All Chapters of แอบรักแอบร้าย: Chapter 1 - Chapter 10

“Z Z Z Z Z Z Z” “โอววว์ ซีสสส์” “อ๊ะ! อ๊ะ พะ-พี่วิชญ์ขา มะ-เมย์ไม่ไหว อะ!” บทรักอันร้อนแรงของชายหญิงคู่หนึ่ง เสียงครวญครางดังระงมลั่นห้องกว้าง สองร่างสอดประสานกันอย่างลงตัวบนเตียงขนาดคิงไซส์! แอ๊ดดด! เสียงประตูถูกเปิด “กรี๊ดดดดดดดดดดด” เสียงกรีดร้องดังกึกก้อง “พี่วิชญ์!!!!!!!!” “ตังค์!” ……….………. ปึ่ง! ปึ่ง! เสียงประตูถูกเคาะดังลั่น “ตังค์ ตังค์ แกเป็นอะไร!” “ฮึก!”ร่างบางสะดุ้งเฮือก เหลือบมองต้นเหตุของเสียง ที่ดังสนั่นจนแก้วหูแทบแตกดับ! “ฉะ-ฉันไม่ได้เป็นอะไร...แกหยุดเคาะประตูได้แล้วพีร์” “แกก็เปิดประตูสิ...นี่มันจะแปดโมงแล้วนะตังค์” พรึบ! ร่างบางลุกและเดินไปยังประตูทันที “เฮ้ย! นี่แกยังไม่อาบน้ำแต่งตัวอีก!” “เออ...ฉันตื่นสาย นอนไปแค่สี่ชั่วโมงเอง”ร่างบางเดินไปหยิบเสื้อผ้าในตู้ เตรียมตัวจะเข้าห้องน้ำ “นาตาลีได้หยุ๋มหัวแกแน่ๆ ถ้าวันนี้แกเข้าสาย!...แกลืมไปแล้วเหรอว่าแกนัดคุณนาตาลีไว้” “หือ! นัดอะไรวะ” ใบหน้าสว

“นาตาลีไม่ชอบบ้านที่ไม่ใช่บ้านแบบนี้น่ะสิ เธอน่าสงสารมากนะ...อยากให้ลูกชายรัก...แต่ลูกชายก็เมินใส่เธอตลอด ใครมันจะไปอยู่ได้วะตังค์...” รณพีร์อดสงสารคนรักของเขาไม่ได้ นาตาลีเป็นผู้หญิงที่จิตใจดี เก่ง มีความสามารถรอบด้าน บริหารบริษัทได้ด้วยตัวเองนับตั้งแต่สามีเธอเสียชีวิตลงเมื่อเจ็ดปีที่แล้ว ภายนอกคนอาจจะมองว่าเธอปากร้าย ดุดัน แต่ภายในของเธอนั้นอ่อนไหวมาก นาตาลีอยากให้ลูกเลี้ยงรักเธอเหมือนแม่คนหนึ่ง แต่ทว่าลูกเลี้ยงของเธอกลับไม่คิดเช่นนั้น... “เมียแกจะแคร์ทำไมวะ...แค่สมบัติที่สามีเก่าทิ้งไว้ให้ กินสักสิบชาติก็ไม่หมด” “แคร์ทำไมน่ะเหรอ...แกลองถามใจตัวเองบ้างสิตังค์...ว่าทำไมยังไม่ลืมพี่วิชญ์อีก รักลมๆ แล้งๆ มา 11 ปี...เคยคิดมั้ย ว่าคุณนาตาลีเองเขาก็เป็นแบบแก ต่างกันที่คุณนาตาลีรักพี่วิชญ์เหมือนลูกจริงๆ ก็เท่านั้นเอง” “แตะไม่ได้เลยนะเมียแกเนี่ย...จิกกัดฉันตลอด...ฉันเข้าใจแล้ว...ที่ฉันยังลืมพี่วิชญ์ไม่ได้ ก็เพราะมันเป็นรักแรกของฉัน อย่างน้อยฉันก็ขอสารภาพอีกสักครั้งก่อนตายก็ยังดี” “แต่ที่ฉันรู้มา...แกสารภาพไป 14 ครั้งแล้วในรอบ 11 ปี แกยังมีหน

“สรุปนาตาลีให้เธอมาทำหน้าที่อะไร ไหนลองทวนให้พี่ฟังหน่อยซิตังค์”เมธาวินยังคงยียวนกวนอารมณ์ของเธอต่อ ภาพจำที่เขามักจะจำติดตาเสมอๆ คือ หญิงสาวสวยน่ารักอ่อนหวานมาสารภาพรักเขาพร้อมกับช่อดอกไม้ หรือไม่ก็จะเป็นขนมช็อกโกแลตรูปหัวใจ ตมิสาในตอนนั้นเธอสดใสน่ารักสมวัย แต่เขาไม่เคยมองเธอในฐานะอื่นเลย นอกจากน้องสาวที่แสนดีของเขาเท่านั้น...“ตำแหน่งเลขาค่ะ...”ตมิสาสะบัดหน้าสวยใส่เขาด้วยความหมั่นไส้ เธอพยายามทำหน้าที่อย่างดีที่สุดแล้วนะ ‘ความรักจะทำให้เธออดทนนะตังค์ เธอรักตาวิชญ์เธอก็จะมองข้ามทุกอย่างในตัวเขาไปได้ เชื่อฉันสิ’ คำพูดของแม่เลี้ยงเขายังดังกึกก้องอยู่ในหัวของเธอ พร่ำกรอกใส่หูเธอตลอดเวลา ตมิสาคือเครื่องมือชนิดหนึ่งของนาตาลี ซึ่งเธอเองก็รับรู้สิ่งนี้เป็นอย่างดี แต่ทำไมเธอก็ยังทนได้อีกก็ไม่รู้...“งั้นเธอก็ควรทำหน้าที่ตัวเองซะ”เมธาวินยังคงจ้องมองดวงหน้าสวยต่อ ด้วยท่าทีอย่างสบายอารมณ์ตรงโซฟาตัวเดิม ตัวที่เกิดเหตุการณ์หนังสดตามที่ตมิสาได้กล่าวเอาไว้ ซึ่งมันทำให้เธอขวัญกระเจิงอีกครั้ง ในรอบ 11 ปี... ณ คอนโดของตมิสา เวลาเลิกงาน... “ตอนนี้มันก็เป็นโอกาสของแกแล้วน

เวลาเกือบตีสอง... ติ๊ด! ติ๊ด! เสียงสมาร์ทโฟนของตมิสา “อ่าว...เฮ้ย นี่มันเบอร์พี่วิชญ์นี่หว่า...โทรมาทำไมวะ อึก!”เสียงอ้อแอ้ของตมิสาดังขึ้นบ่งบอกระดับของแอลกอฮอล์ในร่างกายเป็นอย่างดี “แกก็รับสิ...โง่ถืออยู่ทามมายยย อึก!” “เขากดผิดหรือเปล่าวะตังค์...ครายยย...จะโทรมาเวลานี้” “ฉันต้องรับมั้ยวะ” “เออ ก็รับไปเซ่...ถืออยู่ได้” “ขะ-ค่ะพี่วิชญ์”ตมิสาพยายามกรอกเสียงปกติลงไป แต่มันก็ไม่ได้ปกติอย่างที่ควรจะเป็น “เธออยู่ไหนตังค์!”ปลายสายสุ้มเสียงค่อนข้างแข็งกระด้างคล้ายกับสะกดกลั้นอารมณ์โทสะเอาไว้ “อ่าว...ก็อยู่ห้องตังค์สิคะ อึก!” “นี่มันจะตีสองแล้ว เธอยังไม่กลับมาอีกเหรอ” “กลับไปหนาย...ห้องตังค์ก็อยู่นี่...ช่ายมั้ย...พวกแกนี่มันห้องฉันใช่มั้ย พี่วิชญ์ถามฉัน เริ่มงงแล้ว”ตมิสาหันไปถามเพื่อนทั้งสองของเธอ ซึ่งสภาพตอนนี้หัวกำลังชนกันสภาพเมามายเช่นกัน “นั่นเธออยู่กับใคร แล้วนี่นาตาลีอยู่ด้วยหรือเปล่า..ตึ๊ด! ตึ๊ด! ” ปลายสายถูกตัดทันที! “พูดอะไรเยอะแยะ ฟังไม่เข้า

“ทั้งที่นาตาลีร้ายกับเธอมาก เธอก็ยังมองเขาว่าดีอีกเนี่ยนะ เธอบ้าหรือเปล่าตังค์ หรือนาตาลีให้ค่าตอบแทนเธอสูง เธอเลยเลือกที่จะทน”“ถ้าจะว่ากันด้วยเรื่องค่าตอบแทนสูงอย่างที่พี่พูดมันก็ถูกค่ะ แต่ว่าคุณนาตาลีเธอเป็นคนดีจริงๆ ถึงแม้จะด่าตังค์ หรือจะโหดใส่ตังค์กี่ครั้งมันก็ไม่หนักหนาเท่า...เออ...หนักหนาเท่าไหร่ค่ะ”ตมิสาจะบอกว่า ‘ถึงคุณนาตาลีจะร้าย แต่ก็คงไม่หนักหนาเท่าพี่วิชญ์หรอกค่ะ’ อยากจะตะโกนใส่หน้าเขาแทบขาดใจ แต่ทำได้เพียงมองใบหน้าคมเข้มอันหล่อเหลาของเขาเท่านั้นความหล่อของเมธาวินนั้นทำให้ตมิสานึกถึงพระเอกเกาหลีคนหนึ่งที่เธอเฝ้าดูซีรี่ย์เรื่องนั้นหลายสิบรอบ เขาคือพระเอกสุดหล่อ และเธอก็คือนางเอกที่อยู่ในเนื้อเรื่องสุดฟินนั้น พระเอกคลั่งรักนางเอกมากๆ ถึงแม้ว่านางเอกจะจนเป็นลูกคนใช้ก็เถอะ >O“ตังค์!” น้ำเสียงกระชากของชายหนุ่มทำให้ตมิสาตื่นจากภวังค์สุดหวานของเธอ“คะ?” ตมิสากลืนน้ำลายลงคออย่างลำบาก ‘เธอจะลืมเขาได้ยังไงได้ล่ะ...เขาอยู่ใกล้แค่เอื้อม...เพียงแค่เธอยื่นมือไปก็จะสัมผัสเขาได้อยู่แล้ว’ “ผู้ชายที่อยู่กับเธอเมื่อคืนคือใครกันตังค์”เพราะใบหน้าเนียนใสและดวงตากลมโตของเธอหรืออย่างไรก็ไ