ตอนที่ 6 ความซวย

    คาซาร์หลังจากที่เขาต้องพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลเกือบสัปดาห์ วันนี้ก็ได้ออกมาใช้ชีวิตตามปกติแล้ว แผลของเขามันติดเชื้อจริงๆในวันนั้นเขาจึงไข้ขึ้นสูงมาก หากธันและแบงค์บอดี้การ์ดของเขาไม่พาเขามาหาหมอทันเวลาป่านนี้เขาไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง เพราะตอนที่เขาโทรหาพวกมันไข้ของเขาก็ขึ้นสูงมากแล้ว เขาเองนอนปวดแผลทั้งคืนในวันนั้นแต่ก็ไม่บ่นออกมาให้ผู้หญิงคนนั้นได้ฟังเลยแม้แต่นิดเดียว พอรุ่งเช้าเขาอยากจะเอ่ยลาเธออยู่แต่สภาพของเขาต้องไปแล้วจริงๆเขาเลยได้แต่เขียนโน้ตเอาไว้พร้อมกับเซ็นต์เช็คให้กับเธอเพราะคิดว่าตัวเองคงไม่มีโอกาสได้ตอบแทนบุญคุณไปมากกว่านี้ แถมเขาก็ไม่อยากให้เธอหรือผู้หญิงคนไหนต้องมาพัวพันกับวงจรชีวิตที่แสนเสี่ยงอันตรายของเขา

" ธัน แบงค์ พวกมึงรู้หรือยังว่าใครเป็นหนอนบ่อนไส้ของพวกเรา "

    คาซาร์เอ่ยถามบอดี้การ์ดของตัวเองทันทีที่เข้ามาถึงคาสิโน ซึ่งธันมือขวาของเขาก็จัดการควานหาตัวคนที่จ้องจะเล่นงานเจ้านายของตัวเองเจอแล้ว

" ได้ตัวมันมาแล้วครับนาย ตอนนี้อยู่คุกมืดใต้คาสิโนเราครับ "

    ธันรีบบอกทันที เพราะไม่ว่านายของเขาจะสั่งอะไรเขาก็พร้อมทำเสมอแม้แต่จัดการกับไอ้เวรนั่น

" พากูไป "

    ในระหว่างทางที่เดินลงไปในคุกมืดคาซาร์ได้ถามว่ามันทำงานให้ใครสรุปแล้วมันทำงานให้ไอ้วิลเลี่ยม ศัตรูหมายเลขหนึ่งของเขา

" ไอ้ทินครับนาย มันเป็นสายให้ไอ้วิลเลี่ยม "

    คาซาร์แทบไม่อยากเชื่อว่าจะเป็นมันเพราะมันคือคนที่จงรักภักดีกับเขามาโดยตลอด ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้เป็นบอดี้การ์ดของเขาแต่มันเป็นหนึ่งในพนักงานคาสิโนที่นี่ แล้วตอนที่มันมีปัญหาก็เป็นเขานี่แหละที่คอยช่วยเหลือมันก่อนหน้านี้ไม่คิดว่ามันจะกินบนเรือนขี้รดบนหลังคาแบบนี้ นั่นจึงทำให้คาซาร์โกรธมากขึ้นไปอีก

" เลี้ยงไม่เชื่อง กูไม่คิดเลยนะว่าจะเป็นมึง "

   คาซาร์เมื่อเข้ามาถึงก็ตรงไปที่ทินทันที ทินได้แต่หลบหน้าผู้เป็นเจ้านาย เขาจำเป็นต้องทำเพราะเขาต้องการเงิน เขาติดการพนันงอมแงมจนท้ายที่สุดหนี้สินมัดตัวอีกครั้ง หากมาขอความเห็นใจจากเจ้านายอย่างคาซาร์คงได้โดนไล่ตะเพิดแน่เพราะคุณคาซาร์ช่วยมาหลายครั้งแล้ว จึงเลือกที่จะทำงานให้กับคุณวิลเลี่ยมเพราะเขาให้เงินในครั้งนี้มาตั้ง 1 ล้าน ทินที่อยากได้เงินมาใช้หนี้พนันจนตัวสั่นจึงรับงานมาโดยที่ไม่คิดว่าจะมีวันนี้

" ผมขอโทษครับคุณคาซาร์ ผมไม่คิดว่าเรื่องมันจะเป็นแบบนี้ "

" แบบนี้ที่มึงว่ามึงหมายถึงมึงไม่คิดว่ากูจะรอดใช่ไหม "

    ทินส่ายหน้าเป็นพัลวัน เพื่อปฏิเสธข้อกล่าวหาทั้งๆที่เขาก็คิดแบบนั้นนั่นแหละ เพราะวันนั้นโอกาสรอดของคุณคาซาร์แทบไม่มี บอดี้การ์ดทั้งสองคนไปทำงานให้นายกันหมดและลูกน้องที่ไปกับคุณคาซาร์ในวันนั้นก็ไม่ได้เรื่องเลยสักคนเพราะพึ่งรับเข้ามาใหม่ทั้งนั้น แต่ไม่คิดว่าคุณคาซาร์จะเก่งขนาดนี้

" ไม่ใช่นะครับนาย ผมไม่คิดว่าผมจะทำให้นายเดือดร้อนขนาดนี้ต่างหาก "

" หึ มึงรู้ไหม ว่าที่กูช่วยเหลือมึงตอนที่มึงลำบากนั่นก็เป็นเพราะว่ากูสงสารลูกกับเมียมึง กูก็หลงคิดว่ามึงจะกลับตัวได้ แต่สันดานของมึงก็กลับมาเล่นการพนันเหมือนเดิม "

เมื่อคาซาร์พูดออกไปแบบนั้นทินถึงกับทำตาโตตกใจ

" นายรู้? "

" แล้วทำไมกูจะไม่รู้ มึงไปเล่นการพนันพี่บ่อนของไอ้วิลเลี่ยมแล้วมึงก็ไม่มีจ่ายมันสุดท้ายก็เข้าแผนมันที่ใช้มึงมาเป็นหนอนบ่อนไส้กู แล้วถ้าให้กูเดาอีกหลังจากที่ฆ่ากูสำเร็จมันก็จะฆ่ามึงต่อ "

" ไม่จริง "

    ทินพูดออกมาอย่างมั่นใจเพราะคิดว่าคนอย่างวิลเลี่ยมมีศักดิ์ศรีมากพอ

" เหอะ มึงนี่มันไก่อ่อนจริงๆนะทิน มึงรู้ไหมหลังจากที่มึงทำงานพลาดเมียกับลูกของมึงมีชะตากรรมยังไง "

    คาซาร์ทีแรกว่าจะไม่บอกมันแล้วว่าจะให้มันจากไปอย่างสงบแต่ดูท่าทางมันคงคิดว่าไอ้วิลเลี่ยมเป็นคนดีมากสินะ เขานี่แหละจะทำให้มันตาสว่างเอง

" ลูก เมียผม นายครับ นายต้องช่วยลูกเมียผมนะครับผมขอร้องให้ผมทำอะไรก็ได้ "

    ทินรีบขอความช่วยเหลือในทันที ในตอนนี้เขารู้แล้วว่าสิ่งที่ทำมันผิดพลาดไปหมดแล้วมันยังส่งผลกระทบถึงคนข้างหลังอีกด้วย

" มันไม่ทันซะแล้วล่ะทิน เมียกับลูกมึงไปสวรรค์แล้ว ด้วยน้ำมือของไอ้วิลเลี่ยม ส่วนมึงก็กำลังจะตามไปด้วยน้ำมือของกู "

    คาซาร์พูดออกมาอย่างเหี้ยมโหดเขาคือมาเฟีย ถ้าไม่โหดและเด็ดขาดก็คุมลูกน้องไม่อยู่ และเขาก็จัดการกับไอ้หนอนบ่อนไส้ตรงหน้านี้อย่างเช่นที่เคยทำกับคนก่อนเพื่อไม่ให้ลูกน้องที่เหลือทำตามมัน

" เอามันไปทิ้งลงบ่อจระเข้หลังคาสิโน "

    คาซาร์สั่งธันและแบงค์ให้ลากตัวไอ้ทินออกไป พวกเขาไม่จำเป็นต้องฆ่ามันด้วยตัวเองและไม่จำเป็นต้องเก็บเศษซากอะไรทั้งนั้น เพราะจระเข้หลังคาสิโนจะจัดการทุกอย่างให้เอง

" ไม่นะครับนาย ได้โปรด ให้โอกาสผมอีกสักครั้งนะครับ ผมสัญญาว่าจะปรับปรุงตัวแล้วจะไม่ทำแบบนี้อีก "

    ทินรีบร้องขอชีวิตถึงแม้จะเสียลูกเมียไปแต่เขาเองก็รักตัวกลัวตายมากเช่นกันยังไม่อยากตามกันไปตอนนี้

" กูไม่เคยให้โอกาสใครซ้ำๆซากๆ มึงเคยได้โอกาสจากกูแล้วแต่มึงเลือกที่จะไม่กลับตัว มึงก็ไม่ต้องเอาโอกาสนั้นอีกแล้ว พามันไป! "

    เสียงกัมปนาทเอ่ยบอกอย่างเด็ดเดี่ยว หลังจากนั้นบอดี้การ์ดทั้งสองคนก็ไม่สามารถขัดใจผู้เป็นเจ้านายได้อีก จริงๆพวกเขาอยากฆ่ามันตั้งแต่ที่รู้ความจริงแล้ว แต่อยากให้ผู้เป็นนายอย่างคาซาร์มาจัดการด้วยตัวเองมากกว่า แล้วก็ไม่ได้ผิดคาดแต่อย่างใดเมื่อเจ้านายของเขาสั่งลงโทษมันขั้นเด็ดขาด หากมันอยากแก้ตัวคงต้องรอชาติหน้าแล้ว

    เวลาผ่านไปสัปดาห์กว่าๆตอนนี้วิฬาร์กลับมาทำงานในร้านสะดวกซื้อเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือเธอสวยขึ้นจนใครต่อใครก็ต้องถามว่าเธอไปทำอะไรมา บางคนก็หาว่าเธอมีรักครั้งใหม่เพราะความรักมักจะทำให้คนเราอยากสวยและดูเด็กลงไปนิดนึง แต่เธอก็ได้แต่ปฏิเสธตลอดมา เพราะสำหรับเธอที่เธออยากสวยเพราะเธอรักตัวเอง พอถึงเวลาเลิกงานซึ่งนั่นก็คือเที่ยงคืนกว่าๆเหมือนเช่นเคย

    วิฬาร์เดินกลับเข้ามาในซอยเพื่อเข้าบ้านเหมือนเดิมเช่นทุกวัน แต่เมื่อมาถึงกลางซอยเธอกลับพบรถตู้สีดำคันหนึ่งจอดอยู่ ทำให้เธอรู้สึกกลัวขึ้นมาใจหนึ่งก็คิดว่าหรือว่าจะเป็นผู้ชายคนนั้น เธอเลยเดินเข้าไปใกล้ๆ แต่พอเดินเข้าไปก็รู้ได้ทันทีว่าหายนะกำลังมาเยือน เธอหมุนตัวกลับกำลังจะวิ่งไปที่ร้านสะดวกซื้อที่เธอทำงานอยู่จะได้มีคนคอยช่วยเหลือแต่เธอวิ่งไปได้แค่ไม่กี่ก้าวผู้ชายชุดดำเกือบ 10 คนก็วิ่งมาถึงตัวเธอเสียก่อน

" กรี๊ด!! ปล่อยนะไอ้พวกบ้า อร๊าย...ช่วยด้วย "

    ร่างเล็กตะโกนขอความช่วยเหลือทันที แต่ก็ไม่เป็นผลเมื่อชายชุดดำคนหนึ่งเอาผ้าสีขาวมาปิดจมูกเธอเอาไว้และผ่านไปไม่กี่วินาทีเธอก็สลบไปท่ามกลางความมืดมิด และที่ตรงนี้เวลานี้ก็ไม่มีใครผ่านมาเลยสักคน