนะ เจอแบบเมื่อวานฉันก็ถอนใจไปแล้วว่ะตังค์”

          “ตอนแรกฉันก็คิดแบบนั้นแหละ แต่ว่าตอนนี้ฉันไม่แน่ใจแล้วว่ะ ใจของฉันมันเริ่มบางลงทุกวันแล้ว เจอหนังสดตั้งสองครั้ง สติฉันไม่แตกก็บุญแล้ว”

ตมิสาพูดพลางยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นจีบมองเพื่อนทั้งสองคนของเธอ วันนี้มีนัดปาร์ตี้ฉันท์เพื่อนกันที่คอนโดของตมิสาหลังเลิกงานยามเย็น

          “แกก็ลองอีกสักครั้งสิ...เผื่อพี่วิชญ์อาจจะปิ้งแกก็ได้ แกสวยออกอย่างนี้นิสัยเจ้าชู้อย่างพี่วิชญ์คงได้หวั่นไหวกับแกบ้างแหละตังค์”

          “แต่แกไม่สงสารไอ่ตังค์มันเหรอวะพีร์ แกคิดดูนะโว้ย ถ้า พี่วิชญ์เขาจะชอบไอ่ตังค์นะ ฉันว่าเขาคงชอบมันไปนานแล้วว่ะ”

          “แต่ถ้ามันไม่ลอง...มันก็จะพร่ำเพ้อฝันบ้าฝันบออย่างนี้ตลอดไปนะโว้ย...นี่ก็พึ่งจะได้ไปเจอหนังสดตอนใหม่มาอีก มันคงไม่เอาไปฝันจนแก่ตายเลยหรือไง”

          “พวกแกไม่ต้องเถียงกันหรอก...ความคิดฉันตอนนี้นะมีอยู่สองทาง คือ หนึ่งฉันเดินหน้าสารภาพรักพี่วิชญ์ สองเลิกคิดเลิกฝันและหาผู้ชายคนใหม่มาดามใจฉัน”

          “ดามใจ...นี่แกอกหักแล้วเหรอวะตังค์ ทั้งที่แกกับพี่วิชญ์ยังไม่ได้คบกันเลยนะ แกเมาหรือเปล่าเนี่ย”

          “มันก็เหมือนกันแหละ...แอบรักก็เท่ากับมีความรัก แกจะมาย้ำให้ฉันเจ็บใจทำไมวะนนท์”

          ทั้งที่ตมิสาพยายามตัดใจนับร้อยครั้งพันครั้ง แต่เธอก็ไม่สามารถทำได้ รักในวัยเด็กของเธอเกิดขึ้นเพราะ เมื่อก่อนพ่อของเธอเคยทำงานให้กับคุณนนท์กานต์พ่อของเมธาวิน ซึ่งพ่อเธอเป็นลูกน้องคนสนิทเลยก็ว่าได้ ทำให้คุณนนท์กานต์ชักชวนพ่อของเธอให้มาอยู่ด้วยกัน เธอเติบโตมาพร้อมกับเขา มองเขาเป็นพี่ชายที่แสนดีมาตลอด ทั้งที่ตมิสาเองก็มีพี่ชายอยู่แล้ว...แต่เมื่อคุณนนท์กานต์เสียชีวิตลง ตอนนั้นเธออายุ 18 ปีพอดี พ่อของเธอก็ย้ายครอบครัวไปลงหลักปักฐานอยู่ที่กาญจนบุรี ทำสวนผลไม้บนพื้นที่นับร้อยไร่ โดยมีพี่ชายเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงให้กับพ่อของเธอ แต่เธอก็ยังเรียนอยู่ที่กรุงเทพไม่ได้ย้ายกลับไปอยู่ที่บ้านตามพ่อของเธอไป

          “ฉันล่ะนับถือแกจริงๆ เลยว่ะตังค์ แกรักทั้งๆ ที่ไม่เคยมีหวัง...แถมยังเฝ้ารักภักดีกับพี่วิชญ์ แกมันสุดยอดหญิงถึกแห่งปี”

          รณพีร์เป็นเพื่อนกับตมิสาตั้งแต่แรกเกิดเลยก็ว่าได้ เพราะครอบครัวของเขาเป็นคนกรุงเทพโดยกำเนิด และพ่อเขากับพ่อของตมิสาเป็นเพื่อนรักกัน ด้วยเหตุนี้เขากับตมิสาจึงโตมาด้วยกัน และสนิทกันอย่างไม่ต้องสงสัย

          “แต่ตอนนี้ฉันคงเป็นหญิงถึกไม่ไหวแล้วแหละพีร์ แกดูสิพี่วิชญ์ไปอยู่เมืองนอกตั้งห้าปี ฉันแชทไปหาพี่เขาตลอด เขาเปิดอ่านและโต้ตอบฉันไม่กี่ครั้งเอง และหนำซ้ำเมื่อวานฉันก็ต้องมาเจอไอ่หนังสดเขากับผู้หญิงอื่นอีก...”

          จะว่าไปแล้วเมธาวินก็ไม่เคยมองเธอเป็นอื่นเลย นอกจากน้องสาว ที่คอยตามพี่ชายตลอด วันเกิด วันวาเลนไทน์ ทุกเทศกาลเธอจะต้องมีของขวัญให้เขาทุกครั้ง แต่ไม่เคยมีเลยสักครั้งที่เขาจะมอบของตอบกลับเธอมา ช็อกโกแลตสักชิ้นยังไม่มี!

          “อืม...แกก็ควรถอยออกมาได้แล้วนะตังค์ ถึงแม้ฉันจะไม่ได้เป็นเพื่อนมาตั้งแต่เด็ก ไม่เคยเห็นช่วงนั้นของแก แต่ฉันลองคิดดูแล้วนะ มันเป็นไปได้ยาก...เหมือนคู่ฉันกับไอ่พีร์แหละ”

          ชานนท์นั้นพึ่งเข้ามาสนิทกับตมิสาและรณพีร์ตอนเรียนอยู่มหาวิทยาลัย พอเรียนจบก็ยังทำงานที่เดียวกัน

          “คู่เหรอ...แบบแกกับไอ่พีร์...มันไม่ใช่รักสามเศร้าเหรอวะ จริงๆ ฉันก็งงกับความสัมพันธ์แบบสามผัวเมียของแกกับไอ่พีร์มากเลยนะ สรุปพวกแกตกลงกันยังไงวะ วันคู่วันคี่ หรือยังไงแบ่งกันกี่วันฉันสับสนไปหมดแล้ว”

          “จริงๆ มันยังไม่ลงตัวหรอก พวกฉันยังทะเลาะกันอยู่”

          “อ่าว...แล้วแกทำไม ไม่ให้คุณนาตาลีเขาตัดสินใจวะ เลือกไปเลยว่าจะเอาใคร”

          “เธอเลือกไม่ได้น่ะสิ ถ้าเลือกคนใดคนหนึ่งแล้ว พวกฉันคงไม่ต้องมาทะเลาะกันแบบนี้หรอกตังค์”

          “เออ...ถามจริงๆ แล้วพวกแกเคยแบบ...กันสามคนมั้ย”

          “ยังไงของแกแบบ...สามคน”

          “ไอ่ตังค์มันหมายถึงมีอะไรกันทีเดียวสามคนไงไอ่นนท์”

          “ไม่เคยอ่ะ...แค่เห็นหน้าไอ่พีร์เวลาอยู่กับคุณนาตาลี ฉันก็อยากจะตะบันหน้ามันแล้ว”

          “แกถามฉันหรือยังไอ่นนท์ ว่าฉันอยากจะทำกับแกกลับบ้างมั้ย”

          “อ่าว...แกพูดแบบนี้หมายความว่ายังไงวะไอ่พีร์”

          “ก็หมายความหยั่งที่พูดแหละ ไม่น่าโง่ที่จะแปลไม่ออกนี่”

          “อ่าว...ไอ่นนท์”

          “โอ้ย! พวกแกหยุดกัดกันได้แล้ว แกสองคนนี่มันยิ่งกว่าฉันอีกนะ ทำเป็นสอนฉันอยู่นั่นแหละ ไม่รู้จักสอนตัวเองมั่ง สาวๆ มีออกเยอะแยะ หน้าตาแกสองคนก็ระดับดาราฮอลลีวูดทั้งคู่ แค่กระดิกนิ้วสาวๆ ก็มาแล้ว...นี่อะไรมาหลงรักผู้หญิงวัย 45!”